Στη Γαλήνη στο Πολυδένδρι τα παϊδάκια προβατίνα αξίζουν εκδρομή κάθε μήνα

Όσο καιρό μας διαβάζεις και μας ξέρεις θα έχεις αντιληφθεί ότι πάντα έχουμε τις κεραίες μας ανοιχτές για να πιάνουν όλα τα σήματα που εκπέμπουν τα γαστρονομικά ραντάρ των καλοφαγάδων της χώρας. Για αυτόν τον λόγο είμεθα στις επάλξεις σαν έτοιμοι από καιρό για κάθε νέα εκδρομή που θα προκύψει με πρόφαση ένα μυθικό τσιμπούσι. Αν αυτό μάλιστα λάβει χώρα σε κάποιο από τα όμορφα κοντινά «χωριουδάκια» της Αττικής τότε έχουμε ήδη βάλει μπρος το αυτοκίνητο και μην τον είδατε τον Παναή.

Περίπου 35 λεπτά οδήγησης μας χωρίζουν από το ξακουστό για τις ταβέρνες του Πολυδένδρι κι αν ψάχνεις διπλή αφορμή για να βρεθείς στα μέρη του, τότε καλό θα ήταν να γνωρίζεις ότι στη συνοριογραμμή με το Καπανδρίτι βρίσκεται το υπέροχο Μουσείο Οίνου του Κώστα Λαζαρίδη στο Κτήμα Οινότρια Γη. Αφού λοιπόν κάνεις την περιήγηση και τις οινικές δοκιμές σου, μπορείς να πας σαν έτοιμος από καιρό και να πιάσεις ένα από τα πολλά τραπεζάκια της Γαλήνης. Τον νου σου ωστόσο, αν σκέφτεσαι να ανηφορίσεις ή να κατηφορίσεις προς τα εκεί σαββατοκύριακο καλό θα ήταν να προνοήσεις, κάνοντας κράτηση, καθώς όπως μας ενημέρωσαν οι ντόπιοι της περιοχής, δεν πέφτει καρφίτσα εκείνες τις μέρες.

Παραδοσιακή εξοχική ταβέρνα με μια πολύ μεγάλη αυλή που θα σε δροσίσει και με το παραπάνω τις ζεστές μέρες του καλοκαιριού κι έναν ξύλινο χουχουλιάρικο εσωτερικό χώρο που θα ζεστάνει την καρδούλα σου συνοδεία θεόρατων μερίδων και καλοψημένων κρεατικών που θα σε κάνουν πολλές φορές να αναφωνήσεις χαλάλι για την εκδρομή εφόσον δεν μένεις στα πέριξ του Πολυδενδρίου. Αφού στρώθηκε το τραπεζάκι ο μικρός κατάλογος κατέφθασε εμπρός μας κι αν μη τι άλλο μείναμε ενθουσιασμένοι. Βλέπεις, στηρίζουμε με όλη μας την καρδιά όσους το κρατούν αληθινό και μικρό το μενού της δίνοντας έμφαση στην ποιότητα κι όχι στην ποσότητα που δυστυχώς προστάζει έναν κατάλογο 40 ανθυπομέτριων πιάτων.

Ευτυχώς η Γαλήνη ανήκει στην πρώτη κατηγορία όπως διαπιστώσαμε ιδίοις όμασι μα και στόμασι λίγα λεπτά αργότερα. Ξεκινήσαμε παραδοσιακά κι ελληνορθόδοξα με μια ανάμεικτη σαλάτα (6,5€) με λάχανο, καρότο, κόκκινο λάχανο, μαρούλι κι ελίτσες. Παρότι ήμασταν ήδη υποψιασμένοι για τις μερίδες, ένα σοκ το πάθαμε αντικρύζοντας το τεράστιο μέγεθος της σαλάτας. Αντίστοιχα τιτανοτέραστιες ήταν κι οι φέτες του καψαλισμένου ψωμιού που θα μπορούσε να ανακυρηχθεί πρωταθλητής στο ευγενές άθλημα της παπάρας, βγάζοντας από νωρίς νοκ άουτ τον ανταγωνισμό. Συνοδέψαμε με γλυκόπιοτο χύμα κρασάκι (7,50€ το κιλό) που μας ενθουσίασε. Οι λάτρεις του εμφιαλωμένου μπορούσαν να επιλέξουν μια από τις αγαπημένες φιάλες του γειτονικού Domaine Costa Lazaridi (26-28€).

Στη συνέχεια δοκιμάσαμε το φημισμένο τηγανόψωμο (8,50€) το οποίο προσγειώθηκε σε μέγεθος πίτσας στο τραπέζι μας κι έλιωσε όταν προσπαθήσαμε να το κόψουμε με το μαχαίρι. Σκέψου όλα εκείνα τα λαχταριστά τηγανιτά γιαγιαδίσια τυρόψωμα που μας ανάγκαζαν να τραβολογάμε τους γονείς μας κάθε λίγο και λιγάκι για αρμένικη βίζιτα στα παππούδια μας κι ίσως καταλάβεις τη νοστιμιά. Στη συνέχεια το χειροποίητο –και μπομπάτο στη γεύση- τζατζίκι (5,50€) και το λουκάνικο (9€), παραγωγής της Γαλήνης με πρόβειο και χοιρινό κρέας έστησαν το ιδανικό σκηνικό για να γίνει πεδίο μάχης το τραπέζι. Οι βούτες έδιναν κι έπαιρναν μα το λουκάνικο δεν τελείωνε με τίποτα το άτιμο, αφού η μερίδα του ήταν τριπλάσια σε μέγεθος από αυτές που έχουμε συνηθίσει να τρώμε εν Αθήναις.

Μετά τα πρώτα δυνατά τσιμπολογήματα, είχε φτάσει επιτέλους η ώρα για τον βασικό λόγο που σπεύσαμε στη Γαλήνη κι οποίος δεν ήταν άλλος από τα επικά κοψίδια της. Επιλέξαμε παϊδάκια προβατίνα φιλέτο (μόλις 25€ το κιλό) γιατί σπάνια τα βρίσκουμε στον δρόμο μας και ο ψήστης μας αντάμειψε και με το παραπάνω με τη φροντίδα με την οποία φέρθηκε στο πιάτο μας. Καλοψημένα, ζουμερότατα και με όσο λιπάκι χρειαζόταν για να στήσουμε πατροπαράδοτο τσιμπούσι. Κάπου εδώ πρέπει να κάνουμε και μια ξεχωριστή αναφορά στην τιμή που είχαν τα παϊδάκια πρόβατο (22€ το κιλό) η οποία ήταν μια από τις πιο value for money τιμές που έχουμε δει στη χώρα. Μια γύρα στα κρεοπωλεία της γειτονιάς θα σε κάνει να αντιληφθείς το εξαιρετικά χαμηλό κόστος τους.

Η μπιφτεκάρα του καταλόγου (11€) ήταν επίσης πεντανόστιμη, ενώ τα μουγκανητά των συνδαιτημόνων του διπλανού τραπεζιού μας έκαναν να δεσμευτούμε ότι την επόμενη φορά θα δοκιμάσουμε κοτόπουλο παϊδάκι (16€ το κιλό) και αρνάκι γάλακτος στη σχάρα (34€ το κιλό). Στο τέλος παίζει πάντοτε κέρασμα γλυκού ή φρούτου κι αν κάπως σκέφτεσαι ότι δεν θα προλάβεις να τα φας όλα, μην ανησυχείς καθόλου. Εμείς πήραμε ταπεράκι για το σπίτι όσα περίσσεψαν και καθόλου δεν μας χάλασε.

Για ένα υπέρ-χορταστικό γεύμα με κρασί υπολόγισε 18-20€ το άτομο, αν δυσκολεύεσαι με τις πράξεις.