Φάσεις σε μπαρ που μας έχουν λείψει
Δεν είναι μόνο τα μπαράκια που μας έλειψαν. Δεν είναι το αλκοόλ. Είναι και όλα τα άλλα που κάναμε εκεί μέσα.
Με σιγουριά δεν ξέρουμε πότε θα ανοίξουν τα μπαρ. Πολλά λέγονται, ακόμα περισσότερα ακούγονται, και κάπου στην μέση είμαστε εμείς, οι απλοί θαμώνες, που μας έχει λείψει να πάμε σε ένα μπαρ και να ζήσουμε μια νύχτα.
Κι αυτή είναι μια λίστα με όλες εκείνες τις ωραίες φασούλες που συμβαίνουν στα μπαρ και τις χρειαζόμαστε ξανά στην ζωή μας.
*Η στιγμή που βρίσκεις να κάτσεις σε μπαρ που κατά τ’ άλλα είναι γεμάτο κόσμο.
*Για την ακρίβεια, το ίδιο το κόνσεπτ του «μπαρ γεμάτο με κόσμο» ακούγεται τόσο σέξι στα αυτιά μας αυτή την περίοδο. Επειδή είναι απαγορευμένο ίσως.
*Το να τελειώνεις το ποτό σου ξέροντας ήδη πως θα πάρεις και δεύτερο.
*Το να αφήνεις κάτω άδειο το τρίτο σου ποτό και να ξέρεις ότι έχει συνέχεια, επειδή μπορείς.
*Το ξεδιάντροπο σκανάρισμα του μπαρ με το μάτι για να ανακαλύψεις πιθανά αντικείμενα του πόθου...
*...και μετά το ξεδιάντροπο σεξ με τα μάτια με αντικείμενο του πόθου που σε κοιτάει κι αυτό.
*Το ξεδιάντροπο σεξ στις τουαλέτες του μπαρ, επειδή το αντικείμενο του πόθου ανταποκρίθηκε με έναν κάποιο ενθουσιασμό.
*Ή στο δρομάκι πίσω από το μπαρ.
*Ή το τσιλιμπούρδισμα στο πίσω κάθισμα του ταξί, αν είστε πατροπαράδοτοι και γυρνάτε σπίτι. Κι αυτό στην έξοδο πιάνεται, μέχρι να μπείτε σπίτι, όλη η πόλη είναι ένα μπαρ.
*Το να γελάτε με την παρέα σου πιο δυνατά απ’ όλους.
*Όλα τα ξεφτιλίκια με την παρέα, για την ακρίβεια.
*Βασικά, όχι, δεν τελειώσαμε με τα φλερτ στα μπαρ ακόμα, συγγνώμη, ήταν μοναχική καραντίνα, πάμε άλλα τρία:
*Το ΔΡΑΜΑ που συμβαίνει όταν υπάρχετε στον ίδιο χώρο εσύ, αντικείμενο του πόθου και κάποιο περσινό, ξινό αντικείμενο πόθου. Αυτό είναι το δράμα που μας έχει λείψει.
*Επίσης, το δράμα του να έχεις φροντίσει να ΤΡΑΒΑΣ ΒΛΕΜΜΑΤΑ αλλά το βλέμμα που ήθελες να τραβήξεις να μην είναι καν εκεί.
*Ναι, τι εννοείς, προφανώς και μας έχει λείψει αυτή η αίσθηση απογοήτευσης, έχεις δει τι άλλες απογοητεύσεις διαχειρίζεται γενικά η κοινωνία τους τελευταίους δύο μήνες; Απλά θέλουμε λίγο αλατοπίπερο στα γκομενικά μας, συγγνώμη.
*Εκείνα τα νεύρα που σε πιάνουν όταν περιμένεις για ουρά στην τουαλέτα, αλλά εκεί που δεν το περιμένεις, κάνεις νέους φίλους. Επειδή όλοι οι άνθρωποι για κάποιο λόγο γίνονται ομιλητικοί όταν κατουριούνται.
*Το να έρχεται κερασμένο σφηνάκι ή ποτό. Δεν μας νοιάζει αν το κερνάει φίλος, μπάρμαν ή σιχαμένος μπεκρής ακαδημαϊκός που θέλει να παρενοχλήσει κόσμο σεξουαλικά. Είναι τζάμπα αλκοόλ, και δεν είμαστε σε φάση να λέμε όχι τώρα.
*Το να χορεύουμε. Να χορεύουμε σαν να μην μας κοιτάει κανείς, που λένε και τόσα τραγούδια, επειδή είναι ο μόνος τρόπος να χορεύεις.
*Και, συγγνώμη, αλλά μας λείπει τόσο να στριμωχνόμαστε με κόσμο. Κάποια στιγμή, μπορούμε μόνο να ελπίζουμε...
Κι αυτή είναι μια λίστα με όλες εκείνες τις ωραίες φασούλες που συμβαίνουν στα μπαρ και τις χρειαζόμαστε ξανά στην ζωή μας.
*Η στιγμή που βρίσκεις να κάτσεις σε μπαρ που κατά τ’ άλλα είναι γεμάτο κόσμο.
*Για την ακρίβεια, το ίδιο το κόνσεπτ του «μπαρ γεμάτο με κόσμο» ακούγεται τόσο σέξι στα αυτιά μας αυτή την περίοδο. Επειδή είναι απαγορευμένο ίσως.
*Το να τελειώνεις το ποτό σου ξέροντας ήδη πως θα πάρεις και δεύτερο.
*Το να αφήνεις κάτω άδειο το τρίτο σου ποτό και να ξέρεις ότι έχει συνέχεια, επειδή μπορείς.
*Το ξεδιάντροπο σκανάρισμα του μπαρ με το μάτι για να ανακαλύψεις πιθανά αντικείμενα του πόθου...
*...και μετά το ξεδιάντροπο σεξ με τα μάτια με αντικείμενο του πόθου που σε κοιτάει κι αυτό.
*Το ξεδιάντροπο σεξ στις τουαλέτες του μπαρ, επειδή το αντικείμενο του πόθου ανταποκρίθηκε με έναν κάποιο ενθουσιασμό.
*Ή στο δρομάκι πίσω από το μπαρ.
*Ή το τσιλιμπούρδισμα στο πίσω κάθισμα του ταξί, αν είστε πατροπαράδοτοι και γυρνάτε σπίτι. Κι αυτό στην έξοδο πιάνεται, μέχρι να μπείτε σπίτι, όλη η πόλη είναι ένα μπαρ.
*Το να γελάτε με την παρέα σου πιο δυνατά απ’ όλους.
*Όλα τα ξεφτιλίκια με την παρέα, για την ακρίβεια.
*Βασικά, όχι, δεν τελειώσαμε με τα φλερτ στα μπαρ ακόμα, συγγνώμη, ήταν μοναχική καραντίνα, πάμε άλλα τρία:
*Το ΔΡΑΜΑ που συμβαίνει όταν υπάρχετε στον ίδιο χώρο εσύ, αντικείμενο του πόθου και κάποιο περσινό, ξινό αντικείμενο πόθου. Αυτό είναι το δράμα που μας έχει λείψει.
*Επίσης, το δράμα του να έχεις φροντίσει να ΤΡΑΒΑΣ ΒΛΕΜΜΑΤΑ αλλά το βλέμμα που ήθελες να τραβήξεις να μην είναι καν εκεί.
*Ναι, τι εννοείς, προφανώς και μας έχει λείψει αυτή η αίσθηση απογοήτευσης, έχεις δει τι άλλες απογοητεύσεις διαχειρίζεται γενικά η κοινωνία τους τελευταίους δύο μήνες; Απλά θέλουμε λίγο αλατοπίπερο στα γκομενικά μας, συγγνώμη.
*Εκείνα τα νεύρα που σε πιάνουν όταν περιμένεις για ουρά στην τουαλέτα, αλλά εκεί που δεν το περιμένεις, κάνεις νέους φίλους. Επειδή όλοι οι άνθρωποι για κάποιο λόγο γίνονται ομιλητικοί όταν κατουριούνται.
*Το να έρχεται κερασμένο σφηνάκι ή ποτό. Δεν μας νοιάζει αν το κερνάει φίλος, μπάρμαν ή σιχαμένος μπεκρής ακαδημαϊκός που θέλει να παρενοχλήσει κόσμο σεξουαλικά. Είναι τζάμπα αλκοόλ, και δεν είμαστε σε φάση να λέμε όχι τώρα.
*Το να χορεύουμε. Να χορεύουμε σαν να μην μας κοιτάει κανείς, που λένε και τόσα τραγούδια, επειδή είναι ο μόνος τρόπος να χορεύεις.
*Και, συγγνώμη, αλλά μας λείπει τόσο να στριμωχνόμαστε με κόσμο. Κάποια στιγμή, μπορούμε μόνο να ελπίζουμε...
