Βιβλία για να περάσουμε τον Αύγουστο

Ξεδιαλέξαμε από την καλοκαιρινή βιβλιοπαραγωγή τους καλύτερους τίτλους που θα συντροφεύσουν τις αυγουστιάτικες βουτιές μας.
Βιβλία για να περάσουμε τον Αύγουστο

Γράφει ο Σπύρος Σμυρνής

Βρισκόμαστε πια στην καρδιά του Αυγούστου και αυτό που μας ενδιαφέρει περισσότερο είναι πόσα μπάνια θα γράψει φέτος το κοντέρ, συνεχίζοντας με αμείωτο ρυθμό τις ξάπλες στην παραλία και τις βουτιές. Στην τσάντα της παραλίας θα βρεθούν κι αγαπημένα βιβλία που κυκλοφόρησαν πρόσφατα κι είναι βέβαιο ότι θα μας συντροφεύσουν για όλο τον Αύγουστο. Άσε μας να σε βοηθήσουμε να διαλέξεις ποιο θα είναι το αμέσως επόμενο που θα ξεκινήσεις.

Ξένο Χώμα της Τζανίν Κάμμινς (εκδόσεις Δώμα)



«Μέχρι χτες, η Λύδια ζούσε μια συνηθισμένη ζωή στο Ακαπούλκο του Μεξικού. Όσα αγαπούσε ήταν εκεί: η οικογένειά της, το βιβλιοπωλείο της, το σπίτι της. Σήμερα, έχει χάσει τα πάντα.   

Και τώρα τρέχει, χωρίς ανάσα, μαζί με τον οκτάχρονο γιο της, τον Λούκα. Τρέχει να ξεφύγει απ’ το καρτέλ που λυμαίνεται την πόλη και που διψά για εκδίκηση. Μόνη ελπίδα για τη Λύδια και τον Λούκα είναι να βρουν καταφύγιο στις Ηνωμένες Πολιτείες διασχίζοντας την απέραντη χώρα του Μεξικού. Να περάσουν παράνομα τα σύνορα, να φτάσουν στο ξένο χώμα.   

Πρώτα όμως πρέπει να μείνουν ζωντανοί».

Η περίληψη που θα βρεις γραμμένη στο οπισθόφυλλο του βιβλίου της Κάμμινς μοιάζει με το βασικό στόρι πολλών χολιγουντιανών action thrillers που γεμίζουν τις συνδρομητικές πλατφόρμες εκεί έξω. Βέβαια ο Στίβεν Κινγκ διαφωνεί, καθώς μας προκαλεί να διαβάσουμε τις πρώτες δέκα σελίδες του βιβλίου και μετά να μην το τελειώσουμε. Long Live the King θα πούμε λοιπόν και long live Τζανίν Κάμινγκς που έγραψε ένα καταιγιστικό μυθιστόρημα το οποίο αποτυπώνει αδυσώπητα την πραγματικότητα της αναγκαστικής μετανάστευσης: τη βίαιη φυγή, την αγωνία, τη ζωή στο δρόμο, την αυθαιρεσία οποιουδήποτε διαθέτει εξουσία, δύναμη ή όπλα.

Χάρη στη συναρπαστική γραφή, τους ρεαλιστικούς διαλόγους και το συνεχές run and gun της πλοκής το Ξένο Χώμα θα σου κόψει την ανάσα από την πρώτη μέχρι την τελευταία σελίδα και θα μπει αυτόματα στη λίστα σου με τα αγαπημένα βιβλία των τελευταίων χρόνων.

Πυρά του Gyorgy Dragoman (εκδόσεις Κλειδάριθμος)



 «Η δεκατριάχρονη Έμα μεγαλώνει σε μια χώρα της Ανατολικής Ευρώπης με δικτατορικό καθεστώς, όπου η καταπίεση δεν έχει τέλος. Όταν οι γονείς της σκοτώνονται, μπαίνει σε ορφανοτροφείο, αλλά πολύ σύντομα την παίρνει από εκεί η γιαγιά της, μια ηλικιωμένη γυναίκα την οποία η Έμα γνωρίζει για πρώτη φορά.

Και ενώ η πατρίδα της συγκλονίζεται από μια βίαιη επανάσταση, η Έμα –σαν  μαθητευόμενη μάγισσα– αρχίζει να μαθαίνει τους τρόπους της Γιαγιάς, που ξέρει να λέει το φλιτζάνι, μπορεί να πληγώνει ή να γιατρεύει ανθρώπους κατά βούληση και μοιράζεται το σπίτι της με το φάντασμα του νεκρού άντρα της. Αλλά δεν είναι αυτός ο μοναδικός λόγος που οι περισσότεροι κάτοικοι της μικρής πόλης αντιμετωπίζουν τη Γιαγιά με καχυποψία και περιφρόνηση. Υποψιάζονται ότι αυτή και ο μακαρίτης σύζυγός της είχαν κάποια ανάμιξη στην εξαφάνιση επίσημων εγγράφων της μυστικής αστυνομίας του καθεστώτος.

Καθώς η Έμα μαθαίνει την ιστορία της οικογένειάς της, συνειδητοποιεί ότι πασπαλίζοντας την καθημερινότητα με λίγη μαγεία οι παππούδες της έβρισκαν μια διαφυγή από την ωμή πραγματικότητα». Αυτά θα δεις λίγο πολύ γραμμένα στο οπισθόφυλλο του βιβλίου.

Ο Dragoman με την Πυρά καταφέρνει να ξεχωρίσει ανάμεσα στους Ευρωπαίους συγγραφείς της γενιάς του, χάρη στην εξαιρετική και βαθιά στοχαστική γραφή του, η οποία εντυπωσιάζει τον αναγνώστη από την πρώτη κιόλας σελίδα του βιβλίου. Πατώντας στο πάντα αγαπημένο κι ενδιαφέρον μοτίβο ενός τρομακτικού παραμυθιού στήνει μια πολιτική αλληγορία που γεννά ένα σπουδαία μυθιστόρημα που δεν θα μπορείς να πάρεις τα μάτια σου από πάνω του. Σημείωσε το όνομα του Dragoman και την Πυρά γιατί θα τα συναντάς αμφότερα σε όλες τις καλοκαιρινές βιβλιοσυζητήσεις που σέβονται τον εαυτό τους.

Η Υπόσχεση του Damon Galgut (εκδόσεις Διόπτρα)



«Σε μια φάρμα έξω από την Πρετόρια οι Σουάρτ συγκεντρώνονται για την κηδεία της μητέρας της οικογένειας, αλλά κάτω από το πένθος βράζουν οι διαφορές τους…

Από τη νεότερη γενιά, ο Άντον και η Άμορ καταλήγουν να απεχθάνονται όσα αντιπροσωπεύει η οικογένειά τους, όπως η αθετημένη υπόσχεση στη μαύρη υπηρέτρια, τη Σαλομέ, που έχει περάσει όλη της τη ζωή δουλεύοντας γι’ αυτούς.

Της υποσχέθηκαν κάποια στιγμή ότι θα της δώσουν το σπίτι της, τη γη της… αλλά τα χρόνια και οι δεκαετίες περνούν και η υπόσχεση δεν εκπληρώνεται ποτέ». Η παραπάνω περίληψη θα σε εισάγει στον λογοτεχνικό κόσμο της Υπόσχεσης, ενός εκ των σημαντικότερων βιβλίων των τελευταίων ετών.

Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι απέσπασε το βραβείο Booker για το 2021, χαρίζοντας δικαίως στον Damon Galgut την καλλιτεχνική αθανασία. Όταν τελειώσεις την ανάγνωση του βιβλίου, μια πρόταση θα γυρνά συνέχεια στο κεφάλι σου. «Ο χρόνος κυλάει διαφορετικά για όσους είναι αποκλεισμένοι από τον κόσμο». Εκεί περικλείεται το βαθύτερο νόημα της υπόσχεσης που συμβολικά και προφητικά σχεδόν ξεκινά από μια οικογένεια και φτάνει σε ένα έθνος κι έπειτα στον κόσμο ολόκληρο.

Με αφηγηματική μαεστρία ο Galgut πατά σαν χορευτής από το ένα λογοτεχνικό είδος στο άλλο, χωρίς να θυσιάζει τη ροή της ιστορίας του η οποία σε αιχμαλωτίζει από τις πρώτες κιόλας λέξεις που γεμίζουν την Υπόσχεση.

Ο Σινεφίλ του Γουόκερ Πέρσυ (εκδόσεις Καστανιώτη)



«Ο Μπινξ Μπόλινγκ είναι ένας νεαρός και επιτυχημένος χρηματιστής, γόνος μιας παλιάς κρεολικής οικογένειας της Νέας Ορλεάνης, η ιστορία της οποίας ξετυλίγεται μέσα από τις δικές του αφηγήσεις, της μητέρας του αλλά και της δυναμικής θείας Έμιλι. Ο ίδιος γεμίζει τις μέρες του με κινηματογράφο και περιστασιακό σεξ. Η καθημερινότητα δεν του προσφέρει κάτι που αξίζει να το συγκρατήσει.

Εκτιμά μόνο σκηνές από ταινίες όπως Ο τρίτος άνθρωπος και Η ταχυδρομική άμαξα, όχι όμως και τις προσωπικές, συναισθηματικές στιγμές που ξέρει ότι οι υπόλοιποι θεωρούν πολύτιμες. Ωστόσο, προτού κλείσει τα τριάντα, όλα αλλάζουν για τον πρωταγωνιστή του βιβλίου. Ξεκινάει μια αναζήτηση για ένα είδος αυθεντικής εμπειρίας. Οι επιπτώσεις του εγχειρήματος, τόσο για τον εαυτό του όσο και για την ασταθή ξαδέρφη του Κέιτ, αποδεικνύονται τρομερές, τραγικές και ανεξίτηλες». Αυτά είναι γραμμένα στο οπισθόφυλλο του βιβλίου του Πέρσυ εν είδει περίληψης.

Μόλις ολοκληρώσεις την ανάγνωση του Σινεφίλ θα παρακαλέσεις μεγαλόφωνα τον Κουεντίν Ταραντίνο να αφήσει στην άκρη τα σεναριακά του αδιέξοδα και να το κάνει ταινία. Ο Πέρσυ δεν είναι τυχαίο που μνημονεύεται και χαιρετίζεται ως ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους λογοτέχνες του αμερικανικού Νότου.

Ο Σινεφίλ είναι όλα όσα αναζητάς από ένα καλό βιβλίο. Άλλοτε ξεκαρδιστικός με πινελιές λεπτού κι εμπνευσμένου χιούμορ κι άλλοτε σκληρά και ωμά ρομαντικός αναζητώντας νόημα, σε έναν κόσμο που συλλέγει καταναλωτικά αγαθά, προσπερνώντας ράθυμα τις στιγμές και τις αναμνήσεις. Ο Σινεφίλ στέκεται μόνος εναντίον όλων και προσπαθεί να νικήσει τους δαίμονες που περιμένουν κάθε μοναχικό άνθρωπο στη γωνία. Εξαιρετικό ανάγνωσμα.

Χρόνος Δολοφόνος του Μισέλ Μπισί (εκδόσεις Κέδρος)



Αν πιάσεις στα χέρια σου τον Χρόνο Δολοφόνο του Μισέλ Μπισί θα διαβάσεις στο οπισθόφυλλο του βιβλίου: «Το καλοκαίρι του 1989 η δεκαπεντάχρονη Κλοτίλντ κάνει διακοπές με την οικογένειά της στην Κορσική. Σε έναν δρόμο όλο απότομες στροφές το αυτοκίνητό τους βγαίνει από την πορεία του και πέφτει σε γκρεμό. Επιζεί μόνο η Κλοτίλντ.

Είκοσι εφτά χρόνια αργότερα, το καλοκαίρι του 2016, η Κλοτίλντ επισκέπτεται πάλι την Κορσική μαζί με τον άντρα της και την έφηβη κόρη της. Πιστεύει πως το ταξίδι αυτό θα είναι ένας τρόπος να λυτρωθεί από το παρελθόν και να χτίσει μια γέφυρα επικοινωνίας με την κόρη της.

Να όμως που στο ίδιο ακριβώς μέρος όπου είχε περάσει εκείνο το καλοκαίρι η Κλοτίλντ λαμβάνει ένα γράμμα. Από τη μητέρα της. Που αποκλείεται να είναι ζωντανή. Καθώς ξυπνούν μέσα της εικόνες από το παρελθόν, η Κλοτίλντ αρχίζει να αμφισβητεί τη μνήμη της. Τόσα χρόνια ήταν βέβαιη ότι είχε δει τον πατέρα, τη μητέρα και τον αδελφό της νεκρούς.

Τότε ποιος της έστειλε το γράμμα; Και γιατί;»

Ο Μπισί θεωρείται δικαίως μετρ της αστυνομικής λογοτεχνίας στη Γαλλία, όπως μαρτυρά κι ο Χρόνος Δολοφόνος που ξεχωρίζει ανάμεσα στις πολλές επιλογές του είδους για το φετινό καλοκαίρι. Το εξαιρετικό αφηγηματικό τέμπο, ο καταιγιστικός ρυθμός, το αμείωτο σασπένς κι η αγωνία που χτίζει ο Μπισί σελίδα τη σελίδα, αιχμαλωτίζει τον αναγνώστη που ψάχνει εναγωνίως να βρει ολίγο ελεύθερο χρόνο προκειμένου να συνεχίσει το διάβασμα. Βάλτο στη λίστα με όσα αστυνομικά αξίζει να διαβάσεις, χθες!

 

Μπείτε στη συζήτηση

σχόλια

v