Στο Ρελαντί της Πανόρμου οι μεζέδες είναι ροκ

Βράδυ Δευτέρας, γύρω στις 22.00, στο Ρελαντί δεν πέφτει καρφίτσα. Οι γενναίοι που αψηφούν το κρύο του Νοέμβρη έχουν πιάσει τα τραπεζάκια έξω, παραταγμένα στο φαρδύ πεζοδρόμιο, έτσι που να θυμίζουν αυλή. Τα παιδιά του καλοκαιριού κουρνιάζουμε μέσα, σε νοσταλγικές καρέκλες καφενείου απέναντι από την καφεκόκκινη μπάρα που μισοκρύβει την ανοιχτή κουζίνα.

Ασπρόμαυρες αρτιστίκ φωτογραφίες κάνουν ωραία αντίθεση με αναφορές στην παράδοση, σαν την κουρελού που αγκαλιάζει την εσοχή του τοίχου πίσω από το τραπέζι μας. Στους μαυροπίνακες τα μεζεδάκια της ημέρας είναι γραμμένα με κιμωλία. Τσουγκρίσματα και γέλια αντηχούν, η ατμόσφαιρα είναι χαλαρή και παρεΐστικη, περνάς την πόρτα και μοιάζει λες και είναι Σάββατο, πάει η δευτερίλα, εξαφανίστηκε. Πώς το έλεγε ο Μαραβέγιας, στη Μιαούλη με ρακή κάθε μέρα είναι γιορτή;

Δεν είμαστε βέβαια στη Μιαούλη, είμαστε στην Πανόρμου (ταιριάζει ο ιαμβικός δεκαπεντασύλλαβος) σε ένα στενάκι της για την ακρίβεια, δυο βήματα από την έξοδο του μετρό, και δεν πίνουμε ρακή, αλλά ένα φανταστικό τσίπουρο που κατευνάζει τα πνεύματα άμα τη εμφανίσει –και ακόμα περισσότερο άμα τη εξαφανίσει.

Η πραγματική έκπληξη στο Ρελαντί, ωστόσο, δεν είναι τίποτα από τα προαναφερθέντα. Είναι τα μεζεδάκια του, που ξεφεύγουν από τη λογική «κάτι να τσιμπολογάμε με τα τσίπουρα» που επικρατεί σε πολλά μαγαζιά του είδους του. Εδώ έχουν τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο, είναι πρωταγωνιστές, δεν παίζουν δεύτερο βιολί, κι ας μην το μαντεύεις εύκολα από τις τιμές τους.

Ξεκινήσαμε με ένα φανταστικό ελληνοποιημένο ταμπουλέ (5,80€) με φέτα που ταίριαξε απροσδόκητα πολύ με τα γνωστά συστατικά του ορίτζιναλ (πληγούρι, ψιλοκομμένη ντοματούλα, αγγούρι και φρέσκα μυρωδικά) και μια χειροποίητη καπνιστή μελιτζανοσαλάτα (5€) του ονείρου, που ήρθε σε γενναιόδωρη ποσότητα σε ένα βαθύ πήλινο, ό,τι πρέπει για βούτες. Βελουδένια και ζεστή –πράγμα ιδιαζόντως σπάνιο για τα αθηναϊκά δεδομένα– ήρθε η φάβα (6€) με τα καραμελωμένα κρεμμύδια, που ήταν όντως καραμελωμένα και όχι απλά τσιγαρισμένα για πολύ ώρα ως είθισται.

Το απόλυτο σουξέ της βραδιάς μας ήταν η κιμαδόπιτα στη σχάρα (7€) με λεπτό φύλλο που είχε τραγανίσει ελάχιστα ώστε να νιώθεις συγχρόνως και το κριτς και την ψωμένια γεύση του. Η πίτα γεμίζεται με μοσχαρίσιο κιμά, τυρί και μυρωδικά, και σερβίρεται με μια ονειρική σως γιαουρτιού που της ταιριάζει γάντι. Εξαιρετικά και τα παραδοσιακά κρητικά σκιουφιχτά (8,50€) με απάκι κοτόπουλο, ένα πιάτο που ανέδιδε γλυκιά κομφορτιά (πόσα τραγούδια θα παραφράσουμε σήμερα;) κι ας το κατηγορούμε που μας χόρτασε σε σημείο να μην καταφέρουμε να παραγγείλουμε δεύτερο γύρο και να δοκιμάσουμε και τις baby πατάτες (6,50€) με απάκι, λιαστή ντομάτα και λάδι δεντρολίβανου που φαίνονταν τόσο υποσχόμενες στο διπλανό τραπέζι. Ας είναι, τις αφήσαμε για την επόμενη φορά, όπως και το λαοφιλές λουκάνικο με ξινολάχανο (7€) και τα χοιρινά μπριζολάκια (8€) για τα οποία ακούμε τα καλύτερα.

Πέρα από το τσίπουρο που τιμήσαμε δεόντως (7€ τα 200 ml) στα αλκοόλια που τα συνοδεύουν όλα αυτά συναντάς επιλογές όπως οι guest μπύρες από ελληνικές μικροζυθοποιίες που αλλάζουν τακτικά, τα ουζάκια που περιλαμβάνουν το δικό μας αγαπημένο Καζανιστό (8€), και φυσικά κρασί (4,50€ το μισόλιτρο), κλασικές μπύρες σε βαρέλι (από 3€ το μισόλιτρο) και τα γλυκόπιοτα, όπως τα αναφέρει ο κατάλογος, οινόμελο (4,50€), λιμοντσέλο (6,50€) και αποστάγματα από μικρά αποσταγματοποιεία με μέλι και κανέλα (από 4€).