Οι γερανοί που δουλεύουν πυρετωδώς στο εργοτάξιο του Ιδρύματος Νιάρχου έκαναν ένα διάλειμμα για να… χορέψουν υπό τις νότες της ορχήστρας της Λυρικής.
Παλαιότερο των 360 ημερών
του Γιάννη Ασδραχά
Δεν υποκλιθήκαν, όπως είθισται ύστερα από ένα ζεστό και παρατεταμένο χειροκρότημα, οι δέκα χορευτές της χθεσινής παράστασης στους χώρους του εργοταξίου του Κέντρου Πολιτισμού-Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Δεν μπορούσαν άλλωστε: Δεν το επέτρεπε ο συμπαγής μεταλλικός σκελετός τους, και το αρκετών δεκάδων μέτρων ύψος τους.
Για να λυθεί ο γρίφος, οι «χορευτές» ήταν οι οικοδομικοί γερανοί που για πρώτη φορά, ίσως παγκοσμίως, τα μπράτσα τους δεν κινήθηκαν για τη μεταφορά υλικών αλλά άλλαξαν θέση συντονισμένα με τις νότες ενός μουσικού έργου, των Πλανητών του Γκούσταφ Χολστ. Η μουσική πήγασε από την 98μελή ορχήστρα της Εθνικής Λυρικής Σκηνής που υπάκουε στη μπαγκέτα του καλλιτεχνικού διευθυντή της ΕΛΣ, Μύρωνα Μιχαηλίδη.
Η πατρότητα της μοναδικής ιδέας ανήκει στον κορυφαίο αρχιτέκτονα Ρέντσο Πιάνο, την οποία και επεξεργάστηκε με τον Μύρωνα Μιχαηλίδη. Την πρωτότυπη πρόταση χορογράφησε ο Ρενάτο Τζανέλα.
Ο «Χορός των γερανών» ξεκίνησε αργά το απόγευμα. Οι εκατοντάδες καλεσμένοι φορώντας για λόγους προστασίας κίτρινα γιλέκα, περίμεναν το σούρουπο να βάψει τον ουρανό. Αμέσως με τις πρώτες νότες από το απόσπασμα, ξεκίνησαν και οι γερανοί φωτισμένοι να κινούνται ρυθμικά πάνω από το πλέον εμβληματικό σημείο του έργου, τον τεχνητό λόφο ύψους 14 μέτρων.
Μαγεμένοι από το θέαμα, οι προσκεκλημένοι συγκεντρώθηκαν στο κάγκελο που διαχώριζε τη «σκηνή» σαν να ήθελαν να προσεγγίσουν όσο το δυνατόν εγγύτερα τους χορευτές. Τα λεπτά του τετάρτου κύλησαν και η τελευταία νότα έπεσε όταν η νύχτα είχε καλύψει με το πέπλο της τον ουράνιο θόλο.