Edy Ferguson: Το Μουσείο Μπενάκη είναι ποπ!

του Γιάννη Ασδραχά 

«Ταλέντο και Ελευθερία», αυτές τις δύο συνιστώσες αποπνέει η Αμερικανίδα εικαστικός Ίντυ Φέργκουσον. Η καλλιτέχνις που ήρθε στην Ελλάδα πριν από μία δεκαετία και την αγάπησε, όχι για τα θέλγητρα του παρελθόντος αλλά για την εικόνα που βλέπει στους δρόμους και στα μάτια των ανθρώπων. Το έργο της ζωντανό, διαδραστικό χωρίς περιορισμούς στον τρόπο έκφρασης και τα υλικά καταθέτει στο Μουσείο Μπενάκη (Κτήριο Οδού Πειραιώς) και στην έκθεση που εμπεριέχεται στο πρόγραμμα του πιο σημαντικού πολιτιστικού θεσμού της χώρας, του Ελληνικού Φεστιβάλ.

Πρόκειται για μία επιλογή από το σύνολο της καλλιτεχνικής της διαδρομής, από το 1993 μέχρι και σήμερα, σε επιμέλεια ενός ακόμα «φιλέλληνα» με τις διαστάσεις της εποχής μας, του τεχνοκριτικού Πάολο Κολόμπο. «Η Ίντυ Φέργκουσον είναι δικός μας άνθρωπος, δεν χρειάζεται συστάσεις» είπε ο Πάολο Κολόμπο για το έργο στη συνέντευξη τύπου. Για την έκθεση που ξεκίνησε να προετοιμάζεται πριν από τέσσερις μήνες ο επιμελητής τόνισε ότι σε αυτό το διάστημα της συνεργασίας «θαύμασε την γραφή της. Είναι σύνθετη και σκληρή σε ορισμένα σημεία αλλά πάντα ωραία». Ο πρόεδρος του Ελληνικού Φεστιβάλ Γιώργος Λούκος εξήρε την άριστη συνεργασία με το Μουσείο Μπενάκη, η οποία συμπληρώνει φέτος μία επταετία.

Είκοσι ένα μεγάφωνα διαφορετικής ισχύος και διαστάσεων, προσαρμοσμένα σε ένα λευκό τοίχο, δίνουν μουσικό παλμό στον επισκέπτη με τραγούδια της αγγλόφωνης ποπ κολτούρας και από τις δύο πλευρές του Ατλαντικού. Αυτή η ποπ διάσταση δεν είναι μία ανακάλυψη στο εικαστικό έργο της καλλιτέχνιδας. Η ίδια κινήθηκε μέσα σε αυτό τον χώρο δουλεύοντας στα τέλη της δεκαετίας του 1980 σε τηλεοπτική εκπομπή στις συχνότητες των ΗΠΑ, όπου σκηνοθετούσε βίντεο για hip hop μουσικά κομμάτια. Παράλληλα κέρδισε το βραβείο MTV για το καλύτερο μουσικό βίντεο το 1993 για το τραγούδι "Jeremy" των Pearl Jam. Αμέσως μετά από αυτήν την περίοδο της ζωής της, φοίτησε στη Σχολή Καλών Τεχνών του Hunter College.

Στις επιφάνειες του χώρου ζωγραφικά έργα, κολλάζ, φωτογραφία, με έντονα χρώματα φανερώνουν το προσωπικό στίγμα της καλλιτέχνιδας. Μία στρογγυλή κόκκινη μοκέτα με πολύχρωμα μαξιλάρια πάνω της προσκαλεί τον επισκέπτη σε τρεις διαφορετικές περιπτώσεις να παρακολουθήσει βίντεο προσωπικά, όπως αυτό με μία γυναικεία μορφή να λικνίζεται άρρυθμα σε σχέση με την μουσική την στιγμή που ρίχνει στο σώμα της κινούμενες εικόνες ένας προτζέκτορας, αλλά και αναγνωρίσιμες εικόνες από την ποπ κουλτούρα όπως τις “Suprimes” και τον Μοχάμεντ Αλι την εποχή που υπέγραφε ως Κάσιους Κλέι. Σε μία γωνία, ένα πικάπ με ένα δίσκο σαραπέντε στροφών γυρίζει διαρκώς έχοντας έναν πλαστικό Σερίφη στο label του δίσκου. Aπό το δισκάκι με το «Yesterday» των “Beatles” παίζει διαρκώς μία και μόνο νότα.

«Μπορούμε όλοι να συμφωνήσουμε ότι αυτός ο κόσμος μου έχει διδάξει το τίποτα» είναι το μήνυμα που δίνει με πυχιαία γράμματα σε ένα έργο που στο κέντρο βρίσκονται δύο παιδικά παιχνίδια: ενός μασίστα με στολή της Σοβιετικής Ένωσης και μίας κούκλας. «Προσπαθούν να εξαφανιστούν» δηλώνει η επιγραφή στο έργο όπου, μπροστά από ένα μικρόφωνο και ένα μεγάφωνο που παίζει ηλεκτρονική μουσική, βρίσκεται μία οθόνη η οποία επαναλαμβάνει εικόνες πρόσφατων επεισοδίων στο κέντρο της Αθήνας. Ακόμα φωτογραφίες από μία συναυλία του ελεκτρό συγκροτήματος Fischerspooner. Συνολικά, η έκθεση παρουσιάζει μια πολυδιάσταση άποψη του έργου της με έργα της από την δεκαετία του 1990 έως και τις μέρες μας με τη μορφή ενός Gesamtkunstwerk, δηλαδή της ολότητας του έργου.

Η Ίντυ Φέργκουσον γεννήθηκε στο Σικάγο, όπου παρακολούθησε το Early College Program στο Art Institute όταν ήταν ακόμα στο Λύκειο. Κατά τη διάρκεια των σπουδών της στο Washington University, St. Louis το ενδιαφέρον της μοιράστηκε ανάμεσα στη γλυπτική και τη ζωγραφική.

Κατά τη διάρκεια των σπουδών στο «Hunter College» και για μερικά χρόνια αργότερα, εργάστηκε ως ελεύθερη επαγγελματίας σε αίθουσες τέχνης και μουσεία της Νέας Υόρκης, όπου εμπλούτισε τις γνώσεις της, απέκτησε εμπειρία πάνω σε θέματα που αφορούν στην ιστορία της τέχνης. Τα ταξίδια συνέβαλαν στην καλλιτεχνική πορεία της καλλιτέχνιδας. Από το 1993 έως το 1994, έζησε για λίγο στο Los Angeles, μετά το 2007 έζησε στη Βιέννη, ενώ συμμετείχε σε αναρίθμητα εκπαιδευτικά ταξίδια στην Αυστρία και την Ελλάδα. Σήμερα ζει ανάμεσα στην Αθήνα, τη Νέα Υόρκη και το Λονδίνο.

Info:
Μουσείο Μπενάκη (Πειραιώς 138)

Διάρκεια έως τις 29 Ιουλίου
 
Ώρες λειτουργίας: Τετάρτη, Πέμπτη, Κυριακή: 10.00-18.00
Παρασκευή, Σάββατο: 10.00-22.00
Δευτέρα, Τρίτη: Κλειστά

Επιμέλεια έκθεσης: Paolo Colombo