Οι Κούκλες δεν είναι show, είναι εμπειρία

Δεν είναι εύκολο να περιγράψεις τι ακριβώς συμβαίνει στις Κούκλες αν δεν το ζήσεις. Σε ένα μικρό μαγαζί σε έναν κάθετο της Συγγρού, με λίγα τραπέζια, αρκετούς όρθιους θεατές, χρώμα παντού και αύρα που θυμίζει βερολινέζικο καμπαρέ δεκαετίας ’50, πέντε υπέροχα πλάσματα ανεβαίνουν κάθε εβδομάδα στη σκηνή για να προσφέρουν ένα από τα πιο αυθεντικά drag shows της Αθήνας.

Και τα κάνουν όλα μόνες τους: μακιγιάζ, κοστούμια, σκηνική παρουσία – χωρίς ενδυματολόγους και μακιγιέζ. Μόνο με αστείρευτο ταλέντο, μεράκι και προσωπικότητα.

Για δύο ολόκληρες ώρες, από τη 1 τα μεσάνυχτα, χορεύουν, τραγουδούν, μιμούνται αγαπημένες καλλιτέχνιδες – από την Άλκηστη Πρωτοψάλτη και την Μαρίνα Σάττι μέχρι τη Λάιζα Μινέλι, τη Σερ και τη… Σωτηρία Μπέλλου. Με χιούμορ, νάζι, θράσος και ήθος. Αξίζουν πραγματικά συγχαρητήρια στην Μάνια Λεμπέση, την Εκάτη Σταματίου, τη Ρία Νόλλη και στην Αλίκη Βασιλάκη, όλες τους εξαιρετικές περφόρμερ. 

Το πρόγραμμα αν και ξεκάθαρα ψυχαγωγικό είναι δουλεμένο στην εντέλεια. Τα κουστούμια, οι κινήσεις των καλλιτέχνιδων είναι απόλυτα εναρμονισμένες με την περσόνα που υποδύονται, η ροή των τραγουδιών σωστή, με τις κατάλληλες εναλλαγές, οι κωμικές (και ενίοτε δραματικές) «ενέσεις» απόλυτα ταιριαστές

Και το κοινό; Το πιο ετερόκλητο που μπορείς να φανταστείς: γκέι, στρέιτ, κουήρ, εικοσάρηδες, εξηντάρηδες, φοιτητές, drag fans και περίεργοι περαστικοί που… είδαν φως και μπήκαν. Όλοι χωράνε εδώ, όλοι θα περάσουν καλά.

Οι Κούκλες δεν είναι απλώς ένα στέκι για να διασκεδάσεις με την ψυχή σου. Είναι χώρος ασφαλής. Είναι καταφύγιο. Είναι το πρώτο drag stage που εστίασε στις τρανς καλλιτέχνιδες πριν από 30 χρόνια περίπου, πολύ πριν το drag show γίνει μόδα. Από την Εύα Κουμαριανού –η ψυχή του μαγαζιού μέχρι σήμερα– μέχρι τη Μίνα Ορφανού και τον αδικοχαμένο Ζακ «Zackie Oh» Κωστόπουλο, έχουν παρελάσει από εδώ άνθρωποι που μετέτρεψαν τη σκηνή σε χώρο ορατότητας και αποδοχής.

Δεν ξέρω αν ήταν το ρούμι, η μουσική ή η δύναμη που αποπνέουν αυτά τα πλάσματα, αλλά φεύγεις από τις Κούκλες αλλιώς. Λίγο πιο γεμάτος, λίγο πιο ελαφρύς. Ίσως και λίγο πιο άνθρωπος;