πηγή: Iatronet.gr
του Αναστάσιου Σπαντιδέα *
Μια από τις παράλογες κληρονομιές της γενιάς των μεγάλων πολέμων (Α΄ και κυρίως Β΄παγκοσμίου πολέμου) προς τη σημερινή γενιά είναι η μετά επιμονής ώθηση των νέων στον υπερσιτισμό.
Η έντονη αυτή επιμονή δεν είναι δύσκολο να ερμηνευθεί αν αναλογισθεί κανείς ότι περισσότερα άτομα χάθηκαν από την πείνα παρά από τις σφαίρες του πολέμου και ότι η φυματίωση που θέριζε τη γενιά αυτή είχε σαν μοναδικό σχεδόν τρόπο αντιμετώπισης τον υπερσιτισμό.
Ο φόβος και η άγνοια ήταν αρκετές για να τροφοδοτήσουν τη γενιά αυτή με σφαλερές εντυπώσεις και επικίνδυνες προκαταλήψεις. Έτσι η παλιά γενιά θεώρησε - και θεωρεί ακόμη - υποχρέωσή της την εξώθηση της σημερινής γενιάς σε κατάχρηση παντός είδους τροφής.
Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα στον Δυτικό πολιτισμό να σημειωθεί μια έκρηξη του μέσου βάρους των πολιτών του η οποία σε σχετικά βραχύ χρονικό διάστημα δεν άργησε να δείξει τις επιπτώσεις της. Οι επιπτώσεις αυτές (σοβαρότατες) δημιούργησαν την παθολογία του Δυτικού κόσμου, η οποία χαρακτηρίζεται από πρόωρη σωματική και πνευματική γήρανση και από την εμφάνιση επιδημιών καρκίνου, καρδιαγγειακών και άλλων εκφυλιστικών νοσημάτων.
Σήμερα, η κακή διατροφή και το αυξημένο σωματικό βάρος θεωρούνται από τους πιο σημαντικούς προδιαθεσικούς παράγοντες για όλες τις ανωτέρω παθολογικές καταστάσεις. Πολύ σωστά λοιπόν η παχυσαρκία έχει ”στηθεί στο απόσπασμα” και βάλλεται απ’ όλο τον ιατρικό κόσμο.
Αν και το αδυνάτισμα και γενικά η απόκτηση του ιδανικού σωματικού βάρους επιβάλλεται για λόγους υγείας, εν τούτοις σήμερα οι περισσότερες περιπτώσεις που καταλήγουν σε κάποιο ιατρικό κέντρο ή σε κάποιο ινστιτούτο αδυνατίσματος δυστυχώς αφορούν αισθητικούς λόγους και όχι λόγους υγείας. Αυτό έχει σημαντικές επιπτώσεις στο αποτέλεσμα της προσπάθειας αδυνατίσματος διότι έχει αποδειχθεί στατιστικά ότι τα άτομα που χάνουν βάρος για αισθητικούς λόγους πολύ εύκολα ξαναπαίρνουν τα κιλά, ενώ τα άτομα που έχουν σαν κίνητρο του αδυνατίσματος λόγους υγείας πολύ πιο σπάνια ξαναποκτούν το απολεσθέν βάρος.
Η κακή ενημέρωση και η ματαιοδοξία της καλής εμφάνισης έχουν οδηγήσει το γυναικείο κυρίως πληθυσμό στο ασταμάτητο κυνήγι του χαμένου θησαυρού (σωστού σωματικού βάρους) με όλες τις δραματικές ψυχολογικές επιπτώσεις. Αυτό οφείλεται στο ότι η απώλεια βάρους επιτυγχάνεται τις περισσότερες φορές με εξαντλητικές προσπάθειες, οι οποίες όταν σταματήσουν επαναφέρουν το άτομο στο αρχικό του ή και σε μεγαλύτερο του αρχικού σωματικό βάρος.
Αυτό αποτελεί και το δράμα μιας σημαντικής μερίδας ατόμων που με σκληρή προσπάθεια χάνουν μερικά γραμμάρια ή κιλά και με μεγάλη ευκολία τα ξαναπαίρνουν. Υπάρχουν πολλά άτομα που βρίσκονται διαρκώς σ’ αυτή την εξαντλητική διαδικασία απώλειας βάρους - επαναπόκτησης βάρους - απώλειας βάρους - επαναπόκτησης βάρους, που βλέπουν το βάρος τους να αυξομειώνεται συνεχώς χωρίς να μπορούν να το σταθεροποιήσουν.
Η αυξομείωση αυτή του σωματικού βάρους, που καλείται και ”ασανσέρ του βάρους”, εκτός από τη σοβαρότατη ψυχολογική καταπόνηση που προκαλεί και η οποία όχι λίγες φορές έχει οδηγήσει τα άτομα στον ψυχίατρο, έχει και σημαντικές σωματικές επιπτώσεις. Το καρδιαγγειακό σύστημα των ατόμων αυτών είναι υποχρεωμένο να προσαρμόζεται διαρκώς σε νέες καταστάσεις θρέψεως και αυτό το καταπονεί. Το ίδιο ισχύει και για το μυοσκελετικό μας σύστημα και κυρίως τις αρθρώσεις οι οποίες συνεχώς οφείλουν να προσαρμόζονται σε νέα μεγέθη φόρτισης βάρους.
Έχει αποδειχθεί ότι όσο περισσότερες είναι οι φορές που το σωματικό βάρος αυξομειώνεται τόσο λιγότερες είναι οι πιθανότητες το άτομο να αποκτήσει το ιδανικό του βάρος.
Η λύση του προβλήματος αυτού εναπόκειται στη σωστή ενημέρωση και στη σωστή τροφική αγωγή των παιδιών για να μην μπουν ποτέ σ’ αυτό το φαύλο κύκλο. Οι σύγχρονοι άνθρωποι απαλλαγμένοι από τα βιώματα και τις προκαταλήψεις του παρελθόντος θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι και ο άνθρωπος είναι ζώο με βασικές ανάγκες θρέψεως, όπως όλα τα άλλα ζώα και πως η τροφή είναι για να τον ζει και να τον αναπτύσσει και όχι για να τον διασκεδάζει.
Η τροφή πρέπει να είναι απλή και λιτή διότι τότε μόνο υπηρετεί σωστά τον προορισμό της. Τα διάφορα πρόσθετα, ορεκτικά, και άλλα συνοδευτικά της τροφής είναι για να τιμωρούν τον οργανισμό μας και όχι για να τον θρέψουν.
Κοινωνίες που δεν γνώρισαν την τροφική διαφθορά του Δυτικού κόσμου, δε γνώρισαν ποτέ τις προαναφερθείσες επιδημίες καρκίνου και καρδιαγγειακών νοσημάτων. Αντίθετα, άτομα που εγκατέλειψαν αυτές τις κοινωνίες για να ”εκπολιτιστούν”, απέκτησαν και τις επιπτώσεις στην υγεία τους του πολιτισμού αυτού.
Όποιος δεν έχει γνωρίσει το άγχος που διακατέχει συνήθως τις γυναίκες οι οποίες στην κυριολεξία κρέμονται από μία ζυγαριά ή από ένα φυλλάδιο που προσμετρά τις θερμίδες στις διάφορες τροφές, δε θα μπορέσει ποτέ να καταλάβει γιατί σήμερα έχουμε κατακλυσθεί από χιλιάδες δίαιτες και διαιτολόγους, από άπειρα ινστιτούτα και κέντρα αδυνατίσματος.
Αποτελεί φροντίδα των γονιών, αλλά και όλων των λειτουργιών υγείας και παιδείας να μάθει η νέα γενιά να τρώει σωστά γιατί διαφορετικά η ψύχωση αυτή του αδυνατίσματος κινδυνεύει να μεταβληθεί πραγματικά σε επιδημία.
* Ο κ. Σπαντιδέας είναι παθολόγος και Διδάκτωρ Πανεπιστημίου.
πηγή: Iatronet.gr
