Πώς πήραν τα ονόματά τους οι δρόμοι της Αθήνας;
Ο Ούλωφ Πάλμε, ο Κάρολος Φαβιέρος, ο Σπύρος Μερκούρης και άλλοι σπουδαίοι άνθρωποι που έγιναν αθηναϊκοί δρόμοι.
Σούτσου: Δημητρίου, για την ακρίβεια, δημάρχου Αθηναίων με καταγωγή από το Φανάρι. Κληρονόμησε τεράστια κτηματική περιουσία, μεγάλο μέρος της οποίας πούλησε στον Ανδρέα Συγγρό. Υπήρξε δήμαρχος Αθηναίων για δύο τετραετίες, από το 1879 μέχρι το 1887.
Χατζηγιάννη Μέξη: Ο Χατζηγιάννης Μέξης ήταν πρόκριτος των Σπετσών όταν ξεκίνησε η ελληνική επανάσταση. Οι πρόκριτοι επί οθωμανικής αυτοκρατορίας ήταν τοπικοί άρχοντες που εκλέγονταν από τις αυτοδιοικούμενες χριστιανικές κοινότητες. Μέλος της Φιλικής Εταιρείας και της αριστοκρατίας των Σπετσών, η οποία ήταν ενάντια στην επανάσταση, ο Μέξης συμφιλιώθηκε τελικά με τον αρχηγό της λαϊκής μερίδας Μπόταση, ύψωσε μαζί του τη σημαία, στήριξε την επανάσταση με τέσσερα από τα πλοία του και πήρε μέρος σε μάχες.
Αναγνωστοπούλου: Ο Παναγιώτης Αναγνωστόπουλος ήταν ιδρυτικό μέλος της Φιλικής Εταιρείας, αγωνιστής της επανάστασης του 1821 και πολιτικός. Πήρε μέρος σε μάχες κατά τη διάρκεια της Επανάστασης, και στην Γ’ Εθνοσυνέλευση μετά την απελευθέρωση. Διορίστηκε το 1828 από τον Καποδίστρια διοικητής (σαν να λέμε σήμερα νομάρχης) της Ηλείας, όπου βρίσκεται η Ανδρίτσαινα, το χωριό που είχε γεννηθεί.
Παναγή Τσαλδάρη: Από το όνομα του αρχηγού του Λαϊκού Κόμματος και δύο φορές Πρωθυπουργού της Ελλάδας –το 1932-33, ανάμεσα σε δύο θητείες του Βενιζέλου, και το 1933-35. Εξορίστηκε και φυλακίστηκε ως «πολιτικός εγκληματίας» την περίοδο του Εθνικού Διχασμού, ως ηγετικό στέλεχος του Κόμματος των Εθνικοφρόνων –που το 1920 μετονομάστηκε σε Λαϊκό Κόμμα.
Ούλωφ Πάλμε: Σουηδός σοσιαλδημοκράτης πρωθυπουργός από το 1969 έως το 1976, και ξανά από το 1982 έως το 1986. Άσκησε οξεία κριτική στις ΗΠΑ για τον Πόλεμο του Βιετνάμ, ξεκίνησε εκστρατείες ενάντια στα πυρηνικά όπλα και στο απαρτχάιντ της Νότιας Αφρικής και στήριξε οικονομικά και πολιτικά την απελευθέρωση της Παλαιστίνης. Δολοφονήθηκε σε δρόμο της Στοκχόλμης, γυρνώντας από το σινεμά στο σπίτι του, τα Μεσάνυχτα της 28ης Φεβρουαρίου του 1986. Ο δολοφόνος του δε βρέθηκε ποτέ.
Σπύρου Μερκούρη: Δήμαρχος Αθηναίων από το 1899 ως το 1914 και παππούς της Μελίνας. Κατηγορήθηκε για τα Νοεμβριανά του 1916 εξορίστηκε στην Κορσική, καταδικάστηκε σε θάνατο, αλλά αποφυλακίστηκε το 1920 και εκλέχτηκε ξανά δήμαρχος Αθηναίων το 1929 –και παρέμεινε, μέχρι το 1932.
Φαβιέρου: Ο Charles Nicolas Fabvier, περισσότερο γνωστός με το «ελληνικό» του όνομα Κάρολος Φαβιέρος, ήταν Γάλλος στρατηγός και διοικητής του τακτικού στρατού της Ελλάδας κατά την επανάσταση του 1821. Ήταν εκείνος που έσπασε την πολιορκία της Ακρόπολης το 1826 –στο προαύλιο του Ηρωδείου υπάρχει μια στήλη αφιερωμένη σε αυτόν, με την επιγραφή «Τω Φαβιέρω, πρόμαχω της Ακροπόλεως, η Ελλάς, 1826-1926». Συμμετείχε, όπως αναφέρουν ιστορικές πηγές, στις μάχες φορώντας φουστανέλα και σαρίκι σαν αυτά του Νικηταρά και του Μακρυγιάννη, και ήταν, λέει, ο πιο αγαπητός από τους ξένους αξιωματικούς της επανάστασης.
Κοδριγκτώνος: Sir Edward Codrington, γενική «του Κοδριγκτώνος», ναύαρχος του Βρετανικού στόλου, ήρωας της ναυμαχίας του Τραφάλγκαρ (μεταξύ των Βρετανών και του συνασπισμένου Γαλλο-ισπανικού στόλου) και της ναυμαχίας του Ναυαρίνου, που έγινε κατά τη διάρκεια της ελληνικής επανάστασης, ενάντια στον στόλο του Ιμπραήμ της Αιγύπτου.
Ο Σαρλ Λενορμάν, ο Πέτρος Ράλλης, ο Καραγιώργης της Σερβίας, ο Γρηγόριος Μαρασλής, η Αλεξάνδρα της ομώνυμης λεωφόρου, και άλλα παιδιά, στα σχετικά άρθρα, παρακάτω.
Χατζηγιάννη Μέξη: Ο Χατζηγιάννης Μέξης ήταν πρόκριτος των Σπετσών όταν ξεκίνησε η ελληνική επανάσταση. Οι πρόκριτοι επί οθωμανικής αυτοκρατορίας ήταν τοπικοί άρχοντες που εκλέγονταν από τις αυτοδιοικούμενες χριστιανικές κοινότητες. Μέλος της Φιλικής Εταιρείας και της αριστοκρατίας των Σπετσών, η οποία ήταν ενάντια στην επανάσταση, ο Μέξης συμφιλιώθηκε τελικά με τον αρχηγό της λαϊκής μερίδας Μπόταση, ύψωσε μαζί του τη σημαία, στήριξε την επανάσταση με τέσσερα από τα πλοία του και πήρε μέρος σε μάχες.
Αναγνωστοπούλου: Ο Παναγιώτης Αναγνωστόπουλος ήταν ιδρυτικό μέλος της Φιλικής Εταιρείας, αγωνιστής της επανάστασης του 1821 και πολιτικός. Πήρε μέρος σε μάχες κατά τη διάρκεια της Επανάστασης, και στην Γ’ Εθνοσυνέλευση μετά την απελευθέρωση. Διορίστηκε το 1828 από τον Καποδίστρια διοικητής (σαν να λέμε σήμερα νομάρχης) της Ηλείας, όπου βρίσκεται η Ανδρίτσαινα, το χωριό που είχε γεννηθεί.
Παναγή Τσαλδάρη: Από το όνομα του αρχηγού του Λαϊκού Κόμματος και δύο φορές Πρωθυπουργού της Ελλάδας –το 1932-33, ανάμεσα σε δύο θητείες του Βενιζέλου, και το 1933-35. Εξορίστηκε και φυλακίστηκε ως «πολιτικός εγκληματίας» την περίοδο του Εθνικού Διχασμού, ως ηγετικό στέλεχος του Κόμματος των Εθνικοφρόνων –που το 1920 μετονομάστηκε σε Λαϊκό Κόμμα.
Ούλωφ Πάλμε: Σουηδός σοσιαλδημοκράτης πρωθυπουργός από το 1969 έως το 1976, και ξανά από το 1982 έως το 1986. Άσκησε οξεία κριτική στις ΗΠΑ για τον Πόλεμο του Βιετνάμ, ξεκίνησε εκστρατείες ενάντια στα πυρηνικά όπλα και στο απαρτχάιντ της Νότιας Αφρικής και στήριξε οικονομικά και πολιτικά την απελευθέρωση της Παλαιστίνης. Δολοφονήθηκε σε δρόμο της Στοκχόλμης, γυρνώντας από το σινεμά στο σπίτι του, τα Μεσάνυχτα της 28ης Φεβρουαρίου του 1986. Ο δολοφόνος του δε βρέθηκε ποτέ.
Σπύρου Μερκούρη: Δήμαρχος Αθηναίων από το 1899 ως το 1914 και παππούς της Μελίνας. Κατηγορήθηκε για τα Νοεμβριανά του 1916 εξορίστηκε στην Κορσική, καταδικάστηκε σε θάνατο, αλλά αποφυλακίστηκε το 1920 και εκλέχτηκε ξανά δήμαρχος Αθηναίων το 1929 –και παρέμεινε, μέχρι το 1932.
Φαβιέρου: Ο Charles Nicolas Fabvier, περισσότερο γνωστός με το «ελληνικό» του όνομα Κάρολος Φαβιέρος, ήταν Γάλλος στρατηγός και διοικητής του τακτικού στρατού της Ελλάδας κατά την επανάσταση του 1821. Ήταν εκείνος που έσπασε την πολιορκία της Ακρόπολης το 1826 –στο προαύλιο του Ηρωδείου υπάρχει μια στήλη αφιερωμένη σε αυτόν, με την επιγραφή «Τω Φαβιέρω, πρόμαχω της Ακροπόλεως, η Ελλάς, 1826-1926». Συμμετείχε, όπως αναφέρουν ιστορικές πηγές, στις μάχες φορώντας φουστανέλα και σαρίκι σαν αυτά του Νικηταρά και του Μακρυγιάννη, και ήταν, λέει, ο πιο αγαπητός από τους ξένους αξιωματικούς της επανάστασης.
Κοδριγκτώνος: Sir Edward Codrington, γενική «του Κοδριγκτώνος», ναύαρχος του Βρετανικού στόλου, ήρωας της ναυμαχίας του Τραφάλγκαρ (μεταξύ των Βρετανών και του συνασπισμένου Γαλλο-ισπανικού στόλου) και της ναυμαχίας του Ναυαρίνου, που έγινε κατά τη διάρκεια της ελληνικής επανάστασης, ενάντια στον στόλο του Ιμπραήμ της Αιγύπτου.
Ο Σαρλ Λενορμάν, ο Πέτρος Ράλλης, ο Καραγιώργης της Σερβίας, ο Γρηγόριος Μαρασλής, η Αλεξάνδρα της ομώνυμης λεωφόρου, και άλλα παιδιά, στα σχετικά άρθρα, παρακάτω.
