5 βιβλία για να βγάλεις τον Γενάρη

Γράφει ο Σπύρος Σμυρνής

Νέα χρονιά μας βρήκε κι όπως είναι απόλυτα φυσιολογικό με βάση την προηγούμενη, συγκεντρώνει όλες τις ελπίδες της ανθρωπότητας πάνω της για ένα καλύτερο αύριο. Ωστόσο, είναι σίγουρο πως θέλουμε να δώσουμε περισσότερο από τον ελεύθερο χρόνο μας στο διάβασμα, όπως συνέβη και το 2020 σε αρκετές περιπτώσεις. Η βιβλιοπαραγωγή άλλωστε έχει σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, φέρνοντας στα ράφια των βιβλιοθηκών μας, εξαιρετικούς τίτλους. Διαβάσαμε λοιπόν 5 από αυτά και στα προτείνουμε δίχως δεύτερη σκέψη, για να βγάλεις τον Γενάρη.

Όλοι οι Άνθρωποι του Βασιλιά του Robert Penn Warren (Εκδόσεις Πόλις)

Ο Robert Penn Warren, ήταν ένας υπέροχος τύπος που πήρε 2 Πούλιτζερ ποίησης κι ένα Πούλιτζερ μυθιστορήματος για το συγκεκριμένο βιβλίο, που είναι δίχως άλλο το magnum opus του. H ιστορία του είναι λίγο πολύ η παρακάτω: «Νέος, οραματιστής και φιλόδοξος, ο Γουίλι Σταρκ ξεκινά την πολιτική του σταδιοδρομία αποφασισμένος να πάρει εκδίκηση για την ταπεινή του καταγωγή, να ταχθεί στην υπηρεσία του λαού, των απόκληρων και των αδικημένων, να αγωνιστεί για μια άλλη, προοδευτική Αμερική.

Τώρα πια είναι ο πανίσχυρος κυβερνήτης μιας Πολιτείας του αμερικανικού Νότου. Πεπεισμένος ότι τα αγνά ιδανικά ελάχιστη σχέση έχουν με τη σκληρή πραγματικότητα, οδηγείται στο συμπέρασμα ότι, αν θέλει να παραμείνει πιστός στους στόχους του και ταυτόχρονα να διατηρηθεί στην εξουσία, δεν πρέπει να φοβάται αλλά, αντιθέτως, να εκμεταλλεύεται τη διαφθορά που επικρατεί στις ανθρώπινες σχέσεις, και να επιδίδεται με κυνισμό στον κατάλληλο χειρισμό ανθρώπων και καταστάσεων.

Όταν ο αριστοκρατικής καταγωγής δικαστής Μόνταγκιου Ίρβιν, που έχει τη φήμη του αδιάφθορου, στέκεται απέναντί του, ο Σταρκ καλεί σε βοήθεια τον σύμβουλό του Τζακ Μπέρντεν, στον οποίο αναθέτει να ξεψαχνίσει το παρελθόν του δικαστή: είναι βέβαιος ότι και εκείνος έχει θαμμένους σκελετούς στην ντουλάπα του».

Δίχως άλλο πρόκειται για το σημαντικότερο αμερικανικό πολιτικό μυθιστόρημα που βγήκε ποτέ και παρουσιάστηκε από τη μαεστρική πένα του Warren. Σε εξαιρετική μετάφραση της Αθηνάς Δημητριάδου και μια καλαίσθητη έκδοση 554 σελίδων από τις εκδόσεις Πόλις, ξετυλίγεται μια ανθρωποκεντρική ιστορία, που αγγίζει μέσα από τους 2 βασικούς ήρωες του βιβλίου και τους στοχασμούς του, το φιλοσοφικό επίπεδο ενός πολιτικού δοκιμίου.

Εξαιρετική γραφή και ρυθμός που εντείνει την αγωνία του αναγνώστη το «Όλοι οι άνθρωποι του Βασιλιά» παρουσιάζει όλες τις εκφάνσεις της «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» αντίληψης περί πολιτικής, παράγοντας ένα μεγαλειώδες σχόλιο και συνάμα ένα παιχνιδιάρικο κλείσιμο του ματιού, στην εύθραυστη ανθρώπινη φύση. Δεν μένει σε μια επιφανειακή παρουσίαση της διαφθοράς που λυμαίνεται το πολιτικό σύστημα, αντίθετα μέσα από την υποβλητική του ατμόσφαιρα φτάνει σε μια βαθιά ενδοσκόπηση της ανθρώπινης κοινωνίας. 

Άγριο Φιλί του Ρομπέρτο Σαβιάνο (Εκδόσεις Πατάκης)

«Δε θέλω φιλί στο μάγουλο που περνιέται για στοργή. Δε θέλω φιλί στα χείλη που περνιέται για έρωτας. Θέλω το άγριο φιλί που τα παίρνει όλα. Τα πάντα».

Τα ψαράκια έχουν πια μεγαλώσει. Η Φορτσέλλα και οι πιάτσες της τους ανήκουν. Ωστόσο εξακολουθούν να ακροβατούν ανάμεσα στον παρορμητισμό και την ανωριμότητα της ηλικίας απ’ τη μια μεριά και στην αγριότητα που επιβάλλει η κυριαρχία στους δρόμους της Νάπολης από την άλλη. Ο Νίκολας δεν εφησυχάζει, κοιτάζει πάντα πιο μακριά από τον ορίζοντα. Έχοντας βιώσει ήδη την απώλεια με τον πιο άγριο τρόπο, διψά για εκδίκηση και απαιτεί εξουσία. Αρνείται πεισματικά τον τίτλο του πρίγκιπα που όλοι του αποδίδουν και επιμένει σθεναρά, πως εκείνος, ο Μαραζά, θα γίνει ο βασιλιάς της Νάπολης.

 Η τράτα του, αυτά τα μη εξημερωμένα αγρίμια, θεωρούν πως υπερέχουν σε σχέση με τους παλιούς boss της Καμόρρα καθώς εκείνοι αντιπροσωπεύουν το νέο, την αλλαγή, μια διαφορετική τάξη πραγμάτων. Άλλωστε αυτοί είναι αδέρφια και αυτή ακριβώς είναι η δύναμή τους. Το «αίμα» που τους δένει.

Πώς οι αδερφοί γίνονται προδότες, πώς οι κυρίαρχοι μετατρέπονται ακούσια σε πιόνια και πόσα φιλιά σφραγισμένα με αίμα χρειάζονται για να φτάσεις την κορυφή του υποκόσμου; Ο Σαβιάνο κάνει τους ήρωές του θύτες και θύματα. Τσακίζει τα σώματά τους, στοιχειώνει τις σκέψεις και τις ψυχές τους, τους ανυψώνει και τους γκρεμίζει… Ή μήπως δεν είναι ο Σαβιάνο που το κάνει αλλά η ίδια η σκιώδης Νάπολη με τα οργισμένα της παιδιά, καταδικασμένα σε έναν αέναο πόλεμο;

Πρόκειται για ένα ακόμα βιβλίο του Σαβιάνο που θα σε κρατήσει ξάγρυπνο. Το «Άγριο φιλί» είναι η επάξια συνέχεια της «Τράτας των παιδιών» και θα σε βασανίσει απολαυστικά σελίδα τη σελίδα.

Μπορείς να το προμηθευτείς εδώ.

Ένα Διαμέρισμα στο Παρίσι του Guillaume Musso (Εκδόσεις Κλειδάριθμος)

Ο Γκιγιόμ Μισό τοποθετεί τους ήρωές του, τη Μάντλιν  και τον Γκασπάρ  στο Παρίσι πέντε ημέρες  πριν από τα Χριστούγεννα. Οι δυο τους βρίσκονται να νοικιάζουν το διαμέρισμα-ατελιέ ενός διάσημου ζωγράφου, τις ίδιες ακριβώς ημερομηνίες. Η Μάντλιν, Λονδρέζα πρώην αστυνομικός, έξυπνη και δυναμική, έχοντας στο βιογραφικό της αρκετές  επαγγελματικές διακρίσεις αλλά και μία αποτυχία που τη σημαδεύει, οδηγώντας την να αλλάξει δουλειά και ζωή.  Καταφεύγει στο Παρίσι αναζητώντας την ψυχική ηρεμία και την απομόνωση που χρειάζεται μετά και από μια ερωτική απογοήτευση η οποία την έσπρωξε σε μια αποτυχημένη απόπειρα αυτοκτονίας.

Ο Γκασπάρ, Αμερικανός συγγραφέας πολύ πετυχημένων θεατρικών έργων, περίεργος , μοναχικός, σχεδόν ερημίτης, μισεί τους ανθρώπους, ενώ λατρεύει να παρατηρεί τον κόσμο μέσα από το πρίσμα ενός γεμάτου αλκοόλ ποτηριού. Αναζητά την ησυχία που του χρειάζεται ώστε να αφοσιωθεί στη συγγραφή ενός ακόμη θεατρικού έργου.

Βρίσκονται λοιπόν στο ατελιέ του Σον Λόρεντς ενός ιδιοφυούς και παγκοσμίως γνωστού ζωγράφου ο οποίος διαλυμένος ψυχικά και σωματικά μετά την απαγωγή και δολοφονία του γιου του πεθαίνει αφήνοντας πίσω του τρεις πίνακες οι οποίοι έχουν εξαφανιστεί. Παρά τις διαφορές τους, οι 2 βασικοί ήρωες καλούνται να ανακαλύψουν αυτούς τους μυστηριώδεις πίνακες. Μέσα από αυτό το κυνηγητό έρχονται αντιμέτωποι με τις δικές τους θεωρίες, τα δικά τους πιστεύω, τις δικές τους ζωές.

Ξεκούραστη αφήγηση, σχεδόν κινηματογραφική. Ο τρόπος που περιγράφεται η δράση κάθε ήρωα ξεχωριστά, θυμίζει εναλλαγή σκηνών από ταινία. Αυτό κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη ο οποίος προσπαθεί μαζί με τους ήρωες να ερμηνεύσει και να κατατάξει τα στοιχεία που αυτοί συλλέγουν. Η αγωνία κορυφώνεται μέχρι και την τελευταία σελίδα.

Μπορείς να το βρεις εδώ.

Σχετικά με το Τίποτα του Woody Allen (Εκδόσεις Ψυχογιός)

«Από το να παραμείνω ζωντανός στο μυαλό και στις καρδιές του κοινού, προτιμώ να παραμείνω ζωντανός στο διαμέρισμά μου».

Φρέσκια φρέσκια, μιας και κυκλοφόρησε τον Δεκέμβρη που μας πέρασε, η αυτοβιογραφία του Woody Allen, είναι ακριβώς ό,τι περιμέναμε από τον ιδιοφυή κωμικό, που έχει βάλει φαρδιά πλατιά την υπογραφή του, κάτω από το λήμμα του παγκόσμιου κινηματογράφου. Ξεκινώντας από τα παιδικά του χρόνια στο Μπρούκλιν και φτάνοντας μέχρι και τις τελευταίες του ταινίες (Μεσάνυχτα στο Παρίσι, Μια βροχερή μέρα στη Νέα Υόρκη), με τον γνωστό, απαράμιλλα φλεγματώδη τρόπο του, μιλά γλαφυρά για όλη του τη ζωή.

Μέσα από την αφήγηση, πέρα από το αστείρευτο ταλέντο του, ανακαλύπτεις τα πάθη του (λατρεία για τη τζαζ μουσική) τα λάθη του, τους ανθρώπους που τον επηρέασαν και πάνω από όλα, τις στιγμές που σημάδεψαν τόσο τη ζωή, όσο και το έργο του. Σελίδα τη σελίδα, παρασύρεσαι σε μια εναλλαγή κινηματογραφικών πλατό, εμπνευσμένων αστείων και αγαπημένων τοπίων του Woody Allen. Όσο απολαμβάνεις τη μαεστρία της αφήγησης, άλλο τόσο ξαναζείς κάποιες από τις πιο όμορφες κινηματογραφικές στιγμές που σημάδεψαν κάποιο βράδυ σου, ύστερα από την προβολή μιας ταινίας του.

Σου χαρίζει αβίαστα γέλιο, μέσα από τις στοχαστικές παρατηρήσεις του, σε ένα βιβλίο που δεν θες να αφήσεις, πριν φτάσεις στο τέλος του. 

Περισσότερα εδώ.

Εκεί Που Είχαν Ζήσει του Ρέϋμοντ Κάρβερ (εκδόσεις Κίχλη)

Ο Ρέϋμοντ Κάρβερ είναι ένας από τους σημαντικότερους αμερικανούς ποιητές και πεζογράφους του προηγούμενου αιώνα. Ο τρόπος που βάζει τις λέξεις σε σειρά και που ποτίζει τους χαρακτήρες τους με συναίσθημα είναι κυριολεκτικά και μεταφορικά ανυπέρβλητος. Βλέπεις έχει την ικανότητα, να σκάβει λογοτεχνικά το πετσί σου και να φτάνει βαθιά στα μύχια της ψυχής. Το φάντασμα του αλκοολισμού πλανάται πάνω από τα γραπτά του, μιας και τον επηρέασε τόσο την περίοδο του εθισμού του, όσο και μετά την απεξάρτηση του, που συνέπεσε με την γνωριμία της τελευταίας συντρόφου της ζωής του, Τες Γκάλλαχερ.

Στη δίγλωσση ποιητική ανθολογία των εκδόσεων Κίχλη, υπό τον τίτλο «Εκεί που Είχαν Ζήσει» συγκεντρώνονται 57 ποιήματα του Κάρβερ, που βουτούν στα σκοτεινά βάθη του ανθρώπινου μυαλού, όσο παλεύει, με εθισμούς, απώλειες, βίαια ξεσπάσματα, τον χρόνο που καταστρέφει τα πάντα και την ασημαντότητα της ανθρώπινης ύπαρξης. Το τέρας της μοναξιάς και της αποκτήνωσης όντως κρύβεται σε κάθε λέξη του Κάρβερ. Μετρημένος λόγος, λιτός και απέριττος, δίχως πλουμιστά επίθετα, ντύνει ιδανικά κάθε ποίημα του σχεδόν, αποκαλύπτοντας έναν από τους σπουδαιότερους συγγραφείς της γενιάς του, που επιβάλλεται να γνωρίσεις.