Περπατώντας στη νυχτερινή Αθήνα
Βολτάρουμε σε ατμοσφαιρικά φωτισμένους πεζόδρομους, δίπλα σε πανέμορφα νεοκλασικά, και ανακαλύπτουμε τη μυσταγωγική γοητεία της νυχτερινής Αθήνας.
της Ηρώς Κουνάδη
Φωταγωγημένα νεοκλασικά, σοκάκια με κιτρινωπό φωτισμό, φεγγαράδα που καθρεφτίζεται στη θάλασσα. Αν ξαναρίξατε μόλις μια ματιά στον τίτλο, για να βεβαιωθείτε ότι δε μιλάμε για κάποιον εξωτικό προορισμό διακοπών, δεν είστε από εκείνους που περπατούν την Αθήνα τα βράδια. Ποτέ, όμως, δεν είναι αργά να εκτιμήσετε την γοητεία μιας πόλης που τα βράδια φοράει την καλή της διάθεση, απαλλάσσεται από το χάος της κίνησης και γίνεται –ναι, θα το πούμε– ρομαντική. Όσο ακόμα ο καιρός είναι με το μέρος μας, πριν το χειμωνιάτικο κρύο γίνει απαγορευτικό, παίρνουμε το mp3 player ή την καλύτερη παρέα και βολτάρουμε σε πέντε από τις ομορφότερες, και πλέον χαρακτηριστικές, διαδρομές της νυχτερινής Αθήνας.
Διαδρομή #1: Από την Πλάκα στα Αναφιώτικα
Τα πιο γραφικά σοκάκια, τα μεγαλοπρεπέστερα νεοκλασικά, και πιθανότατα ο πιο ατμοσφαιρικός φωτισμός της Αθήνας, βρίσκονται όλα συγκεντρωμένα στην ομορφότερη ίσως γειτονιά της πόλης. Η αγαπημένη μας διαδρομή αρχίζει πάντα από τον ολοζώντανο πεζόδρομο της Κυδαθηναίων, και συνεχίζει προς την οδό Τριπόδων, όπου βρίσκεται το περίφημο Φανάρι του Διογένη –ορθότερα γνωστό και ως Μνημείο του Λυσικράτη, από το όνομα του χορηγού της θεατρικής παράστασης που κέρδισε το βραβείο στα Μεγάλα Διονύσια.
Συνεχίζουμε στην Τριπόδων, μέχρι να στρίψει και να μετονομαστεί σε Λυσίου, και ανεβαίνουμε τα σκαλάκια της Μνησικλέους, περνώντας ανάμεσα στα χρωματιστά τραπεζάκια των μπαρ της, μέχρι την οδό Θεωρίας. Εδώ βρίσκεται το πρώτο πανεπιστήμιο του ελληνικού κράτους, η εντυπωσιακή Οικία Κλεάνθους, που σήμερα στεγάζει το Μουσείο Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Από αυτό το σημείο, αντί να ακολουθήσουμε τον δρόμο προς την Αρχαία Αγορά, στρίβουμε στο δρομάκι που δεν έχει όνομα, προς την αντίθετη κατεύθυνση, για να καταλήξουμε στα ασβεστωμένα σοκάκια των Αναφιώτικων.
Εδώ, οδηγίες δεν έχουμε: Ακολουθούμε απλώς τη μυρωδιά του γιασεμιού, ή το ένστικτό μας, στον λαβύρινθο των καλντεριμιών που όλο μοιάζουν αδιέξοδα –αλλά ποτέ δεν είναι. Κι ένα tip: Δίπλα στο σπιτάκι με τον αριθμό 34 (οδοί στα Αναφιώτικα δεν υπάρχουν, μόνο αριθμοί) βρίσκεται η καλύτερη θέα στα φώτα της πόλης και τον Λυκαβηττό –κι ένα χαμηλό πεζούλι, βολικότατα τοποθετημένο για να την χαζεύετε με τις ώρες.
Διαδρομή #2: Από την Αποστόλου Παύλου στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου
Η αγαπημένη διαδρομή των… ερωτευμένων Αθηναίων ξεκινά από τον σταθμό του Θησείου και ανηφορίζει, κοιτώντας σχεδόν αδιαλείπτως στα μάτια την Ακρόπολη, μέχρι τα σκαλάκια του Ηρωδείου, ή αν προτιμάτε μέχρι εκεί που τελειώνει ο πεζόδρομος της Διονυσίου Αρεοπαγίτου, λίγο μετά το Μουσείο της Ακρόπολης. Η αρχαία αγορά στο αριστερό σας χέρι καθώς ανηφορίζετε, αλλά και το πλακόστρωτο του Πικιώνη που ανηφορίζει προς τον λόφο του Φιλοπάππου στα δεξιά, δίνουν στη διαδρομή τις κατάλληλες… δόσεις αθηναϊκής ιστορίας. Τα δε «πίσω» δρομάκια του Θησείου, με τον χαμηλό φωτισμό τους, προσφέρονται για ξεστρατίσματα και εξερευνήσεις, αν δεν σας ενοχλεί η βοή των μπαρ ή αν βρεθείτε εδώ μια ήσυχη καθημερινή.
Έξτρα συν της διαδρομής, το γεγονός ότι η Διονυσίου Αρεοπαγίτου πλημμυρίζει συχνά-πυκνά με ωραίες μουσικές από σαξόφωνο, καθότι φαίνεται να είναι το αγαπημένο σημείο των πιο ταλαντούχων πλανόδιων καλλιτεχνών της Αθήνας. Αν βολτάρετε εδώ με το έτερο ήμισυ, και θέλετε ένα σημείο για στάση πιο «ψαγμένο» από τα πεζουλάκια της αρχαίας αγοράς αμέσως μετά το Σινέ Θησείο –που είναι μονίμως πλημμυρισμένα από ζευγαράκια– τα σκαλιά του Ηρωδείου, στα αριστερά της Διονυσίου Αρεοπαγίτου, είναι μια λιγότερο γνωστή εναλλακτική.
Διαδρομή #3: Στην «κάτω» Ερμού και το Μοναστηράκι
Αντισταθείτε στην παρόρμηση να ξεκινήσετε από πάνω προς τα κάτω, και ορίστε ως σημείο αφετηρίας την Πλατεία Κορεάτικης Αγοράς, που είναι η πλατεία ακριβώς απέναντι από το Γκάζι. Ναι μεν θα έχετε μπροστά σας ελαφρά ανηφόρα, αλλά θα κερδίσετε για ανταμοιβή την φωτισμένη Ακρόπολη για φόντο σε όλη τη διαδρομή –που στην αντίθετη περίπτωση θα την είχατε πλάτη.
Ο ελάχιστα φωτισμένος «κάτω» πεζόδρομος της Ερμού περνά δίπλα από τον ατμοσφαιρικό αρχαιολογικό χώρο του Κεραμεικού, και συνεχίζει, ανάμεσα σε δέντρα, παγκάκια και φωταγωγημένα νεοκλασικά, όπως το υπέροχο κτίριο του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων, μέχρι την πλατεία του Θησείου. Είναι, επίσης, ένας από τους λίγους αθηναϊκούς πεζόδρομους που απολαμβάνουν θέα σε… ανοιχτό ορίζοντα, ενώ ο εξαιρετικά χαμηλός φωτισμός του εγγυάται την επίσης δυσεύρετη θέα σε έναστρο ουρανό.
Από την πλατεία του Θησείου, στην οποία καταλήγει η βόλτα σας, έχετε δύο επιλογές: Είτε στρίβετε δεξιά και συνεχίζετε στη διαδρομή νούμερο 2 (τον πεζόδρομο της Αποστόλου Παύλου) είτε «τρυπώνετε» στα κάθετα δρομάκια της Αδριανού, για να εκπλαγείτε από την ήσυχη ατμόσφαιρα του νυχτερινού Γιουσουρούμ.
Διαδρομή #4: Στα σοκάκια του Ψυρρή
Το λέγαμε και πρόσφατα: Είναι, τώρα πια, πολύ ομορφότερη αυτή η γραφική παλιά γειτονιά της Αθήνας, χωρίς τα πλήθη και τις φασαριόζικες μουσικές των μπαρ που κάποτε την πλημμύριζαν. Ξεκινήστε από την πολύ ιδιαίτερη οδό Πιττάκη, που γίνεται τα βράδια φαντασμαγορική από τα εκατοντάδες ετερόκλητα φωτιστικά που κρέμονται από πάνω της. Στρίψτε αριστερά στο τέλος της, στην Καραϊσκάκη, και ξανά αριστερά στον ατμοσφαιρικό πεζόδρομο της Χριστοκοπίδου. Το πρώτο κάθετο σοκάκι που θα συναντήσετε κρύβει μια έκπληξη: Την υπαίθρια έκθεση φωτογραφίας του Jordan Makarof, τα βίντατζ πορτρέτα του οποίου ταιριάζουν υπέροχα με τις ρετρό λάμπες του δρόμου.
Γυρίστε εν συνεχεία πίσω στην οδό Χριστοκοπίδου, και κάντε δεξιά στην Ναυάρχου Αποστόλη –που μετονομάζεται μετά από λίγο σε Τάκη– για να καταλήξετε στην πλατεία Αγίων Αναργύρων. Πίσω από την ομώνυμη εκκλησία βρίσκεται το εν πολλοίς ανεξερεύνητο δρομάκι Ρήγα Παλαμίδου, που φιλοξενεί το διατηρητέο κτίριο του Θεάτρου Εμπρός. Ακολουθώντας εν συνεχεία τις οδούς Σαρρή και Αριστοφάνους, καταλήγετε στην κεντρική πλατεία Ηρώων, και επιλέγετε αν θα συνεχίσετε την εξερεύνηση προς τα «επάνω» δρομάκια (Αγίου Δημητρίου, Μελανθίου, Πρωτογένους, Παλλάδος) ή θα πιάσετε τραπεζάκι στη Μιαούλη για ρακόμελο και ναργιλέ.
Διαδρομή #5: Στην Πειραϊκή
Για τους περισσότερους Αθηναίους (ειδικά τους μεγαλύτερους) είναι απλώς «η περιοχή με τις ψαροταβέρνες», που δεν εμπνέει επ’ ουδενί ρομαντικούς συνειρμούς. Αυτό, βέβαια, είναι και καλό, καθότι αφήνει σε εμάς τους υπόλοιπους περισσότερο χώρο (και περισσότερο ρομάντζο) για να βολτάρουμε στο φαρδύ πεζοδρόμιο με τις παλιομοδίτικες στρογγυλές λάμπες του δρόμου, το οποίο ξεκινά από τη Μαρίνα Ζέας και κινείται πλάι –και λίγο επάνω– από την θάλασσα, χαζεύοντας τον αντικατοπτρισμό του φεγγαριού στη θάλασσα και τα πολύχρωμα φώτα της πόλης απέναντι.
Και δύο έξτρα tips: Τα σκαλάκια που ξεκινούν από τα αριστερά του πεζοδρομίου σε διάφορα σημεία της διαδρομής, καταλήγουν στα περίφημα «βραχάκια της Πειραϊκής» ή σε κάποια από τις μικρές παραλιούλες που σχηματίζουν. Αυτές είναι το κατάλληλο κρησφύγετο για να αποφύγετε τα πολλά φώτα και να προσπαθήσετε να εντοπίσετε με την ησυχία σας την Μεγάλη Άρκτο στον αττικό ουρανό. Και αν –λέμε αν– σας βρει εδώ το ξημέρωμα, ο φάρος της Μαρίνας Ζέας είναι μια από τις καλύτερες γωνιές της Αττικής για να χαζέψετε την ανατολή του ήλιου, όπως λέγαμε και το καλοκαίρι που μας πέρασε.
Φωταγωγημένα νεοκλασικά, σοκάκια με κιτρινωπό φωτισμό, φεγγαράδα που καθρεφτίζεται στη θάλασσα. Αν ξαναρίξατε μόλις μια ματιά στον τίτλο, για να βεβαιωθείτε ότι δε μιλάμε για κάποιον εξωτικό προορισμό διακοπών, δεν είστε από εκείνους που περπατούν την Αθήνα τα βράδια. Ποτέ, όμως, δεν είναι αργά να εκτιμήσετε την γοητεία μιας πόλης που τα βράδια φοράει την καλή της διάθεση, απαλλάσσεται από το χάος της κίνησης και γίνεται –ναι, θα το πούμε– ρομαντική. Όσο ακόμα ο καιρός είναι με το μέρος μας, πριν το χειμωνιάτικο κρύο γίνει απαγορευτικό, παίρνουμε το mp3 player ή την καλύτερη παρέα και βολτάρουμε σε πέντε από τις ομορφότερες, και πλέον χαρακτηριστικές, διαδρομές της νυχτερινής Αθήνας.
Διαδρομή #1: Από την Πλάκα στα Αναφιώτικα
Τα πιο γραφικά σοκάκια, τα μεγαλοπρεπέστερα νεοκλασικά, και πιθανότατα ο πιο ατμοσφαιρικός φωτισμός της Αθήνας, βρίσκονται όλα συγκεντρωμένα στην ομορφότερη ίσως γειτονιά της πόλης. Η αγαπημένη μας διαδρομή αρχίζει πάντα από τον ολοζώντανο πεζόδρομο της Κυδαθηναίων, και συνεχίζει προς την οδό Τριπόδων, όπου βρίσκεται το περίφημο Φανάρι του Διογένη –ορθότερα γνωστό και ως Μνημείο του Λυσικράτη, από το όνομα του χορηγού της θεατρικής παράστασης που κέρδισε το βραβείο στα Μεγάλα Διονύσια.
Συνεχίζουμε στην Τριπόδων, μέχρι να στρίψει και να μετονομαστεί σε Λυσίου, και ανεβαίνουμε τα σκαλάκια της Μνησικλέους, περνώντας ανάμεσα στα χρωματιστά τραπεζάκια των μπαρ της, μέχρι την οδό Θεωρίας. Εδώ βρίσκεται το πρώτο πανεπιστήμιο του ελληνικού κράτους, η εντυπωσιακή Οικία Κλεάνθους, που σήμερα στεγάζει το Μουσείο Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Από αυτό το σημείο, αντί να ακολουθήσουμε τον δρόμο προς την Αρχαία Αγορά, στρίβουμε στο δρομάκι που δεν έχει όνομα, προς την αντίθετη κατεύθυνση, για να καταλήξουμε στα ασβεστωμένα σοκάκια των Αναφιώτικων.
Εδώ, οδηγίες δεν έχουμε: Ακολουθούμε απλώς τη μυρωδιά του γιασεμιού, ή το ένστικτό μας, στον λαβύρινθο των καλντεριμιών που όλο μοιάζουν αδιέξοδα –αλλά ποτέ δεν είναι. Κι ένα tip: Δίπλα στο σπιτάκι με τον αριθμό 34 (οδοί στα Αναφιώτικα δεν υπάρχουν, μόνο αριθμοί) βρίσκεται η καλύτερη θέα στα φώτα της πόλης και τον Λυκαβηττό –κι ένα χαμηλό πεζούλι, βολικότατα τοποθετημένο για να την χαζεύετε με τις ώρες.
Διαδρομή #2: Από την Αποστόλου Παύλου στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου
Η αγαπημένη διαδρομή των… ερωτευμένων Αθηναίων ξεκινά από τον σταθμό του Θησείου και ανηφορίζει, κοιτώντας σχεδόν αδιαλείπτως στα μάτια την Ακρόπολη, μέχρι τα σκαλάκια του Ηρωδείου, ή αν προτιμάτε μέχρι εκεί που τελειώνει ο πεζόδρομος της Διονυσίου Αρεοπαγίτου, λίγο μετά το Μουσείο της Ακρόπολης. Η αρχαία αγορά στο αριστερό σας χέρι καθώς ανηφορίζετε, αλλά και το πλακόστρωτο του Πικιώνη που ανηφορίζει προς τον λόφο του Φιλοπάππου στα δεξιά, δίνουν στη διαδρομή τις κατάλληλες… δόσεις αθηναϊκής ιστορίας. Τα δε «πίσω» δρομάκια του Θησείου, με τον χαμηλό φωτισμό τους, προσφέρονται για ξεστρατίσματα και εξερευνήσεις, αν δεν σας ενοχλεί η βοή των μπαρ ή αν βρεθείτε εδώ μια ήσυχη καθημερινή.
Έξτρα συν της διαδρομής, το γεγονός ότι η Διονυσίου Αρεοπαγίτου πλημμυρίζει συχνά-πυκνά με ωραίες μουσικές από σαξόφωνο, καθότι φαίνεται να είναι το αγαπημένο σημείο των πιο ταλαντούχων πλανόδιων καλλιτεχνών της Αθήνας. Αν βολτάρετε εδώ με το έτερο ήμισυ, και θέλετε ένα σημείο για στάση πιο «ψαγμένο» από τα πεζουλάκια της αρχαίας αγοράς αμέσως μετά το Σινέ Θησείο –που είναι μονίμως πλημμυρισμένα από ζευγαράκια– τα σκαλιά του Ηρωδείου, στα αριστερά της Διονυσίου Αρεοπαγίτου, είναι μια λιγότερο γνωστή εναλλακτική.
Διαδρομή #3: Στην «κάτω» Ερμού και το Μοναστηράκι
Αντισταθείτε στην παρόρμηση να ξεκινήσετε από πάνω προς τα κάτω, και ορίστε ως σημείο αφετηρίας την Πλατεία Κορεάτικης Αγοράς, που είναι η πλατεία ακριβώς απέναντι από το Γκάζι. Ναι μεν θα έχετε μπροστά σας ελαφρά ανηφόρα, αλλά θα κερδίσετε για ανταμοιβή την φωτισμένη Ακρόπολη για φόντο σε όλη τη διαδρομή –που στην αντίθετη περίπτωση θα την είχατε πλάτη.
Ο ελάχιστα φωτισμένος «κάτω» πεζόδρομος της Ερμού περνά δίπλα από τον ατμοσφαιρικό αρχαιολογικό χώρο του Κεραμεικού, και συνεχίζει, ανάμεσα σε δέντρα, παγκάκια και φωταγωγημένα νεοκλασικά, όπως το υπέροχο κτίριο του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων, μέχρι την πλατεία του Θησείου. Είναι, επίσης, ένας από τους λίγους αθηναϊκούς πεζόδρομους που απολαμβάνουν θέα σε… ανοιχτό ορίζοντα, ενώ ο εξαιρετικά χαμηλός φωτισμός του εγγυάται την επίσης δυσεύρετη θέα σε έναστρο ουρανό.
Από την πλατεία του Θησείου, στην οποία καταλήγει η βόλτα σας, έχετε δύο επιλογές: Είτε στρίβετε δεξιά και συνεχίζετε στη διαδρομή νούμερο 2 (τον πεζόδρομο της Αποστόλου Παύλου) είτε «τρυπώνετε» στα κάθετα δρομάκια της Αδριανού, για να εκπλαγείτε από την ήσυχη ατμόσφαιρα του νυχτερινού Γιουσουρούμ.
Διαδρομή #4: Στα σοκάκια του Ψυρρή Το λέγαμε και πρόσφατα: Είναι, τώρα πια, πολύ ομορφότερη αυτή η γραφική παλιά γειτονιά της Αθήνας, χωρίς τα πλήθη και τις φασαριόζικες μουσικές των μπαρ που κάποτε την πλημμύριζαν. Ξεκινήστε από την πολύ ιδιαίτερη οδό Πιττάκη, που γίνεται τα βράδια φαντασμαγορική από τα εκατοντάδες ετερόκλητα φωτιστικά που κρέμονται από πάνω της. Στρίψτε αριστερά στο τέλος της, στην Καραϊσκάκη, και ξανά αριστερά στον ατμοσφαιρικό πεζόδρομο της Χριστοκοπίδου. Το πρώτο κάθετο σοκάκι που θα συναντήσετε κρύβει μια έκπληξη: Την υπαίθρια έκθεση φωτογραφίας του Jordan Makarof, τα βίντατζ πορτρέτα του οποίου ταιριάζουν υπέροχα με τις ρετρό λάμπες του δρόμου.
Γυρίστε εν συνεχεία πίσω στην οδό Χριστοκοπίδου, και κάντε δεξιά στην Ναυάρχου Αποστόλη –που μετονομάζεται μετά από λίγο σε Τάκη– για να καταλήξετε στην πλατεία Αγίων Αναργύρων. Πίσω από την ομώνυμη εκκλησία βρίσκεται το εν πολλοίς ανεξερεύνητο δρομάκι Ρήγα Παλαμίδου, που φιλοξενεί το διατηρητέο κτίριο του Θεάτρου Εμπρός. Ακολουθώντας εν συνεχεία τις οδούς Σαρρή και Αριστοφάνους, καταλήγετε στην κεντρική πλατεία Ηρώων, και επιλέγετε αν θα συνεχίσετε την εξερεύνηση προς τα «επάνω» δρομάκια (Αγίου Δημητρίου, Μελανθίου, Πρωτογένους, Παλλάδος) ή θα πιάσετε τραπεζάκι στη Μιαούλη για ρακόμελο και ναργιλέ.
Διαδρομή #5: Στην Πειραϊκή
Για τους περισσότερους Αθηναίους (ειδικά τους μεγαλύτερους) είναι απλώς «η περιοχή με τις ψαροταβέρνες», που δεν εμπνέει επ’ ουδενί ρομαντικούς συνειρμούς. Αυτό, βέβαια, είναι και καλό, καθότι αφήνει σε εμάς τους υπόλοιπους περισσότερο χώρο (και περισσότερο ρομάντζο) για να βολτάρουμε στο φαρδύ πεζοδρόμιο με τις παλιομοδίτικες στρογγυλές λάμπες του δρόμου, το οποίο ξεκινά από τη Μαρίνα Ζέας και κινείται πλάι –και λίγο επάνω– από την θάλασσα, χαζεύοντας τον αντικατοπτρισμό του φεγγαριού στη θάλασσα και τα πολύχρωμα φώτα της πόλης απέναντι.
Και δύο έξτρα tips: Τα σκαλάκια που ξεκινούν από τα αριστερά του πεζοδρομίου σε διάφορα σημεία της διαδρομής, καταλήγουν στα περίφημα «βραχάκια της Πειραϊκής» ή σε κάποια από τις μικρές παραλιούλες που σχηματίζουν. Αυτές είναι το κατάλληλο κρησφύγετο για να αποφύγετε τα πολλά φώτα και να προσπαθήσετε να εντοπίσετε με την ησυχία σας την Μεγάλη Άρκτο στον αττικό ουρανό. Και αν –λέμε αν– σας βρει εδώ το ξημέρωμα, ο φάρος της Μαρίνας Ζέας είναι μια από τις καλύτερες γωνιές της Αττικής για να χαζέψετε την ανατολή του ήλιου, όπως λέγαμε και το καλοκαίρι που μας πέρασε.
