Η Μονεμβασιά είναι όνειρο φθινοπωρινό
Η Καστροπολιτεία του Ρίτσου και του Μεσαίωνα αγναντεύει από τα τείχη της το απέραντο γαλάζιο του Μυρτώου, κι εμείς περπατάμε στα μαγικά καλντερίμια της.
Μπορεί οι φήμες να την θέλουν τον απόλυτο ανοιξιάτικο προορισμό –και δεν θα τις διαψεύσουμε– το φθινόπωρο, όμως, η Μονεμβασιά είναι εξίσου μαγική. Το χρυσαφένιο φως του ηλιοβασιλέματος που αντανακλάται νωρίς το απόγευμα στα τείχη της καστροπολιτείας, η θέα της θάλασσας από την Αγία Σοφία στο ψηλότερο σημείο της, οι πρώτες συννεφιές που της πηγαίνουν πολύ, είναι όλες τους αγαπημένες φθινοπωρινές εικόνες της πατρίδας ποιητών και ιπποτών. Ακολουθήστε μας, σε άλλη μία (φωτο)βόλτα, σε μια από τις ωραιότερες γωνιές της Ελλάδας.
Σκεπασμένα από πανέμορφες καμάρες, που λέγονται δρομικές ή διαβατικά, τα καλντερίμια της Μονεμβασιάς ελίσσονται ανάμεσα σε πέτρινα αρχοντικά, φωτίζονται από τρισχαριτωμένα φαναράκια, διακλαδίζονται και διασταυρώνονται μεταξύ τους σε έναν μεσαιωνικό λαβύρινθο που είναι… η μισή χαρά κάθε εκδρομής εδώ.
Δεν είναι αυτό που νομίζετε. Στη Μονεμβασιά, όταν λέμε «Βόλτες» εννοούμε την πετρόχιστη ελικοειδή διαδρομή που αγκαλιάζει τον βράχο στο ψηλότερο σημείο του, ανηφορίζοντας προς την Πύλη της Άνω Πόλης. Αξίζει το… λαχάνιασμα για δύο λόγους: Πρώτον και κυριότερο για την συγκλονιστική θέα σε ολόκληρη την Καστροπολιτεία και το απέραντο γαλάζιο του Μυρτώου που θα απολαύσετε από εδώ πάνω –για να μην αναφέρουμε τις καταπληκτικές φωτογραφίες που θα βγάλετε. Και δεύτερον, για την ίδια την Πύλη της Άνω Πόλης, που θυμίζει την κεντρική πύλη του κάστρου, στο πολύ ατμοσφαιρικότερο: Μια μεγάλη λιθόκτιστη καμάρα, με πολεμίστρες που βλέπουν απευθείας στη θάλασσα, μοιάζει με τούνελ που οδηγεί σε κάποιον άλλο χωροχρόνο.
Αν δεν χορταίνετε θέα, αφού φτάσατε ως την Πύλη, θα αντέξετε μερικά σκαλάκια ακόμη, μέχρι το ψηλότερο σημείο της Άνω Πόλης, το βυζαντινό εκκλησάκι της Αγιά Σοφιάς που κτίστηκε τον 12ο αιώνα. Το εσωτερικό είναι διακοσμημένο με εντυπωσιακές τοιχογραφίες της ίδιας εποχής –φήμες λένε ότι αν φτάσετε εδώ πάνω νωρίς το πρωί έχετε πιθανότητες να το πετύχετε ανοιχτό. Δεν έχουμε καταφέρει να τις επαληθεύσουμε, αλλά μπορούμε να εγγυηθούμε πως η θέα και η αίσθηση πως βρίσκεσαι στην κορυφή του κόσμου είναι λόγοι αρκετοί για να φτάσετε ως εκεί.
Το γνωστό Κανόνι, η Εκκλησία του Ελκόμενου Χριστού και το Τζαμί του 16ου αιώνα δεσπόζουν στην πλατεία στην οποία οδηγούν όλοι οι δρόμοι της Κάτω Πόλης. Στο τζαμί μάλιστα στεγάζεται η Αρχαιολογική Συλλογή Μονεμβασιάς, όπου εκτίθενται τα αρχαιολογικά ευρήματα των ανασκαφών του Κάστρου, από αρχιτεκτονικά γλυπτά μέχρι κεραμικά και αντικείμενα καθημερινής χρήσης.
Το νότιο τείχος, ή τείχος της θάλασσας, απολαμβάνει φαντασμαγορική θέα στο απέραντο γαλάζιο του Μυρτώου, που απλώνεται μπροστά του. Η περαντζάδα που κινείται κατά μήκος του, και διακόπτεται από δύο πλατώματα, τη Μικρή και τη Μεγάλη Ντάπια, είναι η καλύτερη υπενθύμιση πως το ήμισυ της μεγαλειότητας αυτής εδώ της καστροπολιτείας είναι ότι μοιάζει να πλέει στη θάλασσα, όπως έλεγε και ένα από τα διασημότερα παιδιά της, ο Γιάννης Ρίτσος. Οι λιγότερο fit εξ ημών θα χαρούν να μάθουν και ότι αυτή εδώ είναι μια από τις πιο ξεκούραστες βόλτες στο Κάστρο –η μόνη, βασικά, που δεν είναι ανηφορική. Η διαδρομή καταλήγει στο ανατολικό τείχος του κάστρου, και περνά κάτω από την ομώνυμη Ανατολική Πύλη, για να καταλήξει στον φάρο του 1896, απ’ όπου μπορείτε να επιχειρήσετε και μερικές παγωμένες φθινοπωρινές βουτιές.
Τρία ταβερνάκια εντός του κάστρου απλώνουν τα τραπεζάκια τους σε ηλιόλουστες ταρατσούλες και αυλές, ό,τι πρέπει για μεσημεριανό με θέα στο Μυρτώο, αλλά έχουν και ωραιότατους, παραδοσιακά διακοσμημένους εσωτερικούς χώρους. Είναι η Ματούλα, η Μαριάνθη και το Κανόνι και σερβίρουν όλα τους σπιτικά μαγειρευτά, ζουμερά κρεατικά της ώρας και τοπικές σπεσιαλιτέ όπως το σαΐτι, που είναι σπανακόπιτα με πολύ λεπτό φύλλο και τριμμένο τυρί από πάνω. Σε καθένα από αυτά, θα υπολογίσετε περί τα 20€ το άτομο, μαζί με ωραίο ντόπιο κρασί.
Το έχουμε ξαναπεί, και θα το ξαναπούμε: Η μισή μονεμβασιώτικη εμπειρία είναι να μείνετε (τουλάχιστον ένα) βράδυ στο Κάστρο. Η ονειρική νυχτερινή ησυχία, ο χαμηλός κιτρινωπός φωτισμός, ο ήχος των βημάτων σου στο καλντερίμι που διακόπτεται μόνο από τον παφλασμό της θάλασσας, λες και περπατάς στο κάστρο σου τον Μεσαίωνα δύσκολα συγκρίνονται με την ομορφιά της Καστροπολιτείας στο φως της μέρας. Και μην ανησυχείτε για τις τιμές, παρά τις φήμες δεν είναι όλες εξωπραγματικές. Τα ωραιότατα δωμάτια του Ξενώνα Γουλά, ας πούμε, ξεκινούν τα Σαββατοκύριακα από 60€ το δίκλινο, εκείνα του πανέμορφου Ξενώνα Ρίτσου από 50€ και στο Malvasia Traditional Hotel από 65€ το δίκλινο με πρωινό.
Περπατώ εις το καλντερίμι
.jpg)
Σκεπασμένα από πανέμορφες καμάρες, που λέγονται δρομικές ή διαβατικά, τα καλντερίμια της Μονεμβασιάς ελίσσονται ανάμεσα σε πέτρινα αρχοντικά, φωτίζονται από τρισχαριτωμένα φαναράκια, διακλαδίζονται και διασταυρώνονται μεταξύ τους σε έναν μεσαιωνικό λαβύρινθο που είναι… η μισή χαρά κάθε εκδρομής εδώ.
Πάμε… βόλτες
.jpg)
Δεν είναι αυτό που νομίζετε. Στη Μονεμβασιά, όταν λέμε «Βόλτες» εννοούμε την πετρόχιστη ελικοειδή διαδρομή που αγκαλιάζει τον βράχο στο ψηλότερο σημείο του, ανηφορίζοντας προς την Πύλη της Άνω Πόλης. Αξίζει το… λαχάνιασμα για δύο λόγους: Πρώτον και κυριότερο για την συγκλονιστική θέα σε ολόκληρη την Καστροπολιτεία και το απέραντο γαλάζιο του Μυρτώου που θα απολαύσετε από εδώ πάνω –για να μην αναφέρουμε τις καταπληκτικές φωτογραφίες που θα βγάλετε. Και δεύτερον, για την ίδια την Πύλη της Άνω Πόλης, που θυμίζει την κεντρική πύλη του κάστρου, στο πολύ ατμοσφαιρικότερο: Μια μεγάλη λιθόκτιστη καμάρα, με πολεμίστρες που βλέπουν απευθείας στη θάλασσα, μοιάζει με τούνελ που οδηγεί σε κάποιον άλλο χωροχρόνο.
Εκεί ψηλά… στην Αγιά Σοφιά
.jpg)
Αν δεν χορταίνετε θέα, αφού φτάσατε ως την Πύλη, θα αντέξετε μερικά σκαλάκια ακόμη, μέχρι το ψηλότερο σημείο της Άνω Πόλης, το βυζαντινό εκκλησάκι της Αγιά Σοφιάς που κτίστηκε τον 12ο αιώνα. Το εσωτερικό είναι διακοσμημένο με εντυπωσιακές τοιχογραφίες της ίδιας εποχής –φήμες λένε ότι αν φτάσετε εδώ πάνω νωρίς το πρωί έχετε πιθανότητες να το πετύχετε ανοιχτό. Δεν έχουμε καταφέρει να τις επαληθεύσουμε, αλλά μπορούμε να εγγυηθούμε πως η θέα και η αίσθηση πως βρίσκεσαι στην κορυφή του κόσμου είναι λόγοι αρκετοί για να φτάσετε ως εκεί.
…ή πάμε πλατεία;
.jpg)
Το γνωστό Κανόνι, η Εκκλησία του Ελκόμενου Χριστού και το Τζαμί του 16ου αιώνα δεσπόζουν στην πλατεία στην οποία οδηγούν όλοι οι δρόμοι της Κάτω Πόλης. Στο τζαμί μάλιστα στεγάζεται η Αρχαιολογική Συλλογή Μονεμβασιάς, όπου εκτίθενται τα αρχαιολογικά ευρήματα των ανασκαφών του Κάστρου, από αρχιτεκτονικά γλυπτά μέχρι κεραμικά και αντικείμενα καθημερινής χρήσης.
Εκεί στο Νότο…
.jpg)
Το νότιο τείχος, ή τείχος της θάλασσας, απολαμβάνει φαντασμαγορική θέα στο απέραντο γαλάζιο του Μυρτώου, που απλώνεται μπροστά του. Η περαντζάδα που κινείται κατά μήκος του, και διακόπτεται από δύο πλατώματα, τη Μικρή και τη Μεγάλη Ντάπια, είναι η καλύτερη υπενθύμιση πως το ήμισυ της μεγαλειότητας αυτής εδώ της καστροπολιτείας είναι ότι μοιάζει να πλέει στη θάλασσα, όπως έλεγε και ένα από τα διασημότερα παιδιά της, ο Γιάννης Ρίτσος. Οι λιγότερο fit εξ ημών θα χαρούν να μάθουν και ότι αυτή εδώ είναι μια από τις πιο ξεκούραστες βόλτες στο Κάστρο –η μόνη, βασικά, που δεν είναι ανηφορική. Η διαδρομή καταλήγει στο ανατολικό τείχος του κάστρου, και περνά κάτω από την ομώνυμη Ανατολική Πύλη, για να καταλήξει στον φάρο του 1896, απ’ όπου μπορείτε να επιχειρήσετε και μερικές παγωμένες φθινοπωρινές βουτιές.
Πεινάσαμε, με τόσες βόλτες
.jpg)
Τρία ταβερνάκια εντός του κάστρου απλώνουν τα τραπεζάκια τους σε ηλιόλουστες ταρατσούλες και αυλές, ό,τι πρέπει για μεσημεριανό με θέα στο Μυρτώο, αλλά έχουν και ωραιότατους, παραδοσιακά διακοσμημένους εσωτερικούς χώρους. Είναι η Ματούλα, η Μαριάνθη και το Κανόνι και σερβίρουν όλα τους σπιτικά μαγειρευτά, ζουμερά κρεατικά της ώρας και τοπικές σπεσιαλιτέ όπως το σαΐτι, που είναι σπανακόπιτα με πολύ λεπτό φύλλο και τριμμένο τυρί από πάνω. Σε καθένα από αυτά, θα υπολογίσετε περί τα 20€ το άτομο, μαζί με ωραίο ντόπιο κρασί.
Δωμάτιο με θέα
.jpg)
Το έχουμε ξαναπεί, και θα το ξαναπούμε: Η μισή μονεμβασιώτικη εμπειρία είναι να μείνετε (τουλάχιστον ένα) βράδυ στο Κάστρο. Η ονειρική νυχτερινή ησυχία, ο χαμηλός κιτρινωπός φωτισμός, ο ήχος των βημάτων σου στο καλντερίμι που διακόπτεται μόνο από τον παφλασμό της θάλασσας, λες και περπατάς στο κάστρο σου τον Μεσαίωνα δύσκολα συγκρίνονται με την ομορφιά της Καστροπολιτείας στο φως της μέρας. Και μην ανησυχείτε για τις τιμές, παρά τις φήμες δεν είναι όλες εξωπραγματικές. Τα ωραιότατα δωμάτια του Ξενώνα Γουλά, ας πούμε, ξεκινούν τα Σαββατοκύριακα από 60€ το δίκλινο, εκείνα του πανέμορφου Ξενώνα Ρίτσου από 50€ και στο Malvasia Traditional Hotel από 65€ το δίκλινο με πρωινό.
