Η δημαρχία Καλαφατέλη στον Διόνυσο αποδοκιμάστηκε στις εκλογές και με το νέο έτος αναλαμβάνει η Κατερίνα Μαϊχόσογλου. Ωστόσο, τα προβλήματα του Διονύσου, γνωστά στους κατοίκους, δεν θα λυθούν με «μαγικό ραβδί».
Οι πρόσφατες εκλογές αλλάζουν το τοπίο στον Δήμο Διονύσου. Η διοίκηση Καλαφατέλη αποδοκιμάστηκε και, από τις αρχές του 2024, αναλαμβάνει η παράταξη της Κατερίνας Μαϊχόσογλου που εξελέγη με το 56% των ψήφων, κι αποκτά με βάση το νέο νόμο, την απόλυτη πλειοψηφία των 3/5 στο Δημοτικό Συμβούλιο.
Ωστόσο, τα συσσωρευμένα προβλήματα του Δήμου, είναι μεγάλα και δεν θα λυθούν με κάποιο «μαγικό ραβδί». Οι ελλείψεις είναι βέβαιο ότι θα δοκιμάσουν την όρεξη και τις ικανότητες της νέας διοίκησης.
Στο πλαίσιο αυτό ζητήσαμε από τον Δρ. Στέφανο Μιχιώτη (φωτογραφία) να σκιαγραφήσει σε αδρές γραμμές το πως μπορεί να αλλάξει πραγματικά σελίδα η περιοχή του Διονύσου, όχι μόνο διότι είναι κάτοικος της περιοχής και ειδικευμένος σύμβουλος σε θέματα Τοπικής Αυτοδιοίκησης, αλλά και γιατί διετέλεσε γενικός γραμματέας του συγκεκριμένου Δήμου, μέχρι την παραίτησή του, λόγω διαφωνιών με την προηγούμενη διοίκηση, λίγο μετά την κακοκαιρία Μήδεια, στις αρχές του 2021.
Αυτό σημαίνει ότι έχει «εσωτερική γνώση» των προβλημάτων αλλά και των διαδικασιών, των μηχανισμών θα λέγαμε, με τους οποίους λειτουργούσε ο Δήμος:
Τι, Πώς και Πότε (για μια ουσιαστική αλλαγή σελίδας στον Διόνυσο)
Σε δυόμισι μήνες κλείνουν 13 χρόνια από την έναρξη της λειτουργίας του Καλλικρατικού Δήμου Διονύσου, με αποτελέσματα που δεν είναι καθόλου ικανοποιητικά. Οι αιτίες είναι αρκετές και σύνθετες και ίσως έχει ενδιαφέρον να γίνει κάποτε μια δημόσια και ειλικρινής συζήτηση για αυτές, που ίσως να είναι άβολη, αλλά σίγουρα διαφωτιστική.
Προς το παρόν όμως, ας μείνουμε σε τρία κρίσιμα ερωτήματα: τι πρέπει να γίνει, με ποιον τρόπο και σε ποιον χρονικό ορίζοντα. Το πρώτο ερώτημα είναι σχετικά εύκολο, αφού έχει προσδιοριστεί στα προεκλογικά φυλλάδια όλων των υποψηφίων, ενώ το δεύτερο και το τρίτο είναι πιο δύσκολα. Το παρόν άρθρο επικεντρώνει σε αυτά, χωρίς πρόθεση υπόδειξης, αλλά διατύπωσης γνώμης, βασισμένης σε γνώση και εμπειρία.
Το «τι» μάς το δείχνουν τα βασικά και χρόνια προβλήματα: καθαριότητα - καθημερινότητα, πολιτική και περιβαλλοντική προστασία, ολοκλήρωση βασικών υποδομών, οργάνωση και στελέχωση του δήμου. Σ’ αυτά προσθέστε την ανύπαρκτη τοπική οικονομική ανάπτυξη και, προσφάτως, την παραβατικότητα - εγκληματικότητα και τα οικονομικά του δήμου.
Το «πώς» προκύπτει εάν σκεφτούμε τι έλειπε τόσα χρόνια από την πρακτική των δημοτικών αρχών και καταδίκασε πολλές από τις προσπάθειές τους σε αποτυχία. Είναι το τρίπτυχο «σχέδιο – διαβούλευση – διαφάνεια», το οποίο, όπου εφαρμόστηκε, έφερε αποτελέσματα και κέρδισε την εμπιστοσύνη και συμμετοχή του κόσμου. Αντιθέτως, οσάκις αντί σχεδιασμού υπήρξε «γονατογραφία», αντί διαβούλευσης, αλαζονεία και, αντί διαφάνειας κακοδιαχείριση, τα αποτελέσματα υπήρξαν καταστροφικά, τόσο για τον Δήμο, όσο και για τους διοικούντες.
Η απάντηση στο τρίτο ερώτημα, δηλαδή το «πότε» θα γίνει το κάθε τι, σχετίζεται με την προτεραιοποίηση των αναγκών, τις προϋποθέσεις και προθεσμίες τους και φυσικά, με τη διαθεσιμότητα των απαραίτητων έμψυχων, υλικών και οικονομικών πόρων. Αλλιώς, τα πράγματα θα συμβαίνουν με τη λάθος σειρά, τα έργα θα γίνονται πρόχειρα ή θα μένουν μισοτελειωμένα και στο τέλος, «το ταμείον θα είναι για πάντα μείον».
Τέλος, υπάρχει κι ένα κοινό μυστικό, που καλό είναι να υπενθυμίζεται τακτικά: Τις «αλλαγές σελίδας» τις κάνουν όσοι και όσες δεν στοχεύουν εξαρχής στην επανεκλογή τους.
