Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου 2014: Ένας απολογισμός
Όσα μας άρεσαν και όσα μας απογοήτευσαν, στο φετινό Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, που παίρνει για πρώτη φορά φθινοπωρινή παράταση.
της Ιωάννας Κλεφτόγιαννη
Είναι η πρώτη χρονιά που το Ελληνικό Φεστιβάλ παίρνει παράταση, λόγω ζήτησης και επιτυχίας και το φθινόπωρο. Πέντε παραστάσεις του (εκ των οποίων οι τρεις επιδαυρικές) πήραν το διαβατήριο για το Ηρώδειο και την Πειραιώς 260. Ευκαιρία για ένα σύντομο απολογισμό.
Τα συν
+ Δόθηκε βήμα στη νέα ταλαντούχα γενιά σκηνοθετών, ακόμα και στην Επίδαυρο, όπου πήραν το βάπτισμα του πυρός ο 26χρονος Δημήτρης Καραντζάς και ο Έκτορας Λυγίζος. Αιχμή του δόρατος έγινε το νέο αίμα.
+ Ήταν η πρώτη χρονιά που υπήρχε «πολιτική» στα Επιδαύρια. Εξοβελίστηκαν οι τεταρτοκλασάτες παραστάσεις Αριστοφάνη που τα αλώναν και δόθηκε προβάδισμα σε όσους ξέρουν και κάνουν έρευνα.
+ Με λίγα χρήματα ο θεσμός στάθηκε στα πόδια του και ήταν αδιαφιλονίκητα η μεγάλη θερινή διοργάνωση με τα σημαντικά καλλιτεχνικά γεγονότα.
+ Μετά από χιλιετίες σε πολλά αρχαία θέατρα και αρχαιολογικούς χώρους ξανακούστηκε φωνή ανθρώπου μέσα από τον λόγο του Διονυσίου Σολωμού. «Η Γυναίκα της Ζάκυνθος» με την Όλια Λαζαρίδου, σε σκηνοθεσία Δήμου Αβδελιώδη όργωσε την ελληνική επικράτεια. Η μοναδική πολιτική-κοινωνική παρέμβαση του Φεστιβάλ Αθηνών.
Τα πλην
- Στον προγραμματισμό του φεστιβάλ εντάχθηκαν –χατιρικώς, αξιοκρατικώς, δεν έχει σημασία– παραστάσεις που είχαμε ξαναδεί το χειμώνα ή παλαιότερη χρονιά. Μια κακή πρακτική που υπονομεύει τον χαρακτήρα της διοργάνωσης, η οποία πρέπει να έχει αφενός πρωτιές αφετέρου τον χαρακτήρα του έκτακτου και του ξεχωριστού.
- Στο ίδιο πνεύμα, στην Επίδαυρο κατέληξαν παραστάσεις, αφού είχαν αλωνίσει την Ελλάδα, ακυρώνοντας τα Επιδαύρια, με «εξαντλημένη» δυναμική και ξαναζεσταμένα «φαγητά».
-Ο θεσμός στερούνταν των μεγάλων ξένων μετακλήσεων άλλων ετών.
- Πολύ φτωχή ήταν και φέτος η μουσική «σοδειά».
- Δεν υπήρχαν πρωτοβουλίες που να συνδέουν το Φεστιβάλ με το πολιτικο-κοινωνικό γίγνεσθαι μιας κοινωνίας που «βράζει» .
Το πρόγραμμα των επαναλήψεων
Ηρώδειο:
4 και 6 Σεπτεμβρίου: «Φιλοκτήτης», σε σκηνοθεσία Κώστα Φιλίππογλου, με τους Μιχαήλ Μαρμαρινό, Αιμίλιο Χειλάκη και Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη.
Πειραιώς 206:
Κτήριο Δ
12, 13, 14 Σεπτεμβρίου: «Ελένη», σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καραντζά
Κτήριο Η
15, 16, 17 Σεπτεμβρίου: «Ματωμένος Γάμος», σε σκηνοθεσία Λένας Κιτσοπούλου, με τον Νίκο Καραθάνο.
Κτήριο Δ
18, 19, 20 Σεπτεμβρίου: «Προμηθέας Δεσμώτης», σε σκηνοθεσία Έκτορα Λυγίζου, με την Στεφανία Γουλιώτη.
Κτήριο Η
21, 22, 23 Σεπτεμβρίου: «Πάπισσα Ιωάννα», σε σκηνοθεσία Δημήτρη Μαυρίκιου.
Είναι η πρώτη χρονιά που το Ελληνικό Φεστιβάλ παίρνει παράταση, λόγω ζήτησης και επιτυχίας και το φθινόπωρο. Πέντε παραστάσεις του (εκ των οποίων οι τρεις επιδαυρικές) πήραν το διαβατήριο για το Ηρώδειο και την Πειραιώς 260. Ευκαιρία για ένα σύντομο απολογισμό.
Τα συν
+ Δόθηκε βήμα στη νέα ταλαντούχα γενιά σκηνοθετών, ακόμα και στην Επίδαυρο, όπου πήραν το βάπτισμα του πυρός ο 26χρονος Δημήτρης Καραντζάς και ο Έκτορας Λυγίζος. Αιχμή του δόρατος έγινε το νέο αίμα.
+ Ήταν η πρώτη χρονιά που υπήρχε «πολιτική» στα Επιδαύρια. Εξοβελίστηκαν οι τεταρτοκλασάτες παραστάσεις Αριστοφάνη που τα αλώναν και δόθηκε προβάδισμα σε όσους ξέρουν και κάνουν έρευνα.
+ Με λίγα χρήματα ο θεσμός στάθηκε στα πόδια του και ήταν αδιαφιλονίκητα η μεγάλη θερινή διοργάνωση με τα σημαντικά καλλιτεχνικά γεγονότα.
+ Μετά από χιλιετίες σε πολλά αρχαία θέατρα και αρχαιολογικούς χώρους ξανακούστηκε φωνή ανθρώπου μέσα από τον λόγο του Διονυσίου Σολωμού. «Η Γυναίκα της Ζάκυνθος» με την Όλια Λαζαρίδου, σε σκηνοθεσία Δήμου Αβδελιώδη όργωσε την ελληνική επικράτεια. Η μοναδική πολιτική-κοινωνική παρέμβαση του Φεστιβάλ Αθηνών.
Τα πλην
- Στον προγραμματισμό του φεστιβάλ εντάχθηκαν –χατιρικώς, αξιοκρατικώς, δεν έχει σημασία– παραστάσεις που είχαμε ξαναδεί το χειμώνα ή παλαιότερη χρονιά. Μια κακή πρακτική που υπονομεύει τον χαρακτήρα της διοργάνωσης, η οποία πρέπει να έχει αφενός πρωτιές αφετέρου τον χαρακτήρα του έκτακτου και του ξεχωριστού.
- Στο ίδιο πνεύμα, στην Επίδαυρο κατέληξαν παραστάσεις, αφού είχαν αλωνίσει την Ελλάδα, ακυρώνοντας τα Επιδαύρια, με «εξαντλημένη» δυναμική και ξαναζεσταμένα «φαγητά».
-Ο θεσμός στερούνταν των μεγάλων ξένων μετακλήσεων άλλων ετών.
- Πολύ φτωχή ήταν και φέτος η μουσική «σοδειά».
- Δεν υπήρχαν πρωτοβουλίες που να συνδέουν το Φεστιβάλ με το πολιτικο-κοινωνικό γίγνεσθαι μιας κοινωνίας που «βράζει» .
Το πρόγραμμα των επαναλήψεων
Ηρώδειο:
4 και 6 Σεπτεμβρίου: «Φιλοκτήτης», σε σκηνοθεσία Κώστα Φιλίππογλου, με τους Μιχαήλ Μαρμαρινό, Αιμίλιο Χειλάκη και Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη.
Πειραιώς 206:
Κτήριο Δ
12, 13, 14 Σεπτεμβρίου: «Ελένη», σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καραντζά
Κτήριο Η
15, 16, 17 Σεπτεμβρίου: «Ματωμένος Γάμος», σε σκηνοθεσία Λένας Κιτσοπούλου, με τον Νίκο Καραθάνο.
Κτήριο Δ
18, 19, 20 Σεπτεμβρίου: «Προμηθέας Δεσμώτης», σε σκηνοθεσία Έκτορα Λυγίζου, με την Στεφανία Γουλιώτη.
Κτήριο Η
21, 22, 23 Σεπτεμβρίου: «Πάπισσα Ιωάννα», σε σκηνοθεσία Δημήτρη Μαυρίκιου.
