5 ωραίες βόλτες στην αυγουστιάτικη Αθήνα
Ανηφορίζουμε λοφάκια, κάνουμε sightseeing στην Πλάκα, τριγυρίζουμε στους πεζόδρομους του Μετς και παίρνουμε όρκο ότι η Αθήνα είναι (και) τον Αύγουστο ωραία.
της Ηρώς Κουνάδη
Μπορείτε να γκρινιάξετε, για την κρίση που δεν μας άφησε να πάμε διακοπές, για την άδεια πόλη, που είναι καταθλιπτική, για τον υδράργυρο, που κι αυτός εναντίον μας είναι. Ή μπορείτε να δείτε την θετική πλευρά του πράγματος, να οπλιστείτε με καλή διάθεση και άνετα παπούτσια και να δοκιμάσετε να διαπιστώσετε ιδίοις όμασι αν έχουν, τελικά, δίκιο όσοι επιμένουν ότι η Αθήνα είναι ωραία –και τον Αύγουστο, και κάθε άλλη εποχή του χρόνου. Πώς; Κάνοντας ό,τι θα κάνατε σε οποιοδήποτε μέρος θα πηγαίνατε διακοπές: Μεγάλες και ενδιαφέρουσες βόλτες, όπως αυτές που ακολουθούν.
Διαδρομή #1: Η Πλάκα και τα Αναφιώτικα
Ξεκινάμε από εδώ, όχι μόνο γιατί είναι σαφώς και αδιαμφισβήτητα η ωραιότερη γειτονιά της Αθήνας, αλλά και γιατί τα πλήθη των χαρωπών τουριστών της που αναδίδουν αρώματα αντηλιακού, θα σας κάνουν να ξεχάσετε όποια (ελάχιστη, το ξέρουμε) διάθεση για γκρίνια σας έχει απομείνει. Η αγαπημένη μας διαδρομή αρχίζει πάντα από τον ολοζώντανο πεζόδρομο της Κυδαθηναίων, και συνεχίζει προς την οδό Τριπόδων, όπου βρίσκεται το περίφημο Φανάρι του Διογένη –ορθότερα γνωστό και ως Μνημείο του Λυσικράτη, από το όνομα του χορηγού της θεατρικής παράστασης που κέρδισε το βραβείο στα Μεγάλα Διονύσια.
Συνεχίζουμε στην Τριπόδων, μέχρι να στρίψει και να μετονομαστεί σε Λυσίου, και ανεβαίνουμε τα σκαλάκια της Μνησικλέους, προς την οδό Θεωρίας, όπου βρίσκεται το πρώτο πανεπιστήμιο του ελληνικού κράτους, η εντυπωσιακή Οικία Κλεάνθους, που σήμερα στεγάζει το Μουσείο Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Από αυτό το σημείο, αντί να ακολουθήσουμε τον δρόμο προς την Αρχαία Αγορά, στρίβουμε στο δρομάκι που δεν έχει όνομα, προς την αντίθετη κατεύθυνση, για να καταλήξουμε στα ασβεστωμένα σοκάκια και τις λουλουδιαστές αυλές των Αναφιώτικων, μια πρόγευση από τα οποία έχουμε εδώ.
Διαβάστε περισσότερα - Πλάκα: Βόλτες στην απόλυτη αθηναϊκή γειτονιά
Διαδρομή #2: Από το Κουκάκι στα Πετράλωνα
Αν υπάρχουν δύο αθηναϊκές γειτονιές που τιμούν τον όρο με όλη του τη σημασία, αυτές βρίσκονται δίπλα-δίπλα, στις πλαγιές του Φιλοπάππου. Στα ήσυχα δρομάκια τους κρύβονται κουκλίστικα χαμηλά σπιτάκια με αυλές, λουλουδιασμένα ξέφωτα, χαριτωμένοι πεζόδρομοι που σφύζουν από ζωή κάθε ώρα της ημέρας και της νύχτας, χωρίς όμως να έχουν την βοή της πολυσύχναστης πιάτσας, και ωραίες διαδρομές που πολλοί εξ ημών αγνοούμε.
Ξεκινάμε από την «ραχοκοκαλιά» του Κουκακίου, την οδό Βεΐκου, από την οποία ξεστρατίζουμε κάθε τόσο κάνοντας ζιγκ-ζαγκ για να περιπλανηθούμε στους μικρούς πεζόδρομους που την περιστοιχίζουν, περνάμε από την συνοικία Γαργαρέττα με τη δροσερή πλατεία της, και συνεχίζουμε μέχρι το σημείο όπου η Βεΐκου συναντά την οδό Γενναίου Κολοκοτρώνη. Εδώ στρίβουμε δεξιά, σε έναν από τους ωραιότερους δρόμους της Αθήνας, με τα νεοκλασικά και τις νεραντζιές, και τον ακολουθούμε ως το τέλος του, για να μας οδηγήσει στην πλατεία των Πετραλώνων.
Από εδώ –μετά την απαραίτητη στάση για ανεφοδιασμό– οι πιο fit εξ ημών συνεχίζουμε στην οδό Ανταίου, με τις χαριτωμένες αυλές, τα χαμηλά ασβεστωμένα τειχάκια, και τις εικόνες που μας ταξιδεύουν απευθείας σε κάποιο ελληνικό χωριό. Η ανηφοριά καταλήγει στον λόφο του Φιλοπάππου, όπου μπορείτε να συνεχίσετε στην επόμενη διαδρομή.
Στάσεις για ανεφοδιασμό: Η στρωμένη με χαλίκι αυλίτσα του Μινόρε της Αυγής (Καλλισθένους 82) είναι ό,τι πρέπει για παγωμένες μπύρες ή ουζάκι μετά μεζέδων στη σκιά. Για καφεδάκι και επιτραπέζια πιάνουμε τραπέζι στη Βραζιλιάνα (Αρκάδων 4) ενώ αν προτιμάτε μεζεδάκια με άρωμα Μεσογείου και έμπνευση ελληνική, η πολύχρωμη Lolita (Δωριέων 26) είναι ιδανική πρόταση.
Διαδρομή #3: Στο Θησείο και τον λόφο του Φιλοπάππου
Μην παρασυρθείτε από τα πλήθη των ηλιοκαμμένων τουριστών στα café που αγναντεύουν την Ακρόπολη, είπαμε ότι αυτή την φορά θα περπατήσουμε. Για την ακρίβεια, θα ξεμακρύνουμε από τις πολύβουες «πιάτσες» του Θησείου, την Ηρακλειδών και την αρχή της Αποστόλου Παύλου, και θα «χωθούμε» στα μικρά ήσυχα δρομάκια πίσω τους, για να χαζέψουμε τα όμορφα νεοκλασικά με τις μπουκαμβίλιες στις προσόψεις τους στην οδό Επταχάλκου, να ανηφορίσουμε τα σκαλάκια της Αμφικτύονος και να καταλήξουμε στον λόφο του Φιλοπάππου, που –βάζουμε στοίχημα– δεν τον έχετε περπατήσει ποτέ ολόκληρο.
Τα υπέροχα πλακόστρωτα του Πικιώνη, ας πούμε, σίγουρα τα έχετε ακολουθήσει ως το πανέμορφο –και χρόνια τώρα δυστυχώς κλειστό– καφενεδάκι του, και την ανηφόρα ως το μνημείο που έδωσε στον λόφο το όνομά του, σίγουρα την έχετε ανέβει. Μπορείτε, όμως, να πείτε το ίδιο για την διά Κοίλης οδό, έναν από τους πιο κεντρικούς δρόμους της αρχαίας Αθήνας, την οποία συνέδεε με το λιμάνι του Πειραιά; Ή τη «γειτονιά» του αρχαίου δήμου Μελίτης, όπου η παράδοση θέλει ενταφιασμένους τον Κίμωνα και τον Θουκυδίδη (αν και το Υπουργείο Πολιτισμού διαφωνεί);
Διαβάστε περισσότερα - Φιλοπάππου: Στο μπαλκόνι της Αθήνας
Στάσεις για ανεφοδιασμό: Μετά από όλες αυτές τις βόλτες, τις δικαιούμαστε. Πιάνουμε τραπεζάκι έξω στον πεζόδρομο, στο Στέκι του Ηλία (Επταχάλκου 5) για ζουμερά μπιφτέκια και παϊδάκια, ή στην αυλίτσα του Στάβλου (Ηρακλειδών 10) για καφεδάκι και ελαφριά σνακ. Αν θέλετε και λίγη ρομαντζάδα, ό,τι πρέπει είναι η ατμοσφαιρική ταράτσα του Kuzina (Αδριανού 9) του σεφ Άρη Τσανακλίδη, που προσφέρει δύο οικονομικότατα μενού ελληνικών και μεσογειακών δημιουργικών εμπνεύσεων, στα 15€ και 19€ το άτομο.
Διαδρομή #4: Το Μετς και τα λοφάκια του
Μία από τις ομορφότερες γειτονιές της Αθήνας είναι, παραδόξως, αυτή στην οποία βολτάρουμε λιγότερο. Χρωματιστά νεοκλασικά, ήσυχοι πεζόδρομοι με νεραντζιές, πέτρινα σκαλάκια που ανηφορίζουν ανάμεσα σε μπαλκονάκια με λουλούδια, και τόσο πολλά παγκάκια που σχεδόν σε προκαλούν να κάνεις άλλη μία στάση για «ξεκούραση» (στην πραγματικότητα, λίγο ακόμα χάζι στα αρχοντικά απέναντι) συνθέτουν έναν μικρό λαβύρινθο που χαίρεσαι να τον περπατάς.
Διαβάστε περισσότερα - Μετς: Η Αθήνα... όπως παλιά
Όταν νιώσετε απεγνωσμένα την ανάγκη για σκιά, θα ανηφορίσετε στο καταπράσινο παρκάκι του Λογγίνου, στην κορυφή του λόφου που «σκεπάζει» την γειτονιά του Μετς, ενώ οι λάτρεις της Ιστορίας –και όσοι δεν φοβούνται τους μακάβριους συνειρμούς και τις προλήψεις– θα περάσουν την είσοδο του Α’ Νεκροταφείου, για μια πραγματικά ενδιαφέρουσα περιήγηση σε υπαίθρια έργα τέχνης, μεταξύ των οποίων η περίφημη Κοιμωμένη του Χαλεπά.
Στάσεις για ανεφοδιασμό: Λίγα στέκια και καλά έχει η ήσυχη γειτονιά: Καφεδάκι στο sui generis Odeon (Μάρκου Μουσούρου 19), που αγαπά τις τζαζ μελωδίες, λαχταριστό μεσημεριανό στο παραδοσιακό μαγειρείο Ολύμπιο (Αναπαύσεως 9) και ποτάκι το βράδυ στην ταράτσα του Skyfall (Μάρκου Μουσούρου 1) με την Ακρόπολη και τον Λυκαβηττό στο πιάτο.
Διαδρομή #5: Από τα Εξάρχεια στον Λόφο του Στρέφη
Λίγο «χύμα», λίγο φοιτητικά, λίγο εναλλακτικά, και λίγο “rough around the edges” που θα λέγαν’ και οι φίλοι μας οι Αγγλοσάξωνες, τα Εξάρχεια παραμένουν μια από τις πιο ενδιαφέρουσες και ζωντανές γειτονιές της Αθήνας, όσες «μόδες» και όσα «κινήματα» και αν περάσουν από πάνω τους. Η βόλτα στα δρομάκια τους έχει κάτι από τα φοιτητικά μας χρόνια, και πολλή από την πολυσυζητημένη αστική κουλτούρα που κάνει τις πόλεις να έχουν, εκτός από παρελθόν, και παρόν.
Ξεκινάμε, λοιπόν, από την Πλατεία (μία είναι η Πλατεία) και τριγυρίζουμε στους μικρούς όμορφους πεζόδρομους που απλώνονται γύρω της, μέχρι την οδό Τρικούπη: Τη Θεμιστοκλέους, τη Βαλτετσίου, την Ερεσσού, τη Μεθώνης, την Καλλικράτους και τη Μεσολογγίου. Κάθε λίγα βήματα, περιμένει κι άλλη μια έκπληξη: Ένα ενδιαφέρον γκράφιτι, ένα έξυπνο σύνθημα στον τοίχο, ένα café που απλώνει τα χρωματιστά του τραπεζάκια στη σκιά των δέντρων, ένα χρωματιστό βιβλιοπωλείο που μας προκαλεί για μια βόλτα στους διαδρόμους του. Στο τέλος, ανηφορίζουμε στον δροσερό λόφο του Στρέφη, για πανοραμική θέα σε όλη την Αθήνα και παγωμένες μπύρες ή ουζάκια στη σκιά των δέντρων.
Διαβάστε περισσότερα - Εξάρχεια: Έρωτας… εξ’ αρχής
Στάσεις για ανεφοδιασμό: Προφανώς, ο Εξωστρεφής, επάνω στον λόφο του Στρέφη. Αν οι αντοχές σας ή οι θερμοκρασίες δεν επιτρέπουν την ανάβαση, σημειώστε για καφεδάκι στη σκιά των δέντρων το Σέλας (Μεθώνης 19) και για γευστικό ανεφοδιασμό το μαγειρείο του Μπαρμπα-Γιάννη (Μπενάκη 94) και τον all time classic Κυματοθραύστη.
Μπορείτε να γκρινιάξετε, για την κρίση που δεν μας άφησε να πάμε διακοπές, για την άδεια πόλη, που είναι καταθλιπτική, για τον υδράργυρο, που κι αυτός εναντίον μας είναι. Ή μπορείτε να δείτε την θετική πλευρά του πράγματος, να οπλιστείτε με καλή διάθεση και άνετα παπούτσια και να δοκιμάσετε να διαπιστώσετε ιδίοις όμασι αν έχουν, τελικά, δίκιο όσοι επιμένουν ότι η Αθήνα είναι ωραία –και τον Αύγουστο, και κάθε άλλη εποχή του χρόνου. Πώς; Κάνοντας ό,τι θα κάνατε σε οποιοδήποτε μέρος θα πηγαίνατε διακοπές: Μεγάλες και ενδιαφέρουσες βόλτες, όπως αυτές που ακολουθούν.
Διαδρομή #1: Η Πλάκα και τα Αναφιώτικα
Ξεκινάμε από εδώ, όχι μόνο γιατί είναι σαφώς και αδιαμφισβήτητα η ωραιότερη γειτονιά της Αθήνας, αλλά και γιατί τα πλήθη των χαρωπών τουριστών της που αναδίδουν αρώματα αντηλιακού, θα σας κάνουν να ξεχάσετε όποια (ελάχιστη, το ξέρουμε) διάθεση για γκρίνια σας έχει απομείνει. Η αγαπημένη μας διαδρομή αρχίζει πάντα από τον ολοζώντανο πεζόδρομο της Κυδαθηναίων, και συνεχίζει προς την οδό Τριπόδων, όπου βρίσκεται το περίφημο Φανάρι του Διογένη –ορθότερα γνωστό και ως Μνημείο του Λυσικράτη, από το όνομα του χορηγού της θεατρικής παράστασης που κέρδισε το βραβείο στα Μεγάλα Διονύσια.
Συνεχίζουμε στην Τριπόδων, μέχρι να στρίψει και να μετονομαστεί σε Λυσίου, και ανεβαίνουμε τα σκαλάκια της Μνησικλέους, προς την οδό Θεωρίας, όπου βρίσκεται το πρώτο πανεπιστήμιο του ελληνικού κράτους, η εντυπωσιακή Οικία Κλεάνθους, που σήμερα στεγάζει το Μουσείο Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Από αυτό το σημείο, αντί να ακολουθήσουμε τον δρόμο προς την Αρχαία Αγορά, στρίβουμε στο δρομάκι που δεν έχει όνομα, προς την αντίθετη κατεύθυνση, για να καταλήξουμε στα ασβεστωμένα σοκάκια και τις λουλουδιαστές αυλές των Αναφιώτικων, μια πρόγευση από τα οποία έχουμε εδώ.
Διαβάστε περισσότερα - Πλάκα: Βόλτες στην απόλυτη αθηναϊκή γειτονιά
Διαδρομή #2: Από το Κουκάκι στα Πετράλωνα
Αν υπάρχουν δύο αθηναϊκές γειτονιές που τιμούν τον όρο με όλη του τη σημασία, αυτές βρίσκονται δίπλα-δίπλα, στις πλαγιές του Φιλοπάππου. Στα ήσυχα δρομάκια τους κρύβονται κουκλίστικα χαμηλά σπιτάκια με αυλές, λουλουδιασμένα ξέφωτα, χαριτωμένοι πεζόδρομοι που σφύζουν από ζωή κάθε ώρα της ημέρας και της νύχτας, χωρίς όμως να έχουν την βοή της πολυσύχναστης πιάτσας, και ωραίες διαδρομές που πολλοί εξ ημών αγνοούμε.
Ξεκινάμε από την «ραχοκοκαλιά» του Κουκακίου, την οδό Βεΐκου, από την οποία ξεστρατίζουμε κάθε τόσο κάνοντας ζιγκ-ζαγκ για να περιπλανηθούμε στους μικρούς πεζόδρομους που την περιστοιχίζουν, περνάμε από την συνοικία Γαργαρέττα με τη δροσερή πλατεία της, και συνεχίζουμε μέχρι το σημείο όπου η Βεΐκου συναντά την οδό Γενναίου Κολοκοτρώνη. Εδώ στρίβουμε δεξιά, σε έναν από τους ωραιότερους δρόμους της Αθήνας, με τα νεοκλασικά και τις νεραντζιές, και τον ακολουθούμε ως το τέλος του, για να μας οδηγήσει στην πλατεία των Πετραλώνων.
Από εδώ –μετά την απαραίτητη στάση για ανεφοδιασμό– οι πιο fit εξ ημών συνεχίζουμε στην οδό Ανταίου, με τις χαριτωμένες αυλές, τα χαμηλά ασβεστωμένα τειχάκια, και τις εικόνες που μας ταξιδεύουν απευθείας σε κάποιο ελληνικό χωριό. Η ανηφοριά καταλήγει στον λόφο του Φιλοπάππου, όπου μπορείτε να συνεχίσετε στην επόμενη διαδρομή.
Στάσεις για ανεφοδιασμό: Η στρωμένη με χαλίκι αυλίτσα του Μινόρε της Αυγής (Καλλισθένους 82) είναι ό,τι πρέπει για παγωμένες μπύρες ή ουζάκι μετά μεζέδων στη σκιά. Για καφεδάκι και επιτραπέζια πιάνουμε τραπέζι στη Βραζιλιάνα (Αρκάδων 4) ενώ αν προτιμάτε μεζεδάκια με άρωμα Μεσογείου και έμπνευση ελληνική, η πολύχρωμη Lolita (Δωριέων 26) είναι ιδανική πρόταση.
Διαδρομή #3: Στο Θησείο και τον λόφο του Φιλοπάππου
Μην παρασυρθείτε από τα πλήθη των ηλιοκαμμένων τουριστών στα café που αγναντεύουν την Ακρόπολη, είπαμε ότι αυτή την φορά θα περπατήσουμε. Για την ακρίβεια, θα ξεμακρύνουμε από τις πολύβουες «πιάτσες» του Θησείου, την Ηρακλειδών και την αρχή της Αποστόλου Παύλου, και θα «χωθούμε» στα μικρά ήσυχα δρομάκια πίσω τους, για να χαζέψουμε τα όμορφα νεοκλασικά με τις μπουκαμβίλιες στις προσόψεις τους στην οδό Επταχάλκου, να ανηφορίσουμε τα σκαλάκια της Αμφικτύονος και να καταλήξουμε στον λόφο του Φιλοπάππου, που –βάζουμε στοίχημα– δεν τον έχετε περπατήσει ποτέ ολόκληρο.
Τα υπέροχα πλακόστρωτα του Πικιώνη, ας πούμε, σίγουρα τα έχετε ακολουθήσει ως το πανέμορφο –και χρόνια τώρα δυστυχώς κλειστό– καφενεδάκι του, και την ανηφόρα ως το μνημείο που έδωσε στον λόφο το όνομά του, σίγουρα την έχετε ανέβει. Μπορείτε, όμως, να πείτε το ίδιο για την διά Κοίλης οδό, έναν από τους πιο κεντρικούς δρόμους της αρχαίας Αθήνας, την οποία συνέδεε με το λιμάνι του Πειραιά; Ή τη «γειτονιά» του αρχαίου δήμου Μελίτης, όπου η παράδοση θέλει ενταφιασμένους τον Κίμωνα και τον Θουκυδίδη (αν και το Υπουργείο Πολιτισμού διαφωνεί);
Διαβάστε περισσότερα - Φιλοπάππου: Στο μπαλκόνι της Αθήνας
Στάσεις για ανεφοδιασμό: Μετά από όλες αυτές τις βόλτες, τις δικαιούμαστε. Πιάνουμε τραπεζάκι έξω στον πεζόδρομο, στο Στέκι του Ηλία (Επταχάλκου 5) για ζουμερά μπιφτέκια και παϊδάκια, ή στην αυλίτσα του Στάβλου (Ηρακλειδών 10) για καφεδάκι και ελαφριά σνακ. Αν θέλετε και λίγη ρομαντζάδα, ό,τι πρέπει είναι η ατμοσφαιρική ταράτσα του Kuzina (Αδριανού 9) του σεφ Άρη Τσανακλίδη, που προσφέρει δύο οικονομικότατα μενού ελληνικών και μεσογειακών δημιουργικών εμπνεύσεων, στα 15€ και 19€ το άτομο.
Διαδρομή #4: Το Μετς και τα λοφάκια του
Μία από τις ομορφότερες γειτονιές της Αθήνας είναι, παραδόξως, αυτή στην οποία βολτάρουμε λιγότερο. Χρωματιστά νεοκλασικά, ήσυχοι πεζόδρομοι με νεραντζιές, πέτρινα σκαλάκια που ανηφορίζουν ανάμεσα σε μπαλκονάκια με λουλούδια, και τόσο πολλά παγκάκια που σχεδόν σε προκαλούν να κάνεις άλλη μία στάση για «ξεκούραση» (στην πραγματικότητα, λίγο ακόμα χάζι στα αρχοντικά απέναντι) συνθέτουν έναν μικρό λαβύρινθο που χαίρεσαι να τον περπατάς.
Διαβάστε περισσότερα - Μετς: Η Αθήνα... όπως παλιά
Όταν νιώσετε απεγνωσμένα την ανάγκη για σκιά, θα ανηφορίσετε στο καταπράσινο παρκάκι του Λογγίνου, στην κορυφή του λόφου που «σκεπάζει» την γειτονιά του Μετς, ενώ οι λάτρεις της Ιστορίας –και όσοι δεν φοβούνται τους μακάβριους συνειρμούς και τις προλήψεις– θα περάσουν την είσοδο του Α’ Νεκροταφείου, για μια πραγματικά ενδιαφέρουσα περιήγηση σε υπαίθρια έργα τέχνης, μεταξύ των οποίων η περίφημη Κοιμωμένη του Χαλεπά.
Στάσεις για ανεφοδιασμό: Λίγα στέκια και καλά έχει η ήσυχη γειτονιά: Καφεδάκι στο sui generis Odeon (Μάρκου Μουσούρου 19), που αγαπά τις τζαζ μελωδίες, λαχταριστό μεσημεριανό στο παραδοσιακό μαγειρείο Ολύμπιο (Αναπαύσεως 9) και ποτάκι το βράδυ στην ταράτσα του Skyfall (Μάρκου Μουσούρου 1) με την Ακρόπολη και τον Λυκαβηττό στο πιάτο.
Διαδρομή #5: Από τα Εξάρχεια στον Λόφο του Στρέφη
Λίγο «χύμα», λίγο φοιτητικά, λίγο εναλλακτικά, και λίγο “rough around the edges” που θα λέγαν’ και οι φίλοι μας οι Αγγλοσάξωνες, τα Εξάρχεια παραμένουν μια από τις πιο ενδιαφέρουσες και ζωντανές γειτονιές της Αθήνας, όσες «μόδες» και όσα «κινήματα» και αν περάσουν από πάνω τους. Η βόλτα στα δρομάκια τους έχει κάτι από τα φοιτητικά μας χρόνια, και πολλή από την πολυσυζητημένη αστική κουλτούρα που κάνει τις πόλεις να έχουν, εκτός από παρελθόν, και παρόν.
Ξεκινάμε, λοιπόν, από την Πλατεία (μία είναι η Πλατεία) και τριγυρίζουμε στους μικρούς όμορφους πεζόδρομους που απλώνονται γύρω της, μέχρι την οδό Τρικούπη: Τη Θεμιστοκλέους, τη Βαλτετσίου, την Ερεσσού, τη Μεθώνης, την Καλλικράτους και τη Μεσολογγίου. Κάθε λίγα βήματα, περιμένει κι άλλη μια έκπληξη: Ένα ενδιαφέρον γκράφιτι, ένα έξυπνο σύνθημα στον τοίχο, ένα café που απλώνει τα χρωματιστά του τραπεζάκια στη σκιά των δέντρων, ένα χρωματιστό βιβλιοπωλείο που μας προκαλεί για μια βόλτα στους διαδρόμους του. Στο τέλος, ανηφορίζουμε στον δροσερό λόφο του Στρέφη, για πανοραμική θέα σε όλη την Αθήνα και παγωμένες μπύρες ή ουζάκια στη σκιά των δέντρων.
Διαβάστε περισσότερα - Εξάρχεια: Έρωτας… εξ’ αρχής
Στάσεις για ανεφοδιασμό: Προφανώς, ο Εξωστρεφής, επάνω στον λόφο του Στρέφη. Αν οι αντοχές σας ή οι θερμοκρασίες δεν επιτρέπουν την ανάβαση, σημειώστε για καφεδάκι στη σκιά των δέντρων το Σέλας (Μεθώνης 19) και για γευστικό ανεφοδιασμό το μαγειρείο του Μπαρμπα-Γιάννη (Μπενάκη 94) και τον all time classic Κυματοθραύστη.
