του Παναγιώτη Κουτσούκου - private chef
Σε καταλαβαίνουμε. Έχει βαρεθεί να σε βλέπει ο ντελιβεράς, όλοι ανεβάζουν ίνστα φώτο με τσουρέκια και χασταγκχομέιντ και εσύ θες να κάνεις κάτι πριν καταντήσεις να ανεβάζεις στόριζ με τσάλεντζις. Σίγουρα δεν το πίστευες όταν άρχισες να διαβάζεις αυτό το κείμενο, αλλά είναι η τυχερή σου μέρα (αν σε βασάνιζαν τα παραπάνω that is).
Γιατί σήμερα σου έχουμε τη μόνη συνταγή για ζυμάρι πίτσας που θα χρειαστείς ποτέ, και τρεις παραλλαγές για τον μερακλή πιτσαγιόλο που θα ξυπνήσει μέσα σου.
Υλικά: 0,5 κιλό δυνατό αλεύρι/τύπου 00, 320 ml χλιαρό νερό, 1 κύβο νωπή 25 γρ. ή 1 φακελάκι ξερή, μαγιά, 1 πρέζα ζάχαρη, 2 πρέζες αλάτι, λίγο ελαιόλαδο
Εκτέλεση: Η διαδικασία είναι απλή, όπως με τις περισσότερες ζύμες, όλα τα ξερά μαζί, όλα τα υγρά μαζί. Προσθέτουμε το μείγμα (αλεύρι, μαγιά κτλ) στα υγρά μας, και ανακατεύουμε μέχρι να ομογενοποιηθεί. Το ζυμάρι θέλει να δουλευτεί τραβώντας και πλάθοντας, μέχρι να γίνει λείο και ελαστικό. Μην ξεχάσεις να πασπαλίζεις τακτικά με αλεύρι τα χέρια σου και την ζύμη.
Βάλε λίγο αλεύρι σε ένα μπολ, κάνε τη ζύμη μπάλα, σκέπασε με μια υγρή πετσέτα, και άφησέ την κάπου ζεστά και στοργικά, για μία ώρα. Αν τρέχει σαλάκι ήδη, άναψε το φούρνο στους 60 και ξηγήσου μισαωράκι. Η ζύμη βγάζει 4 πίτσες, από τις κλασσικές, αυτές που τρώγαμε επί ΠΑΣΟΚ. Χώρισέ τη στα 4 λοιπόν, τύλιξε με μεμβράνη έκαστο ζυμαράκι, και βάλ’ τα στο ψυγείο που διατηρούνται για 3 μέρες.
Σιγά που δε μπορείς να φας 4 πίτσες! Σε ακούω αδερφέ, αλλά βάλε τη μία τουλάχιστον στο ψυγείο και πάμε.
Αλεύρωσε την επιφάνεια όπου θα ανοίξεις τη ζύμη. Με κυκλικές κινήσεις, άνοιξε το ζυμάρι σου ξεκινώντας από το κέντρο ή χρησιμοποίησε ένα πλάστη. Ή μια μεβράνη/αλουμινόχαρτο, έλα, έχεις δει Μαγκάιβερ σίγουρα. Βουτύρωσε το ταψί, και… το δύσκολο τελείωσε.
Άνοιξε το φούρνο στην αντίσταση στους 220 βαθμούς.
Σε ένα μπολάκι, ρίξε μία συσκευασία ελαφρά συμπυκνωμένης τομάτας, αλάτι, πιπέρι, ρίγανη, βασιλικό και ό,τι μεσογειακό αρωματικό προτιμάς (και έχει η γειτόνισσα στο μπαλκόνι), λίγο ελαιόλαδο και ανακάτεψε. Άπλωσε τη σάλτσα με ένα κουτάλι στο ζυμάρι σου, πασπάλισε με τριμμένη μοτσαρέλα (γύρω στα 300 γρ. αρκούν) και ψήσε για 8-10 λεπτά. Κράτα αυτή σαν βάση, και προχωράμε.
Pizzayolo challenge completed (easy): Bake your first margarita pizza.
Pizza con rucola e prosciutto
O θεός αγαπάει το χαβιάρι όμως. Οκ, όχι το χαβιάρι per se, αλλά τη ρόκα και το προσούτο πάνω στην πίτσα σίγουρα. Ας είμαστε ειλικρινείς, θα είναι η πιο γρήγορη καταδρομική σε σούπερμαρκετ/ντέλι που έκανες πότε. Κανείς, μα κανείς, δε σηκώθηκε από τον καναπέ του λέγοντας: «Πρέπει να πάω να πάρω ρόκα και προσούτο τώρα».
Άπλωσε τα πάνω από τη πίτσα 2 λεπτά πριν την βγάλεις από το φούρνο, et voila! Εμένα, είναι η αγαπημένη μου.
Πίτσα με αντζούγια, φρέσκια μοτσαρέλα, κάπαρη και βασιλικό
Κόψε δύο μπάλες φρέσκια μοτσαρέλα σε φέτες, ξέπλυνε μία κονσέρβα αντζούγιες που είχες αγοράσει για κάποιο λόγο πάνω στον πανικό τότε με το Σισμίκ, και ψιλόκοψε και τρία-τέσσερα άνθη κάππαρης. Αν μαγειρεύεις πάντα με κρασί, ευκαιρία να βάλεις και λίγο στο φαγητό-ρίξε μια γουλιά στη σάλτσα. Βάλ’τη κάτω κάτω στο φούρνο, ρίξε λίγα φύλλα βασιλικού κατά την έξοδό της και καλή σου όρεξη.
Πίτσα με bresaola και μαύρη καλοκαιρινή τρούφα
Σαν να είσαι στη Λιγουρία, δύο μήνες πριν βέβαια. Μαύρη τρούφα, ήδη κομμένη σε βαζάκι θα βρεις πανεύκολα πια παντού και καλή μπρεζάολα. Άπλωσε λίγη τρούφα πριν βάλεις την πίτσα στο φούρνο, και πρόσθεσε και τη μπρεζάολα πριν την βγάλεις από το φούρνο.
Καλή όρεξη!
Η μοναδική συνταγή για ζυμάρι πίτσας που θα χρειαστείς στη ζωή σου και τρεις μερακλίδικες παραλλαγές για να γίνεις ο πιτσαγιόλο που πάντα ονειρευόσουν.
×