Η ζωή είναι μικρή

της Αγάπης Μαργετίδη

Ελπίζω να συμφωνείτε μαζί μου ότι πότε-πότε είναι ωραίο πράγμα να ξεφεύγουμε από τα καθημερινά. Ακόμα πιο αναζωογονητικό, όταν δεν υπάρχει συγκεκριμένη αφορμή. Έτσι, γιατί ξυπνήσαμε με καλή διάθεση, γιατί έχει λαμπρή λιακάδα, γιατί η ζωή είναι μικρή. Περνώντας ας πούμε από τον ανθοπώλη του δρόμου, μας σπάνε τη μύτη οι ανοιξιάτικες βιολέτες και τις παίρνουμε για να χαϊδολογήσουμε τον συχνά παραμελημένο μας εαυτό. Έρχονται δυο φίλοι στο σπίτι για μια χαλαρή βραδιά, κι ανοίγουμε επιτέλους εκείνη τη σαμπάνια που παγώνει ευσυνείδητα στο ψυγείο για κάποιο γεγονός βαρυσήμαντο, που όλο το περιμένουμε κι αυτό μας στήνει.

Κάπως έτσι το περασμένο Σαββατόβραδο είπα στους καλούς μου φίλους : “Τι στα κομμάτια την φυλάω τη σαμπάνια; Θα την πιούμε απόψε κι ας πάει και το παλιάμπελο!” Η σαμπάνια ανοίχτηκε και οι χαρούμενες μπουρμπουλήθρες της εύφραναν την καρδιά μας. Ένα ποτήρι αρωμάτισε το υπέροχο, ολίγον εκκεντρικό ριζότο με φράουλες και καφέ και το φιλικό δείπνο μεταμορφώθηκε μεμιάς σε πανδαισία.

Το εν λόγω ριζότο είναι κλασσικότατο πιάτο της ιταλικής κουζίνας κι ας φαίνεται σε εμάς κάπως περίεργο. Είναι φίνο και αντίθετα από ό,τι θα φανταζόταν κανείς, δεν είναι καθόλου γλυκό. Η προσθήκη του καφέ ήταν φαεινή ιδέα κάποιου chef που το είχε φτιάξει για χάρη μας στο εστιατόριό του και έχω να πω ότι το πάντρεμα είναι απολύτως επιτυχημένο.

Risotto alle Fragole

Για 4 άτομα ως πρώτο πιάτο. Σε ένα βαθύ τηγάνι και σε μέτρια φωτιά, ζεσταίνουμε 2 κ.σ. φρέσκο αγελαδινό βούτυρο και σοτάρουμε 1 κρεμμύδι πολύ ψιλοκομμένο. Μόλις μαλακώσει αλλά πριν πάρει χρώμα, προσθέτουμε 2 γεμάτα φλ. τσ. ρύζι για ριζότο (με σειρά προσωπικής προτίμησης Carnaroli, Vialone Nano ή Arborio) και το γυρίζουμε μέχρι να γυαλίσει καλά. Αλατοπιπερώνουμε. Σβήνουμε με 1 ποτήρι Prosecco (στη συγκεκριμένη περίπτωση σαμπάνια ή ελλείψει και των δύο, αντικαθιστούμε με λευκό ξηρό κρασί). Περιμένουμε να εξατμισθεί το αλκοόλ και αρχίζουμε να προσθέτουμε σταδιακά με μία κουτάλα της σούπας, σπιτικό ζωμό λαχανικών που διατηρούμε καυτό στο διπλανό μάτι. Ανακατεύουμε συχνά και περιμένουμε κάθε φορά να απορροφηθεί η προηγούμενη ποσότητα του ζωμού, πριν προσθέσουμε την επόμενη. Θα χρειαστούμε συνολικά 1 – 1,2 lt ζωμού. Στα τελευταία 3΄ πριν το τέλος (δηλ. σε περίπου 18-20΄ από την αρχή της διαδικασίας), προσθέτουμε 1 μεγάλο φλιτζάνι φράουλες κομμένες στα 2 ή τα 4, ανάλογα με το μέγεθός τους. Ανακατεύουμε για λίγο ακόμη, απομακρύνουμε από την φωτιά και ενσωματώνουμε 25 γρ. βούτυρο και 4 γεμάτες κ.σ. φρεσκοτριμμένη παρμεζάνα. Δοκιμάζουμε το αλατοπίπερο και διορθώνουμε εάν χρειαστεί.

Εδώ τελειώνει η κλασσική συνταγή. Εάν επιλέξουμε να προσθέσουμε καφέ, έχουμε δύο επιλογές, και στις δύο τον προσθέτουμε αφού έχουμε βγάλει το φαγητό από την φωτιά: Η πρώτη είναι να βάλουμε λίγους ολόκληρους κόκκους καφέ espresso την ώρα που βάζουμε το βούτυρο και το τυρί και η δεύτερη να γαρνίρουμε με λίγο αλεσμένο espresso το κάθε πιάτο. Σερβίρουμε αμέσως. Συνοδεύουμε το απίθανο αυτό φαγητό με το αλκοόλ που επιλέξαμε για το μαγείρεμά του.

Tips
-Έχω ακούσει από φίλους εξαιρετικούς μάγειρες, ότι και η ελληνική ποικιλία ρυζιού Καρολίνα Σερρών φτιάχνει άψογα χυλωμένο ριζότο. Δεν το έχω δοκιμάσει, αν εσείς το κάνετε, γράψτε μου τα νέα.
-Το ριζότο συνεχίζει να ψήνεται εκτός φωτιάς και στεγνώνει ώσπου να πεις κύμινο. Γι’ αυτό πρέπει να το αφήνουμε ζουμερό κι ας μας φαίνεται νερουλό.

Στο τέλος αυτής της όμορφης βραδιάς, πριν κοιμηθώ, θυμήθηκα ότι έχω ακόμη ένα μπουκάλι σαμπάνιας, το οποίο και έβαλα στο ψυγείο για την επόμενη χαρούμενη στιγμή που ελπίζω να μην αργήσει. Εις υγείαν!