Κέντρο Ελληνικής Παράδοσης: Θησαυροί κρυμμένοι στη στοά
Δύο ζωγραφιστές, ξύλινες ταμπέλες τραβούν το βλέμμα στη μικρή στοά που ενώνει την Πλατεία Δημοπρατηρίου –την πλατεία απέναντι από τη Fnac, αν προτιμάτε– με την Πανδρόσου. «Κέντρο Ελληνικής Παράδοσης» γράφει η μία, εκείνη με τα σημαιάκια, και ακριβώς από κάτω «Καφενείον η Ωραία Ελλάς», η δεύτερη. Αν δεν έχεις περπατήσει ποτέ σε χαλαρό ρυθμό τη Μητροπόλεως, πιθανότατα δεν τις έχεις προσέξει.
«Είμαστε ένας ανεξάρτητος πολιτιστικός φορέας. Ανεξάρτητος μέχρι βλακείας, ίσως» λέει ο Πρόεδρος του Κέντρου, Παναγιώτης Γερολυμάτος, και προσθέτει «δεν έχουμε πάρει ποτέ ούτε ένα ευρώ από την τσέπη σας. Όπως δεν έχουμε δώσει ποτέ ούτε ένα ευρώ για διαφήμιση. Είπαμε να κάνουμε πρώτα, και μετά να δηλώσουμε. Να δηλώσει το έργο μας».
Ήδη από την είσοδό σου στη μικρή στοά, αντιλαμβάνεσαι ότι το έργο αυτό έχει πολλά να δηλώσει. Γυάλινες προθήκες με αντικείμενα λαϊκής τέχνης, από κεραμικά και κεντήματα μέχρι φανάρια και ζωγραφιστά πιάτα, στολίζουν το ισόγειο, ενώ η συλλογή συνεχίζεται, εμπλουτισμένη με αρχιτεκτονικά αντικείμενα, κοσμήματα, υφαντά και μία εξαιρετικά ενδιαφέρουσα έκθεση ποιμενικής τέχνης, στον πρώτο όροφο.
Ακριβώς δίπλα στον χώρο που στεγάζει την έκθεση, το παραδοσιακό καφενείο Η Ωραία Ελλάς είναι πιθανότατα το ωραιότερο που έχουμε δει. Αποτέλεσμα της συνεργασίας μιας dream team λαϊκών καλλιτεχνών, από τον Νίκο Γιαλλούρη που ζωγράφισε τον μεγάλο πίνακα με το όνομα του καφενείου, μέχρι την ομάδα του αείμνηστου Δημήτρη Πικιώνη που επιμελήθηκε το περίτεχνο πάτωμα, το εντευκτήριο του Κέντρου Ελληνικής Παράδοσης σερβίρει καφέ, ουζάκι και ποικιλίες στα μαρμάρινα τραπεζάκια του, τα οποία απολαμβάνουν πανοραμική θέα στην Πλάκα και τον βράχο της Ακρόπολης από τα τεράστια παράθυρα.
Εμπνευσμένη από το ομώνυμο καφενείο της Μητροπόλεως επί εποχής Όθωνος, που ήταν «χώρος πολιτικών συζητήσεων και ζυμώσεων, αλλά και το χρηματιστήριο της εποχής» όπως λέει ο κ. Γερολυμάτος, η Ωραία Ελλάς φτιάχτηκε για να αποτελέσει ένα «υπερ-καφενείο» γιατί «οι άνθρωποι της επαρχίας όταν έρχονται στην Αθήνα δεν αισθάνονται πολύ καλά. Έχουν λοιπόν έναν μηχανισμό άμυνας: φτιάχνουν καφενεία όπου μαζεύονται με τους συγχωριανούς τους. Οι Ναξιώτες έχουν ένα καφενείο στην οδό Θεμιστοκλέους, οι Μυκονιάτες στην Κωνσταντινουπόλεως. Εδώ κάναμε ένα υπερκαφενείο για να αισθάνονται όλοι άνετα».
Η διακόσμηση, προσεγμένη μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια, από τα μπρούτζινα πόδια των τραπεζιών μέχρι τους συλλεκτικούς πίνακες και τις γκραβούρες που στολίζουν τους τοίχους, μπορεί να σε κρατήσει εδώ για ώρες, να χαζεύεις και να παρατηρείς διαρκώς μια καινούρια, χαριτωμένη λεπτομέρεια που δεν είχες προσέξει.
Όταν καταφέρεις να ξεκολλήσεις, θα επισκεφθείς και τους υπόλοιπους ορόφους, όπου φιλοξενούνται οι περιοδικές και μόνιμες εκθέσεις του Κέντρου, όπως η εντυπωσιακή έκθεση για τη θάλασσα και την ιστορία της ελληνικής ναυτιλίας των δύο τελευταίων αιώνων, όπως αυτή αποτυπώνεται σε ιστορικά ντοκουμέντα, αντικείμενα πλοίων, φωτογραφίες και έγγραφα.
Ή τη φανταστική έκθεση με τα ρετρό πόστερ –κινηματογράφου, θεάτρου και διαφημιστικά– από την Ελλάδα, τη Γαλλία και τη Μεγάλη Βρετανία, τα οποία πωλούνται σε υψηλής ποιότητας αντίγραφα, προς πέντε ευρώ το καθένα. Αν αναζητούσατε τις παλιές διαφημίσεις του Λουμίδη, της Kolynos ή των ταινιών του Κακογιάννη για τους τοίχους του σπιτιού σας, ήρθατε στο σωστό μέρος.
Highlight του κτιρίου που στεγάζει το Κέντρο Ελληνικής Παράδοσης είναι η πανέμορφη ταράτσα του, η οποία απολαμβάνει υπέροχη θέα στην Ακρόπολη. Ακόμη κι εδώ, η προσεγμένη δουλειά και η έμφαση στη λεπτομέρεια είναι εμφανής: τα «χειροποίητα» τειχάκια που την περιστοιχίζουν αποτελούν ουσιαστικά κολλάζ διαφορετικών πετρών, πλακιδίων, κεραμικών και διακοσμητικών αντικειμένων που συγκεντρώθηκαν ένα ένα από την ελληνική ύπαιθρο, από παλιά σπίτια και χωράφια και ήρθαν εδώ για να αποκτήσουν νέα ζωή.
Η ταράτσα, όπως και οι υπόλοιποι χώροι του Κέντρου, του καφενείου περιλαμβανομένου, διατίθεται για την οργάνωση πάσης φύσεως εκδηλώσεων: από εκθέσεις βιβλίου και συνέδρια –στον δεύτερο όροφο λειτουργεί πλήρως εξοπλισμένο συνεδριακό κέντρο– μέχρι πάρτι με λαϊκά όργανα.
Το Κέντρο Ελληνικής Παράδοσης και το καφενείο του είναι ανοικτά καθημερινά, από τις 11.00 το πρωί έως τις 20.00 το βράδυ, ενώ μπορούν να λειτουργήσουν και αργότερα, για την οργάνωση κάποιας εκδήλωσης. Η είσοδος σε όλες τις εκθέσεις είναι δωρεάν.
«Είμαστε ένας ανεξάρτητος πολιτιστικός φορέας. Ανεξάρτητος μέχρι βλακείας, ίσως» λέει ο Πρόεδρος του Κέντρου, Παναγιώτης Γερολυμάτος, και προσθέτει «δεν έχουμε πάρει ποτέ ούτε ένα ευρώ από την τσέπη σας. Όπως δεν έχουμε δώσει ποτέ ούτε ένα ευρώ για διαφήμιση. Είπαμε να κάνουμε πρώτα, και μετά να δηλώσουμε. Να δηλώσει το έργο μας».
Ήδη από την είσοδό σου στη μικρή στοά, αντιλαμβάνεσαι ότι το έργο αυτό έχει πολλά να δηλώσει. Γυάλινες προθήκες με αντικείμενα λαϊκής τέχνης, από κεραμικά και κεντήματα μέχρι φανάρια και ζωγραφιστά πιάτα, στολίζουν το ισόγειο, ενώ η συλλογή συνεχίζεται, εμπλουτισμένη με αρχιτεκτονικά αντικείμενα, κοσμήματα, υφαντά και μία εξαιρετικά ενδιαφέρουσα έκθεση ποιμενικής τέχνης, στον πρώτο όροφο.
Ακριβώς δίπλα στον χώρο που στεγάζει την έκθεση, το παραδοσιακό καφενείο Η Ωραία Ελλάς είναι πιθανότατα το ωραιότερο που έχουμε δει. Αποτέλεσμα της συνεργασίας μιας dream team λαϊκών καλλιτεχνών, από τον Νίκο Γιαλλούρη που ζωγράφισε τον μεγάλο πίνακα με το όνομα του καφενείου, μέχρι την ομάδα του αείμνηστου Δημήτρη Πικιώνη που επιμελήθηκε το περίτεχνο πάτωμα, το εντευκτήριο του Κέντρου Ελληνικής Παράδοσης σερβίρει καφέ, ουζάκι και ποικιλίες στα μαρμάρινα τραπεζάκια του, τα οποία απολαμβάνουν πανοραμική θέα στην Πλάκα και τον βράχο της Ακρόπολης από τα τεράστια παράθυρα.
Εμπνευσμένη από το ομώνυμο καφενείο της Μητροπόλεως επί εποχής Όθωνος, που ήταν «χώρος πολιτικών συζητήσεων και ζυμώσεων, αλλά και το χρηματιστήριο της εποχής» όπως λέει ο κ. Γερολυμάτος, η Ωραία Ελλάς φτιάχτηκε για να αποτελέσει ένα «υπερ-καφενείο» γιατί «οι άνθρωποι της επαρχίας όταν έρχονται στην Αθήνα δεν αισθάνονται πολύ καλά. Έχουν λοιπόν έναν μηχανισμό άμυνας: φτιάχνουν καφενεία όπου μαζεύονται με τους συγχωριανούς τους. Οι Ναξιώτες έχουν ένα καφενείο στην οδό Θεμιστοκλέους, οι Μυκονιάτες στην Κωνσταντινουπόλεως. Εδώ κάναμε ένα υπερκαφενείο για να αισθάνονται όλοι άνετα».
Η διακόσμηση, προσεγμένη μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια, από τα μπρούτζινα πόδια των τραπεζιών μέχρι τους συλλεκτικούς πίνακες και τις γκραβούρες που στολίζουν τους τοίχους, μπορεί να σε κρατήσει εδώ για ώρες, να χαζεύεις και να παρατηρείς διαρκώς μια καινούρια, χαριτωμένη λεπτομέρεια που δεν είχες προσέξει.
Όταν καταφέρεις να ξεκολλήσεις, θα επισκεφθείς και τους υπόλοιπους ορόφους, όπου φιλοξενούνται οι περιοδικές και μόνιμες εκθέσεις του Κέντρου, όπως η εντυπωσιακή έκθεση για τη θάλασσα και την ιστορία της ελληνικής ναυτιλίας των δύο τελευταίων αιώνων, όπως αυτή αποτυπώνεται σε ιστορικά ντοκουμέντα, αντικείμενα πλοίων, φωτογραφίες και έγγραφα.
Ή τη φανταστική έκθεση με τα ρετρό πόστερ –κινηματογράφου, θεάτρου και διαφημιστικά– από την Ελλάδα, τη Γαλλία και τη Μεγάλη Βρετανία, τα οποία πωλούνται σε υψηλής ποιότητας αντίγραφα, προς πέντε ευρώ το καθένα. Αν αναζητούσατε τις παλιές διαφημίσεις του Λουμίδη, της Kolynos ή των ταινιών του Κακογιάννη για τους τοίχους του σπιτιού σας, ήρθατε στο σωστό μέρος.
Highlight του κτιρίου που στεγάζει το Κέντρο Ελληνικής Παράδοσης είναι η πανέμορφη ταράτσα του, η οποία απολαμβάνει υπέροχη θέα στην Ακρόπολη. Ακόμη κι εδώ, η προσεγμένη δουλειά και η έμφαση στη λεπτομέρεια είναι εμφανής: τα «χειροποίητα» τειχάκια που την περιστοιχίζουν αποτελούν ουσιαστικά κολλάζ διαφορετικών πετρών, πλακιδίων, κεραμικών και διακοσμητικών αντικειμένων που συγκεντρώθηκαν ένα ένα από την ελληνική ύπαιθρο, από παλιά σπίτια και χωράφια και ήρθαν εδώ για να αποκτήσουν νέα ζωή.
Η ταράτσα, όπως και οι υπόλοιποι χώροι του Κέντρου, του καφενείου περιλαμβανομένου, διατίθεται για την οργάνωση πάσης φύσεως εκδηλώσεων: από εκθέσεις βιβλίου και συνέδρια –στον δεύτερο όροφο λειτουργεί πλήρως εξοπλισμένο συνεδριακό κέντρο– μέχρι πάρτι με λαϊκά όργανα.
Το Κέντρο Ελληνικής Παράδοσης και το καφενείο του είναι ανοικτά καθημερινά, από τις 11.00 το πρωί έως τις 20.00 το βράδυ, ενώ μπορούν να λειτουργήσουν και αργότερα, για την οργάνωση κάποιας εκδήλωσης. Η είσοδος σε όλες τις εκθέσεις είναι δωρεάν.
