Πέντε θέματα που λατρεύουμε να συζητάμε – και δεν ενδιαφέρουν κανέναν

του Νικόλα Γεωργιακώδη

Είναι εκείνη η αμήχανη στιγμή όπου θα πρέπει να δείξεις ενδιαφέρον για το θέμα που σου περιγράφει με κάθε λεπτομέρεια ο άλλος, ενώ είσαι ήδη έτοιμος να βρεις την πλησιέστερη θηλιά και να την περάσεις στο λαιμό σου. Είναι εκείνη η στιγμή, που όσο και αν προσπαθείς να παραμείνεις ευγενικός το ξέσπασμα είναι ζήτημα χρόνου οποιονδήποτε και αν έχεις απέναντί σου: φίλο, φίλη, συνάδελφο, γνωστό, συγγενή.  Είναι η στιγμή που θα ήθελες να ανοίξει η γη και να σε καταπιεί, παρά να συζητήσεις ένα θέμα. Συγκεντρώσαμε πέντε θέματα για τα οποία όλοι λατρεύουμε να μιλάμε με αναλυτικές λεπτομέρειες, χωρίς να έχουμε συνειδητοποιήσει πως στην ουσία δεν ενδιαφέρουν κανέναν. Αν ξεχάσαμε κάποιο, σας παρακαλούμε να το μοιραστείτε μαζί μας στα σχόλια. Δείτε το σαν κοινωνική προσφορά στους υπόλοιπους αναγνώστες. 

Όνειρο ζω… 

Για σένα:

Είδες ένα όνειρο που σε συγκλόνισε. Τόσο, που μόλις ξύπνησες το σημείωσες σε ένα χαρτί επειδή ΕΠΡΕΠΕ να το θυμάσαι. Σκέφτεσαι πόσο αληθινό ήταν και προσπαθείς πάση θυσία να μάθεις τι μπορεί να συμβολίζει. Ξέρεις -κατά βάθος- ότι τα όνειρα δεν σημαίνουν κάτι, αλλά εξακολουθείς να σκέφτεσαι: «Αυτό το όνειρο δεν ήταν σαν τα άλλα: Ήταν σημαντικό. Αλήθεια». 

Για τους άλλους:
Όχι, δεν ήταν. 

Για την ακρίβεια υπάρχει ένα τεράστιο κενό ανάμεσα στο πόσο σημαντικό είναι ένα όνειρο για σένα που το είδες και για τους υπόλοιπους. Ο Dennis της τηλεοπτικής σειράς «It's Always Sunny in Philadelphia» το έθεσε μάλλον καλύτερα από όλους: «Το να ακούς τα όνειρα των άλλων είναι σαν να πέφτεις σε ένα φωτογραφικό άλμπουμ: Αν δεν είμαι σε καμία φωτογραφία και δεν έχει σεξ, απλώς δεν με ενδιαφέρει». Είναι κυριολεκτικά αδύνατο  για οποιονδήποτε να ενθουσιαστεί με το όνειρο κάποιου άλλου και το χειρότερο από όλα είναι πως τον αναγκάζεις να γνέφει καταφατικά και ενίοτε να το παίζει έκπληκτος, ενώ κάθεται και σε ακούει να του αραδιάζεις ακόμα και τη παραμικρή λεπτομέρεια της σουρεαλιστικής ιστορίας σου. Την επόμενη φορά λοιπόν, που θα νιώσεις την ανάγκη να μοιραστείς με κάποιον το όνειρο που είδες, μη το κάνεις. Όσο ευγενικός και αν είναι μαζί σου, κάποια στιγμή θα… σπάσει.

                     
                      Για πες για το όνειρό σου... Με ενδιαφέρει, ναι.

«Ήμουν σε ένα τραπέζι πόκερ…»

Για σένα:

Μπορεί να μην θυμάσαι τα γενέθλια της μάνας σου ή το αγαπημένο χρώμα του/της κοπέλας σου, αλλά δεν έχει σημασία. Πάντα θα θυμάσαι ξεκάθαρα εκείνο το παιχνίδι πόκερ που… παραλίγο να κερδίσεις τρελά λεφτά. Αλλά δεν κέρδισες. Δεν έχει να λέει αν ήταν ο τελικός γύρος στο World Poker Showdown ή απλά το υπόγειο του κολλητού σου. Στο μυαλό σου είναι ακριβώς το ίδιο. Σε κάθε «Απίστευτη ιστορία πόκερ» δύο πράγματα ισχύουν πάντα: Εσύ έπαιξες το χαρτί σου σαν επαγγελματίας και ο αντίπαλός σου στάθηκε απλά τυχερός. Θυμάσαι με κάθε λεπτομέρεια τα χαρτιά που έπαιξαν, τι σκεφτόσουν και τις πανέξυπνες μπλόφες που έκανες. Το σημαντικότερο είναι ότι ο τρόπος που το περιγράφεις το κάνει να φαίνεται… κινηματογραφικό και είναι σίγουρο πως θα το περιγράφεις για αρκετό καιρό ακόμα, μέχρι να σου συμβεί κάτι αντίστοιχο. 

Για τους άλλους:

ΞΕΠΕΡΑΣΕ ΤΟ! 

Αν παίζεις συχνά πόκερ, σίγουρα κάποια στιγμή θα είχες ένα πολύ καλό φύλλο που παραλίγο να σου χαρίσει απίστευτα κέρδη. Επίσης, εφόσον παίζεις πόκερ, θα έπρεπε να ξέρεις ότι κανείς δεν ενδιαφέρεται για την ιστορία σου. 

                            
                        Έχασα πολλά λεφτά. Τώρα θα πρέπει να βρω έναν τρόπο να ζαλίσω τους άλλους...

Το πρόβλημα είναι ότι κανείς δεν μπορεί απλώς να πει: "Πω… Ήμουν τόσο κοντά στο να κερδίσω ένα μεγάλο ποτ αλλά τελικά έχασα". Όλοι πρέπει να σου λένε αυτήν την απίστευτη, γεμάτη λεπτομέρειες, επική ιστορία που θυμίζει τον «Μονομάχο», ακόμα κι αν το συμπέρασμα είναι πάντα το ίδιο: Τελικά δεν κέρδισαν. Το ακόμα χειρότερο είναι ότι όταν αρχίσει κάποιος να λέει την ποκερο-ιστορία του, τότε παίρνουν όλοι στην παρέα σειρά και εξιστορούν τη δική τους - έπαιζα πόκερ και έγινε κάτι αρκετά συνηθισμένο που στην πραγματικότητα δεν έχει κανένα ενδιαφέρον αλλά θα το πω γεμάτος ενθουσιασμό- εκδοχή. Εφιάλτης. Αγνός εφιάλτης.

Πίνω και μεθώ (οφ αμάν)

Για σένα:
Η χθεσινή βραδιά ήταν γαμάτη. Δεν μπορείς να πιστέψεις πόσο πολύ, πόσο εκπληκτικά, υπερβολικά, απίστευτα και ανεπανάληπτα μεθυσμένος ήσουν. Όσο και αν ψάχνεις να βρεις μέτρο σύγκρισης για το μεθύσι σου δεν μπορείς. Οι Ανώνυμοι Αλκοολικοί δεν θα σε δεχόντουσαν σε καμία συγκέντρωσή τους. Πιθανώς να έσπασες και το παγκόσμιο ρεκόρ του πιο μεθυσμένου άντρα και να ξύπνησες σε ένα παγκάκι γυμνός με μελανιές και δυο γκόμενες στο δασύτριχό σου στέρνο. Δεν είναι φοβερό;

Για τους άλλους:

Όχι! 

Η ιστορία του χθεσινού μεθυσιού σου συναγωνίζεται σε βαρεμάρα την (ανούσια) αφήγηση του ονείρου που αναφέρουμε πιο πάνω. Ο λόγος; Μπορεί το μεθύσι σου να συνοδεύτηκε από ένα σωρό ξεκαρδιστικά σκηνικά, αλλά το πιο πιθανό είναι να μη θυμάσαι τίποτα από αυτά, με αποτέλεσμα η ιστορία που αφηγείσαι την επόμενη μέρα να περιστρέφεται γύρω από το πόσα και ποια ποτά ήπιες, σε ποια μαγαζιά τα ήπιες, τι συνδυασμούς έκανες, ποια cocktails εφηύρες και στην καλύτερη περίπτωση πού τα… έβγαλες. Λυπούμαστε, αλλά οι παραπάνω λεπτομέρειες δεν ενδιαφέρουν κανέναν. Πραγματικά κανέναν. 

Κοι-μή-σου αγγε- λού- δι μου…   (από την ανεκδιήγητη διαφήμιση γνωστού γιαουρτιού με τον  Sakis)

Για εσένα:

Το τοσοδούλικο αυτό πλάσμα είναι ο,τι καλύτερο σας έχει συμβεί. Ένα δώρο που σας προσέφερε ο καλός Θεούλης και το οποίο μπορεί να μην το αξίζατε. Όμως σας το έδωσε και για να του το ανταποδώσετε θα πρέπει να μοιράζεστε με όλους τους συναδέλφους/ φίλους/ γνωστούς οποιαδήποτε πληροφορία για το μικρό αυτό αγγελούδι που έχετε την τύχη και την ευλογία να κρατάτε στα χέρια σας. Κανείς δεν μπορεί να νιώσει την χαρά και την ευτυχία σας αν δεν κάνει παιδί. Το μωράκι σας είναι πανέμορφο, σκανταλιάρικο, τσαχπ…

Για τους άλλους:

ΕΛΕΟΣ! ΦΤΑΝΕΙ!

Μπορεί το μωρό να αποτελεί το επίκεντρο της ζωής σου, αλλά για τους υπόλοιπους ο μοναδικός λόγος που τα μωρά μπορεί να έχουν ενδιαφέρον είναι τα χαριτωμένα video με τις τούμπες τους στο Youtube. Άντε και όταν παίζουν με τα κατοικίδια ή όταν κάνουν αστείες γκριμάτσες, αλλά μέχρι εκεί. Το πρόβλημα με όσους έχουν μωρό είναι πως δεν μπορούν να καταλάβουν την διαφορά ανάμεσα στο τι είναι ενδιαφέρον και τι βαρετό μέχρι αηδίας. Και αυτό είναι πρόβλημα.

                                
                                     Είναι τόοοοοσο βαρετή όταν μιλάει για μένα. 

Οτιδήποτε και αν κάνει το πιτσιρίκι, αυτομάτως αποκτά εξέχουσα σημασία για τον γονιό ο οποίος κρίνει σκόπιμο να το μοιραστεί με όλους. Για παράδειγμα, αν κάποιος συνάδελφος ή φίλος αποκτήσει παιδί, τότε προετοιμαστείτε για εξαντλητικές λεπτομέρειες για τα παρακάτω:

* Τα πρώτα του βήματα* Τις πρώτες του τούμπες* Το πρώτο του ρεψίδι/ κλανίδι* Την πρώτη του λέξη* Το άλλαγμα της πάνας με όλες τις ανατριχιαστικές λεπτομέρειες (πυκνότητα, χρώμα, οσμή, μέγεθος)* Το χρώμα του πρώτου εμετού* Την εξυπνάδα που κληρονόμησε από τον γονιό* Τη ματαιότητα του να μην έχεις παιδί

… και άλλα τέτοια ωραία τα οποία ενίοτε διανθίζονται και με «χαριτωμένες» φωτογραφίες στο κινητό, τις οποίες ο νέος γονιός φροντίζει να δείξει σε όλους ανυπομονώντας για σχόλια όπως «Άχουυυ τοοο μωρέε, τι γλυκούλι!», «Κουκλί ζωγραφιστό!», «Πήρε τα μάτια του μπαμπά, το πηγούνι της μαμάς, την μύτη της γιαγιάς» κτλ. 

Ένα δύο, εν δυό!

Για σένα:

Πιθανώς τα καλύτερα χρόνια της ζωής σου, πριν γίνεις πατέρας φυσικά (βλ. παραπάνω), τα πέρασες στο στρατό. Καλαμπούρια, πλάκες, καψόνια, γόπινγκ, πήξιμο, λούφες. Στιγμές μοναδικές που θα τις θυμάσαι για πάντα και με κάθε αφορμή θα τις μοιράζεσαι με φίλους/φίλες, συναδέλφους και με οποιονδήποτε άλλο βρεις διαθέσιμο. Στιγμές τις οποίες περιγράφεις με κάθε λεπτομέρεια, περιστατικά που σε στιγμάτισαν, λούφες που θα ζήλευε ο καθένας, «σκανταλιές» στους ανωτέρους που κάλλιστα θα μπορούσαν να μπουν σε σενάριο φαρσοκωμωδίας τύπου «Λούφα και παραλλαγή». Ιστορίες ζωής. 
Για τους άλλους: 

Ιστορίες βαρετές.

Πλήξη αφόρητη, τάσεις αυτοκτονίας, απελπισία. Ναι, έτσι νιώθουν οι γύρω σου κάθε φορά που αποφασίζεις να γίνεις Κρίστιαν Άντερσεν με παραλλαγή και να διηγηθείς λεπτομερώς περιστατικά και παραμύθια από την στρατιωτική σου θητεία. Πόσο μάλλον όταν αυτές είναι γυναίκες. Βέβαια μπορείς να το κάνεις, αν θέλεις να πληρώσεις με το ίδιο νόμισμα κάποια από αυτές  η οποία φρόντισε να σου ζαλίσει τα αυτιά με κάθε λογής πληροφορίες για το αγγελούδι της (βλ. παραπάνω). 

                            

Και πάλι όμως, θα είσαι σκληρός. Οι ιστορίες του στρατού είναι σχεδόν σίγουρο πως θα προκαλέσουν νύστα, βαρεμάρα, φαγούρα στο κοινό σου, εκτός και αν αυτό αποτελείται εξ’ ολοκλήρου από άτομα με τα οποία υπηρέτησες μαζί. Επειδή όμως κάτι τέτοιο σπάνια συμβαίνει, κράτησέ τες για αυτούς στο επόμενο reunion που θα κάνετε και δείξε έλεος σε όλους τους υπόλοιπους που δεν τους καίγεται καρφί για το πως απέφυγες σαν αίλουρος την αγγαρεία στις καλλιόπες, ήπιες κρυφά μπυρόνια και χόρτο στη σκοπιά, έχωσες άλλους στη βάρδιά σου και βγήκες με αναρρωτική χωρίς να είσαι άρρωστος.