Σινε-υστερίες: Οι ταινίες που μας… στοίχειωσαν

της Ηρώς Κουνάδη

Πρέπει να είναι βασανιστικό για τους μη fans του Χάρι Πόττερ να βλέπουν παντού γύρω τους αφίσες, ξόρκια, facts, φωτογραφίες, fan fiction και συνεντεύξεις των πρωταγωνιστών, των δημιουργών και των τρίτων ξαδέρφων τους κάθε φορά που βγαίνει ένα ακόμη sequel της πλέον επιτυχημένης σειράς στην ιστορία του κινηματογράφου. Για να σας δώσουμε κουράγιο, θυμίζουμε κατ’ αρχήν ότι η σειρά έφτασε στο τέλος της, και θυμόμαστε πολύ χειρότερες μαζικές ψυχώσεις που βγήκαν από τις σκοτεινές αίθουσες και κατέκτησαν τον κόσμο. Διότι, όπως και να το κάνουμε, καλύτερα ένας μάγος με ραβδί παρά η Ρόουζ που κλαίει πάνω από τον Τζακ που πνίγεται, ενώ θα μπορούσε κάλλιστα να τον είχε τραβήξει πάνω στη σχεδία.

Jurassic Park: Δημιούργησε τεράστιες ουρές έξω από τα σινεμά τον χειμώνα του 1993, οπότε και προβλήθηκε για πρώτη φορά. Έγινε σε χρόνο-ρεκόρ η πλέον επιτυχημένη εμπορικά ταινία του Στίβεν Σπίλμπεργκ, και η πιο επιτυχημένη ταινία όλων των εποχών, φτάνοντας τις συνολικές εισπράξεις των 914 εκατομμυρίων δολαρίων. Θύμισε στους επιστήμονες ότι κάποτε υπήρχαν δεινόσαυροι, και καταδίκασε την ανθρωπότητα να διαβάζει για τα επόμενα τέσσερα χρόνια μια φορά την εβδομάδα στις εφημερίδες για κάποιον τρελό που σχεδίαζε να φτιάξει ένα αληθινό Jurassic Park. Μέχρι που ο Τιτανικός κατέρριψε το ρεκόρ της και σωθήκαμε.

Τιτανικός: Σωθήκαμε, τρόπος του λέγειν. Η απίστευτα μελό μπαλάντα της Celine Dion έγινε το μόνιμο σάουντρακ κάθε εφηβικού πάρτι/ lounge bar/ θερινού σινεμά που σεβόταν τον εαυτό του, για την επόμενη πενταετία. Ο Τιτανικός σάρωσε τα Όσκαρ, καταρρίπτοντας το ρεκόρ του Μπεν Χουρ και αδικώντας υπέροχες ταινίες που είχαν την ατυχία να βγουν την ίδια χρονιά (βλέπε Καλύτερα Δε Γίνεται), έσπασε τα ρεκόρ εισπράξεων, καταφέρνοντας να μπει στην ιστορία ως η πρώτη ταινία που ξεπέρασε το ένα δισεκατομμύριο δολάρια σε εισπράξεις, κι έκανε τον James Cameron να θεωρήσει εαυτόν «βασιλιά του κόσμου», να το βροντοφωνάξει στο Kodak Theater με το Όσκαρ ανά χείρας, και να μας απειλεί τώρα με 3D επανέκδοση για τον Απρίλιο του 2012.

Οι πειρατές της Καραϊβικής: Η πρώτη ταινία, που βγήκε στις αίθουσες το 2003, αναζωπύρωσε το ενδιαφέρον για τις πειρατικές ιστορίες, έβαλε την κατάφαση “ay!” στη ζωή μας, και χάρισε στους χρήστες του Facebook την δυνατότητα ρύθμισης της γλώσσας σε English (pirate). Οι εισπράξεις των τεσσάρων ταινιών ανέρχονται μέχρι σήμερα σε 3 δισεκατομμύρια δολάρια. Savvy?

Lord of the Rings: Όσα δεν κατάφεραν τα βιβλία, τα έκαναν οι ταινίες: λεξικά για τις δύο γλώσσες των ξωτικών κυκλοφόρησαν σε όλες τις γλώσσες του κόσμου (ναι, και στα ελληνικά), online μαθήματα κάθε γλώσσας των βιβλίων (του black speech περιλαμβανομένου) κατέκλυσαν το internet, οι πωλήσεις της τριλογίας και όλων των υπόλοιπων βιβλίων του Τόλκιν εκτινάχθηκαν στα ύψη, ο Βίγκο Μόρτενσεν έγινε σταρ (κι ο Ελάιζα Γουντ έγινε «ο Φρόντο», χάνοντας κάθε ευκαιρία για μετέπειτα καριέρα) και η Νέα Ζηλανδία ο νέος hot προορισμός όλων των «ψαγμένων» ταξιδιωτών. Οι τρεις ταινίες συνολικά έκαναν εισπράξεις 2,9 δισεκατομμυρίων ευρώ, και, οκτώ χρόνια αργότερα, νέα box set (σε extended version, uncut version, gift set version, blu-ray version και δε συμμαζεύεται) κάνουν την εμφάνισή τους κάθε Χριστούγεννα.

Inception: Πολλές εργατοώρες σπαταλήθηκαν πέρυσι τον Αύγουστο στα γραφεία όλου του κόσμου, σε συζητήσεις σχετικά με το αν πέφτει ή όχι η σβούρα στο τέλος. Οι αναλύσεις των ονείρων απέκτησαν νέο νόημα, το viral marketing απέκτησε επιτέλους υπόληψη (το Inception ήταν η πρώτη ταινία της οποίας το διαφημιστικό budget των 100 εκατομμυρίων δολαρίων διατέθηκε, στο μεγαλύτερο μέρος του, στο viral marketing) και το Inception κατέκτησε την 28η θέση στη λίστα των 50 εμπορικότερων ταινιών όλων των εποχών (με εισπράξεις 823 εκατομμυρίων δολαρίων) παρά το γεγονός ότι κυκλοφόρησε κατακαλόκαιρο.

Σινε-υστερίες α λα ελληνικά
Safe Sex: Ήταν το μακρινό 1999, όταν το Safe Sex των Ρέππα – Παπαθανασίου σήκωσε την βαριά ταφόπλακα που είχε πέσει πάνω στον ελληνικό κινηματογράφο τα τελευταία τριάντα χρόνια, έκοψε ένα εκατομμύριο εισιτήρια στις αίθουσες, κι έκανε τους πάντες να παραληρούν, ότι το ελληνικό σινεμά ξαναζεί. Δώδεκα χρόνια αργότερα, οι ατάκες της ταινίας είναι ακόμα αναγνωρίσιμες, ο «μύθος» της ζει μέσα από την ομώνυμη (και σαφώς λιγότερο επιτυχημένη) τηλεοπτική σειρά, και η εμπορική επιτυχία ξεπεράστηκε μόνο από την…

…Πολίτικη Κουζίνα: Θύμισε στους Έλληνες πόσο αγαπούν την πολίτικη κουζίνα, γέμισε την Αθήνα με τα σχετικά ταβερνάκια, συγκίνησε τα πλήθη και έγινε η απόλυτη εισπρακτική επιτυχία του ελληνικού κινηματογράφου, ξεπερνώντας τα 1,2 εκατομμύρια εισιτήρια στους κινηματογράφους. Οι ατάκες του παππού («κανέλλα: και πικρή και γλυκιά, όπως όλες οι γυναίκες», «την Πόλη την είπαν Πόλη επειδή ήταν η πιο όμορφη πόλη του κόσμου»...) ακούγονται –και γράφονται– μέχρι σήμερα, σχεδόν μια δεκαετία μετά. Επίσης, σχεδόν μια δεκαετία μετά, όποτε προβάλλεται στην τηλεόραση ανοίγεις την μπαλκονόπορτα και ακούς συγκρατημένους λυγμούς από το διπλανό διαμέρισμα –και κάποιος πάντα ακούγεται να λέει «αμάν πια, πενήντα φορές το έχεις δει, πότε θα σταματήσεις να κλαις;».