Πριν από δέκα περίπου χρόνια, η γενικότερη αντίληψη ήθελε τα κόμικς να απευθύνονται σε ένα ιδιαίτερο, περιορισμένο σχετικά κοινό. Εκμεταλλευόμενοι τις δυνατότητες ενός νέου σχετικά μέσου, οι δημιουργοί τους πήραν την εκδίκησή τους, κατέρριψαν το μύθο και έδωσαν νέες διαστάσεις στην τέχνη τους. Κάπως έτσι δημιουργήθηκε και ο όρος webcomics.
Από την πρώτη δημοσίευση του webcomic T.H.E. Fox, το 1986 στα δίκτυα Compuserve και Quantum Link, μέχρι το Netboy, το πρώτο κόμικ που έκανε την εμφάνισή του στο World Wide Web το 1993 και την ταχύτατη διάδοση της νέας αυτής μορφής τέχνης μεσολάβησαν λιγότερο από δέκα χρόνια. Τα πλεονεκτήματα του internet ωφέλησαν τη διάδοση της ένατης τέχνης, με αποτέλεσμα λίγα χρόνια αργότερα να εμφανιστούν εκατοντάδες νέα κόμικς, portals και communities αφιερωμένα σε αυτά.
Οι νέοι ήρωες είναι πιο κυνικοί, λιγότερο αθώοι και politically correct –αφού δεν κινδυνεύουν πια από το… ψαλίδι της λογοκρισίας– και, σε πολλές περιπτώσεις, περισσότερο underground. Ίσως αυτός να είναι και ένας από τους βασικούς λόγους για τη δημοτικότητα που γνωρίζουν σε ένα σαφώς λιγότερο ”εξειδικευμένο” κοινό.
Ο σχεδιασμός ποικίλλει, από τα κλασσικά, ασπρόμαυρα σκίτσα των τεσσάρων οριζόντιων καρέ μέχρι τα κολλάζ φωτογραφιών, τις τρισδιάστατες ψηφιακές δημιουργίες και τα χαρακτηριστικά animation που εμπλουτίζουν τα ”στατικά” σχέδια. Αν και οι απόψεις διίστανται ως προς το κατά πόσο ορισμένες από τις δημιουργίες αυτές μπορούν να χαρακτηριστούν αμιγώς κόμικς, οι αναρίθμητες δυνατότητες που παρέχει η χρήση της τεχνολογίας προσδίδει στην τέχνη νέα χαρακτηριστικά –και, ως εκ τούτου, νέες μορφές.
Παρεκκλίνοντας από το κλασσικό μοντέλο του υπερήρωα, η θεματολογία των webcomics καλύπτει τομείς διαμετρικά αντίθετους, από ζητήματα της καθημερινής ζωής και τεχνολογικές εξελίξεις μέχρι θέματα που αφορούν... ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα –θρησκευτικά, πολιτικά ή σεξουαλικών προτιμήσεων. Το γέλιο έρχεται αβίαστα, όχι μόνο λόγω της ταύτισης των αναγνωστών με τους ήρωες αλλά και εξαιτίας των μέχρι πρότινος λογοκριμένων θεμάτων που θίγονται.
Η πλειοψηφία των webcomics δημοσιεύεται αποκλειστικά στο internet, ενώ τα έσοδα των δημιουργών προέρχονται κατά κύριο λόγο από τις δωρεές των φανατικών αναγνωστών τους. Με την πάροδο των χρόνων και την εξέλιξή τους σε trend –ή, αν θέλετε, σε μια νέα μορφή pop κουλτούρας– τα webcomics απέκτησαν τη δική τους online community, με πολλά portals, forums και blogs αφιερωμένα σε αυτά, αλλά και τη δική τους εγκυκλοπαίδεια, την Comixpedia, με αναλυτικές περιγραφές της εξέλιξης, των υποθέσεων και των χαρακτήρων, αλλά και βιογραφικά και αποσπάσματα συνεντεύξεων των δημιουργών.
Για την περίπτωση που έρχεστε για πρώτη φορά σε επαφή με το χώρο, συγκεντρώσαμε και σας παρουσιάζουμε πέντε από τα δημοφιλέστερα web comics, που εγγυώνται, αν μη τι άλλο, μερικές στιγμές γέλιου –ίσως και προβληματισμού.
Oh My Gods!
Το tag line ενός από τα αγαπημένα μας webcomics γράφει ”the pagan based comic strip for the polytheistic masses”. Μια παρέα… αιρετικών ομοφυλόφιλων προσπαθεί να εξηγήσει τις θέσεις της σε δύο χριστιανούς, οι οποίοι, με τη σειρά τους, όταν δεν προσπαθούν να τους προσηλυτίσουν, τους αφορίζουν. Γραμμένο με πολύ χιούμορ και μια δόση κυνισμού και σχεδιασμένο σαν παιδικό cartoon, το Oh My Gods! Έχει αποκτήσει, στα τέσσερα χρόνια ζωής του, φανατικούς φίλους –και, όπως ήταν αναμενόμενο, φανατικούς εχθρούς.
Kevin & Kell
…Όπως λέμε Heaven and Hell. Ένας λαγός παντρεύεται μια λύκαινα, και τα ονόματά τους αντιπροσωπεύουν –όχι τυχαία– τους διαμετρικά αντίθετους χαρακτήρες τους. Αν σας ακούγεται παιδικό, διαβάστε το και θα αλλάξετε γνώμη. Τα ζητήματα που θίγει αφορούν τη ζωή των σύγχρονων ενηλίκων περισσότερο από πολλά ”σοβαρότερα” κόμικς, ενώ οι παραλληλισμοί με τη φύση και τα οικολογικά του μηνύματα αν μη τι άλλο θα σας βάλουν σε σκέψεις.
Leisure Town
Αναμφισβήτητα μία από τις πιο πρωτότυπες συλλήψεις από πλευράς σχεδιασμού, το Leisure Town αποτελείται εξολοκλήρου από φωτογραφίες παιδικών παιχνιδιών, τοποθετημένες σε διαφορετικά background. Το αποτέλεσμα είναι ασύγκριτο από καλλιτεχνικής άποψης, ενώ οι ιστορίες είναι από τις πλέον ξεκαρδιστικές που έχουμε διαβάσει. Συνιστάται ανεπιφύλακτα –σε ”ώριμο” κοινό όπως τονίζουν ο δημιουργοί του.
Dragon Tails
Όχι τόσο για την υπόθεσή του, όσο για τον τρισδιάστατο σχεδιασμό που βασίζεται στη λογική video game και το tribute στους συμπαθέστατους δράκους των παραμυθιών των παιδικών μας χρόνων –και των παιχνιδιών της εφηβείας μας– το Dragon Tails μας τράβηξε, οπτικά τουλάχιστον, το ενδιαφέρον.
Sinfest
Αν δεν ήταν webcomic, θα μπορούσε κάλλιστα να είναι γελοιογραφία σε εφημερίδα. Κλασσικά ασπρόμαυρα σκίτσα, τέσσερα οριζόντια καρέ και καυστικό χιούμορ για όλα τα φλέγοντα ζητήματα –με έμφαση στην πολιτική και τη θρησκεία. Μην επιχειρήσετε να ξεκινήσετε την ανάγνωση για ένα πεντάλεπτο διάλειμμα όταν πνίγεστε στη δουλειά –το πιθανότερο είναι ότι δε θα κάνετε τίποτα άλλο την υπόλοιπη μέρα.
Ηρώ Κουνάδη
Πηγές φωτογραφιών: Leisuretown.com, Sinfest.net, Ohmygods.timerift.net, Dragon-tails.com, Kevinandkell.com.
Copyright Tristan A. Farnon, Tatsuya Ishida/Museworks, Shivian Montar Balaris, Tim Dawson, Bill Holbrook. All rights reserved.
