15 πράγματα που όλοι έχουμε κάνει στη δουλειά
Το κουτσομπολιό, οι δικαιολογίες για την αργοπορία μας, τα κρυφά downloads, οι πασιέντζες και άλλα 10 πράγματα που όλοι μα όλοι έχουμε κάνει στη δουλειά.
Υπάρχει ανάμεσά μας κάποιος εργαζόμενος που δεν άργησε στη δουλειά επειδή παρακοιμήθηκε; Που εκτύπωσε τα άπαντα του υπολογιστή του στα κρυφά; Που συζήτησε κουτσομπολιά του γραφείου – ή έγινε ο ίδιος αντικείμενο ενός εξ αυτών; Μην πείτε όχι, δεν θα σας πιστέψουμε. Για την ακρίβεια, δεν θα σας πιστέψουμε αν πείτε πως δεν έχετε κάνει οποιοδήποτε από τα 15 «κοινά μυστικά» κάθε εργασιακού χώρου, αφού όλοι λίγο-πολύ:
Έχουμε φτάσει αργοπορημένοι με μια χαζή δικαιολογία.
Ήμασταν αυτόπτες μάρτυρες μιας ληστείας. Χάλασαν τα υδραυλικά και πλημμύρισε το σπίτι. Το αυτοκίνητο μας έμεινε και πήγαμε στο συνεργείο. Ήρθε ένα ρακούν και μας έπιασε την κουβέντα. Στην πραγματικότητα, οι τσίμπλες στα μάτια μας λένε την αλήθεια.
Έχουμε ψιλοκοιμηθεί πάνω στο πληκτρολόγιο χωρίς να το καταλάβουμε.
Και –ευχόμαστε- χωρίς να το κατάλαβε κανένας άλλος.
Έχουμε συζητήσει – αν όχι διασπείρει- φήμες ότι ο τάδε συνάδελφος τα έχει με την τάδε συνάδελφο.
Αυτά τα υπέροχα «πηγαδάκια» του γραφείου γύρω από τον καταψύκτη του νερού.
Έχουμε στείλει λάθος email.
Και ο προϊστάμενος/ο υποψήφιος πελάτης/η συνάδελφος μας πέρασε για τρελούς – αυτό είναι το καλύτερο σενάριο- όταν διάβασε το «έλα μωρή, πού χάθηκες, τι θα κάνουμε αύριο βράδυ;».
Κάναμε διάλειμμα βρίσκοντας αφορμές να το παρατείνουμε.
«Ένα τσιγαράκι μόνο ακόμα», είπε ο υπάλληλος του μήνα, πετώντας την γόπα στο βουνό από αποτσίγαρα στο μπαλκόνι ή στο πεζοδρόμιο.
Έχουμε παίξει.
Κουίζ, πασιέντζες, mobile apps, facebook games, ως και Ναρκαλιευτή. Οτιδήποτε, φτάνει να μην έχει να κάνει με τη δουλειά.
Έχουμε κάνει ότι δουλεύουμε.
Παίζοντας τα παραπάνω παιχνίδια ή σκρολάροντας για εκατοστή φορά το newsfeed του Facebook, και πάνω στο καλύτερο σημείο, βρήκε την ώρα ο προϊστάμενος να περάσει από πίσω μας. Ευτυχώς, είχαμε έτοιμη μια σελίδα σχετική με τη δουλειά σε άλλο παράθυρο.
Έχουμε εφεύρει μυστικούς κώδικες επικοινωνίες με τους πιο κοντινούς μας συναδέλφους.
Τα inside jokes έχουν γίνει πλέον η κύρια γλώσσα ομιλίας στο γραφείο, ας το παραδεχτούμε.
Έχουμε πλάσει στο μυαλό μας ολόκληρα σενάρια συζητήσεων/καυγάδων με το αφεντικό.
Σε περίπτωση που ζητήσουμε αύξηση ή σε περίπτωση που, επιτέλους, θα τα βροντήξουμε όλα και θα τον απειλήσουμε με παραίτηση, ξέρουμε από τώρα τι θα μας πει, τι θα απαντήσουμε, τι θα ανταπαντήσει, και με ποια ατάκα θα τον στριμώξουμε στον τοίχο προτού κλείσουμε πίσω μας την πόρτα με βρόντο και ανατινάξουμε ολόκληρο τον όροφο όσο περπατάμε δικαιωμένοι προς την έξοδο.
Έχουμε ευχηθεί να ήμασταν κάπου αλλού.
Σε μια παραλία, σε ένα café με την παρέα μας, στο κρεβάτι μας. Και νιώσαμε άσχημα γιατί ένας άνεργος θα μας έλεγε αχάριστους. Αλλά μετά από μισό λεπτό ξαναγύρισε η εικόνα της παραλίας στο μυαλό μας.
Έχουμε μαλώσει για τις άδειες.
Και γιατί να φύγεις εσύ Αύγουστο; Πέρυσι εσύ δεν είχες πάρει Ιούλιο; Όχι, δεν με βολεύει τέλος Ιουνίου, η γυναίκα μου θα έχει περίοδο. Κι εμένα τέλος Αυγούστου θα ‘χει φροντιστήριο το παιδί. Και κάπως έτσι, κανείς μα κανείς δεν μένει ευχαριστημένος από τη μοιρασιά, αλλά τελικά περνάει μια χαρά στις διακοπές του.
Έχουμε χρησιμοποιήσει τον εκτυπωτή του γραφείου.
Για να τυπώσουμε ένα σημαντικό έγγραφο. Ένα πιστοποιητικό μας. Ένα άρθρο που μας άρεσε. Σημειώσεις για την κόρη μας. Βιβλία ολόκληρα. Τι, δεν κάνει;
Κάναμε κρυφά downloads.
Και στη συνέχεια καταραστήκαμε το παλιο-ίντερνετ της δουλειάς που πάει τόσο αργά.
Έχουμε τηλεφωνήσει στο θείο μας στην Αμερική.
Εντάξει, όχι στην Αμερική – μπορεί να υποψιαστούν αν λάβουν αναλυτικό λογαριασμό. Αλλά την κολλητή/τον γιατρό/το 11888/τη μαμά μας, όλο και κάποια φορά θα «χρειάστηκε» να τους καλέσουμε και «δεν είχε μπαταρία το κινητό μας».
Έχουμε φλερτάρει.
Με έναν πελάτη, με έναν (ή περισσότερους) συνεργάτες, με τον ντελιβερά ή την γραμματέα, όλο και κάποιο βλέμμα/ειδύλλιο/mail/σεξ «παίχτηκε» κάποια στιγμή στον εργασιακό χώρο. Έξτρα μπόνους απόλαυσης, αν ήταν σε εταιρία που δεν επιτρέπει τις σχέσεις μεταξύ συναδέλφων.
Έχουμε φτάσει αργοπορημένοι με μια χαζή δικαιολογία.
Ήμασταν αυτόπτες μάρτυρες μιας ληστείας. Χάλασαν τα υδραυλικά και πλημμύρισε το σπίτι. Το αυτοκίνητο μας έμεινε και πήγαμε στο συνεργείο. Ήρθε ένα ρακούν και μας έπιασε την κουβέντα. Στην πραγματικότητα, οι τσίμπλες στα μάτια μας λένε την αλήθεια.
Έχουμε ψιλοκοιμηθεί πάνω στο πληκτρολόγιο χωρίς να το καταλάβουμε.
Και –ευχόμαστε- χωρίς να το κατάλαβε κανένας άλλος.
Έχουμε συζητήσει – αν όχι διασπείρει- φήμες ότι ο τάδε συνάδελφος τα έχει με την τάδε συνάδελφο.
Αυτά τα υπέροχα «πηγαδάκια» του γραφείου γύρω από τον καταψύκτη του νερού.
Έχουμε στείλει λάθος email.
Και ο προϊστάμενος/ο υποψήφιος πελάτης/η συνάδελφος μας πέρασε για τρελούς – αυτό είναι το καλύτερο σενάριο- όταν διάβασε το «έλα μωρή, πού χάθηκες, τι θα κάνουμε αύριο βράδυ;».
Κάναμε διάλειμμα βρίσκοντας αφορμές να το παρατείνουμε.
«Ένα τσιγαράκι μόνο ακόμα», είπε ο υπάλληλος του μήνα, πετώντας την γόπα στο βουνό από αποτσίγαρα στο μπαλκόνι ή στο πεζοδρόμιο.
Έχουμε παίξει.
Κουίζ, πασιέντζες, mobile apps, facebook games, ως και Ναρκαλιευτή. Οτιδήποτε, φτάνει να μην έχει να κάνει με τη δουλειά.
Έχουμε κάνει ότι δουλεύουμε.
Παίζοντας τα παραπάνω παιχνίδια ή σκρολάροντας για εκατοστή φορά το newsfeed του Facebook, και πάνω στο καλύτερο σημείο, βρήκε την ώρα ο προϊστάμενος να περάσει από πίσω μας. Ευτυχώς, είχαμε έτοιμη μια σελίδα σχετική με τη δουλειά σε άλλο παράθυρο.
Έχουμε εφεύρει μυστικούς κώδικες επικοινωνίες με τους πιο κοντινούς μας συναδέλφους.
Τα inside jokes έχουν γίνει πλέον η κύρια γλώσσα ομιλίας στο γραφείο, ας το παραδεχτούμε.
Έχουμε πλάσει στο μυαλό μας ολόκληρα σενάρια συζητήσεων/καυγάδων με το αφεντικό.
Σε περίπτωση που ζητήσουμε αύξηση ή σε περίπτωση που, επιτέλους, θα τα βροντήξουμε όλα και θα τον απειλήσουμε με παραίτηση, ξέρουμε από τώρα τι θα μας πει, τι θα απαντήσουμε, τι θα ανταπαντήσει, και με ποια ατάκα θα τον στριμώξουμε στον τοίχο προτού κλείσουμε πίσω μας την πόρτα με βρόντο και ανατινάξουμε ολόκληρο τον όροφο όσο περπατάμε δικαιωμένοι προς την έξοδο.
Έχουμε ευχηθεί να ήμασταν κάπου αλλού.
Σε μια παραλία, σε ένα café με την παρέα μας, στο κρεβάτι μας. Και νιώσαμε άσχημα γιατί ένας άνεργος θα μας έλεγε αχάριστους. Αλλά μετά από μισό λεπτό ξαναγύρισε η εικόνα της παραλίας στο μυαλό μας.
Έχουμε μαλώσει για τις άδειες.
Και γιατί να φύγεις εσύ Αύγουστο; Πέρυσι εσύ δεν είχες πάρει Ιούλιο; Όχι, δεν με βολεύει τέλος Ιουνίου, η γυναίκα μου θα έχει περίοδο. Κι εμένα τέλος Αυγούστου θα ‘χει φροντιστήριο το παιδί. Και κάπως έτσι, κανείς μα κανείς δεν μένει ευχαριστημένος από τη μοιρασιά, αλλά τελικά περνάει μια χαρά στις διακοπές του.
Έχουμε χρησιμοποιήσει τον εκτυπωτή του γραφείου.
Για να τυπώσουμε ένα σημαντικό έγγραφο. Ένα πιστοποιητικό μας. Ένα άρθρο που μας άρεσε. Σημειώσεις για την κόρη μας. Βιβλία ολόκληρα. Τι, δεν κάνει;
Κάναμε κρυφά downloads.
Και στη συνέχεια καταραστήκαμε το παλιο-ίντερνετ της δουλειάς που πάει τόσο αργά.
Έχουμε τηλεφωνήσει στο θείο μας στην Αμερική.
Εντάξει, όχι στην Αμερική – μπορεί να υποψιαστούν αν λάβουν αναλυτικό λογαριασμό. Αλλά την κολλητή/τον γιατρό/το 11888/τη μαμά μας, όλο και κάποια φορά θα «χρειάστηκε» να τους καλέσουμε και «δεν είχε μπαταρία το κινητό μας».
Έχουμε φλερτάρει.
Με έναν πελάτη, με έναν (ή περισσότερους) συνεργάτες, με τον ντελιβερά ή την γραμματέα, όλο και κάποιο βλέμμα/ειδύλλιο/mail/σεξ «παίχτηκε» κάποια στιγμή στον εργασιακό χώρο. Έξτρα μπόνους απόλαυσης, αν ήταν σε εταιρία που δεν επιτρέπει τις σχέσεις μεταξύ συναδέλφων.
