Πέντε βιβλία φτιαγμένα για τη μεγάλη οθόνη

της Ηρώς Κουνάδη

Οι αντιδράσεις που συνήθως ακολουθούν την ανακοίνωση ότι ένα αγαπημένο σου βιβλίο πρόκειται να μεταφερθεί στο σελιλόιντ είναι, κατά σειρά, χαρά, ανυπομονησία, αντιρρήσεις για τους συντελεστές («μα ποιος σκέφτηκε τον James Bond για Βρετανό Κατάσκοπο στο Ράφτη του Παναμά; Καμία φαντασία πια;») και τελικά, με την έξοδο της ταινίας στις αίθουσες, γκρίνια: «Έλα τώρα, το βιβλίο ήταν εκατό φορές καλύτερο». «Παρέλειψαν βασικά στοιχεία της πλοκής». «Τα ‘λεγα εγώ εξαρχής ότι ο Pierce Brosnan είναι ατάλαντος. Κατέστρεψε όλη την ταινία».

Παρ’ όλα αυτά, εμείς οι... διχασμένοι ανάμεσα στις δύο τέχνες δεν έχουμε σταματήσει να σκεφτόμαστε, κάθε φορά που τελειώνουμε ένα καλό βιβλίο, πόσο καλή ταινία θα γινόταν. Πέντε από αυτά συγκεντρώσαμε στη λίστα που ακολουθεί, μαζί με τους κατά-προτίμηση-σκηνοθέτες, προς αποφυγή δυσάρεστων εκπλήξεων και εκβάσεων όπως οι παραπάνω.

Το Κόκκινο στο φτερό του παπαγάλου του Daniel Chavarria

Η ιστορία σε 34 λέξεις: Ευυπόληπτος Ουρουγουανός με διαβατήριο Αργεντινής κάνει τον επιχειρηματία στην Κούβα, κινεί τις υποψίες συμπατριώτη του – πολιτικού κρατούμενου της ουρουγουανής δικτατορίας και ερωτευμένου με συνοδό κυρίων η οποία ονειρεύεται να φύγει στην Ευρώπη. Ακολουθεί ανθρωποκυνηγητό.
Γιατί θα μας άρεσε να το δούμε στις σκοτεινές αίθουσες: Γιατί από τις πρώτες τριάντα σελίδες μοιάζει φτιαγμένο για να γίνει ταινία: Η κινηματογραφική αφήγηση που κινείται μπρος-πίσω στον χρόνο εξυπηρετεί τέλεια, εκτός από την πλοκή και τις ανατροπές της, και την αποκαθήλωση των χαρακτήρων –οι αρχικά «καλοί» εκ των οποίων είναι τελικά «κακοί» και το ανάποδο. Και για το εξωτικό σκηνικό της Αβάνα σε κάθε σκηνή.
Ποιος θα το σκηνοθετούσε: Ο Martin Scorsese, για να κάνει τα θαύματά του με τα flashback και τα «καλοί-κακοί-καλοί-κακοί» στους χαρακτήρες.
Μέχρι τότε: Αγοράστε το από τις εκδόσεις Opera.

Ο νούμερο ένα καταζητούμενος του John Le Carre

Η ιστορία σε 41 λέξεις: Τσετσένος Μουσουλμάνος παράνομος μετανάστης στο Αμβούργο θέλει και δεν θέλει τη βρώμικη κληρονομιά που του έχει αφήσει ο πατέρας του, εξοργίζει μυστικές υπηρεσίες και τραπεζίτη ο οποίος ερωτεύεται την δικηγόρο που τον υπερασπίζεται. Εκείνη όμως είναι ερωτευμένη με τον πελάτη της.
Γιατί θα μας άρεσε να το δούμε στις σκοτεινές αίθουσες: Για το σασπένς του και τους συγκλονιστικούς του χαρακτήρες που αλλάζουν διαρκώς στρατόπεδα, από την αρχή μέχρι το τέλος, κάνοντας δύσκολο το να μαντέψει κανείς το τέλος (εκτός αν έχει διαβάσει το βιβλίο). Και για την καθαρή, προσγειωμένη και ανθρώπινη ματιά στον σύγχρονο «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας». Διαβάστε ολόκληρη την κριτική μας εδώ.
Ποιος θα το σκηνοθετούσε: Ο Steven Spielberg, για να του δώσει την ιστορική χροιά που τόσο αγαπά τα τελευταία χρόνια. Κατά προτίμηση με τον Javier Bardem στον ρόλο του τίτλου.
Μέχρι τότε: Αγοράστε το online από τις Εκδόσεις Bell, ή κάντε υπομονή μέχρι τον προσεχή Νοέμβριο, που θα το δούμε όντως στις αίθουσες από τον Anton Corbijn (του Control) με τον Daniel Bruhl (του Goodbye Lenin) στον ρόλο του τίτλου.



Ο πόλεμος των θεών του Neil Gaiman

Η ιστορία σε 38 λέξεις: Πρώην κατάδικος αποφυλακίζεται, γνωρίζει μυστηριώδη τύπο που αυτοσυστήνεται Wednesday αλλά στην πραγματικότητα είναι αιμοσταγής Σκανδιναβός θεός, ο οποίος του ζητά να γίνει σωματοφύλακάς του και τον μπλέκει στον παράξενο πόλεμο των παλιών με τους νέους θεούς της Αμερικής.
Γιατί θα μας άρεσε να το δούμε στις σκοτεινές αίθουσες: Για την παρέλαση αψεγάδιαστων χαρακτήρων, τους συμβολισμούς που δεν επιχειρούν ούτε μια στιγμή να «κουνήσουν το δάχτυλο» στον θεατή/ αναγνώστη, την απολαυστική πλοκή και την φαντασμαγορική ανατροπή στο τέλος. Διαβάστε παλαιότερη κριτική μας εδώ.
Ποιος θα το σκηνοθετούσε: Ο Tim Burton. Θα το καταδιασκέδαζε.
Μέχρι τότε: Αγοράστε το online από εδώ, ή κάντε υπομονή ένα-δυο χρονάκια, μέχρι να το φέρει η HBO στις μικρές οθόνες μας. 



Σαλιμάρ ο κλόουν του Salman Rushdi

Η ιστορία σε 30 λέξεις: Ινδουίστρια αγαπημένη Μουσουλμάνου ακροβάτη στο Κασμίρ το σκάει με Αμερικανό Πρέσβη, ο ακροβάτης θολώνει και τον σκοτώνει μπροστά στην κόρη του, τα media αποκτούν τον νέο αγαπημένο τους τρομοκράτη.
Γιατί θα μας άρεσε να το δούμε στις σκοτεινές αίθουσες: Για την καταιγιστική πλοκή, την εμβάθυνση στους χαρακτήρες που όλοι έχουν δίκιο και όλοι άδικο, και το υποβόσκον χιούμορ του «να πώς κατασκευάζονται οι τρομοκράτες».
Ποιος θα το σκηνοθετούσε: Ο Guy Ritchie. Τελεία.
Μέχρι τότε: Αγοράστε το online από το site των Εκδόσεων Ψυχογιός.

Αγριεμένοι ανάπηροι επιστρέφουν από καυτά κλίματα του Tom Robbins

Η ιστορία σε 33 λέξεις: Αναρχικός που δουλεύει για την κυβέρνηση καίγεται να ξεπαρθενέψει την ανήλικη ετεροθαλή αδελφή του και παράλληλα ερωτεύεται παράφορα μια καλόγρια δέκα χρόνια μεγαλύτερή του. Στο ενδιάμεσο, μπλέκει με διάφορους περίεργους τύπους και πολιτισμούς.
Γιατί θα μας άρεσε να το δούμε στις σκοτεινές αίθουσες: Κατ’ αρχάς, γιατί δεν έχουμε δει κανένα βιβλίο του μέγιστου Ρόμπινς να γίνεται ταινία, εκτός από την μάλλον μέτρια κινηματογραφική μεταφορά του "Ακόμα και οι Καουμπόισσες Μελαγχολούν". Και γιατί οι "Ανάπηροι" έχουν ίσως περισσότερο από τα υπόλοιπα μια απολαυστική ιστορία για να καμουφλάρει τις φιλοσοφίες του –οι οποίες αποτυπώνονται σαφώς καλύτερα στο χαρτί απ’ ό,τι στο πανί.
Ποιος θα το σκηνοθετούσε: Ο Wes Anderson, για να το κάνει λίγο ακόμη πιο σουρεάλ απ’ ό,τι είναι.
Μέχρι τότε: Αγοράστε το online από το site των Εκδόσεων Αίολος.