Οι τύποι συναδέλφων που εύχεσαι να μην είχες
Εκείνος που μονίμως τρώει, εκείνος που αναζητά τον έρωτα μεταξύ λογιστηρίου και φωτοτυπικού, και άλλοι εκνευριστικοί τύποι συναδέλφων που όλοι έχουμε.
της Ηρώς Κουνάδη
Τα γραφεία είναι μαγικοί χώροι. Είναι, επίσης, κατά βάση μικρογραφίες των κοινωνιών στις οποίες βρίσκονται. Ταυτόχρονα, όμως, έχουν τους δικούς τους «εξωκοινωνικούς» αλλά ενδογραφειακούς κώδικες. Αυτό το τελευταίο σε απλά ελληνικά σημαίνει ότι μπορείς να συναντήσεις πανομοιότυπες συμπεριφορές σε γραφεία που απέχουν χιλιάδες χιλιόμετρα μεταξύ τους, σε χώρες οι κουλτούρες των οποίων δεν έχουν σχεδόν τίποτα κοινό. Κάπως έτσι, οι επτά τύποι συναδέλφων που εύχεσαι να μην είχες –οι οποίοι ακολουθούν– δεν είναι ακριβώς τύποι ανθρώπων που δεν θέλεις στη ζωή σου. Στη ζωή τους μπορεί να είναι μια χαρά άνθρωποι. Στο γραφείο είναι που ξεκινούν τα προβλήματα. Ιδίως αν κάθεσαι δίπλα σε ή δουλεύεις με…
…Αυτόν που διαρκώς τρώει
Όπου και αν βρίσκεται, υπάρχει φαγητό: Στο γραφείο του, στα συρτάρια του, στις τσέπες του, στην τσάντα του («για περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης»). Όταν σε πιάσει μια λιγούρα ξέρεις σε ποιον θα απευθυνθείς για ένα κρακεράκι ή μια μπάρα δημητριακών –και τότε τον εκτιμάς. Τότε που δεν τον εκτιμάς είναι εκεί γύρω στην άνοιξη, όταν προσπαθείς να βγάλεις τη δουλειά σου με τρία μαρουλόφυλλα και δύο πιρουνιές τόνο, ενώ κάθεσαι ανάμεσα στις σοκολάτες, τις μακαρονάδες, τα σάντουιτς, τις μπάρες δημητριακών, το κουτί με τα άλλα δημητριακά (τα κανονικά, για το πρωινό), τα ξηροκάρπια, τα γιαούρτια, τα πιτόγυρα που παράγγειλε από το delivery και το burger γαλοπούλας με έξτρα guacamole που περίσσεψε από το μπεργκεράδικο που είχε πάει χτες και το έφερε μαζί του, μην πάει χαμένο.
…Αυτόν που μονίμως βαριέται
Ενώ όλοι έχουμε μέρες που δεν θέλουμε να κάνουμε τίποτα άλλο πέρα από το να χαζεύουμε βίντεο με ζωάκια στο YouTube και να κουτσομπολεύουμε με τους άλλους μέχρι το τέλος του οκταώρου, αυτός ο συγκεκριμένος τύπος συναδέλφου έχει μόνο τέτοιες μέρες. Με κάποιον μαγικό τρόπο καταφέρνει να περνά απαρατήρητος –ή σε εξελιγμένα στάδια να δίνει την εντύπωση ότι πήζει στη δουλειά– καθώς περνά έξι από τις οκτώ ώρες της ημέρας του στο Facebook. Τις άλλες δύο τρώει, παραγγέλνει καφέδες, πετάγεται για τσιγάρα, ή απλώς εξαφανίζεται χωρίς κανείς να ξέρει πού είναι. Δεν θα μας ενοχλούσε καθόλου αν δεν α. μας παρέσερνε τακτικά σε μια δίνη τεμπελιάς που ως γνωστόν είναι μεταδοτική και από την οποία κανείς δε γλιτώνει και β. (χειρότερα) δεν χρειαζόταν να φορτωθούμε οι υπόλοιποι τη δουλειά που ποτέ δεν κάνει.
…Αυτόν που δεν μπορεί να κρατήσει τίποτα κρυφό
Όλοι στα γραφεία κουτσομπολεύουμε. Κανόνας απαράβατος. Είναι αναπόφευκτη παρενέργεια κάθε κλειστής κοινωνίας. Το θέμα είναι πόσο και με ποιους κουτσομπολεύεις. Γιατί είναι διαφορετικό να μοιράζεσαι μια στις τόσες τα πικάντικα νέα από το τμήμα φλερτ-και-marketing με λίγους συναδέλφους που θεωρείς (και) φίλους, από το να ξέρεις τα πάντα για τους πάντες και μέχρι το τέλος της ημέρας, κάθε μέρα, να τα έχεις πει στους πάντες. Για να είμαστε, βέβαια, δίκαιοι, ο σούπερ κουτσομπόλης συνάδελφος αποδεικνύεται εξαιρετικά χρήσιμος όταν θέλεις να διαδώσεις κάτι στο γραφείο. Το memo θα το αγνοήσουν όλοι, εκείνον –που τους προσεγγίζει με το βλέμμα «έχω νέα στα οποία δεν μπορείς να αντισταθείς»– κανείς.
…Αυτόν που παραπονιέται διαρκώς για τα πάντα
Τον χειμώνα κρυώνει, το καλοκαίρι ζεσταίνεται, το ωράριό του είναι το χειρότερο σε όλο το γραφείο και –δεν το συζητάμε– μισθολογικά είναι σούπερ ριγμένος. Επίσης, δεν του αρέσει ο προσανατολισμός του γραφείου του (κι ας κάθεται στο ίδιο έξι χρόνια τώρα), βρίσκει το delivery πολύ ακριβό ή πολύ άνοστο ή και τα δύο, βαριέται τους συναδέλφους του αλλά ενοχλείται και όταν δεν του μιλάνε, και μπορεί να σου αναπτύξει με επιχειρήματα τουλάχιστον επτά διαφορετικά σενάρια καταστροφής για το πώς (δεν) θα τελειώσει η ελληνική κρίση –ή ο κόσμος, το ίδιο είναι γι’ αυτόν, αφού ούτως ή άλλως είμαστε όλοι από χέρι χαμένοι. Αγαπημένη του φράση είναι το «θα σηκωθώ να φύγω, τους βαρέθηκα πια εδώ μέσα», πράγμα βέβαια που ποτέ δεν πρόκειται να κάνει πράξη, γιατί μετά τι (και κυρίως σε ποιους) θα έχει να παραπονιέται;
…Αυτόν που δεν κάνει μπάνιο
Σε όλους μας έχει συμβεί: παρακοιμηθήκαμε ένα πρωί, το πήγαμε σερί από ξενύχτι στο γραφείο… Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο υπάρχουν τα αποσμητικά σε συρτάρια γραφείων και ντουλαπάκια αυτοκινήτων, για το μη-σου-τύχει. Εδώ, όμως, δεν είναι η κακιά η ώρα. Είναι ο συνάδελφος που κάνει μπάνιο μια φορά στις 15, απαραιτήτως Σάββατα και κατά προτίμηση κοντά σε Πανσελήνους. Μετά το «να σου καεί ο προτζέκτορας σε παρουσίαση Power Point», το «να κλειστείς στο ασανσέρ μαζί του» είναι η χειρότερη κατάρα που μπορείς να ρίξεις σε άνθρωπο.
…Αυτόν που κλέβει φαγητό
Φέρνεις το ταπεράκι σου με τη σαλάτα, παίρνεις και μια αραβική πίττα από τον δρόμο για την περίπτωση που λυγίσεις (άνθρωπος είσαι) αλλά στο τέλος του οχταώρου είσαι ένας ευσυνείδητος εργαζόμενος που έμεινε πιστός στη δίαιτά του. Τι κάνεις λοιπόν; Αφήνεις την αραβική πίττα στο ψυγείο, και αύριο εμφανίζεσαι χωρίς ταπεράκι με σαλάτα. Εκεί γύρω στις 14.00 που το στομάχι γουργουρίζει, ανοίγεις το ψυγείο, κοιτάς από δω, κοιτάς από κει, μουρμουρίζεις μερικές κατάρες και καταφεύγεις στο delivery. Ο κλέφτης φαγητού δεν κάνει μόνο κακό στη σιλουέτα, αλλά και στον μηνιαίο προϋπολογισμό σου.
…Αυτόν που ψάχνει τον έρωτα (ή έστω το σεξ) στο γραφείο
Δεν είναι αυτός (ή αυτή) που έτυχε όντως να ερωτευτεί μια-δυο φορές στην ενδογραφειακή καθημερινότητά του, και να εμφυσήσει νέα πνοή στα ρουτινιασμένα κουτσομπολιά των υπολοίπων. Είναι εκείνος που έχει βάλει σκοπό της ζωής του να βρει τον έρωτα –ή τα παρελκόμενά του– στους ορόφους της εταιρείας, μέχρι τώρα χωρίς αποτέλεσμα. Την έχει πέσει στους πάντες, από την 19χρονη intern μέχρι την 65άρα καθαρίστρια, μιλά χαμηλόφωνα και παθιάρικα σε κάθε άτομο του άλλου φύλου, εφευρίσκει τις πιο απίθανες αφορμές για να σε ακουμπήσει δήθεν τυχαία στον ώμο και σε αγκαλιάζει λίγο πιο παθιασμένα από τους υπόλοιπους κάθε παραμονή Πρωτοχρονιάς που φεύγετε όλοι από το γραφείο. Αν ήμασταν στις ΗΠΑ θα είχε δικαστεί και καταδικαστεί πολλάκις για σεξουαλική παρενόχληση. Στα καθ’ ημάς θεωρείται από αξιολύπητα χαριτωμένος έως ακίνδυνα αστείος.
Τα γραφεία είναι μαγικοί χώροι. Είναι, επίσης, κατά βάση μικρογραφίες των κοινωνιών στις οποίες βρίσκονται. Ταυτόχρονα, όμως, έχουν τους δικούς τους «εξωκοινωνικούς» αλλά ενδογραφειακούς κώδικες. Αυτό το τελευταίο σε απλά ελληνικά σημαίνει ότι μπορείς να συναντήσεις πανομοιότυπες συμπεριφορές σε γραφεία που απέχουν χιλιάδες χιλιόμετρα μεταξύ τους, σε χώρες οι κουλτούρες των οποίων δεν έχουν σχεδόν τίποτα κοινό. Κάπως έτσι, οι επτά τύποι συναδέλφων που εύχεσαι να μην είχες –οι οποίοι ακολουθούν– δεν είναι ακριβώς τύποι ανθρώπων που δεν θέλεις στη ζωή σου. Στη ζωή τους μπορεί να είναι μια χαρά άνθρωποι. Στο γραφείο είναι που ξεκινούν τα προβλήματα. Ιδίως αν κάθεσαι δίπλα σε ή δουλεύεις με…
…Αυτόν που διαρκώς τρώει
Όπου και αν βρίσκεται, υπάρχει φαγητό: Στο γραφείο του, στα συρτάρια του, στις τσέπες του, στην τσάντα του («για περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης»). Όταν σε πιάσει μια λιγούρα ξέρεις σε ποιον θα απευθυνθείς για ένα κρακεράκι ή μια μπάρα δημητριακών –και τότε τον εκτιμάς. Τότε που δεν τον εκτιμάς είναι εκεί γύρω στην άνοιξη, όταν προσπαθείς να βγάλεις τη δουλειά σου με τρία μαρουλόφυλλα και δύο πιρουνιές τόνο, ενώ κάθεσαι ανάμεσα στις σοκολάτες, τις μακαρονάδες, τα σάντουιτς, τις μπάρες δημητριακών, το κουτί με τα άλλα δημητριακά (τα κανονικά, για το πρωινό), τα ξηροκάρπια, τα γιαούρτια, τα πιτόγυρα που παράγγειλε από το delivery και το burger γαλοπούλας με έξτρα guacamole που περίσσεψε από το μπεργκεράδικο που είχε πάει χτες και το έφερε μαζί του, μην πάει χαμένο.
…Αυτόν που μονίμως βαριέται
Ενώ όλοι έχουμε μέρες που δεν θέλουμε να κάνουμε τίποτα άλλο πέρα από το να χαζεύουμε βίντεο με ζωάκια στο YouTube και να κουτσομπολεύουμε με τους άλλους μέχρι το τέλος του οκταώρου, αυτός ο συγκεκριμένος τύπος συναδέλφου έχει μόνο τέτοιες μέρες. Με κάποιον μαγικό τρόπο καταφέρνει να περνά απαρατήρητος –ή σε εξελιγμένα στάδια να δίνει την εντύπωση ότι πήζει στη δουλειά– καθώς περνά έξι από τις οκτώ ώρες της ημέρας του στο Facebook. Τις άλλες δύο τρώει, παραγγέλνει καφέδες, πετάγεται για τσιγάρα, ή απλώς εξαφανίζεται χωρίς κανείς να ξέρει πού είναι. Δεν θα μας ενοχλούσε καθόλου αν δεν α. μας παρέσερνε τακτικά σε μια δίνη τεμπελιάς που ως γνωστόν είναι μεταδοτική και από την οποία κανείς δε γλιτώνει και β. (χειρότερα) δεν χρειαζόταν να φορτωθούμε οι υπόλοιποι τη δουλειά που ποτέ δεν κάνει.
…Αυτόν που δεν μπορεί να κρατήσει τίποτα κρυφό
Όλοι στα γραφεία κουτσομπολεύουμε. Κανόνας απαράβατος. Είναι αναπόφευκτη παρενέργεια κάθε κλειστής κοινωνίας. Το θέμα είναι πόσο και με ποιους κουτσομπολεύεις. Γιατί είναι διαφορετικό να μοιράζεσαι μια στις τόσες τα πικάντικα νέα από το τμήμα φλερτ-και-marketing με λίγους συναδέλφους που θεωρείς (και) φίλους, από το να ξέρεις τα πάντα για τους πάντες και μέχρι το τέλος της ημέρας, κάθε μέρα, να τα έχεις πει στους πάντες. Για να είμαστε, βέβαια, δίκαιοι, ο σούπερ κουτσομπόλης συνάδελφος αποδεικνύεται εξαιρετικά χρήσιμος όταν θέλεις να διαδώσεις κάτι στο γραφείο. Το memo θα το αγνοήσουν όλοι, εκείνον –που τους προσεγγίζει με το βλέμμα «έχω νέα στα οποία δεν μπορείς να αντισταθείς»– κανείς.
…Αυτόν που παραπονιέται διαρκώς για τα πάντα
Τον χειμώνα κρυώνει, το καλοκαίρι ζεσταίνεται, το ωράριό του είναι το χειρότερο σε όλο το γραφείο και –δεν το συζητάμε– μισθολογικά είναι σούπερ ριγμένος. Επίσης, δεν του αρέσει ο προσανατολισμός του γραφείου του (κι ας κάθεται στο ίδιο έξι χρόνια τώρα), βρίσκει το delivery πολύ ακριβό ή πολύ άνοστο ή και τα δύο, βαριέται τους συναδέλφους του αλλά ενοχλείται και όταν δεν του μιλάνε, και μπορεί να σου αναπτύξει με επιχειρήματα τουλάχιστον επτά διαφορετικά σενάρια καταστροφής για το πώς (δεν) θα τελειώσει η ελληνική κρίση –ή ο κόσμος, το ίδιο είναι γι’ αυτόν, αφού ούτως ή άλλως είμαστε όλοι από χέρι χαμένοι. Αγαπημένη του φράση είναι το «θα σηκωθώ να φύγω, τους βαρέθηκα πια εδώ μέσα», πράγμα βέβαια που ποτέ δεν πρόκειται να κάνει πράξη, γιατί μετά τι (και κυρίως σε ποιους) θα έχει να παραπονιέται;
…Αυτόν που δεν κάνει μπάνιο
Σε όλους μας έχει συμβεί: παρακοιμηθήκαμε ένα πρωί, το πήγαμε σερί από ξενύχτι στο γραφείο… Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο υπάρχουν τα αποσμητικά σε συρτάρια γραφείων και ντουλαπάκια αυτοκινήτων, για το μη-σου-τύχει. Εδώ, όμως, δεν είναι η κακιά η ώρα. Είναι ο συνάδελφος που κάνει μπάνιο μια φορά στις 15, απαραιτήτως Σάββατα και κατά προτίμηση κοντά σε Πανσελήνους. Μετά το «να σου καεί ο προτζέκτορας σε παρουσίαση Power Point», το «να κλειστείς στο ασανσέρ μαζί του» είναι η χειρότερη κατάρα που μπορείς να ρίξεις σε άνθρωπο.
…Αυτόν που κλέβει φαγητό
Φέρνεις το ταπεράκι σου με τη σαλάτα, παίρνεις και μια αραβική πίττα από τον δρόμο για την περίπτωση που λυγίσεις (άνθρωπος είσαι) αλλά στο τέλος του οχταώρου είσαι ένας ευσυνείδητος εργαζόμενος που έμεινε πιστός στη δίαιτά του. Τι κάνεις λοιπόν; Αφήνεις την αραβική πίττα στο ψυγείο, και αύριο εμφανίζεσαι χωρίς ταπεράκι με σαλάτα. Εκεί γύρω στις 14.00 που το στομάχι γουργουρίζει, ανοίγεις το ψυγείο, κοιτάς από δω, κοιτάς από κει, μουρμουρίζεις μερικές κατάρες και καταφεύγεις στο delivery. Ο κλέφτης φαγητού δεν κάνει μόνο κακό στη σιλουέτα, αλλά και στον μηνιαίο προϋπολογισμό σου.
…Αυτόν που ψάχνει τον έρωτα (ή έστω το σεξ) στο γραφείο
Δεν είναι αυτός (ή αυτή) που έτυχε όντως να ερωτευτεί μια-δυο φορές στην ενδογραφειακή καθημερινότητά του, και να εμφυσήσει νέα πνοή στα ρουτινιασμένα κουτσομπολιά των υπολοίπων. Είναι εκείνος που έχει βάλει σκοπό της ζωής του να βρει τον έρωτα –ή τα παρελκόμενά του– στους ορόφους της εταιρείας, μέχρι τώρα χωρίς αποτέλεσμα. Την έχει πέσει στους πάντες, από την 19χρονη intern μέχρι την 65άρα καθαρίστρια, μιλά χαμηλόφωνα και παθιάρικα σε κάθε άτομο του άλλου φύλου, εφευρίσκει τις πιο απίθανες αφορμές για να σε ακουμπήσει δήθεν τυχαία στον ώμο και σε αγκαλιάζει λίγο πιο παθιασμένα από τους υπόλοιπους κάθε παραμονή Πρωτοχρονιάς που φεύγετε όλοι από το γραφείο. Αν ήμασταν στις ΗΠΑ θα είχε δικαστεί και καταδικαστεί πολλάκις για σεξουαλική παρενόχληση. Στα καθ’ ημάς θεωρείται από αξιολύπητα χαριτωμένος έως ακίνδυνα αστείος.
