Γιατί τα τρόφιμα δεν είναι πλέον γευστικά;
Γιατί η ντομάτα δεν έχει πλέον γεμάτη γεύση; Γιατί τα κοτόπουλα δεν είναι όπως παλιά και γιατί δεν μπορούμε να πετύχουμε το ίδιο θεϊκό φαγάκι της γιαγιάς μας;
Έχετε παρατηρήσει κι εσείς ότι τα λαχανικά, τα φρούτα, το κοτόπουλο, τα γαλακτοκομικά που ψωνίζετε από τα σουπερμάρκετ, δεν είναι τόσο γευστικά όσο ήταν τις παλαιότερες δεκαετίες; Υπάρχει λόγος που δεν μπορείτε να ξαναφτιάξετε τις συνταγές της μαμάς και της γιαγιάς σας το ίδιο γευστικές όσο τις έφτιαχναν εκείνες, και δεν είναι οι μαγειρικές σας δυνατότητες. Είναι κυρίως η επικράτηση της ποσότητας, στην αιώνια μάχη «ποσότητας εναντίον ποιότητας».
Συγκεκριμένα, τον τελευταίο μισό αιώνα, η παραγωγικότητα της γεωργίας αυξήθηκε κατά 500%. Αυτό ήταν απαραίτητο για να τραφεί ο ολοένα αυξανόμενος πληθυσμός της Γης – με άλλα λόγια, οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι έπρεπε να φέρουν τις σοδειές τους πολύ γρηγορότερα και σε πολύ μεγαλύτερες ποσότητες, από την παραγωγή στην κατανάλωση.
Τι σημαίνει αυτό πρακτικά; Ότι τα σημερινά κοτόπουλα είναι έτοιμα για σφαγή στον μισό χρόνο σε σύγκριση με τις «συνήθειες» της δεκαετίας του ’40, για παράδειγμα. Πλέον μάλιστα το μέσο κοτόπουλο ζυγίζει περισσότερο από παλιά και τρώει τρεις φορές λιγότερο κατά την διάρκεια της ζωής του, σύμφωνα με το Clickandgrow.
Η μέση αγελάδα, από την άλλη, πριν 70 χρόνια, μπορούσε να παράγει περί τα 7 λίτρα γάλα την ημέρα. Σήμερα, η κτηνοτρόφοι έχουν φτάσει σε ποσότητες ρεκόρ, αφού βοοειδή έχουν καταγραφεί να παράγουν ως και 90 λίτρα γάλα τη μέρα.
Εν ολίγοις, από τα μισά του 20ου αιώνα και μετά, πιέσαμε τη γη και τα ζώα να παράγουν περισσότερα, γρηγορότερα και με λιγότερο κόστος. Όμως… το κόστος μεταφέρεται αλλού. Πού; Στη γεύση που λέγαμε ότι μας λείπει, αλλά κυρίως στο θρεπτικό προφίλ των τροφών.
Μια έρευνα του Πανεπιστημίου του Τέξας, μελέτησε στοιχεία παραγωγής και θρεπτικότητας των λαχανικών από το 1950 ως το 1999 και μαντέψτε πού κατέληξε: Η μείωση των θρεπτικών στοιχείων ήταν εμφανής και μετρήθηκε από 6 ως 38%. Στις θέσεις με την μεγαλύτερη μείωση από τις τροφές φιγούραραν η πρωτεΐνη, το ασβέστιο, ο φώσφορος, ο σίδηρος, η βιταμίνη Β2 και η βιταμίνη C. Ο χαλκός, πολύτιμο στοιχείο για τον σχηματισμό μυικού ιστού και κυτταρικής ενέργειας, «εξαφανίστηκε» κατά 80%. Η έρευνα συμπεραίνει πως πιθανότερη αιτία γι’ αυτό είναι η προτεραιότητα της γεωργικής παραγωγής να πολλαπλασιάσει την σοδειά, ρίχνοντας νερό στο κρασί της θρεπτικότητας: Όταν για παράδειγμα μια τομάτα δεν έχει την ευκαιρία να «αποκτήσει» τα… κανονικά της θρεπτικά συστατικά, το κενό καλύπτεται από νερό και υδατάνρθακες – γι’ αυτό και μας φαίνεται ότι έχει γεύση… χάρτινη. Γι’ αυτό τα αυγά είναι πιο «χλωμά». Γι’ αυτό το κοτόπουλο δεν έχει γευστική ένταση και το γάλα ή το γιαούρτι είναι πιο νερουλό.
Τα ζώα, επιπλέον, όπως τα κοτόπουλα, σφάζονται πολύ νέα – και όσο πιο νέα, τόσο λιγότερο γεύση έχουν. Όσο ζουν, μάλιστα, τρώνε πλέον κυρίως ένα τυποποιημένο μίγμα σπόρων, που τους δίνει και λιγότερη γεύση, ενώ παρ’ όλα αυτά, παράγουν διπλάσια ποσότητα αυγών (που δεν είναι τόσο γευστικά όσο πριν από έναν αιώνα). Τα γουρούνια επίσης σφάζονται κατά μέσο όρο 25% νωρίτερα σε σχέση με παλαιότερα, αλλά παρ’ όλα αυτά είναι 25% πιο ογκώδη, και πάει λέγοντας.
Όσον αφορά τα φρούτα και τα λαχανικά, άλλη μελέτη που πραγματοποιήθηκε το 2004, βρήκε ότι 43 διαφορετικά είδη παρουσίασαν 20% απώλεια βιταμίνης Α και 15% απώλεια βιταμίνης C σε σχέση με 70 χρόνια πριν.
Βέβαια, υπάρχει λύση για να ξαναβρούμε τη χαμένη γεύση. Μπορούμε να επιλέγουμε πιο ώριμα κρέατα και βιολογικής καλλιέργειας τρόφιμα. Μπορούμε να βασιστούμε στην αναλλοίωτη, σε μεγάλη βαθμό, γεύση των φρέσκων θαλασσινών. Μπορούμε να καλλιεργήσουμε τα δικά μας λαχανικά. Και μπορούμε να περιορίσουμε την κατανάλωση επεξεργασμένων τροφών. Είναι απλοί τρόποι να ξεφύγουμε από το φαγητό που είναι σχεδιασμένο για μαζική κατανάλωση, θυσιάζοντας τη γεύση.
Πηγές: Clickandgrow / BottomLine
Συγκεκριμένα, τον τελευταίο μισό αιώνα, η παραγωγικότητα της γεωργίας αυξήθηκε κατά 500%. Αυτό ήταν απαραίτητο για να τραφεί ο ολοένα αυξανόμενος πληθυσμός της Γης – με άλλα λόγια, οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι έπρεπε να φέρουν τις σοδειές τους πολύ γρηγορότερα και σε πολύ μεγαλύτερες ποσότητες, από την παραγωγή στην κατανάλωση.
Τι σημαίνει αυτό πρακτικά; Ότι τα σημερινά κοτόπουλα είναι έτοιμα για σφαγή στον μισό χρόνο σε σύγκριση με τις «συνήθειες» της δεκαετίας του ’40, για παράδειγμα. Πλέον μάλιστα το μέσο κοτόπουλο ζυγίζει περισσότερο από παλιά και τρώει τρεις φορές λιγότερο κατά την διάρκεια της ζωής του, σύμφωνα με το Clickandgrow.
Η μέση αγελάδα, από την άλλη, πριν 70 χρόνια, μπορούσε να παράγει περί τα 7 λίτρα γάλα την ημέρα. Σήμερα, η κτηνοτρόφοι έχουν φτάσει σε ποσότητες ρεκόρ, αφού βοοειδή έχουν καταγραφεί να παράγουν ως και 90 λίτρα γάλα τη μέρα.
Εν ολίγοις, από τα μισά του 20ου αιώνα και μετά, πιέσαμε τη γη και τα ζώα να παράγουν περισσότερα, γρηγορότερα και με λιγότερο κόστος. Όμως… το κόστος μεταφέρεται αλλού. Πού; Στη γεύση που λέγαμε ότι μας λείπει, αλλά κυρίως στο θρεπτικό προφίλ των τροφών.
Μια έρευνα του Πανεπιστημίου του Τέξας, μελέτησε στοιχεία παραγωγής και θρεπτικότητας των λαχανικών από το 1950 ως το 1999 και μαντέψτε πού κατέληξε: Η μείωση των θρεπτικών στοιχείων ήταν εμφανής και μετρήθηκε από 6 ως 38%. Στις θέσεις με την μεγαλύτερη μείωση από τις τροφές φιγούραραν η πρωτεΐνη, το ασβέστιο, ο φώσφορος, ο σίδηρος, η βιταμίνη Β2 και η βιταμίνη C. Ο χαλκός, πολύτιμο στοιχείο για τον σχηματισμό μυικού ιστού και κυτταρικής ενέργειας, «εξαφανίστηκε» κατά 80%. Η έρευνα συμπεραίνει πως πιθανότερη αιτία γι’ αυτό είναι η προτεραιότητα της γεωργικής παραγωγής να πολλαπλασιάσει την σοδειά, ρίχνοντας νερό στο κρασί της θρεπτικότητας: Όταν για παράδειγμα μια τομάτα δεν έχει την ευκαιρία να «αποκτήσει» τα… κανονικά της θρεπτικά συστατικά, το κενό καλύπτεται από νερό και υδατάνρθακες – γι’ αυτό και μας φαίνεται ότι έχει γεύση… χάρτινη. Γι’ αυτό τα αυγά είναι πιο «χλωμά». Γι’ αυτό το κοτόπουλο δεν έχει γευστική ένταση και το γάλα ή το γιαούρτι είναι πιο νερουλό.
Τα ζώα, επιπλέον, όπως τα κοτόπουλα, σφάζονται πολύ νέα – και όσο πιο νέα, τόσο λιγότερο γεύση έχουν. Όσο ζουν, μάλιστα, τρώνε πλέον κυρίως ένα τυποποιημένο μίγμα σπόρων, που τους δίνει και λιγότερη γεύση, ενώ παρ’ όλα αυτά, παράγουν διπλάσια ποσότητα αυγών (που δεν είναι τόσο γευστικά όσο πριν από έναν αιώνα). Τα γουρούνια επίσης σφάζονται κατά μέσο όρο 25% νωρίτερα σε σχέση με παλαιότερα, αλλά παρ’ όλα αυτά είναι 25% πιο ογκώδη, και πάει λέγοντας.
Όσον αφορά τα φρούτα και τα λαχανικά, άλλη μελέτη που πραγματοποιήθηκε το 2004, βρήκε ότι 43 διαφορετικά είδη παρουσίασαν 20% απώλεια βιταμίνης Α και 15% απώλεια βιταμίνης C σε σχέση με 70 χρόνια πριν.
Βέβαια, υπάρχει λύση για να ξαναβρούμε τη χαμένη γεύση. Μπορούμε να επιλέγουμε πιο ώριμα κρέατα και βιολογικής καλλιέργειας τρόφιμα. Μπορούμε να βασιστούμε στην αναλλοίωτη, σε μεγάλη βαθμό, γεύση των φρέσκων θαλασσινών. Μπορούμε να καλλιεργήσουμε τα δικά μας λαχανικά. Και μπορούμε να περιορίσουμε την κατανάλωση επεξεργασμένων τροφών. Είναι απλοί τρόποι να ξεφύγουμε από το φαγητό που είναι σχεδιασμένο για μαζική κατανάλωση, θυσιάζοντας τη γεύση.
Πηγές: Clickandgrow / BottomLine
