Τα καλύτερα βιβλία του φετινού καλοκαιριού

Το καλοκαίρι είναι μια από τις πλέον αγαπημένες εποχές των βιβλιόφιλων γιατί οι διακοπές τους επιτρέπουν να ασχοληθούν ακόμη περισσότερο με το αγαπημένο τους σπορ. Βοηθάει βέβαια λίγο κι η βιβλιοπαραγωγή των τελευταίων μηνών η οποία κι έχει βάλει ψηλά τον πήχη, χαρίζοντάς μας εξαιρετικούς τίτλους.

Κάποιους από αυτούς θα βρεις και παρακάτω, με την ελπίδα να σε συντροφεύσουν με τους χαρακτήρες τους το φετινό καλοκαίρι.

Η Ανθρώπινη Δουλεία του Somerset Maugham (εκδ. Μεταίχμιο)

«Στην Ανθρώπινη δουλεία, που εκτυλίσσεται από το 1885 έως το 1906, παρακολουθούμε την ιστορία του Φίλιπ Κάρεϊ, ενός ορφανού που διψά για ζωή, αγάπη και περιπέτεια. Ο μικρός Φίλιπ, με μερική αναπηρία στο αριστερό του πόδι, και με μια έμφυτη ευαισθησία που έρχεται σε σύγκρουση με το περιβάλλον του, παλεύει να βρει τη θέση του στον κόσμο. Εγκαταλείπει το ασφυκτικό περιβάλλον της αγγλικής επαρχίας και τις ψυχρές σχέσεις με τον θείο που ανέλαβε ως κηδεμόνας του, και πηγαίνει στο Παρίσι για να σπουδάσει ζωγραφική. Καθώς ανακαλύπτει πως δεν έχει το ταλέντο, επιχειρεί να συμβιβαστεί με μια συμβατική ζωή. Τότε γνωρίζει τη Μίλντρεντ, που τον οδηγεί σε μια καταστροφική, εμμονική σχέση, με ατέλειωτες συναισθηματικές και οικονομικές δυσκολίες. Ο Φίλιπ πληγώνεται και πληγώνει. Θα μπορέσει να βγει από την προσωπική άβυσσο ή θα παραμείνει δέσμιος των παθών του;»

Αυτή είναι η περίληψη που μπορεί να διαβάσει κάποιος στο οπισθόφυλλο του αριστουργήματος του Maugham. Η Ανθρώπινη δουλεία είναι το πιο αυτοβιογραφικό από τα έργα του Somerset Maugham, ένα αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα στο οποίο πραγματικότητα και μυθοπλασία συμπορεύονται μέχρι τέλους. Πρόκειται για ένα ογκώδες έργο που η ελληνική του μετάφραση ξεπερνά τις 900 σελίδες.

Ο συγγραφέας βάζει στο μικροσκόπιό του την ανελέητη μοναξιά των ανθρώπων και μεγαλουργεί, δημιουργώντας ένα από τα σημαντικότερα αναγνώσματα της εποχής του. Βαθύ, στοχαστικό και με μια δαιδαλώδη πλοκή που σε κρατά αιχμάλωτό της η Ανθρώπινη Δουλεία αποκαλύπτει όλα τα σπουδαία και λυπηρά που διαφεντεύουν τη ζωή μας από την αρχή μέχρι το τέλος της.

Λατρεία της Hanna Kent (εκδόσεις Ίκαρος)



Η Hanna Kent με το βιβλίο της Έθιμα Ταφής μπήκε δικαίως στη λίστα με τα ευπώλητα των περισσότερων ελληνικών βιβλιοπωλείων. Η Λατρεία είναι δεδομένο ότι θα ακολουθήσει την ίδια πορεία, καθώς η Kent, kent-α στήνοντας μια κινηματογραφική σχεδόν queer ιστορία αγάπης που εκτυλίσσεται τον 19ο αιώνα όπως μπορείς να καταλάβεις κι από το οπισθόφυλλο του βιβλίου

«1836, Πρωσία. Η Χάνε Νουσμπάουμ είναι σχεδόν δεκαπέντε χρονών και οι περιορισμοί της γυναικείας ζωής στο Κάι την πνίγουν, μέχρι που συναντά την Τέα και δίπλα της βρίσκει την αποδοχή. Οι Νουσμπάουμ είναι Παλαιολουθηρανοί και η προσευχή τους γίνεται στα κρυφά ‒ είναι μια κοινότητα υπό απειλή. Προκειμένου να ξεφύγουν από το κράτος και την Ένωση της Εκκλησίας, οι κάτοικοι του χωριού στριμώχνονται ασφυκτικά σ' ένα πλοίο με προορισμό τη Νότια Αυστραλία, όπου θα μπορούν να ζουν χωρίς φόβο, ελεύθεροι. Ανάμεσα στις κακουχίες του ταξιδιού, το τραγούδι των φαλαινών μπαίνει στην καρδιά της Χάνε, μαζί με το θαύμα της αγάπης για την Τέα. Ο δικός τους δεσμός είναι τόσο ισχυρός, που είναι αδύνατο να σπάσει.

1838, Νότια Αυστραλία. Μια νέα αρχή γίνεται σε μια παλιά γη. Ο Θεός, η κοινωνία και η ίδια η φύση αποφασίζουν ότι η Χάνε και η Τέα δεν μπορούν να είναι μαζί. Η ηρωίδα ταλαντεύεται ανάμεσα στα άκρα, στους κανόνες, στην αγάπη του Θεού και το φόβο του Ανθρώπου, ταλαντεύεται ακόμα κι ανάμεσα στο Πριν και το Μετά του Θανάτου. Αλλά μέσα στο αδύνατο κρύβεται η λατρεία».

Πέρα από τις προφανείς αφηγηματικές της αρετές η συγγραφέας δημιουργεί δύο βασικούς γυναικείους χαρακτήρες που δεν γίνεται να μην σε σαγηνέψουν. Ο βασικός λόγος είναι το γεγονός ότι τους ντύνει με ανθρωπιά, επενδύοντας στο συναίσθημα, τη δύναμη του έρωτα κι όλα εκείνα τα ανείπωτα που τον εξυπνώνουν ως την γενεσιουργό αιτία των πάντων

Σταυρόδρομια του Τζόναθαν Φράνζεν (εκδόσεις Ψυχογιός)

Αν πέσουν στα χέρια σου τα Σταυροδρόμια του Τζόναθαν Φράνζεν θα διαβάσεις στο οπισθόφυλλό του: «23 Δεκεμβρίου 1971: στο Σικάγο προβλέπεται έντονη κακοκαιρία. Ο Ρας Χίλντεμπραντ, αναπληρωτής πάστορας σε μια φιλελεύθερη εκκλησία των προαστίων, είναι σχεδόν έτοιμος να διαλύσει τον γάμο του στον οποίο πλέον δε βρίσκει χαρά – εκτός αν τον προλάβει η σύζυγός του Μάριον, η οποία επίσης έχει τη δική της μυστική ζωή. Ο μεγαλύτερος γιος τους, ο Κλεμ, επιστρέφει από το κολέγιο, πυρπολημένος από ηθική απολυτότητα και έχοντας προβεί σε μια ενέργεια που θα τσακίσει τον πατέρα του. Η αδερφή του Κλεμ, η Μπέκι, το πλέον δημοφιλές κορίτσι στην τάξη της, γυρίζει την πλάτη της σε ό,τι ήξερε και εντάσσεται στην αντικουλτούρα της εποχής, ενώ ο ιδιοφυής μικρότερος αδελφός, Πέρι, που πουλάει ναρκωτικά σε μαθητές γυμνασίου, αποφασίζει να γίνει καλύτερος άνθρωπος. Καθένας από τους Χίλντεμπραντ αναζητά μια μορφή ελευθερίας που καθένας από τους υπόλοιπους μπορεί να του στερήσει».

Τo μυθιστορήματα του Τζόναθαν Φράνζεν διακρίνονται για τους αξέχαστους χαρακτήρες τους και για τις οξυδερκείς παρατηρήσεις τους πάνω στη σύγχρονη αμερικανική πραγματικότητα. Στις 728 σελίδες που μετρά το βιβλίο του Φράνζεν ο συγγραφέας παρουσιάζει ένα grower έπος για την γενιά των 70s pου μεγαλώνει σελίδα τη σελίδα. Η ματιά του άλλοτε κυνική, άλλοτε στοχαστική βάζει στο μικροσκόπιο τους κεντρικούς του χαρακτήρες οι οποίοι μοιάζουν τόσο οικείοι, σαν να τους έχουμε συναντήσει κάπου, κάπως, κάποτε. O Φράνζεν βουτά την πένα του σε όλους τους προβληματισμούς και τα ηθικά διλήμματα μιας ολόκληρης γενιάς και αναδεικνύει το μεγάλο του ταλέντο.

Ο άνθρωπος που τα είδε όλα της Deborah Levy

«To αίμα στεγνώνει γρηγορότερα από τη μνήμη». Αυτή η φράση θα σε ακολουθεί διαβάζοντας το βιβλίο της Levy. Η ιστορία του Ανθρώπου που τα είδε όλα είναι η ακόλουθη: «Λονδίνο 1988. Ο νεαρός ιστορικός Σαούλ Άντλερ φωτογραφίζεται στη διάσημη Abbey Road. Λίγο μετά επισκέπτεται το Ανατολικό Βερολίνο για τη διεξαγωγή μιας ιστορικής έρευνας -υπό στενή παρακολούθηση από τις κρατικές υπηρεσίες. Εκεί συνδέεται ερωτικά με τον μεταφραστή Βάλτερ Μίλερ αλλά και την αδελφή του Λούνα. Τριάντα χρόνια αργότερα, ο Σαούλ τραυματίζεται από αυτοκίνητο στην Abbey Road και πέφτει σε κώμα. Καθώς αναρρώνει, η ψευδαίσθηση μιας αρραγούς πραγματικότητας διαλύεται: παρελθόν και μέλλον εισβάλλουν στο παρόν θέτοντας σε αμφισβήτηση κάθε βεβαιότητα».

Η γραφή της Levy πάλλεται από ζωντάνια κι όσο οι σελίδες του βιβλίου περνούν τόσο αναρωτιέσαι μεγαλόφωνα πως σκαρφίστηκε τόσο παιγνιώδεις και απολαυστικούς διαλόγους. Η Levy εξερευνά κι εδώ τον τρόπο με τον οποίο η ιστορία, η οικογενειακή ιστορία των ηρώων κι οι μετακινήσεις σε άλλους τόπους επηρεάζει και διαμορφώνει τον χαρακτήρα τους. Το συνεχές πήγαινε έλα στον χωρόχρονο αντί να ενοχλεί και να μπερδεύει ωστόσο, αποκαλύπτει τις συγγραφικές αρετές της δημιουργού. Ευαίσθητο και σκληρά ρομαντικό αυτό το βιβλίο μιλά αλληγορικά για τη μοναχικότητα και τη συντριβή του σύγχρονου ανθρώπου ο οποίος αναγκάζεται να εγκαταλείψει αυτή που θεωρεί βάση και πατρίδα του.

Αργότερα του Stephen King (εκδ. Κλειδάριθμός)

Stephen King και παραλία, ξαπλώστρα, καλοκαιράκι πάνε μαζί. Όλοι το ξέρουν αυτό και περιμένουν εναγωνίως να διαβάσουν το Αργότερα»

«Μερικές φορές, ενηλικίωση σημαίνει να μαθαίνεις να αντιμετωπίζεις τους δαίμονές σου.

Το μόνο που θέλει ο Τζέιμι Κόνκλιν είναι μια συνηθισμένη παιδική ηλικία. Όμως ο Τζέιμι δεν είναι ένα συνηθισμένο παιδί. Γεννημένος με μια αφύσικη ικανότητα, την οποία η μητέρα του τον πιέζει να κρατήσει κρυφή, μπορεί να βλέπει ό,τι δεν μπορούν να δουν οι άλλοι και να μαθαίνει πράγματα που δεν μπορούν να μάθουν οι άλλοι. Όταν μια ντετέκτιβ της αστυνομίας της Νέας Υόρκης τον εμπλέκει στην καταδίωξη ενός δολοφόνου, ο Τζέιμι ανακαλύπτει ότι το τίμημα για την ξεχωριστή αυτή ικανότητά του είναι μεγαλύτερο απ’ όσο φανταζόταν» Αυτά γράφονται στο οπισθόφυλλο του βιβλίου.

Mια τρομακτική και συγκινητική ιστορία της χαμένης αθωότητας και των δοκιμασιών που ελέγχουν την ικανότητά μας να διακρίνουμε το καλό από το κακό, το Αργότερα είναι μια δυνατή, επίμονη και αλησμόνητη διερεύνηση της ψυχικής δύναμης που πρέπει να διαθέτει κανείς για να αντισταθεί στο κακό, σε όλες του τις μορφές. Ο King δεν σταματά ποτέ να μας εκπλήσσει κι είναι βέβαιο ότι με βιβλία όπως το Αργότερα, δεν πρόκειται να μετακινηθεί από τον θρόνο του βασιλιά του τρόμου που έχει στρογγυλοκαθίσει εδώ και δεκαετίες. Απολαυστικός, με σταγόνες κατάμαυρου χιούμορ ο συγγραφέας της καρδιάς μας μας δικαιώνει ξανά.