Πώς θα βγάλουμε άλλον ένα χειμώνα καραντίνας;
Άλλος ένας χειμώνας με τον ιό πάνω απ’ το κεφάλι μας πάει πολύ. Υπάρχει τρόπος να τον βγάλουμε κι αυτόν χωρίς να τρελαθούμε;
της Ηρώς Κουνάδη
Θυμάστε πέρυσι τέτοια εποχή, που λέγαμε πως σε έξι μήνες-ένα χρόνο το πολύ θα ‘χουμε ξεμπερδέψει; Ε, δεν ξεμπερδέψαμε. Το γιατί το έχουμε αναλύσει μεταξύ άλλων εδώ. Το θέμα τώρα είναι να δούμε τι θα κάνουμε, καθώς άλλος ένας χειμώνας έρχεται και μας βρίσκει στα σπίτια μας, και μάλιστα αυτή την φορά με πλάνο κάπως μετέωρο. Η τηλεργασία ισχύει και δεν ισχύει, η εστίαση είναι και δεν είναι ανοιχτή, ο κόσμος θέλει και δε θέλει να συναντήσει άλλο κόσμο, και το τι θα γίνει σε ένα μήνα από τώρα δεν το μαντεύει ούτε μέντιουμ με κληρονομικό χάρισμα και γυάλινη σφαίρα.
Τι κάνουμε, λοιπόν; Ο καθένας ό,τι τον φωτίσει, είναι η σύντομη απάντηση. Αν την προτιμάς αναλυτικότερη, παρακάτω συγκεντρώσαμε ένα μικρό απόσταγμα σοφίας που μας χάρισαν δυο χρόνια (ημι)καραντίνας, έτσι για να παίρνεις ιδέες.
Περπατώ εις το δάσος όταν ο λύκος δεν είναι εδώ
Φέτος που ξεφορτωθήκαμε –ελπίζουμε δια παντός– το παράλογο μέτρο να μην περπατάμε μόνοι μας στον καθαρό αέρα, ιδανική επιλογή για τα Σαββατοκύριακά μας είναι οι βόλτες στην εξοχή. Από αστικές τύπου Φιλοπάππου και Υμηττό, μέχρι λίγο πιο μακρινές, σαν τις ωραιότατες μονοήμερες στον Ελικώνα και τον Κιθαιρώνα, οι φυσιολατρικές εξορμήσεις ηρεμούν σώμα και πνεύμα, απομακρύνουν το μυαλό από μακάβριες σκέψεις τύπου θα-πεθάνουμε-όλοι, και φτιάχνουν το κέφι, σύμφωνα με πρόχειρες στατιστικές, περίπου 77 φορές περισσότερο από άλλο ένα βράδυ σε ένα μπαρ.
Τέχνη αγάπη μου, έλα πάρε με από δω
Μιλώντας για πράγματα που ηρεμούν σώμα και πνεύμα, δεν είναι τυχαίο ότι η μεγαλύτερη άνθιση των τεχνών παρατηρείται στους πιο σκοτεινούς καιρούς καθ’ όλη την Ιστορία της ανθρωπότητας. Σωτήρια για την ψυχική σου υγεία μπορεί να αποδειχτεί μια θεατρική παράσταση, μια καλή ταινία στο σινεμά ή στο Cinobo στην ασφάλεια του σπιτιού σου, μια επίσκεψη στην Εθνική Πινακοθήκη ή μια εικονική περιήγηση στα μουσεία του κόσμου. Και βέβαια μην ξεχνάμε και τη λογοτεχνία, που μπορεί ίσως περισσότερο από κάθε άλλη τέχνη να σε τηλεμεταφέρει σ’ άλλη Γη σ’ άλλα μέρη που κανείς πανδημία δεν ξέρει.
Οι φίλοι είναι η οικογένεια που διαλέγουμε
Προφανώς, δεν περίμενες εμάς να σου πούμε ότι η καλύτερη απάντηση στο «πώς θα βγάλω άλλον έναν χειμώνα πανδημίας;» είναι «με λίγη βοήθεια από τους φίλους σου», που λέγανε και οι Beatles. Αυτό που μπορούμε να σου πούμε, όμως, είναι ότι με βάση την προσωπική μας εμπειρία όλοι έχουμε λιγάκι σαλτάρει αυτές τις μέρες: Κάποιοι φοβούνται να βγουν έξω, άλλοι φοβούνται να μείνουν μέσα (σε κλειστούς χώρους), άλλοι πάνε μόνο σε σπίτια, άλλοι έχουν ταμπουρωθεί στο δικό τους και δεν θέλουν να βλέπουν άνθρωπο. Και κάποιοι, τέλος, έχουν απαυδήσει από τα πάντα και συνεχίζουν τη ζωή τους κανονικά, σαν να μην υπάρχει ιός. Όλα είναι φυσιολογικά, και όλοι θέλουν κατανόηση απ’ όλους. Μην αναλωθείς στα «ποιος πηγαίνει πού» προσπαθώντας να τους συνδυάσεις όλους ταυτόχρονα. Αποδέξου απλώς ότι κάποιους θα τους βλέπεις μόνο μέσα, κάποιους μόνο έξω, και κάποιους μόνο σε βιντεοκλήση, ανάλογα με το τι είσαι κι εσύ διατεθειμένος/η να κάνεις. Περισσότερα επί του θέματος εδώ.
Εσύ τι έμαθες από τα λοκντάουν;
Δεν μπορεί, σε κάτι θα σου χρησιμεύσει η συσσωρευμένη γνώση των δύο προηγούμενων χρόνων. Εμείς ας πούμε μάθαμε τρόπους να κάνουμε το περπάτημα στη γειτονιά ενδιαφέρον όταν δεν μας φτάνει ο χρόνος ή το μπάτζετ για να απομακρυνθούμε περισσότερο, να στήνουμε αυτοσχέδια πάρτι με κοκτέιλ στο σπίτι (τώρα και με φίλους που μπορούν να έρθουν σπίτι μας νόμιμα, ε ρε γλέντια), να στήνουμε online τουρνουά Uno ή Exploding Kittens με την παρέα μας ή και με αγνώστους, να κάνουμε όνειρα και σχέδια για ταξίδια μέσα από σελίδες που μας ταξιδεύουν εικονικά στα πέρατα του κόσμου.
Με την ελπίδα ότι το γράφουμε αυτό για τελευταία φορά: Βαστάτε και τελειώνει.
Θυμάστε πέρυσι τέτοια εποχή, που λέγαμε πως σε έξι μήνες-ένα χρόνο το πολύ θα ‘χουμε ξεμπερδέψει; Ε, δεν ξεμπερδέψαμε. Το γιατί το έχουμε αναλύσει μεταξύ άλλων εδώ. Το θέμα τώρα είναι να δούμε τι θα κάνουμε, καθώς άλλος ένας χειμώνας έρχεται και μας βρίσκει στα σπίτια μας, και μάλιστα αυτή την φορά με πλάνο κάπως μετέωρο. Η τηλεργασία ισχύει και δεν ισχύει, η εστίαση είναι και δεν είναι ανοιχτή, ο κόσμος θέλει και δε θέλει να συναντήσει άλλο κόσμο, και το τι θα γίνει σε ένα μήνα από τώρα δεν το μαντεύει ούτε μέντιουμ με κληρονομικό χάρισμα και γυάλινη σφαίρα.
Τι κάνουμε, λοιπόν; Ο καθένας ό,τι τον φωτίσει, είναι η σύντομη απάντηση. Αν την προτιμάς αναλυτικότερη, παρακάτω συγκεντρώσαμε ένα μικρό απόσταγμα σοφίας που μας χάρισαν δυο χρόνια (ημι)καραντίνας, έτσι για να παίρνεις ιδέες.
Περπατώ εις το δάσος όταν ο λύκος δεν είναι εδώ
Φέτος που ξεφορτωθήκαμε –ελπίζουμε δια παντός– το παράλογο μέτρο να μην περπατάμε μόνοι μας στον καθαρό αέρα, ιδανική επιλογή για τα Σαββατοκύριακά μας είναι οι βόλτες στην εξοχή. Από αστικές τύπου Φιλοπάππου και Υμηττό, μέχρι λίγο πιο μακρινές, σαν τις ωραιότατες μονοήμερες στον Ελικώνα και τον Κιθαιρώνα, οι φυσιολατρικές εξορμήσεις ηρεμούν σώμα και πνεύμα, απομακρύνουν το μυαλό από μακάβριες σκέψεις τύπου θα-πεθάνουμε-όλοι, και φτιάχνουν το κέφι, σύμφωνα με πρόχειρες στατιστικές, περίπου 77 φορές περισσότερο από άλλο ένα βράδυ σε ένα μπαρ.
Τέχνη αγάπη μου, έλα πάρε με από δω
Μιλώντας για πράγματα που ηρεμούν σώμα και πνεύμα, δεν είναι τυχαίο ότι η μεγαλύτερη άνθιση των τεχνών παρατηρείται στους πιο σκοτεινούς καιρούς καθ’ όλη την Ιστορία της ανθρωπότητας. Σωτήρια για την ψυχική σου υγεία μπορεί να αποδειχτεί μια θεατρική παράσταση, μια καλή ταινία στο σινεμά ή στο Cinobo στην ασφάλεια του σπιτιού σου, μια επίσκεψη στην Εθνική Πινακοθήκη ή μια εικονική περιήγηση στα μουσεία του κόσμου. Και βέβαια μην ξεχνάμε και τη λογοτεχνία, που μπορεί ίσως περισσότερο από κάθε άλλη τέχνη να σε τηλεμεταφέρει σ’ άλλη Γη σ’ άλλα μέρη που κανείς πανδημία δεν ξέρει.
Οι φίλοι είναι η οικογένεια που διαλέγουμε
Προφανώς, δεν περίμενες εμάς να σου πούμε ότι η καλύτερη απάντηση στο «πώς θα βγάλω άλλον έναν χειμώνα πανδημίας;» είναι «με λίγη βοήθεια από τους φίλους σου», που λέγανε και οι Beatles. Αυτό που μπορούμε να σου πούμε, όμως, είναι ότι με βάση την προσωπική μας εμπειρία όλοι έχουμε λιγάκι σαλτάρει αυτές τις μέρες: Κάποιοι φοβούνται να βγουν έξω, άλλοι φοβούνται να μείνουν μέσα (σε κλειστούς χώρους), άλλοι πάνε μόνο σε σπίτια, άλλοι έχουν ταμπουρωθεί στο δικό τους και δεν θέλουν να βλέπουν άνθρωπο. Και κάποιοι, τέλος, έχουν απαυδήσει από τα πάντα και συνεχίζουν τη ζωή τους κανονικά, σαν να μην υπάρχει ιός. Όλα είναι φυσιολογικά, και όλοι θέλουν κατανόηση απ’ όλους. Μην αναλωθείς στα «ποιος πηγαίνει πού» προσπαθώντας να τους συνδυάσεις όλους ταυτόχρονα. Αποδέξου απλώς ότι κάποιους θα τους βλέπεις μόνο μέσα, κάποιους μόνο έξω, και κάποιους μόνο σε βιντεοκλήση, ανάλογα με το τι είσαι κι εσύ διατεθειμένος/η να κάνεις. Περισσότερα επί του θέματος εδώ.
Εσύ τι έμαθες από τα λοκντάουν;
Δεν μπορεί, σε κάτι θα σου χρησιμεύσει η συσσωρευμένη γνώση των δύο προηγούμενων χρόνων. Εμείς ας πούμε μάθαμε τρόπους να κάνουμε το περπάτημα στη γειτονιά ενδιαφέρον όταν δεν μας φτάνει ο χρόνος ή το μπάτζετ για να απομακρυνθούμε περισσότερο, να στήνουμε αυτοσχέδια πάρτι με κοκτέιλ στο σπίτι (τώρα και με φίλους που μπορούν να έρθουν σπίτι μας νόμιμα, ε ρε γλέντια), να στήνουμε online τουρνουά Uno ή Exploding Kittens με την παρέα μας ή και με αγνώστους, να κάνουμε όνειρα και σχέδια για ταξίδια μέσα από σελίδες που μας ταξιδεύουν εικονικά στα πέρατα του κόσμου.
Με την ελπίδα ότι το γράφουμε αυτό για τελευταία φορά: Βαστάτε και τελειώνει.
