Να τρώω γλυκά ή να μην τρώω;
Υπάρχει λόγος να κόψουμε… μαχαίρι τα γλυκά ή μπορούμε απλά να περιορίσουμε την κατανάλωσή τους; Η ειδικός απαντά.
α) Όχι, β) Αντικατέστησε τα με κάτι άλλο, γ)Είναι δική σου επιλογή, δ) Ναι με μέτρο,
είναι οι πιθανότερες απαντήσεις που δίνουν οι διαιτολόγοι στο «αίτημα» για γλυκό.
Όλα τα σενάρια "παίζουν" - γιατί όμως συμβαίνει αυτό;
Ο Δρ. Claude Fischler, ομότιμος Διευθυντής Ερευνών στο CNRS (Centre National de la Recherche Scientifique) στο Παρίσι, στα πλαίσια του 8ου Συνεδρίου της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Συλλόγων Διαιτολόγων δήλωσε πολύ εύστοχα ότι οι ιατρικές γνώμες, οι πολιτικές τροφίμων, τα media και οι ισχυρισμοί υγείας διαμορφώνουν αντιλήψεις οι οποίες κάνουν κύκλους με το πέρασμα του χρόνου.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα θρεπτικού συστατικού για το οποίο συχνά "αλλάζουμε γνώμη" είναι το λίπος. Τις τελευταίες δεκαετίες το διαιτητικό λίπος θεωρείτο ο νούμερο 1 διατροφικός κίνδυνος, κάτι που φαίνεται να αλλάζει με τα τελευταία επιστημονικά δεδομένα. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και με τη ζάχαρη η οποία ενοχοποιείται και απενοχοποιείται σχεδόν ανά... δεκαετία. Αυτές οι αλλαγές "απόψεων" έχουν μπερδέψει και έχουν οδηγήσει σε λανθασμένες και συχνά διαστρεβλωμένες αντιλήψεις τόσο το κοινό, όσο και τους επιστήμονες υγείας, καθιστώντας πιθανή την ύπαρξη ποικίλων απαντήσεων στο ερώτημα αν μπορούμε να καταναλώνουμε μεμονωμένα συστατικά, και σε τι ποσόστητες.
Συχνά, μάλιστα, φαίνεται να «αγνοείται» το γεγονός ότι, σε τελική ανάλυση, είναι το σύνολο των διατροφικών επιλογών, μέσα σε ένα ευρύτερο τρόπο ζωής, αυτό που επιδρά ποικιλοτρόπως στην υγεία.
Υπάρχει λόγος να κόψουμε... τη γλύκα;
"Γιατί να αναγκάζουμε τους εαυτούς μας μεγαλώνοντας να 'κόβουμε' τη γλύκα και να γευόμαστε την 'πίκρα' της ζωής;" σημείωσε ο Δρ. Claude Fischler ολοκληρώνοντας την ομιλία του και δίνοντάς μας τροφή για σκέψη.
Τη σκέψη αυτή ενίσχυσε η Δρ. Bellisle, επιδημιολόγος της Διατροφής του Πανεπιστημίου της Γαλλίας, που σε ομιλία της στο ίδιο συνέδριο ανέφερε ότι η γλυκύτητα αποτελεί ένα ψυχολογικό και ταυτόχρονα βιολογικό ερέθισμα για πολλά είδη του ζωικού βασιλείου, μεταξύ των οποίων και ο άνθρωπος – σε κάθε ηλικία. Η επιθυμία μας για γλυκιά γεύση είναι έμφυτη και συνάμα έχει ιδιαίτερη θέση στην κοινωνική μας ζωή. Άραγε, ακόμη και αν θέλουμε, είναι εφικτό να αποβάλλουμε τη γλυκιά γεύση από τη ζωή μας;
Κλειδί, η αποφυγή της υπερκατανάλωσης
Είναι γεγονός ότι ορισμένα χαρακτηριστικά των τροφίμων, μεταξύ των οποίων και η γλυκύτητα, κάνουν πιο γευστικά τα τρόφιμα και ροφήματα, γεγονός που συνδέεται με την επιθυμία μας να τα καταναλώνουμε σε μεγαλύτερες ποσότητες από αυτές που ενδύκνεινται. Η Δρ. Julie Barnet, Καθηγήτρια Ψυχολογίας στο πανεπιστήμιο του Bath, παρουσίασε στο ίδιο συνέδριο τις 3 στρατηγικές που ακολουθούν οι διαιτολόγοι για να διαχειριστούν την υπερκατανάλωση γλυκών:
1) Διαχείριση με σκοπό τη μείωση της έντονης επιθυμίας.
2) Εκπαίδευση- διαπραγμάτευση στην αντίσταση της επιθυμίας για γλυκό και αντικατάσταση αυτής της επιθυμίας.
3) Αντικατάσταση της ζάχαρης με άλλες επιλογές γλυκαντικών υλών χαμηλότερες σε θερμίδες."
Επιλέγουμε το είδος –και την ποσότητα- που μας αναλογεί
Και ενώ όλοι γνωρίζουμε ότι δεν έχουν όλα τα γλυκά τρόφιμα και ροφήματα τις ίδιες ιδιότητες συνήθως τα ομαδοποιούμε και τα "αφορίζουμε" συνολικά. Τα γλυκά τρόφιμα και ροφήματα, ωστόσο, διαφέρουν μεταξύ τους, εξαιτίας της διαφορετικής τους περιεκτικότητας σε λίπος και ζάχαρη, της διαφορετικής τους γεύσης και γλυκύτητας, του διαφορετικού θερμιδικού φορτίου κ.λπ. Μπορούν να ομαδοποιηθούν στην ίδια "γευστική" ή "θερμιδική" κατηγορία το γλυκό του κουταλιού και ο μπακλαβάς; ή μία μπουγάτσα με ένα αναψυκτικό, πόσο μάλλον αν είναι μηδενικών θερμίδων; Τα γλυκά τρόφιμα και ροφήματα διαφέρουν ως προς τη σύσταση, τις θερμίδες και τα..μεγέθη μερίδας και εμείς μπορούμε να εκπαιδευτούμε ώστε να τα εντάσσουμε με μέτρο στο διαιτολόγιό μας, ειδικά αν έχουμε επαρκή σωματική δραστηριότητα.
Χρυσούλα Τσικνή MSc, Κλινικός Διαιτολόγος – Διατροφολόγος, Επιστημονικός Συνεργάτης Nutrimed.
είναι οι πιθανότερες απαντήσεις που δίνουν οι διαιτολόγοι στο «αίτημα» για γλυκό.
Όλα τα σενάρια "παίζουν" - γιατί όμως συμβαίνει αυτό;
Ο Δρ. Claude Fischler, ομότιμος Διευθυντής Ερευνών στο CNRS (Centre National de la Recherche Scientifique) στο Παρίσι, στα πλαίσια του 8ου Συνεδρίου της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Συλλόγων Διαιτολόγων δήλωσε πολύ εύστοχα ότι οι ιατρικές γνώμες, οι πολιτικές τροφίμων, τα media και οι ισχυρισμοί υγείας διαμορφώνουν αντιλήψεις οι οποίες κάνουν κύκλους με το πέρασμα του χρόνου.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα θρεπτικού συστατικού για το οποίο συχνά "αλλάζουμε γνώμη" είναι το λίπος. Τις τελευταίες δεκαετίες το διαιτητικό λίπος θεωρείτο ο νούμερο 1 διατροφικός κίνδυνος, κάτι που φαίνεται να αλλάζει με τα τελευταία επιστημονικά δεδομένα. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και με τη ζάχαρη η οποία ενοχοποιείται και απενοχοποιείται σχεδόν ανά... δεκαετία. Αυτές οι αλλαγές "απόψεων" έχουν μπερδέψει και έχουν οδηγήσει σε λανθασμένες και συχνά διαστρεβλωμένες αντιλήψεις τόσο το κοινό, όσο και τους επιστήμονες υγείας, καθιστώντας πιθανή την ύπαρξη ποικίλων απαντήσεων στο ερώτημα αν μπορούμε να καταναλώνουμε μεμονωμένα συστατικά, και σε τι ποσόστητες.
Συχνά, μάλιστα, φαίνεται να «αγνοείται» το γεγονός ότι, σε τελική ανάλυση, είναι το σύνολο των διατροφικών επιλογών, μέσα σε ένα ευρύτερο τρόπο ζωής, αυτό που επιδρά ποικιλοτρόπως στην υγεία.
Υπάρχει λόγος να κόψουμε... τη γλύκα;
"Γιατί να αναγκάζουμε τους εαυτούς μας μεγαλώνοντας να 'κόβουμε' τη γλύκα και να γευόμαστε την 'πίκρα' της ζωής;" σημείωσε ο Δρ. Claude Fischler ολοκληρώνοντας την ομιλία του και δίνοντάς μας τροφή για σκέψη.
Τη σκέψη αυτή ενίσχυσε η Δρ. Bellisle, επιδημιολόγος της Διατροφής του Πανεπιστημίου της Γαλλίας, που σε ομιλία της στο ίδιο συνέδριο ανέφερε ότι η γλυκύτητα αποτελεί ένα ψυχολογικό και ταυτόχρονα βιολογικό ερέθισμα για πολλά είδη του ζωικού βασιλείου, μεταξύ των οποίων και ο άνθρωπος – σε κάθε ηλικία. Η επιθυμία μας για γλυκιά γεύση είναι έμφυτη και συνάμα έχει ιδιαίτερη θέση στην κοινωνική μας ζωή. Άραγε, ακόμη και αν θέλουμε, είναι εφικτό να αποβάλλουμε τη γλυκιά γεύση από τη ζωή μας;
Κλειδί, η αποφυγή της υπερκατανάλωσης
Είναι γεγονός ότι ορισμένα χαρακτηριστικά των τροφίμων, μεταξύ των οποίων και η γλυκύτητα, κάνουν πιο γευστικά τα τρόφιμα και ροφήματα, γεγονός που συνδέεται με την επιθυμία μας να τα καταναλώνουμε σε μεγαλύτερες ποσότητες από αυτές που ενδύκνεινται. Η Δρ. Julie Barnet, Καθηγήτρια Ψυχολογίας στο πανεπιστήμιο του Bath, παρουσίασε στο ίδιο συνέδριο τις 3 στρατηγικές που ακολουθούν οι διαιτολόγοι για να διαχειριστούν την υπερκατανάλωση γλυκών:
1) Διαχείριση με σκοπό τη μείωση της έντονης επιθυμίας.
2) Εκπαίδευση- διαπραγμάτευση στην αντίσταση της επιθυμίας για γλυκό και αντικατάσταση αυτής της επιθυμίας.
3) Αντικατάσταση της ζάχαρης με άλλες επιλογές γλυκαντικών υλών χαμηλότερες σε θερμίδες."
Επιλέγουμε το είδος –και την ποσότητα- που μας αναλογεί
Και ενώ όλοι γνωρίζουμε ότι δεν έχουν όλα τα γλυκά τρόφιμα και ροφήματα τις ίδιες ιδιότητες συνήθως τα ομαδοποιούμε και τα "αφορίζουμε" συνολικά. Τα γλυκά τρόφιμα και ροφήματα, ωστόσο, διαφέρουν μεταξύ τους, εξαιτίας της διαφορετικής τους περιεκτικότητας σε λίπος και ζάχαρη, της διαφορετικής τους γεύσης και γλυκύτητας, του διαφορετικού θερμιδικού φορτίου κ.λπ. Μπορούν να ομαδοποιηθούν στην ίδια "γευστική" ή "θερμιδική" κατηγορία το γλυκό του κουταλιού και ο μπακλαβάς; ή μία μπουγάτσα με ένα αναψυκτικό, πόσο μάλλον αν είναι μηδενικών θερμίδων; Τα γλυκά τρόφιμα και ροφήματα διαφέρουν ως προς τη σύσταση, τις θερμίδες και τα..μεγέθη μερίδας και εμείς μπορούμε να εκπαιδευτούμε ώστε να τα εντάσσουμε με μέτρο στο διαιτολόγιό μας, ειδικά αν έχουμε επαρκή σωματική δραστηριότητα.
Χρυσούλα Τσικνή MSc, Κλινικός Διαιτολόγος – Διατροφολόγος, Επιστημονικός Συνεργάτης Nutrimed.
