Λεονάρντο Κρεμονίνι: Αποχαιρετισμός στον μεγάλο εικαστικό

«Στην ζωή ακολούθησα τις επιθυμίες μου. Δεν έκανα υποχωρήσεις, όχι από ηθικής πλευράς, αλλά από πλευράς εγωισμού. Διότι ο εγωισμός ενός καλλιτέχνη είναι η πεποίθηση των επιθυμιών του. Δεν μετανιώνω για τίποτα, χωρίς να λέω ότι είμαι απολύτως ευχαριστημένος» αυτόν τον απολογισμό των πεπραγμένων της ζωής με την σοφία των 85 χρόνων κατέθεσε ο μεγάλος ιταλός εικαστικός Λεονάρντο Κρεμονίνι λίγο πριν φύγει από τον κόσμο μας.

Ο «maestro», όπως τον αποκαλούσαν, αποχαιρέτησε τα εγκόσμια την Κυριακή 11 Aπριλίου αφήνοντας πίσω του μία μεγάλη κληρονομία. Πότισε την εικαστική τέχνη με το έργο του, αλλά και μπόλιασε καλλιτέχνες με τις ιδέες του. Και το τελευταίο του ταξίδι έμελλε να είναι στην Ελλάδα. Την χώρα που αγάπησε περνώντας μήνες ολόκληρους με την ιδιότητα όχι του τουρίστα αλλά του περιηγητή. Και πρωτογνώρισε σε αυτές τις περιηγήσεις τις τοιχογραφίες της Πομπηίας, που ήταν έκδηλο πως ο αρχαίος ζωγράφος μετέφερε μέσα από το έργο του στην Ρωμαϊκή πόλη την αίσθηση της πατρίδας του, της Ελλάδας.

«Η αρχαία ελληνική ζωγραφική μού επέτρεψε να βρω ένα νήμα που με συνδέει με τη σημερινή πραγματικότητα. Αυτή η συνάντηση συνεχίζεται μέχρι σήμερα ακόμη και τώρα που η ζωτικότητά μου δεν είναι αυτή που ήταν» είπε ο ίδιος στην επίσκεψη του στην Ελλάδα, που πραγματοποίησε παρά τα κινητικά του προβλήματα και τον εξασθενημένο του οργανισμό. «Μια ζωή ολόκληρη με συνδέει με την χώρα σας» είπε ενώ βρισκόταν περιτριγυρισμένος από Έλληνες καλλιτέχνες που ο «maestro» τους άνοιξε τους εικαστικούς ορίζοντες όταν μαθήτευσαν δίπλα του στην Ecole de Beaux Arts στο Παρίσι, όπου δίδαξε για πάνω από 20 χρόνια. Υπήρξε δάσκαλος των Εδουάρδου Σακαγιάν, Αλέξη Βερούκα, Μαρίας Φιλοπούλου, Ειρήνης Ηλιοπούλου, Αννας Μαρίας Τσακάλη, Γιώργου Ρόρρη, Στέφανου Δασκαλάκη κ.α.

Ο Λεονάρντο Κρεμονίνι γεννήθηκε στην Μπολόνια το 1925 και μεγάλωσε στην Καλαβρία. Ο πατέρας του ήταν σιδηροδρομικός, με ανοικτό ορίζοντα που ενθάρρυνε τον γιο του στο να ακολουθήσει την καλλιτεχνική του κλίση. Στο τέλος του πολέμου θα μετακομίσει η οικογένεια του στη νότιο Ιταλία όπου και θα εισπράξει το μεσογειακό φως, τόσο καθοριστικό για το έργο του.

Το 1951, με υποτροφία της γαλλικής κυβέρνησης, βρέθηκε στο Παρίσι, όπου και εγκαταστάθηκε μόνιμα. Εξέθεσε στη Νέα Υόρκη από το 1952 ως το 1960, ενώ επικεντρώνοντας τη δραστηριότητά του στην Ευρώπη, από το 1960 και ύστερα πραγματοποίησε σημαντικές αναδρομικές εκθέσεις στα μουσεία της Βασιλείας, των Βρυξελλών, της Μετς, του Παρισιού, της Πράγας, της Σιένας, του Στρασβούργου, του Σπολέτο, του Τόκιο και της Μπολόνια Από το 1983 ως το 1992 διηύθυνε το Ατελιέ Ζωγραφικής στην Ανώτατη Ακαδημία Καλών Τεχνών της γαλλικής πρωτεύουσας. Συναναστράφηκε με τον Ουμπέρτο Εκο, τον Αλμπέρτο Μοράβια και τον Ιταλό Καλβίνο. Παντρεύτηκε δύο φορές. Από τον πρώτο του γάμο με την Τζιοβάνα Μαντόνια απέκτησε έναν γιο που σήμερα εργάζεται ως αρχιτέκτονας στο Παρίσι. Στις τελευταίες του στιγμές είχε δίπλα του την δεύτερη σύζυγο του Ρομπέρτα Κροτσίονι επίσης ζωγράφο.

«Η τέχνη δεν μπορεί να αλλάξει τον κόσμο. Μπορεί να τον βοηθήσει όμως, υπό την προϋπόθεση πως συμμετέχει ενεργά στην προσπάθεια και η κοινωνία. Η τέχνη έχει ανάγκη πάντα από έναν Περικλή» έλεγε ο ίδιος. Αυτές τις μέρες δίνεται η ευκαιρία στο κοινό να περιηγηθεί στον εικαστικό του κόσμο. Συγκεκριμένα η έκθεση με 50 ελαιογραφίες του καλλιτέχνη και τίτλο "Leonardo Cremonini Ζωγραφική 1965-2005" παρουσιάζεται στο νέο εκθεσιακό χώρο του Πολυχώρου Πολιτισμού Αθηναΐς. Και στο Ιταλικό Μορφωτικό Ινστιτούτο η έκθεση "Leonardo Cremonini - Ζωγραφιές και Ακουαρέλλες 1946 - 1996" που αποτελείται από 102 έργα. Και οι δύο χώροι στη μνήμη του εικαστικού παράτειναν τις εκθέσεις έως τις 23 Απριλίου.

Γιάννης Ασδραχάς