10 ταινιάρες του Άλφρεντ Χίτσκοκ που πρέπει να δεις

του Νικόλα Γεωργιακώδη

Στις 29 Απριλίου του 1980 σε ηλικία 80 ετών, ο μετρ του σασπένς Άλφρεντ Χίτσκοκ πεθαίνει στο σπίτι του στο Λος Άντζελες.

Κοντά τέσσερις δεκαετίες μετά από τον θάνατό του, παραμένει αξεπέραστος στο είδος του, ένας αληθινός δεξιοτέχνης του σινεμά, μια σωστή ιδιοφυΐα.

Πολυγραφότατος και δραστήριος για κοντά έξι δεκαετίες, ο Άλφρεντ Χίτσκοκ, άφησε παρακαταθήκη 54 ταινιών στην ανθρωπότητα, από τις οποίες ξεχωρίσαμε δέκα που λατρέψαμε και οφείλεις να έχεις δει.

Νύχτα αγωνίας (1945)

Με ένα αρκετά μπερδεμένο σενάριο βασισμένο στις (τότε) ψυχικές έρευνες προόδου της ψυχιατρικής επιστήμης, η «Νύχτα» ξεχωρίζει για την αρτιότητά της, τις εξαιρετικές ερμηνείες και την φοβερή σεκάνς του ονείρου δια χειρός Νταλί.

Υπόθεση Νοτόριους (1946)

Περίεργα, ασύμμετρα πλάνα, σφιχτοδεμένο σενάριο και ερμηνείες από ογκόλιθους της υποκριτικής (Κάρι Γκραντ, Ίνγκριντ Μπέργκμαν). Το «Νοτόριους» είναι απλά και απέριττα η επιτομή του χιτσκοκικού στιλ.

Δεσμώτης του ιλίγγου (1958)

Ο μετρ του σασπένς δίνει… ρέστα σκηνοθεσίας και κινηματογραφικής δημιουργίας και ο Δεσμώτης παραμένει η κορυφαία ταινία του Άλφρεντ Χίτσκοκ και παράλληλα μια από τις καλύτερες στην ιστορία του κινηματογράφου.

Ρεβέκκα (1940)

Ο άρχοντας μεταφέρει το μακρινό 1940 στη μεγάλη οθόνη το υποβλητικό μυθιστόρημα της Δάφνη ντι Μωριέ, σε ένα φιλμ που συνδυάζει ρομάντζο, αγωνία και δράμα. Υπέροχοι πρωταγωνιστές, ο Λώρενς Ολίβιε, η Τζόαν Φονταίν και η Τζούντιθ Άντερσον και Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας και Φωτογραφίας για τον Τζόρτζ Μπαρνς.

Η θηλιά (1948)

Η πρώτη έγχρωμη ταινία του μετρ είναι ένα υπέροχο μάθημα ψυχολογίας και ταυτόχρονα ένα ευρηματικό κινηματογραφικό πείραμα, γυρισμένο με μονοπλάνο ήτοι όσο διαρκεί η ταινία, η κάμερα δεν αλλάζει πλάνα αλλά έχει συνεχή κίνηση.

Ο άνθρωπος που γνώριζε πολλά (1956)

Η μοναδική περίπτωση ταινίας του στην οποία έκανε ο ίδιος το remake της, ο «Άνθρωπος» γυρίστηκε πρώτη φορά στην αγγλική περίοδο του σκηνοθέτη (1926) και περιλαμβάνει μια από τις κλασικότερες σκηνές στην ιστορία του κινηματογράφου, εκείνη του φόνου κατά τη διάρκεια της όπερας.

Σιωπηλός μάρτυς (1958)

Για πολλούς η καλύτερη ταινία του Χίτσκοκ, για την οποία όσο λιγότερα γνωρίζεις τόσο το καλύτερο. Έτσι μόνο θα μπορέσεις να ζήσεις την απόλυτα κλειστοφοβική και οφθαλμολάγνα εμπειρία που σου προσφέρει ο μετρ με ένταση, σασπένς και τόνους αγωνίας.

Στη σκιά των τεσσάρων γιγάντων (1959)

Ένα χρόνο μετά τον «Δεσμώτη» και τον «Μάρτυ», ο Άλφρεντ Χίτσκοκ επιστρέφει στο αγαπημένο του είδος της κατασκοπικής περιπέτειας για να μας δώσει μια γεμάτη ανατροπές και άκρως διασκεδαστική ταινία με (μαύρο) χιούμορ και μπόλικο θέαμα.

Ψυχώ (1960)

Ταινία-σταθμός στο είδος του ψυχολογικού τρόμου, το Ψυχώ είναι το λιθαράκι του Χίτσκοκ στην προσθήκη φροϋδικών στοιχείων στο σινεμά. Μια συγκλονιστική διατριβή πάνω στην αγωνία, τον τρόμο και τη φρίκη, βασισμένη σε ένα σενάριο γεμάτο ανατροπές.

Τα πουλιά (1963)

Tο αριστούργημα του Χίτσκοκ βλέπεται περισσότερο ως μια πολυδιάστατη αλληγορία και αποτελεί την τελευταία μεγάλη κινηματογραφική στιγμή του μετρ. Παράλληλα είναι από τις σπάνιες ταινίες του με σκηνή… σπλάτερ. Δεν σου λέμε ποια, θα το καταλάβεις.