Να τον κάνω να ζηλέψει;
Μπορεί η ζήλια να έχει αποτέλεσμα στην τόνωση της σχέσης; Είναι σωστός τρόπος για να διεκδικήσετε αυτό που δεν προσφέρει ο σύντροφός σας;
της Ηρώς Κουνάδη
Ας το σκεφτούμε λιγάκι ώριμα: Πότε αρχίζεις να φλερτάρεις με την ιδέα (και να γκουγκλάρεις τρόπους για) να τον κάνεις να ζηλέψει; Σωστά, όταν θέλεις να εκμαιεύσεις μια –έστω, λίγο ποταπή– εκδήλωση ενδιαφέροντος. Διότι, ας μη γελιόμαστε, οι γνήσιες εκδηλώσεις ενδιαφέροντος είναι σαφώς προτιμότερες. Και όταν υπάρχουν, δεν έχεις καμία ανάγκη να υποβάλεις τον άλλο στο μαρτύριο των ανεξέλεγκτων αρχέγονων ενστίκτων μας που προκαλούν τη ζήλια.
Θα μου πεις τώρα, για να σκέφτεσαι να του το κάνεις αυτό, θα έχεις τους λόγους σου. Κι αυτοί οι λόγοι είναι η τρανή και αδιάψευστη απόδειξη ότι του αξίζει το προαναφερθέν μαρτύριο. Δεν είσαι κανένας σαδιστής, να θες να βλέπεις τον άλλο να υποφέρει για να ανεβάσεις την αυτοπεποίθησή σου. Να τσεκάρεις αν ενδιαφέρεται θέλεις, και στο χέρι του ήταν να το δείξει –εκατομμύρια τρόποι υπάρχουν– πριν φτάσεις σε αυτή την έσχατη λύση.
Ωραία λοιπόν, έστω ότι παραδεχόμαστε πως έχεις το δίκιο με το μέρος σου. Και ας πούμε ότι τον κάνεις να ζηλέψει: φλερτάροντας διακριτικά με κάποιον μπροστά του, μιλώντας περισσότερο με τον κοινό σας φίλο και λιγότερο μαζί του όταν είστε οι τρεις σας, κανονίζοντας εξόδους που δεν τον περιλαμβάνουν και τις οποίες φροντίζεις να πληροφορηθεί «τυχαία», απευθύνοντας σε άλλον μια τρυφερή χειρονομία που θα εκτιμούσε εκείνος –του τύπου φέρνω πρωινό στον καινούριο μου συνάδελφο και αφήνω το Facebook να αναλάβει τα υπόλοιπα.
Και βλέπεις μια εκδήλωση ενδιαφέροντος, που βέβαια δεν είναι ακριβώς αυτό που θα λέγαμε ρομάντζο, ούτε τρυφερότητα, ούτε καν απόπειρα να σε διεκδικήσει. Μπορεί να είναι –αναλόγως τον άνθρωπο με τον οποίο έχεις να κάνεις και το επίπεδο στο οποίο έχει φτάσει η σχέση σας– από μούτρα μέχρι πλήρης απομάκρυνση και από μια ελαφρά τάση ειρωνείας μέχρι ολονύχτιες γκρίνιες. Τι έχεις καταφέρει; Έχεις μάθει ότι υπάρχει ένα ενδιαφέρον (αυτός ήταν ο αρχικός μας στόχος, θυμάσαι;) το οποίο όμως δεν μπορείς να κάνεις τίποτα γιατί εκείνος είναι θυμωμένος/ πληγωμένος/ αποφασισμένος τελικά να κρατήσει το ενδιαφέρον του για τον εαυτό του. Να προσέχεις τι θέλεις γιατί μπορεί να το πάθεις, λέει ο σοφός λαός.
Τι πάει να πει αυτό το τελευταίο; Ότι στην πραγματικότητα, δεν θα έπρεπε να θέλεις να τον κάνεις να ζηλέψει –δηλαδή, αναπόφευκτα, να τον στεναχωρήσεις. Όσο κατανοητή και αν είναι η ανάγκη μας να δούμε το ενδιαφέρον του άλλου, άλλο τόσο θα έπρεπε να είναι και το δικαίωμά του να εκφράσει αυτό το ενδιαφέρον με ωραιότερους τρόπους. Ακόμα και αν αυτό σημαίνει ότι θα πάρει πολύ περισσότερο χρόνο, τον οποίο εσύ θα περάσεις μαδώντας μαργαρίτες.
Όπως μας έλεγε πρόσφατα η ψυχοθεραπεύτρια-οικογενειακή θεραπεύτρια Γεωργία Καραγιάννη, όταν συζητούσαμε το γιατί ζηλεύουμε, «ένας άνθρωπος με συναίσθηση της αξίας του δε θα νιώσει την ανάγκη να προκαλέσει τον ερωτικό θαυμασμό άλλων προκειμένου να εντυπωσιάσει και να κάνει τον σύντροφό του να ζηλέψει, για να εκμαιεύσει έτσι την αγάπη του. Όταν τα ζευγάρια "χρησιμοποιούν" τη ζήλια για να προκαλέσουν ο ένας το ενδιαφέρον του άλλου, τότε ίσως ο τρόπος που βιώνουν τη σχέση τους μαρτυρά δυσκολία έκφρασης αμοιβαίου ενδιαφέροντος και αγάπης». Με την έμφαση σε αυτό το “αμοιβαίο”.
Ας το σκεφτούμε λιγάκι ώριμα: Πότε αρχίζεις να φλερτάρεις με την ιδέα (και να γκουγκλάρεις τρόπους για) να τον κάνεις να ζηλέψει; Σωστά, όταν θέλεις να εκμαιεύσεις μια –έστω, λίγο ποταπή– εκδήλωση ενδιαφέροντος. Διότι, ας μη γελιόμαστε, οι γνήσιες εκδηλώσεις ενδιαφέροντος είναι σαφώς προτιμότερες. Και όταν υπάρχουν, δεν έχεις καμία ανάγκη να υποβάλεις τον άλλο στο μαρτύριο των ανεξέλεγκτων αρχέγονων ενστίκτων μας που προκαλούν τη ζήλια.
Θα μου πεις τώρα, για να σκέφτεσαι να του το κάνεις αυτό, θα έχεις τους λόγους σου. Κι αυτοί οι λόγοι είναι η τρανή και αδιάψευστη απόδειξη ότι του αξίζει το προαναφερθέν μαρτύριο. Δεν είσαι κανένας σαδιστής, να θες να βλέπεις τον άλλο να υποφέρει για να ανεβάσεις την αυτοπεποίθησή σου. Να τσεκάρεις αν ενδιαφέρεται θέλεις, και στο χέρι του ήταν να το δείξει –εκατομμύρια τρόποι υπάρχουν– πριν φτάσεις σε αυτή την έσχατη λύση.
Ωραία λοιπόν, έστω ότι παραδεχόμαστε πως έχεις το δίκιο με το μέρος σου. Και ας πούμε ότι τον κάνεις να ζηλέψει: φλερτάροντας διακριτικά με κάποιον μπροστά του, μιλώντας περισσότερο με τον κοινό σας φίλο και λιγότερο μαζί του όταν είστε οι τρεις σας, κανονίζοντας εξόδους που δεν τον περιλαμβάνουν και τις οποίες φροντίζεις να πληροφορηθεί «τυχαία», απευθύνοντας σε άλλον μια τρυφερή χειρονομία που θα εκτιμούσε εκείνος –του τύπου φέρνω πρωινό στον καινούριο μου συνάδελφο και αφήνω το Facebook να αναλάβει τα υπόλοιπα.
Και βλέπεις μια εκδήλωση ενδιαφέροντος, που βέβαια δεν είναι ακριβώς αυτό που θα λέγαμε ρομάντζο, ούτε τρυφερότητα, ούτε καν απόπειρα να σε διεκδικήσει. Μπορεί να είναι –αναλόγως τον άνθρωπο με τον οποίο έχεις να κάνεις και το επίπεδο στο οποίο έχει φτάσει η σχέση σας– από μούτρα μέχρι πλήρης απομάκρυνση και από μια ελαφρά τάση ειρωνείας μέχρι ολονύχτιες γκρίνιες. Τι έχεις καταφέρει; Έχεις μάθει ότι υπάρχει ένα ενδιαφέρον (αυτός ήταν ο αρχικός μας στόχος, θυμάσαι;) το οποίο όμως δεν μπορείς να κάνεις τίποτα γιατί εκείνος είναι θυμωμένος/ πληγωμένος/ αποφασισμένος τελικά να κρατήσει το ενδιαφέρον του για τον εαυτό του. Να προσέχεις τι θέλεις γιατί μπορεί να το πάθεις, λέει ο σοφός λαός.
Τι πάει να πει αυτό το τελευταίο; Ότι στην πραγματικότητα, δεν θα έπρεπε να θέλεις να τον κάνεις να ζηλέψει –δηλαδή, αναπόφευκτα, να τον στεναχωρήσεις. Όσο κατανοητή και αν είναι η ανάγκη μας να δούμε το ενδιαφέρον του άλλου, άλλο τόσο θα έπρεπε να είναι και το δικαίωμά του να εκφράσει αυτό το ενδιαφέρον με ωραιότερους τρόπους. Ακόμα και αν αυτό σημαίνει ότι θα πάρει πολύ περισσότερο χρόνο, τον οποίο εσύ θα περάσεις μαδώντας μαργαρίτες.
Όπως μας έλεγε πρόσφατα η ψυχοθεραπεύτρια-οικογενειακή θεραπεύτρια Γεωργία Καραγιάννη, όταν συζητούσαμε το γιατί ζηλεύουμε, «ένας άνθρωπος με συναίσθηση της αξίας του δε θα νιώσει την ανάγκη να προκαλέσει τον ερωτικό θαυμασμό άλλων προκειμένου να εντυπωσιάσει και να κάνει τον σύντροφό του να ζηλέψει, για να εκμαιεύσει έτσι την αγάπη του. Όταν τα ζευγάρια "χρησιμοποιούν" τη ζήλια για να προκαλέσουν ο ένας το ενδιαφέρον του άλλου, τότε ίσως ο τρόπος που βιώνουν τη σχέση τους μαρτυρά δυσκολία έκφρασης αμοιβαίου ενδιαφέροντος και αγάπης». Με την έμφαση σε αυτό το “αμοιβαίο”.
