Ο κόσμος των Μούμιν από τις εκδόσεις Πατάκη

Οι ιστορίες των Μούμιν είναι ανάμεσα στις πιο δημοφιλείς κλασικές ιστορίες για παιδιά. Η Τούβε Γιάνσσον έγραψε το πρώτο βιβλίο της σειράς των Μούμιν το 1945. Είναι η ιστορία της Μαμάς Μούμιν και του Μούμιν, που ψάχνουν τον Μπαμπά Μούμιν. Μετά από πολλές δυσκολίες και περιπέτειες η οικογένεια σμίγει ξανά σε μια ειδυλλιακή κοιλάδα.

Στα οχτώ βιβλία που ακολούθησαν, η Κοιλάδα των Μούμιν παραμένει το κέντρο της οικογενειακής ζωής. Γύρω από την οικογένεια Μούμιν συγκεντρώνονται σιγά σιγά διάφοροι περίεργοι τύποι: η δεσποινίς Σνόρκιν και ο αδερφός της, ο Σνούφκιν και η Μικρή Μυ, τα Χατιφάτιν και τα Χέμουλιν, το καθένα με τη δική του προσωπικότητα και με τη δική του φιλοσοφία για τη ζωή. Γνωρίστε κι εσείς τον κόσμο των Μούμιν, που είναι γοητευτικός και εμπνέει μικρούς και μεγάλους, μέσα από τέσσερα βιβλία που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Πατάκη (για παιδιά 6-10 ετών).

Η ίδια η συγγραφέας έχει πει για τους ήρωές της: «Η οικογένεια Μούμιν που προσπάθησα να περιγράψω είναι τόσο ολοφάνερα ευτυχισμένη, που δεν το ξέρει καν. Είναι καλά μαζί και παραχωρούν ο ένας στον άλλον απόλυτη ελευθερία – την ελευθερία να είναι ο καθένας μόνος του όποτε το θέλει, την ελευθερία να σκέφτεται και να αισθάνεται με τον δικό του τρόπο, να κρατάει τα μυστικά του ώσπου να νιώσει ο ίδιος έτοιμος να τα μοιραστεί. Κανείς δεν δημιουργεί ενοχές στους άλλους».

Η σειρά έχει μεταφραστεί σε 42 γλώσσες και, επίσης, έχει δραματοποιηθεί για το θέατρο, την όπερα, τον κινηματογράφο, το ραδιόφωνο και την τηλεόραση. Μάθετε περισσότερα για τη σειρά ιστοριών των Μούμιν και αγοράστε την online από εδώ. 

Οι 4 ιστορίες των Μούμιν που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Πατάκη:

Το καπέλο του μάγου Μουμέρλιν
Η άνοιξη φτάνει στην Κοιλάδα των Μούμιν και μαζί της φέρνει και το μαγικό καπέλο του Μεγάλου και Τρανού Μουμέρλιν. Το βρίσκουν ο Μούμιν και οι φίλοι του, ο Σνούφκιν και ο Σνίφιν, στην κορυφή του λόφου και το παίρνουν σπίτι. Μα όταν το χρησιμοποιούν ως καλάθι αχρήστων, διαπιστώνουν πως τα σκουπιδάκια που ρίχνουν μέσα του μεταμορφώνονται σε μικρά μαλακά συννεφάκια, που μπορούν να τα καβαλικέψουν και να πετάξουν. Μα δεν αργούν να καταλάβουν πως ό,τι (και όποιος) μπαίνει μέσα στο καπέλο του Μάγου αλλάζει μορφή. Κι όταν ο Μούμιν φοράει το καπέλο στο κεφάλι του, μεταμορφώνεται και γίνεται ένας Μούμιν αλλιώτικος, που κανείς δεν τον γνωρίζει.

Καλοκαιρινή μπόρα
Όταν η Κοιλάδα πλημμυρίζει και το σπίτι τους βρίσκεται κάτω από το νερό, η οικογένεια Μούμιν αναγκάζεται να βρει άλλο σπίτι. Κι ευτυχώς, εκεί που είναι σκαρφαλωμένοι στη σκεπή τους για να σωθούν, ένα πελώριο σπίτι περνάει πλέοντας από δίπλα τους. Ένα σπίτι περίεργο, γεμάτο παράξενα πράγματα κι αλλόκοτους θορύβους και μυστήρια δωμάτια. Οι Μούμιν, όμως, θα ταξιδέψουν με αυτό – κι όχι μόνο πάνω στο νερό. Όταν το καινούριο σπίτι σταματά στην ακτή, ο Μούμιν και η δεσποινίς Σνόρκιν αποφασίζουν να περάσουν μια νύχτα στη στεριά. Μα ξυπνώντας την άλλη μέρα το πρωί, το σπίτι έχει γίνει άφαντο. Η Μαμά Μούμιν κοντεύει να τρελαθεί από την ανησυχία της. Μα ο Μπαμπάς Μούμιν καταστρώνει ένα θαυμάσιο σχέδιο για να ξαναβρεθούν όλοι μαζί.

Θαλασσινό ταξίδι
Είναι δυνατόν; Μπορούν ποτέ τα Μούμιν να εγκαταλείψουν την Κοιλάδα τους; Το σπίτι τους το αγαπημένο; Και όμως: Ακόμα και μια οικογένεια σαν αυτή, χρειάζεται κάποια στιγμή την αλλαγή του ταξιδιού. Όλοι μαζί, λοιπόν, φεύγουν και πηγαίνουν να ζήσουν σε ένα μικρό νησάκι στη μέση της θάλασσας. Σ’ ένα νησί όπου δεν υπάρχει τίποτα, παρά μόνο ένας φάρος. Στο καινούργιο τους σπίτι θα δυσκολευτούν, θα βολευτούν, θα κάνουν πράγματα που δεν μπορούσαν και δεν τολμούσαν να κάνουν στην Κοιλάδα. Εξερευνώντας κι ανακαλύπτοντας το καινούργιο τους σπίτι η οικογένεια ανακαλύπτει και πολλά αναπάντεχα πράγματα για τον ίδιον τον εαυτό της. Ο Μούμιν θα γνωρίσει καλύτερα τη Μόρα, η Μαμά Μούμιν θα αρχίσει να ζωγραφίζει, ο Μπαμπάς Μούμιν θα μελετήσει τα μυστήρια της θάλασσας και η Μικρή Μυ θα ξεδιαλύνει το αίνιγμα του εξαφανισμένου φαροφύλακα.

Κομήτης στην κοιλάδα
Ένας κομήτης σκίζει το διάστημα ίσια καταπάνω στη Γη και κανείς δεν ξέρει πώς να σωθεί. Θα καταστρέψει τους πάντες και τα πάντα; Ο Μούμιν αποφασίζει να ψάξει το θέμα, να προσπαθήσει να βρει λύση. Μαζί με τον Σνίφιν ξεκινούν και ρίχνονται με τα μούτρα σε μια περιπέτεια, που θα είναι σίγουρα γεμάτη κινδύνους και υποσχέσεις. Ο Σνούφκιν θα τους συναντήσει και όλοι μαζί θα φτάσουν ως το Αστεροσκοπείο, στην κορυφή των Μοναχικών Βουνών, για να ρωτήσουν τους σοφούς καθηγητές και να μάθουν για τον Κομήτη. Στον δρόμο τους συναντούν κροκόδειλους, θησαυρούς και τα αδέρφια Σνόρκιν. Και μαθαίνουν ότι ο Κομήτης δεν θα πέσει σε κάποιο μακρινό σημείο της Γης, αλλά ακριβώς… στην Κοιλάδα των Μούμιν.

Λίγα λόγια για τον κόσμο των Μούμιν
Διαβάστε παρακάτω μέρος από τον πρόλογο των ιστοριών, από την μεταφράστριά τους, Μαρία Αγγελίδου:

Υπάρχουν κάποιοι λίγοι τυχεροί συγγραφείς, που κατορθώνουν να δημιουργήσουν αληθινούς ολόκληρους κόσμους, με τα πλάσματά τους, τις γλώσσες τους, τους χάρτες τους, τις ιστορίες τους. Τη Νάρνια, τη Μέση Γη, το Χόγκουαρτς του Χάρυ Πότερ, τη Ντίσνεϋλαντ, αυτήν ακόμα τη Νεφελοκοκκυγία… Σ’ αυτή την υπέροχη παρέα έχει δικαιωματικά τη θέση της και η Κοιλάδα των Μούμιν, ο κόσμος που έγραφε και ζωγράφιζε όλη της τη ζωή σχεδόν η φινλανδο-σουηδή Τούβε Μάρικα Γιάνσον.

Ο κόσμος των Μούμιν είναι ωραίος αλλά κι επικίνδυνος. Έχει τοπία ειδυλλιακά, δέντρα απίστευτα, ζώα που μιλάνε, νόστιμα φαγητά, όμορφα παιχνίδια. Έχει, όμως, και πλημμύρες, φουρτούνες, στεναχώριες, ακόμα και κομήτες που απειλούν να πέσουν πάνω στη Γη - και μάλιστα ειδικά πάνω στην Κοιλάδα, πάνω στο σπίτι των Μούμιν. Τα Μούμιν, ωστόσο, επιβιώνουν και τα όπλα τους είναι απλά, χειροπιαστά ...κι αναπάντεχα: φροντίζουν να έχουν ξύλα για τη φωτιά τους, να μη στάζει η στέγη τους, να φέρονται ευγενικά στους ξένους όσο απειλητικοί ή παράξενοι κι αν φαίνονται. Το σπίτι στην κοιλάδα είναι μια όαση ασφαλής και οικεία, όχι μόνο για τα μέλη της οικογένειας, αλλά και για τους φίλους, τους μακρινούς συγγενείς, τους περαστικούς. Ένα σπίτι-σπιτικό, όπου όλοι είναι πάντα καλοδεχούμενοι, χωρίς ποτέ να οφείλουν εξηγήσεις για τις πράξεις ή τις σκέψεις τους. Η Μύμπλιν, που έχει εγκαταλείψει δυο κόρες, τη Μύμπλιν και τη Μικρή Μύ, αφήνοντας τη μεγάλη να μεγαλώνει τη μικρή στο σπίτι των Μούμιν, δεν είναι για κανένα λόγο λιγότερο αγαπητή, για κανένα λόγο κατακριτέα. Ένα σπίτι τελικά, που οι ένοικοί του δεν εγκαταλείπουν - όπως κάνουν όλοι οι ήρωες των παιδικών βιβλίων, από τότε που άρχισαν να γράφονται τα παραμύθια-, αλλά απολαμβάνουν και χαίρονται , χωρίς να νοιώθουν την παραμικρή επιθυμία να το αφήσουν. Ακόμα και ο Σνούφκιν, αυτός ο κατ’ εξοχήν πλάνης και μποέμ και κοσμογυριστής της οικογένειας, μπορεί να φεύγει κάθε χρόνο για τα νότια, αλλά γυρίζει πάντα την άνοιξη, με ακρίβεια ρολογιού.

Σαν όλους τους κόσμους της φαντασίας, έτσι και ο κόσμος των Μούμιν έχει τους χάρτες του. Η Τούβε Γιάνσον αγαπούσε τους χάρτες. Οι κάρτες που έστελνε από τα πολλά ταξίδια της στους δικούς της ήταν γεμάτες αυτοσχέδιους χάρτες. Το ίδιο και τα βιβλία της: τόσο η ίδια όσο και οι ήρωές της σχεδιάζουν πολλά και διάφορα σημεία του κόσμου των Μούμιν. Ολοκληρωμένος όμως ο χάρτης του κόσμου αυτού δεν υπάρχει - αν και κάποιοι από τους λάτρεις των Μούμιν έχουν δοκιμάσει τις δυνάμεις τους και τις εμπνεύσεις τους στο πεδίο αυτό.