Τα λάθη που κάνεις στην καθημερινότητα με τον κορωνοϊό
Όχι, δεν θα σου κουνήσουμε το δάχτυλο για καμία «ατομική ευθύνη». Υπάρχουν όμως καθημερινά λάθη που όλοι ακόμα κάνουμε στους καιρούς της πανδημίας.
Απελπισμένοι καιροί, απελπισμένες λύσεις, το ξέρουμε. Αυτό το κείμενο δεν έχει σκοπό να μοιράσει ευθύνες δεξιά κι αριστερά –θα το αφήσουμε στην κυβέρνηση αυτό. Υπάρχουν, όμως, πράγματα που μπορείς ακόμα να κάνεις αφενός για να βελτιώσεις την καθημερινότητά σου, αφετέρου για να ελαχιστοποιήσεις τις πιθανότητες να κολλήσεις Covid.
Εστιάζεις στο πώς θα είσαι νόμιμος, όχι πώς θα είσαι ασφαλής
Δεν είναι και παράλογο, με την κυβέρνηση να παίρνει το ένα αναποτελεσματικό ημίμετρο μετά το άλλο, η προσοχή όλων μας να έχει μετατοπιστεί από το «πώς δεν θα κολλήσω κορωνοϊό» στο «πώς δεν θα φάω πρόστιμο». Για παράδειγμα, το να πάρεις λεωφορείο αντί για ποδήλατο/ αυτοκίνητο/ μηχανάκι για να πας στη δουλειά, είναι μεν νόμιμο, αυξάνει δε κατακόρυφα τις πιθανότητες να μολυνθείς από τον ιό. Αντίστοιχα, το να βγεις για περπάτημα στη γειτονιά στις 19.00 απόγευμα Σαββάτου είναι πολύ πιο ασφαλές από το να πας στο γραφείο σου. «Και τι να κάνω;» θα μας πεις, και δίκιο θα ‘χεις. Να σκέφτεσαι πριν κάνεις οτιδήποτε θέλεις να κάνεις πρώτα αν σε θέτει σε (υγειονομικό, όχι ελεγκτικό) κίνδυνο και μετά αν το επιτρέπει η τελευταία ΚΥΑ.
Εμπιστεύεσαι όλους όσους λένε ότι «προσέχουν»
Σύμφωνα με αυτήν εδώ την έρευνα που πραγματοποιήθηκε στις ΗΠΑ, ένας στους τέσσερις ενήλικες έχουν πει κάποια στιγμή ψέματα σχετικά με τις κοινωνικές τους επαφές κατά τη διάρκεια της πανδημίας, ενώ το 34% όσων είχαν προσβληθεί με κορωνοϊό, έχουν αρνηθεί το ότι εμφάνισαν συμπτώματα όταν κάποιος τους ρώτησε. Γιατί; Αφενός γιατί το κοινωνικό στίγμα που προκύπτει από το αφήγημα της «ατομικής ευθύνης» είναι τεράστιο, αφετέρου γιατί διαφορετικοί άνθρωποι εννοούμε διαφορετικά πράγματα όταν λέμε ότι «προσέχουμε». Για κάποιον μπορεί να σημαίνει πως δε βλέπει άνθρωπο πέρα από αυτούς που ζουν στο ίδιο σπίτι μαζί του, για άλλον ότι βάζει μάσκα κάθε φορά που βγαίνει έξω και την κατεβάζει μόνο για να καπνίσει, για άλλον ότι προσεύχεται καθημερινά.
Δεν έχεις καταλάβει τι σημαίνει «αερίζουμε τον χώρο»
Η λέξη-κλειδί εδώ είναι το ρήμα, και υπάρχει λόγος που δε λέμε απλώς «ανοίγουμε τα παράθυρα». Όπως εξηγεί στον Guardian ο καθηγητής δημόσιας υγείας του Πανεπιστημίου του Μπρίστολ, Gabriel Scally, αερίζουμε σημαίνει ανοίγουμε δύο παράθυρα που βρίσκονται απέναντι το ένα στο άλλο, έτσι ώστε να δημιουργηθεί ρεύμα. Αν μπορείς να μυρίσεις τον καπνό του τσιγάρου κάποιου που καπνίζει δίπλα σε ανοιχτό παράθυρο στην άλλη άκρη του γραφείου, αυτό σημαίνει ότι ο χώρος δεν αερίζεται επαρκώς. «Πρέπει να είμαστε προσεκτικοί με τον αερισμό στους χώρους εργασίας, στα καταστήματα, και σε κάθε κλειστό χώρο –περιλαμβανομένων των σπιτιών, όπου συμβαίνει και το μεγαλύτερο ποσοστό της μετάδοσης του ιού» επισημαίνει ο δρ. Scally.
Πιστεύεις ότι οι προφυλάξεις είναι «ή όλα ή τίποτα»
Ειδικά οι άνθρωποι που εξακολουθούν να πηγαίνουν στις δουλειές τους, και μάλιστα μπαίνοντας σε μέσα μαζικής μεταφοράς, πέφτουν εύκολα στην παγίδα που λέει ότι δεν πολυέχει νόημα να προσέχουν, αφού έτσι κι αλλιώς παίρνουν κάθε μέρα αυξημένο ρίσκο. Οι ειδικοί όμως συμφωνούν ότι όσο μεγαλύτερο είναι το ιικό φορτίο που θα εισπνεύσεις, τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες να εμφανίσεις σοβαρά συμπτώματα. Με άλλα λόγια, ναι, είναι πολύ πιθανό να κολλήσεις στο λεωφορείο, αλλά αν μετά πας και στο σπίτι ενός φίλου που είναι ασυμπτωματικός φορέας, και μετά μπεις και σε ένα μαγαζί με τη μύτη έξω από τη μάσκα, τον ιό δεν τον έχεις μία φορά –τον έχεις τρεις. Και, στην περίπτωση του συγκεκριμένου ιού, αυτή η μία φορά μπορεί και να σε έκανε απλά ασυμπτωματικό, οι τρεις μαζί όμως υπάρχει πιθανότητα να σε κάνουν να αρρωστήσεις, ενδεχομένως και σοβαρά.
Πιστεύεις ότι οι εξωτερικοί χώροι είναι 100% ασφαλείς
Σίγουρα, είναι πολύ πιο ασφαλείς από τους εσωτερικούς. Όμως, αν μπορείς να μυρίσεις το τζατζίκι ή τον καπνό του τσιγάρου στην ανάσα του συνομιλητή σου ενώ βρίσκεστε σε εξωτερικό χώρο, μπορείς και να εισπνεύσεις τον κορωνοϊό του. Βέβαια, η διάρκεια της επαφής και η απόσταση μεταξύ σας παίζουν σημαντικό ρόλο –γι’ αυτό λέμε και ξαναλέμε πως είναι πιο ασφαλές να αράξεις με έναν φίλο σε ένα πάρκο από το να βρεθείτε στο σπίτι του ενός ή του άλλου. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι είναι καλή ιδέα να χαλαρώνετε τις αποστάσεις ή τις μάσκες σας, επειδή ο ιός δεν μεταδίδεται «στον καθαρό αέρα».
Επαναπαύεσαι με την υφασμάτινη μασκούλα σου
…η οποία είναι μια χαρά όταν περπατάς μόνος/η στα ερημικά στενά της γειτονιάς σου, μέσα σε ένα στοιβαγμένο λεωφορείο όμως το μόνο που κάνει είναι να σε προστατεύει από τα πρόστιμα, όχι από τον ιό (κι εδώ γυρνάμε σε ένα ωραιότατο σχήμα κύκλου στην πρώτη μας παράγραφο). Σε άλλα μέρη, όπως για παράδειγμα στην Αυστρία και την Βαυαρία, οι μάσκες τύπου FFP2 είναι ήδη υποχρεωτικές, ενώ στη Γαλλία και την υπόλοιπη Γερμανία ο κόσμος φορά υποχρεωτικά χειρουργικές μάσκες, και ο ΠΟΥ λέει πως χρειαζόμαστε τουλάχιστον τριπλή στρώση υφάσματος απέναντι στις νέες μεταλλάξεις. Αναλόγως τον βαθμό επικινδυνότητας της καθημερινότητάς σου (το με πόσους ανθρώπους έρχεσαι σε επαφή, δηλαδή) είναι καλή ιδέα να διαλέγεις και την μάσκα σου.
Εστιάζεις στο πώς θα είσαι νόμιμος, όχι πώς θα είσαι ασφαλής
Δεν είναι και παράλογο, με την κυβέρνηση να παίρνει το ένα αναποτελεσματικό ημίμετρο μετά το άλλο, η προσοχή όλων μας να έχει μετατοπιστεί από το «πώς δεν θα κολλήσω κορωνοϊό» στο «πώς δεν θα φάω πρόστιμο». Για παράδειγμα, το να πάρεις λεωφορείο αντί για ποδήλατο/ αυτοκίνητο/ μηχανάκι για να πας στη δουλειά, είναι μεν νόμιμο, αυξάνει δε κατακόρυφα τις πιθανότητες να μολυνθείς από τον ιό. Αντίστοιχα, το να βγεις για περπάτημα στη γειτονιά στις 19.00 απόγευμα Σαββάτου είναι πολύ πιο ασφαλές από το να πας στο γραφείο σου. «Και τι να κάνω;» θα μας πεις, και δίκιο θα ‘χεις. Να σκέφτεσαι πριν κάνεις οτιδήποτε θέλεις να κάνεις πρώτα αν σε θέτει σε (υγειονομικό, όχι ελεγκτικό) κίνδυνο και μετά αν το επιτρέπει η τελευταία ΚΥΑ.
Εμπιστεύεσαι όλους όσους λένε ότι «προσέχουν»
Σύμφωνα με αυτήν εδώ την έρευνα που πραγματοποιήθηκε στις ΗΠΑ, ένας στους τέσσερις ενήλικες έχουν πει κάποια στιγμή ψέματα σχετικά με τις κοινωνικές τους επαφές κατά τη διάρκεια της πανδημίας, ενώ το 34% όσων είχαν προσβληθεί με κορωνοϊό, έχουν αρνηθεί το ότι εμφάνισαν συμπτώματα όταν κάποιος τους ρώτησε. Γιατί; Αφενός γιατί το κοινωνικό στίγμα που προκύπτει από το αφήγημα της «ατομικής ευθύνης» είναι τεράστιο, αφετέρου γιατί διαφορετικοί άνθρωποι εννοούμε διαφορετικά πράγματα όταν λέμε ότι «προσέχουμε». Για κάποιον μπορεί να σημαίνει πως δε βλέπει άνθρωπο πέρα από αυτούς που ζουν στο ίδιο σπίτι μαζί του, για άλλον ότι βάζει μάσκα κάθε φορά που βγαίνει έξω και την κατεβάζει μόνο για να καπνίσει, για άλλον ότι προσεύχεται καθημερινά.
Δεν έχεις καταλάβει τι σημαίνει «αερίζουμε τον χώρο»
Η λέξη-κλειδί εδώ είναι το ρήμα, και υπάρχει λόγος που δε λέμε απλώς «ανοίγουμε τα παράθυρα». Όπως εξηγεί στον Guardian ο καθηγητής δημόσιας υγείας του Πανεπιστημίου του Μπρίστολ, Gabriel Scally, αερίζουμε σημαίνει ανοίγουμε δύο παράθυρα που βρίσκονται απέναντι το ένα στο άλλο, έτσι ώστε να δημιουργηθεί ρεύμα. Αν μπορείς να μυρίσεις τον καπνό του τσιγάρου κάποιου που καπνίζει δίπλα σε ανοιχτό παράθυρο στην άλλη άκρη του γραφείου, αυτό σημαίνει ότι ο χώρος δεν αερίζεται επαρκώς. «Πρέπει να είμαστε προσεκτικοί με τον αερισμό στους χώρους εργασίας, στα καταστήματα, και σε κάθε κλειστό χώρο –περιλαμβανομένων των σπιτιών, όπου συμβαίνει και το μεγαλύτερο ποσοστό της μετάδοσης του ιού» επισημαίνει ο δρ. Scally.
Πιστεύεις ότι οι προφυλάξεις είναι «ή όλα ή τίποτα»
Ειδικά οι άνθρωποι που εξακολουθούν να πηγαίνουν στις δουλειές τους, και μάλιστα μπαίνοντας σε μέσα μαζικής μεταφοράς, πέφτουν εύκολα στην παγίδα που λέει ότι δεν πολυέχει νόημα να προσέχουν, αφού έτσι κι αλλιώς παίρνουν κάθε μέρα αυξημένο ρίσκο. Οι ειδικοί όμως συμφωνούν ότι όσο μεγαλύτερο είναι το ιικό φορτίο που θα εισπνεύσεις, τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες να εμφανίσεις σοβαρά συμπτώματα. Με άλλα λόγια, ναι, είναι πολύ πιθανό να κολλήσεις στο λεωφορείο, αλλά αν μετά πας και στο σπίτι ενός φίλου που είναι ασυμπτωματικός φορέας, και μετά μπεις και σε ένα μαγαζί με τη μύτη έξω από τη μάσκα, τον ιό δεν τον έχεις μία φορά –τον έχεις τρεις. Και, στην περίπτωση του συγκεκριμένου ιού, αυτή η μία φορά μπορεί και να σε έκανε απλά ασυμπτωματικό, οι τρεις μαζί όμως υπάρχει πιθανότητα να σε κάνουν να αρρωστήσεις, ενδεχομένως και σοβαρά.
Πιστεύεις ότι οι εξωτερικοί χώροι είναι 100% ασφαλείς
Σίγουρα, είναι πολύ πιο ασφαλείς από τους εσωτερικούς. Όμως, αν μπορείς να μυρίσεις το τζατζίκι ή τον καπνό του τσιγάρου στην ανάσα του συνομιλητή σου ενώ βρίσκεστε σε εξωτερικό χώρο, μπορείς και να εισπνεύσεις τον κορωνοϊό του. Βέβαια, η διάρκεια της επαφής και η απόσταση μεταξύ σας παίζουν σημαντικό ρόλο –γι’ αυτό λέμε και ξαναλέμε πως είναι πιο ασφαλές να αράξεις με έναν φίλο σε ένα πάρκο από το να βρεθείτε στο σπίτι του ενός ή του άλλου. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι είναι καλή ιδέα να χαλαρώνετε τις αποστάσεις ή τις μάσκες σας, επειδή ο ιός δεν μεταδίδεται «στον καθαρό αέρα».
Επαναπαύεσαι με την υφασμάτινη μασκούλα σου
…η οποία είναι μια χαρά όταν περπατάς μόνος/η στα ερημικά στενά της γειτονιάς σου, μέσα σε ένα στοιβαγμένο λεωφορείο όμως το μόνο που κάνει είναι να σε προστατεύει από τα πρόστιμα, όχι από τον ιό (κι εδώ γυρνάμε σε ένα ωραιότατο σχήμα κύκλου στην πρώτη μας παράγραφο). Σε άλλα μέρη, όπως για παράδειγμα στην Αυστρία και την Βαυαρία, οι μάσκες τύπου FFP2 είναι ήδη υποχρεωτικές, ενώ στη Γαλλία και την υπόλοιπη Γερμανία ο κόσμος φορά υποχρεωτικά χειρουργικές μάσκες, και ο ΠΟΥ λέει πως χρειαζόμαστε τουλάχιστον τριπλή στρώση υφάσματος απέναντι στις νέες μεταλλάξεις. Αναλόγως τον βαθμό επικινδυνότητας της καθημερινότητάς σου (το με πόσους ανθρώπους έρχεσαι σε επαφή, δηλαδή) είναι καλή ιδέα να διαλέγεις και την μάσκα σου.
