Οι βιντεοκασέτες με τις οποίες μεγαλώσαμε vol 1
Κούλα μας ακούς; Πολύ κωλόπαιδα όσοι λησμονούν τις βιντεοκασέτες με τις οποίες μεγάλωσαν γενιές και γενιές.
Δεν ξέρουμε για σένα, αλλά εμείς είμαστε παιδιά του Γιάννη Δαλιανίδη και δεν θέλουμε μεροκάματο αντίθετα γουστάρουμε χιλιάρα μηχανή και θάνατο όπως λέει και η επική τραγουδάρα των Ημισκουμπρίων.
Για αυτόν τον λόγο ανεβήκαμε στο πατάρι και βγάλαμε το κουτί με τις βιντεοκασέτες που ανάγκαζαν μεγάλους και μικρούς να συρρέουν στα συγχωρεμένα πια αλλά πολύ αγαπημένα βίντεοκλαμπ.
Τα Τσακάλια του Γιάννη Δαλιανίδη (1981)
«Τα Τσακάλια: Ένα κοινωνικό πρόβλημα» ήταν ο πλήρης τίτλος της ταινίας. Το φιλμ ξεκινά και βλέπουμε την πλάτη του Πάνου Μιχαλόπουλου. Εξομολογείται την προσωπική του περιπέτεια στον κόσμο της αλητείας και των ναρκωτικών σε μια τηλεοπτική εκπομπή- πρόδρομο των αντίστοιχων της Τατιάνας. Τατιάνα η Κέλλυ Σακάκου, ψυχολόγος ο Παύλος Κοντογιαννίδης. Ο Γιώργος (Μιχαλόπουλος) δεν μάσαγε πολλά. Πήγαινε στις ντισκοτέκ και με τον αέρα του παιδαρά, χαιρέταγε όλο τον κόσμο. Ανάμεσα σε αυτούς και ο φίλος του ο Φάνης (Σταμάτης Γαρδέλης) ο οποίος έχει στριμώξει ένα φίνο γκομενάκι (Σοφία Αλιμπέρτη) και προσπαθεί να φτάσει στο μη περαιτέρω. Του τη χαλάνε όμως κάτι κωλόπαιδα και προσπαθούν να βιάσουν την κοπέλα του. Αυτός θα πάρει την εκδίκησή του.
Ντίσκο, δερμάτινα, τζιν μπουφάν, ο Ελύτης που φτιάχνει τις φρυγανιές, η Αθηνά Τσιλύρα στο ρόλο της θεούσας που νοιάζεται το Μιχαλόπουλο, η εμφάνιση του οποίου με το λευκό βρακί-μαγιό είχε προκαλέσει πάμπολλες λιποθυμίες στις κοπέλες της εποχής, εντούρο μηχανές, πρέζα, αλητεία, ρουφιανιά και φιλότιμο συνθέτουν μια ταινία-κοινωνική διαμαρτυρία για μια γενιά που άκουσε πολλά επειδή έκανε του κεφαλιού της. Εμείς ωστόσο για αυτό τη γουστάρουμε.
Ο Ροζ Γάτος του Γιάννη Χαρτοματζίδη (1985)
Ο Σωτήρης Μουστάκας υπήρξε ένας ταλαντούχος ηθοποιός, ο οποίος ποτέ δεν κατάφερε να αναγνωριστεί όσο του έπρεπε. Ένας από τους βασικούς λόγους ήταν η απόφαση του τη δεκαετία του ‘80 να συμμετάσχει σε πλήθος των λεγόμενων «βιντεοταινιών». Ανάμεσα τους ξεχωρίζει πάντοτε ο Ροζ Γάτος του Γιάννη Χαρτοματζίδη.
Ο φιλόλογος Αρχιμήδης (Σωτήρης Μουστάκας) και ο γυμναστής Πάνος (Πάνος Μιχαλόπουλος) συγκατοικούν και εργάζονται στο ίδιο Λύκειο. Ο πρώτος συντηρητικός και ντροπαλός, ο δεύτερος μοντέρνος και άνετος, ξέρει να χαίρεται τη ζωή.
Μια σειρά κωμικών καταστάσεων που προκαλούν αβίαστα γέλιο σε ένα καλτ σκηνικό υπό τους ήχους των Modern Talking και του Cheri Cheri Lady. Ο ποντίκας και ο γάτας που δεν τον έχει φάει ακόμη, τα μπερδεμένα που παραγγέλνει ο Μουστάκας στο μπαρ, το στήθος της Βάνας Μπάρμπα, ο Χλαπάτσας (από το σήριαλ της Ελλάδος τα Παιδιά) ως μαθητής, η Ευτέρπη δίδυμη αδερφή του Αρχιμήδη που έχει πάρει το μισό χωριό συνθέτουν ένα καλτ δυναμίτη.
Βασικά Καλησπέρα σας του Γιάννη Δαλιανίδη (1982)
Κούλα μ’ ακούς; Πολύ κωλόπαιδο ο Κυριάκος. Αυτή η ατάκα μας έχει στοιχειώσει όπως και η ταινία του Δαλιανίδη. Σίγουρα δεν είναι Monty Python ή ένας κωμικός αυτοσχεδιασμός του Bill Hicks, ούτε καν κάποιο από τα Θου-Βου. Ωστόσο, είναι καλτ μέχρι το κόκκαλο. Στάθης Ψάλτης, Σταμάτης Γαρδέλης, Καίτη Φίνου, Πάνος Μιχαλόπουλος, Σοφία Αλιμπέρτη, Ρένα Παγκράτη αλλά και Τζώνη Θεοδωρίδης, Νίκος Παπαδόπουλος. Είδωλα μιας γενιάς λίγο μετά από εκείνη του Πολυτεχνείου, που συνήθιζε να χορεύει στις ντίσκο, να φτιάχνει πειρατικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς για να αφιερώνει τραγούδια στο άλλο μισό. Όχι, τότε δεν είχαν facebook.
Ο Στάθης, ο Σώτος , ο Πάνος έχουν ένα ραδιοφωνικό σταθμό λοιπόν, μα τη συχνότητα τους καβαλάνε ο Ντένης, η Λίλιαν και η Μπέτυ με το Στούντιο 69. «Λέγεται παρακαλώ, Αρβανίτικα ξέρεις;» Θα έρθει η πληρωμένη απάντηση του Στάθη. Ο Πάνος γουστάρει τη Μπέτυ, η Μπέτυ τον Πάνο, η Ρένα τον Πάνο, ο Σώτος τη Ρένα και φυσικά ο Στάθης την Κούλα με τη κουλάρα της. Εκείνη όμως προτιμά τον Κυριάκο. Ο Στάθης στεναχωριέται και πάει να φάει ένα σουβλάκι με τζατζίκι. Η Κούλα δεν θα αντισταθεί για πολύ, όπως δεν μπορεί να αντισταθεί και θεατής στην αγαπημένη αυτή ταινία. Πως θα μπορούσε άλλωστε; Jacky O, χαίτες, κολλητά τζιν, πολύχρωμα μπλουζάκια, Μαλοπλίν, Γραφείο Τελετών το Γρήγορο Φτυάρι, χορός, καψούρα, μπινελίκια και βασικά να πούμε καλησπέρα σας.
Ρόδα Τσάντα και Κοπάνα του Όμηρου Ευστρατιάδη (1982)
Η ταινία που σημάδεψε όσο καμία άλλη τα μαθητικά τα χρόνια της δεκαετίας του ‘80 είναι φυσικά το Ρόδα Τσάντα και Κοπάνα του Όμηρου Ευστρατιάδη. Η εν λόγω τετραλογία, η οποία είχε πριν από δυο χρόνια μια άθλια δυστυχώς συνέχεια, σημάδεψε μια για πάντα τον καλτ ελληνικό κινηματογράφο, ανάγοντας το Χάλια, το Μπίλια και τον Κορτέση σε εφηβικά είδωλα και τη Βίνα Ασίκη στη νούμερο 2 αντρική φαντασίωση (Η πρώτη είναι η Κούλα, μην τα ξαναλέμε) των μαθητών και όχι μόνο της εποχής.
Θα μιλήσουμε για κάτι τσογλάνια, κάτι καθίκια του κερατά, που κάνουν δύσκολη τη ζωή των καθηγητών τους. Μη σε γελά η εμφάνιση τους! Δεν είναι τριαντάρηδες αιώνιοι φοιτητές, αλλά μαθητές Λυκείου. Ντουβάρια τους ανεβάζουν, ανεπρόκοπους τους κατεβάζουν γιατί δε σκαμπάζουν πολλά από Λογοτεχνία και μαθηματικά, μα στο μάτι, στη ρόδα, στο νταβαντούρι και στην κοπάνα είναι πρώτοι.
Ήταν όμως και αυτοί αθεόφοβοι και τα βάζανε με το Λυκειάρχη Χαβαλά (στο ρόλο του ο αείμνηστος Μίμης Φωτόπουλος), με το γίγαντα Νίκο Ρίζο, κρύβοντας τις μυρμηγκοφωλιές για να μην τον χάσουν καμιά μέρα, με το δυσκοίλιο Μάκη Δεμίρη βάζοντας του χαρτί για αλογόμυγες στη θέση του toilet paper, το Γιάννη Βογιατζή παρέχοντας του δωρεάν οδηγίες για το κοφινάτο- βιδαριστό, ενώ δεν γλίτωνε ούτε ο Μιχάλης/ Αποστόλης Σουγκλάκος που σπάει τα ιαματικά αυγά που γιάνουν τις αιμορροΐδες.
Πανικός στα Σχολεία του Ντίμη Δαδήρα (1982)
Φήμες λένε πως όταν είχε κυκλοφορήσει η ταινία, σε κάποια προβολή της στο εξωτερικό το συνοδευτικό poster του Πανικού στα Σχολεία έγραφε: Η ελληνική απάντηση στον Ταξιτζή του Scorsese! Εύχομαι οι φήμες να αληθεύουν. Ανέκαθεν είχα μια ιδιαίτερη αδυναμία στον ελληνικό κινηματογράφο της δεκαετίας του ‘80, ενώ το φιλμ του Δαδήρα είναι από τα αγαπημένα. Και πώς να μην είναι άλλωστε; Ο Γιάννης Μακρής (Γιάννης Βόγλης) χάνει το δωδεκάχρονο μοναχογιό του από υπερβολική δόση ναρκωτικών στις τουαλέτες του σχολείου. Ήταν χρόνια χρήστης θα γράψουν οι εφημερίδες και οι δημοσιογράφοι μετά το θάνατό του. Προφανώς ξεκίνησε την ηρωίνη στα 5.
Ο πατέρας του θα πάρει εκδίκηση όμως για το παιδί του ξεπαστρεύοντας όσους οδήγησαν το γιο του στο θάνατο. Βαποράκια, τσιλιαδόροι και πρεζέμποροι, καθώς και ο Ανέστης Βλάχος, θα δουν το χάρο με τα μάτια τους. «Ποιος είσαι διάολε;» θα σπαράξει ένας από αυτούς λίγο πριν ο Βόγλης του μετρήσει τα κόκαλα στο ξύλο. Ο Μακρής είναι αποφασισμένος να φτάσει μέχρι τέλους, παρότι πίσω από τη διακίνηση των ναρκωτικών κρύβονται υψηλά ιστάμενα πρόσωπα. Φοράει το δερμάτινο του, καβαλάει τη μηχανή του παίρνει το όπλο του και σπέρνει τον τρόμο και τον πανικό στα σχολεία, αλλά και στα γύρω κτίρια.
Καμικάζι αγάπη μου του Γιάννη Δαλιανίδη (1983)
Ο Στάθης που λες τα είχε με την Κίτσα. Τον έλεγες και καψούρη μαζί της, μα περισσότερο ήταν καψούρης με μια μηχανή. Έλα όμως που δεν έπαιζε φράγκο και έτσι όχι μηχανή δεν είχε να αγοράσει αλλά την έβγαζε με την Κίτσα σε σινεμαδάκια και καφετέριες. Ντισκοτέκ γιοκ εδώ και πολύ καιρό και η Κίτσα καθότι ωραίο γκομενάκι, έκανε νερά. Ο Στάθης με κάθε τρόπο προσπαθούσε να αποκτήσει μια μηχανή για να κυκλοφορεί όπως πρέπει και την Κίτσα, αλλά έβρισκε συνέχεια εμπόδια μπροστά του. Τα περισσότερα τα έβαζαν τα αδέρφια του.
Η αδελφή του;, Ρένα είχε το μυαλό πάνω από το κεφάλι της και ήθελε ο Στάθης να πάρει μοτοσικλέτα στον γκόμενο της ο οποίος εκτελούσε περιστασιακά χρέη ντισκ τζόκει. Ο Αλέξης από την άλλη εκτελούσε ροκ τραγουδάκια. Έφτυνε την κοινωνία με στίχους δηλητήριο και πανκ ψυχή, αφήνοντας ανεξίτηλο το σημάδι του στην ελληνική μουσική. Ξεροβήχουμε, καθαρίζουμε το λαιμό μας, προτάσσουμε το στήθος μας και με συγκίνηση απαγγέλουμε: «Ποιος είσαι εσύ που ‘ρθες εδώ/ σε μας να κάνεις πλάκα;/ άντε σπάσε ρε μαλάκα. Μικ ντροπ που λένε κι οι ράπερς.
Για αυτόν τον λόγο ανεβήκαμε στο πατάρι και βγάλαμε το κουτί με τις βιντεοκασέτες που ανάγκαζαν μεγάλους και μικρούς να συρρέουν στα συγχωρεμένα πια αλλά πολύ αγαπημένα βίντεοκλαμπ.
Τα Τσακάλια του Γιάννη Δαλιανίδη (1981)
«Τα Τσακάλια: Ένα κοινωνικό πρόβλημα» ήταν ο πλήρης τίτλος της ταινίας. Το φιλμ ξεκινά και βλέπουμε την πλάτη του Πάνου Μιχαλόπουλου. Εξομολογείται την προσωπική του περιπέτεια στον κόσμο της αλητείας και των ναρκωτικών σε μια τηλεοπτική εκπομπή- πρόδρομο των αντίστοιχων της Τατιάνας. Τατιάνα η Κέλλυ Σακάκου, ψυχολόγος ο Παύλος Κοντογιαννίδης. Ο Γιώργος (Μιχαλόπουλος) δεν μάσαγε πολλά. Πήγαινε στις ντισκοτέκ και με τον αέρα του παιδαρά, χαιρέταγε όλο τον κόσμο. Ανάμεσα σε αυτούς και ο φίλος του ο Φάνης (Σταμάτης Γαρδέλης) ο οποίος έχει στριμώξει ένα φίνο γκομενάκι (Σοφία Αλιμπέρτη) και προσπαθεί να φτάσει στο μη περαιτέρω. Του τη χαλάνε όμως κάτι κωλόπαιδα και προσπαθούν να βιάσουν την κοπέλα του. Αυτός θα πάρει την εκδίκησή του.
Ντίσκο, δερμάτινα, τζιν μπουφάν, ο Ελύτης που φτιάχνει τις φρυγανιές, η Αθηνά Τσιλύρα στο ρόλο της θεούσας που νοιάζεται το Μιχαλόπουλο, η εμφάνιση του οποίου με το λευκό βρακί-μαγιό είχε προκαλέσει πάμπολλες λιποθυμίες στις κοπέλες της εποχής, εντούρο μηχανές, πρέζα, αλητεία, ρουφιανιά και φιλότιμο συνθέτουν μια ταινία-κοινωνική διαμαρτυρία για μια γενιά που άκουσε πολλά επειδή έκανε του κεφαλιού της. Εμείς ωστόσο για αυτό τη γουστάρουμε.
Ο Ροζ Γάτος του Γιάννη Χαρτοματζίδη (1985)
Ο Σωτήρης Μουστάκας υπήρξε ένας ταλαντούχος ηθοποιός, ο οποίος ποτέ δεν κατάφερε να αναγνωριστεί όσο του έπρεπε. Ένας από τους βασικούς λόγους ήταν η απόφαση του τη δεκαετία του ‘80 να συμμετάσχει σε πλήθος των λεγόμενων «βιντεοταινιών». Ανάμεσα τους ξεχωρίζει πάντοτε ο Ροζ Γάτος του Γιάννη Χαρτοματζίδη.
Ο φιλόλογος Αρχιμήδης (Σωτήρης Μουστάκας) και ο γυμναστής Πάνος (Πάνος Μιχαλόπουλος) συγκατοικούν και εργάζονται στο ίδιο Λύκειο. Ο πρώτος συντηρητικός και ντροπαλός, ο δεύτερος μοντέρνος και άνετος, ξέρει να χαίρεται τη ζωή.
Μια σειρά κωμικών καταστάσεων που προκαλούν αβίαστα γέλιο σε ένα καλτ σκηνικό υπό τους ήχους των Modern Talking και του Cheri Cheri Lady. Ο ποντίκας και ο γάτας που δεν τον έχει φάει ακόμη, τα μπερδεμένα που παραγγέλνει ο Μουστάκας στο μπαρ, το στήθος της Βάνας Μπάρμπα, ο Χλαπάτσας (από το σήριαλ της Ελλάδος τα Παιδιά) ως μαθητής, η Ευτέρπη δίδυμη αδερφή του Αρχιμήδη που έχει πάρει το μισό χωριό συνθέτουν ένα καλτ δυναμίτη.
Βασικά Καλησπέρα σας του Γιάννη Δαλιανίδη (1982)
Κούλα μ’ ακούς; Πολύ κωλόπαιδο ο Κυριάκος. Αυτή η ατάκα μας έχει στοιχειώσει όπως και η ταινία του Δαλιανίδη. Σίγουρα δεν είναι Monty Python ή ένας κωμικός αυτοσχεδιασμός του Bill Hicks, ούτε καν κάποιο από τα Θου-Βου. Ωστόσο, είναι καλτ μέχρι το κόκκαλο. Στάθης Ψάλτης, Σταμάτης Γαρδέλης, Καίτη Φίνου, Πάνος Μιχαλόπουλος, Σοφία Αλιμπέρτη, Ρένα Παγκράτη αλλά και Τζώνη Θεοδωρίδης, Νίκος Παπαδόπουλος. Είδωλα μιας γενιάς λίγο μετά από εκείνη του Πολυτεχνείου, που συνήθιζε να χορεύει στις ντίσκο, να φτιάχνει πειρατικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς για να αφιερώνει τραγούδια στο άλλο μισό. Όχι, τότε δεν είχαν facebook.
Ο Στάθης, ο Σώτος , ο Πάνος έχουν ένα ραδιοφωνικό σταθμό λοιπόν, μα τη συχνότητα τους καβαλάνε ο Ντένης, η Λίλιαν και η Μπέτυ με το Στούντιο 69. «Λέγεται παρακαλώ, Αρβανίτικα ξέρεις;» Θα έρθει η πληρωμένη απάντηση του Στάθη. Ο Πάνος γουστάρει τη Μπέτυ, η Μπέτυ τον Πάνο, η Ρένα τον Πάνο, ο Σώτος τη Ρένα και φυσικά ο Στάθης την Κούλα με τη κουλάρα της. Εκείνη όμως προτιμά τον Κυριάκο. Ο Στάθης στεναχωριέται και πάει να φάει ένα σουβλάκι με τζατζίκι. Η Κούλα δεν θα αντισταθεί για πολύ, όπως δεν μπορεί να αντισταθεί και θεατής στην αγαπημένη αυτή ταινία. Πως θα μπορούσε άλλωστε; Jacky O, χαίτες, κολλητά τζιν, πολύχρωμα μπλουζάκια, Μαλοπλίν, Γραφείο Τελετών το Γρήγορο Φτυάρι, χορός, καψούρα, μπινελίκια και βασικά να πούμε καλησπέρα σας.
Ρόδα Τσάντα και Κοπάνα του Όμηρου Ευστρατιάδη (1982)
Η ταινία που σημάδεψε όσο καμία άλλη τα μαθητικά τα χρόνια της δεκαετίας του ‘80 είναι φυσικά το Ρόδα Τσάντα και Κοπάνα του Όμηρου Ευστρατιάδη. Η εν λόγω τετραλογία, η οποία είχε πριν από δυο χρόνια μια άθλια δυστυχώς συνέχεια, σημάδεψε μια για πάντα τον καλτ ελληνικό κινηματογράφο, ανάγοντας το Χάλια, το Μπίλια και τον Κορτέση σε εφηβικά είδωλα και τη Βίνα Ασίκη στη νούμερο 2 αντρική φαντασίωση (Η πρώτη είναι η Κούλα, μην τα ξαναλέμε) των μαθητών και όχι μόνο της εποχής.
Θα μιλήσουμε για κάτι τσογλάνια, κάτι καθίκια του κερατά, που κάνουν δύσκολη τη ζωή των καθηγητών τους. Μη σε γελά η εμφάνιση τους! Δεν είναι τριαντάρηδες αιώνιοι φοιτητές, αλλά μαθητές Λυκείου. Ντουβάρια τους ανεβάζουν, ανεπρόκοπους τους κατεβάζουν γιατί δε σκαμπάζουν πολλά από Λογοτεχνία και μαθηματικά, μα στο μάτι, στη ρόδα, στο νταβαντούρι και στην κοπάνα είναι πρώτοι.
Ήταν όμως και αυτοί αθεόφοβοι και τα βάζανε με το Λυκειάρχη Χαβαλά (στο ρόλο του ο αείμνηστος Μίμης Φωτόπουλος), με το γίγαντα Νίκο Ρίζο, κρύβοντας τις μυρμηγκοφωλιές για να μην τον χάσουν καμιά μέρα, με το δυσκοίλιο Μάκη Δεμίρη βάζοντας του χαρτί για αλογόμυγες στη θέση του toilet paper, το Γιάννη Βογιατζή παρέχοντας του δωρεάν οδηγίες για το κοφινάτο- βιδαριστό, ενώ δεν γλίτωνε ούτε ο Μιχάλης/ Αποστόλης Σουγκλάκος που σπάει τα ιαματικά αυγά που γιάνουν τις αιμορροΐδες.
Πανικός στα Σχολεία του Ντίμη Δαδήρα (1982)
Φήμες λένε πως όταν είχε κυκλοφορήσει η ταινία, σε κάποια προβολή της στο εξωτερικό το συνοδευτικό poster του Πανικού στα Σχολεία έγραφε: Η ελληνική απάντηση στον Ταξιτζή του Scorsese! Εύχομαι οι φήμες να αληθεύουν. Ανέκαθεν είχα μια ιδιαίτερη αδυναμία στον ελληνικό κινηματογράφο της δεκαετίας του ‘80, ενώ το φιλμ του Δαδήρα είναι από τα αγαπημένα. Και πώς να μην είναι άλλωστε; Ο Γιάννης Μακρής (Γιάννης Βόγλης) χάνει το δωδεκάχρονο μοναχογιό του από υπερβολική δόση ναρκωτικών στις τουαλέτες του σχολείου. Ήταν χρόνια χρήστης θα γράψουν οι εφημερίδες και οι δημοσιογράφοι μετά το θάνατό του. Προφανώς ξεκίνησε την ηρωίνη στα 5.
Ο πατέρας του θα πάρει εκδίκηση όμως για το παιδί του ξεπαστρεύοντας όσους οδήγησαν το γιο του στο θάνατο. Βαποράκια, τσιλιαδόροι και πρεζέμποροι, καθώς και ο Ανέστης Βλάχος, θα δουν το χάρο με τα μάτια τους. «Ποιος είσαι διάολε;» θα σπαράξει ένας από αυτούς λίγο πριν ο Βόγλης του μετρήσει τα κόκαλα στο ξύλο. Ο Μακρής είναι αποφασισμένος να φτάσει μέχρι τέλους, παρότι πίσω από τη διακίνηση των ναρκωτικών κρύβονται υψηλά ιστάμενα πρόσωπα. Φοράει το δερμάτινο του, καβαλάει τη μηχανή του παίρνει το όπλο του και σπέρνει τον τρόμο και τον πανικό στα σχολεία, αλλά και στα γύρω κτίρια.
Καμικάζι αγάπη μου του Γιάννη Δαλιανίδη (1983)
Ο Στάθης που λες τα είχε με την Κίτσα. Τον έλεγες και καψούρη μαζί της, μα περισσότερο ήταν καψούρης με μια μηχανή. Έλα όμως που δεν έπαιζε φράγκο και έτσι όχι μηχανή δεν είχε να αγοράσει αλλά την έβγαζε με την Κίτσα σε σινεμαδάκια και καφετέριες. Ντισκοτέκ γιοκ εδώ και πολύ καιρό και η Κίτσα καθότι ωραίο γκομενάκι, έκανε νερά. Ο Στάθης με κάθε τρόπο προσπαθούσε να αποκτήσει μια μηχανή για να κυκλοφορεί όπως πρέπει και την Κίτσα, αλλά έβρισκε συνέχεια εμπόδια μπροστά του. Τα περισσότερα τα έβαζαν τα αδέρφια του.
Η αδελφή του;, Ρένα είχε το μυαλό πάνω από το κεφάλι της και ήθελε ο Στάθης να πάρει μοτοσικλέτα στον γκόμενο της ο οποίος εκτελούσε περιστασιακά χρέη ντισκ τζόκει. Ο Αλέξης από την άλλη εκτελούσε ροκ τραγουδάκια. Έφτυνε την κοινωνία με στίχους δηλητήριο και πανκ ψυχή, αφήνοντας ανεξίτηλο το σημάδι του στην ελληνική μουσική. Ξεροβήχουμε, καθαρίζουμε το λαιμό μας, προτάσσουμε το στήθος μας και με συγκίνηση απαγγέλουμε: «Ποιος είσαι εσύ που ‘ρθες εδώ/ σε μας να κάνεις πλάκα;/ άντε σπάσε ρε μαλάκα. Μικ ντροπ που λένε κι οι ράπερς.
