Πρώτη φορά Κωνσταντινούπολη; Όσα πρέπει να κάνεις
Τα αξιοθέατα, οι γειτονιές, το παζάρι, το χαμάμ και όλα όσα πρέπει να κάνεις σαν χαωμένος πρωτάρης στην ομορφότερη Πόλη του κόσμου.
της Ηρώς Κουνάδη
Υπάρχει μια πολύ διαδεδομένη άποψη, πως η δεύτερη φορά που θα πας Κωνσταντινούπολη θα είναι πολύ καλύτερη από την πρώτη. Και είναι αλήθεια: Το τιτάνιο (και κομμάτι τρομακτικό) μέγεθος της Πόλης, σε συνδυασμό με τα 896.784 αξιοθέατα που νιώθεις υποχρεωμένος να δεις δεν θα σε αφήσουν την πρώτη φορά να την εκτιμήσεις σε όλο της το μεγαλείο –που βρίσκεται, βασικά, πολύ περισσότερο από τα αξιοθέατά της, στη ζωή της, στους δρόμους της, στους ανθρώπους της, στις νύχτες της, στο «τώρα» της και όχι στο «τότε» της.
Από την άλλη, προφανώς ό,τι και να σου πούμε εσύ ως πρωτάρης την Αγιά Σοφιά θέλεις να δεις –και με το δίκιο σου. Γι’ αυτό, σου φτιάξαμε ένα μικρό και περιεκτικό top-10 για να είσαι την πρώτη φορά όσο λιγότερο τουριστάκι γίνεται. Καλά θα περάσεις, αυτό είναι σίγουρο –απλά, τη δεύτερη φορά θα περάσεις καλύτερα.
Τα βασικότερα αξιοθέατα
Η Αγιά Σοφιά: Χρειάζεται να περιγράψουμε; Ακόμα και καμία απολύτως συμπάθεια να μην τρέφεις για τους Βυζαντινούς και τα έργα τους, η Αγιά Σοφιά είναι από τα μέρη εκείνα που μπαίνεις μέσα και σου κόβεται η ανάσα. Από όποια προοπτική και αν την δεις (ιστορική, θρησκευτική, αρχιτεκτονική) παραμένει εδώ και χίλια πεντακόσια χρόνια –το 537 χτίστηκε, για όποιον δεν πρόσεχε στο σχολείο− απλώς συγκλονιστική.
Το Süleymaniye: Περίμενες να δεις το Μπλε Τζαμί εδώ, ε; Υποσχεθήκαμε, όμως, ότι θα είσαι όσο λιγότερο τουριστάκι γίνεται, και το Μπλε Τζαμί, όσο συγκλονιστικό είναι απέξω, άλλο τόσο άδειο και απλά αχανές είναι μέσα. Αν είναι να δεις ένα μόνο τζαμί στην Κωνσταντινούπολη (και αν είναι να δεις ένα μόνο τζαμί στη ζωή σου, εδώ που τα λέμε) αυτό θα είναι οπωσδήποτε το Süleymaniye. Στο συγκλονιστικό από κάθε άποψη τζαμί που σχεδίασε το 1550 ο Αρχιτέκτονας της αυτοκρατορίας, Μιμάρ Σινάν, είναι θαμμένοι ο Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής και η γυναίκα του, που η Δύση αγαπά να αποκαλεί Ροξελάνη. 
Η Αυτοκρατορική Στέρνα: Ακριβώς απέναντι από την Αγία Σοφία, η μεγάλη βυζαντινή στέρνα τροφοδοτούσε με νερό ολόκληρη την πόλη τότε που την κατοικούσαν αυτοκράτορες. Κτισμένη, ή μάλλον σκαμμένη, τον 6ο μ.Χ. αιώνα, σκεπάστηκε κάποια στιγμή από την σκόνη της Ιστορίας (ανακαλύφθηκε τυχαία τον 16ο αιώνα) και αποτελεί σαφέστατα ένα από τα πλέον απόκοσμα αξιοθέατα που έχεις επισκεφθεί ποτέ, με τον βαθυκόκκινο φωτισμό της, τα σκοτεινά νερά στα οποία κολυμπούν μέχρι σήμερα παράξενα ψάρια και τις διαφορετικές μεταξύ τους κολώνες που μεταφέρθηκαν εδώ από διάφορους αρχαίους ναούς, όπως και τα μυστηριώδη κεφάλια της Μέδουσας που στηρίζουν κάποιες εξ αυτών.
Και ακόμη: Το Top Kapi θα σου μάθει πολλά για την βαθύτατα παρεξηγημένη Οθωμανική Αυτοκρατορία, το Dolmabahce είναι το εξοχότερο δείγμα της πολύ ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής που λέγεται Τουρκομπαρόκ, η Μονή της Χώρας έχει μερικά από τα καλύτερα ψηφιδωτά που είδες ποτέ (και δίπλα της ένα από τα καλύτερα εστιατόρια ολόκληρης της Πόλης, το οθωμανικό Asitane), το Φανάρι είναι… το Φανάρι, η Istanbul Modern φιλοξενεί όλο το «σήμερα» των τεχνών της Πόλης –κι έχει και ένα καταπληκτικό café με πανοραμική θέα στον Βόσπορο και στο Σουλταναχμέτ− και το Ortaköy είναι εκείνο το πανέμορφο τζαμί που ακουμπά στην θάλασσα, ακριβώς δίπλα στην εντυπωσιακή Γέφυρα του Βοσπόρου, που ενώνει την Ευρώπη με την Ασία.
Οι πιο ωραίες γειτονιές
Το Σουλταναχμέτ: Αναφέρεται συχνά και ως «παλιά πόλη» και είναι η γειτονιά που συγκεντρώνει όλα τα “sos” αξιοθέατα –εδώ βρίσκονται η Αγιά Σοφιά, το Μπλε Τζαμί, η Στέρνα, το Παζάρι που αξίζει μια επίσκεψη ακόμα και τίποτα να μην έχεις σκοπό να αγοράσεις, και πολλά από τα ιστορικά χαμάμ της Πόλης, όπως το Cemberlitas που σχεδίασε ο Σινάν to 1584 και λειτουργεί ακόμα, όχι ως αξιοθέατο, αλλά ως κανονικότατο χαμάμ. Οι πρωτάρηδες μην την πατήσετε, δεν είναι καλή ιδέα να κλείσετε ξενοδοχείο εδώ −το Σουλταναχμέτ είναι απολύτως νεκρό τα βράδια.
Το Μπέγιογλου: Μπορείς να το λες και «Πέραν», όπως το έλεγαν οι Έλληνες που έμεναν εδώ. Είναι η «απέναντι» μεριά του Κεράτιου, εκεί όπου χτυπά η καρδιά της σύγχρονης Κωνσταντινούπολης, το μέρος στο οποίο θέλεις να βρίσκεσαι τα βράδια –και όπου είναι καλή ιδέα να κλείσεις το ξενοδοχείο σου. Ραχοκοκαλιά του είναι ο δύο χιλιομέτρων πεζόδρομος της Ιστικλάλ, η Μεγάλη Οδός του Πέραν αν προτιμάς, που ξεκινά από την Πλατεία Ταξίμ και καταλήγει στον Γαλατά. 
Το Τζιχάνγκιρ: Η πιο κουλ γειτονιά της πιο κουλ γειτονιάς, το Τζιχάνγκιρ είναι εκείνο το κομμάτι του Μπέγιογλου που συγκεντρώνει τα πιο αρτιστίκ καφέ, τα πιο χρωματιστά μπαράκια, τα πιο λαοφιλή εστιατόρια, γενικώς την πιο «τώρα» γωνιά της Πόλης. 
Και ακόμα: Το Ουσκουντάρ (Σκούταρι στα ελληνικά) είναι η «απέναντι», ασιατική αν προτιμάς ακτή της πόλης, το Ορτακιόϊ είναι η τέλεια παραθαλάσσια βόλτα πλάι στα νερά του Βοσπόρου, το Μπέμπεκ είναι η αντίστοιχη Παραλιακή, με τα μεγάλα, ακριβά, mainstream και στημένα κλαμπ που παίρνουν φωτιά το καλοκαίρι, το Φανάρι δεν εξαντλείται στο Πατριαρχείο, είναι μια ολόκληρη χρωματιστή γειτονιά από μόνο του, το Καράκιοϊ έχει μερικά από τα καλύτερα εστιατόρια της πόλης και το Τσουκούρτζουμα είναι η γλυκύτατη γειτονιά με τις αντικερί και το χιλιοτραγουδισμένο Μουσείο της Αθωότητας του Ορχάν Παμούκ.
