Τα πιο περίεργα super foods του πλανήτη
Κάνουμε τον γύρο του κόσμου και τσεκάρουμε πέντε εξωτικά super foods, τα οποία μπορείς να βρεις και στην Ελλάδα.
Τις κλασικές σούπερ τροφές θα τις ξέρεις – λογικά: βατόμουρα, μύρτιλλα, αυγά, σκόρδο, kale κ.α. Παρέχουν μπόλικα θρεπτικά συστατικά και κάνουν καλό στον οργανισμό.
Αν όμως ξεφύγουνε λίγο από τα σύνορα της χώρας, ανακαλύπτουμε δεκάδες ακόμα “σούπερ” διατροφικές επιλογές, με περίεργα ονόματα και ακόμα πιο περίεργη όψη.
Μανγκοστίν
Περίεργο σε όψη, αλλά υπέροχο σε γεύση, αυτό το φρούτο μοιάζει με το σκόρδο στο (βρώσιμο) εξωτερικό του, ενώ η φλούδα του έχει ένα περίεργο μωβ δέρμα. Ευδοκιμεί κυρίως στη Νοτιοανατολική Ασία, αλλά μπορεί να βρεθεί και στην Ινδονησία με την ονομασία "manggis". Ο καρπός ήταν γνωστός στον δυτικό κόσμο από τα μέσα του 1700, ωστόσο, δεν απέκτησε ιδιαίτερη δημοφιλία.
Περιλαμβάνει θρεπτικά συστατικά όπως το μαγγάνιο, ο ψευδάργυρος, ο σίδηρος, το κάλιο, το ασβέστιο και το μαγνήσιο, ενώ είναι πλούσιο σε βιταμίνες Α, C, Β12 και Β6 στο βρώσιμο εσωτερικό του. Χάρη στα παραπάνω συστατικά, το φρούτο έχει αντιφλεγμονώδη, αντιμυκητιακή και αντιοξειδωτική δράση.
Καταναλώνεται ωμό, σαν πορτοκάλι, σε μαρμελάδες ή ζελέ ή χτυπημένο σε ροφήματα. Συνήθως το σερβίρουν ως επιδόρπιο, χάρη στην έντονα γλυκιά του γεύση που το καθιστά ιδανική πρώτη ύλη για σορμπέ.
Το βρήκαμε εδώ.
Ρίζα Μάκα
Εάν ζαλίζεσαι εύκολα στο αεροπλάνο ή στο πλοίο, τότε αυτή η ρίζα μπορεί να σε κάνει να νιώσεις καλύτερα. Η Μάκα, γνωστή και ως «περουβιανό τζίντζερ», προέρχεται από την περιοχή των Άνδεων και μπορεί να καλλιεργηθεί σε υψηλότερα υψόμετρα από άλλα φυτά. Αναπτύσσεται κάτω από το χώμα (κλασική περίπτωση ρίζας) και μοιάζει με βολβό σκόρδου με στρογγυλεμένη βάση, λεπτές ρίζες και μια τούφα πράσινου που αναπτύσσεται στο πάνω μέρος του. Η ρίζα στεγνώνει και αλέθεται σε λεπτή σκόνη, ΜΓΔ, και καταναλώνεται ως συμπλήρωμα ή προστίθεται στο τσάι.
Όσον αφορά τη θρεπτική της αξία, είναι πλούσια σε ιώδιο, σίδηρο, ασβέστιο και βιταμίνη C, συστατικά τα οποία συνδέονται με υψηλά επίπεδα ενέργειας, καλύτερη διάθεση, βελτιωμένη μνήμη και σεξουαλική επιθυμία.
Μπορείς να την παραγγείλεις σε σκόνη από εδώ.
Ραμπουτάν
Αυτό το εξωτικό και τριχωτό φρούτο ευδοκιμεί κυρίως στη Μαλαισία, την Ταϊλάνδη, τις Φιλιππίνες, το Βιετνάμ και το Βόρνεο, αλλά και σε άλλες χώρες της Νοτιοανατολικής Ασίας, ενώ θυμίζει έντονα χαρακτήρα από μυθιστορήματα του Dr. Seuss. Το βρώσιμο εσωτερικό του είναι λευκό, έχει γλυκιά γεύση και άρωμα που θυμίζει πράσινο μήλο, καθώς και ένα κουκούτσι το οποίο το πετάς εκτός και αν θες να σπάσεις τα δόντια σου.
Το ραμπουτάν είναι πλούσιο σε θρεπτικά συστατικά και βιταμίνες όπως βιταμίνη C, χαλκό, σίδηρο και φυτικές ίνες, τα οποία ενισχύουν το ανοσοποιητικό σύστημα, συμβάλλουν στην παραγωγή κυττάρων του αίματος και ευνοούν την υγεία του πεπτικού συστήματος.
Είναι ό,τι πρέπει για φρουτοσαλάτες, ενώ μπαίνει σε smoothies κατά του hangover ή ακόμα και σε κοκτέιλ για να αποκτήσεις hangover μαζί με βότκα, λάιμ και φρέσκο τζίντζερ.
Το βρήκαμε εδώ.
Τζάκφρουτ
Ο «αρόκαρπος» ελληνιστί, αποτελεί μια αρκετά ιδιαίτερη περίπτωση φρούτου, καθώς εδώ και μερικά χρόνια έχει γίνει τάση στη χορτοφαγική κουζίνα ως υποκατάστατο του… κρέατος. Ο λόγος απλός: η γεύση του θυμίζει χοιρινό η κοτόπουλο. Καλό; Είναι περίεργο στην εμφάνιση, μοιάζει με τεράστια πατάτα ή με παραμορφωμένο μπαλόνι, ενώ μπορεί να φτάσει ακόμα και τα ογδόντα κιλά. Εμφανίστηκε στα δάση της Ινδίας, και πλέον καλλιεργείται στην Ταϊλάνδη, την Αφρική, τη Βραζιλία και τις Φιλιππίνες.
Έχει αρκετή ποσότητα πρωτεΐνης, βιταμίνη Β, βιταμίνη C, κάλιο και μαγγάνιο, θρεπτικά συστατικά τα οποία συνδέονται με την υποστήριξη του ανοσοποιητικού συστήματος, την υγεία των ματιών, τη λειτουργία των μυών και τον μεταβολισμό.
Ο καρπός του που μοιάζει αρκετά με χοιρινό όταν μαγειρευτεί, χρησιμοποιείται συχνά με κάρυ ή αναμειγνύεται σε διάφορες σάλτσες, ενώ οι σπόροι του είναι επίσης βρώσιμοι μετά το ψήσιμό τους και έχουν γεύση συγκρίσιμη με τα brazil nuts ή τα κάστανα. Πρωταγωνιστεί σε αρκετές νόστιμες βήγκαν συνταγές, όπως τα τάκος.
Το βρήκαμε εδώ.
Κιουάνο
Γνωστό και ως Cucumis metuliferus ή «πεπόνι με κέρατα», το κιουάνο φύεται στην υποσαχάρια περιοχή της Αφρικής. Το εξωτερικό του καρπού είναι κίτρινο και τραχύ με εξογκώματα που τον καλύπτουν, ενώ το εσωτερικό του είναι υγρό, με ζελεδένια υφή και πράσινο χρώμα. Στη γεύση θυμίζει κάτι σαν αγγουράκι, ελάχιστα πιο αλμυρό.
Το φυτό έχει την ικανότητα να αναπτύσσεται σε περιόδους ξηρασίας και να διατηρεί την υγρασία του, επομένως καταναλώνεται συχνά στην περιοχή της Σαχάρας για ενυδάτωση. Ο καρπός είναι επίσης πλούσιος σε βιταμίνη Α, βιταμίνη Ε, ασβέστιο, σίδηρο, ψευδάργυρο και μαγνήσιο, και έχει αντιοξειδωτικά οφέλη, βοηθά στην υγεία ματιών, στη γνωστική λειτουργία και την ενίσχυση του μεταβολισμού.
Καταναλώνεται σκέτο (και) σε περιόδους διατροφής, αφού χάρη στην υψηλή περιεκτικότητά του σε νερό και τον υψηλό δείκτη κορεσμού του «γεμίζει» το στομάχι, με ελάχιστες θερμίδες.
Το βρήκαμε εδώ.
