Έκθεση με θέμα την ελιά στη Μύκονο
Η ελιά, το αιώνιο ελληνικό δέντρο, θα είναι το θέμα της έκθεσης των Άγγελου Παναγιωτίδη και Θανάση Πάνου, που θα πραγματοποιηθεί στη Μύκονο από 4 έως 22 Αυγούστου.
Το δέντρο που έχει συνδεθεί όσο κανένα άλλο με την Ελλάδα, στη διαδρομή της ανά τους αιώνες, η ελιά, είναι το θέμα της κοινής έκθεσης των Άγγελου Παναγιωτίδη και Θανάση Πάνου που φιλοξενείται στην αίθουσα Fine Arts Καπόπουλος στη Μύκονο από τις 4 Αυγούστου.
Ο Άγγελος Παναγιωτίδης εμπνεύσθηκε από το δέντρο που συνοδεύει την ελληνική φύση και παράδοση για να δημιουργήσει εντυπωσιακής αισθητικής γλυπτά, ενώ ο Θανάσης Πάνου αποτύπωσε τους καρπούς και τα φυλλώματα του στα δικά του ζωγραφικά έργα με έναν εντελώς προσωπικό τρόπο.
Ο Άγγελος Παναγιωτίδης γεννήθηκε στην Αμφιλοχία το 1950. Παρουσίασε τα πρώτα του έργα στο ατελιέ του το 1990, μετά από 20 χρόνια έρευνας σ’ όλα τα μέταλλα που χρησιμοποιεί η γλυπτική. Παράλληλα, μελέτησε τη φύση και ιδιαίτερα τη δομή και τις φόρμες του δέντρου, σε όλες τις φάσεις της ζωής και τις αλλαγές μέσα στο χρόνο και στις εποχές, με ακρίβεια γεωπόνου, με το πάθος του καλλιεργητή και κυρίως με την κομψότητα του ποιητή. Η βαθιά γνώση των υλικών, η οποία κατακτήθηκε μέσα από τη μακρόχρονη προσπάθεια, οδήγησε τα χέρια του στη δημιουργία γλυπτών-δέντρων, που φαντάζουν αχειροποίητα.
Κορύφωση της δημιουργίας του αποτελεί η έκθεση που πραγματοποίησε στην Αθήνα το 2004 και η ταυτόχρονη συμμετοχή του σε σημαντικές εκθέσεις που εντάχθηκαν στις πολιτιστικές εκδηλώσεις της Ολυμπιάδας, όπως η έκθεση Ο Κόσμος της Ελιάς στο Μουσείο Θεόφιλου στη Βαρειά της Μυτιλήνης και στη Βασιλική Αγίου Μάρκου στο Ηράκλειο Κρήτης, η έκθεση του Μουσείου της Ελιάς στη Σπάρτη, η έκθεση Ελαίας Εγκώμιον της Ακαδημίας Αθηνών και η εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στην Πλατεία Νερού Εσπλανάδα (Δέλτα Φαλήρου).
Με έργα του γλύπτη έχουν τιμηθεί Ολυμπιονίκες και πολλοί διάσημοι, πολιτικοί, και άλλοι επιφανείς Έλληνες και ξένοι. Ο Άγγελος Παναγιωτίδης είναι ο δημιουργός του έργου «Ελιά, το δέντρο της Αθήνας» από ορείχαλκο και χαλκό, ύψους 3,30 μέτρων, αποτελούμενου από 5.000 ορειχάλκινα φύλλα, που εκτέθηκε καθ’ όλη τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων στο πάρκο των χορηγών (Water Plaza) στο Παλαιό Φάληρο, όπου 5.000 επισκέπτες έβαλαν την υπογραφή τους σε κάθε ένα από τα 5.000 φύλλα του δέντρου. Το έργο εκτίθεται μόνιμα στην Τεχνόπολη στο Γκάζι.
Έργα του καλλιτέχνη βρίσκονται στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος, στην Τράπεζα Πειραιώς, στο Μουσείο Ελιάς στη Σπάρτη, στην Πινακοθήκη Χρήστου και Σοφίας Μοσχανδρέου στο Μεσολόγγι και στα κεντρικά γραφεία της Coca-Cola στην Αθήνα, καθώς και στην Ατλάντα των ΗΠΑ. Επίσης έργα αντίγραφα του έργου Ελιά, το δέντρο της Αθήνας προσφέρθηκαν από τον μέγα χορηγό των Ολυμπιακών Αγώνων Coca-Cola στο Ολυμπιακό Μουσείο της Λωζάνης και στην Ολυμπιακή Επιτροπή του Πεκίνο. Στο Μουσείο Γουλανδρή (Κυκλαδικής Τέχνης) εκτίθενται μόνιμα και πωλούνται πρωτότυπα έργα του καλλιτέχνη.
Έχει παρουσιάσει τη δουλειά του σε 15 ατομικές εκθέσεις στην Αθήνα και την επαρχία και έχει λάβει μέρος σε δεκάδες ομαδικές.
Ο Θανάσης Πάνου κατά πολύ νεότερος, αλλά ελπιδοφόρος καλλιτέχνης, βρήκε στην ελιά ένα δυναμικό μέσο έκφρασης. Γεννημένος στην Αλβανία συνάντησε αρκετές δυσκολίες, μέχρι να καταφέρει να βρει το δρόμο του στην τέχνη. Ας δούμε τι λέει ένας καταξιωμένος ζωγράφος, ο Μιχάλης Μακρουλάκης γι αυτόν, και πως τον συστήνει στο φιλότεχνο ελληνικό κοινό:
«Πάντα τον παρότρυνα να χρησιμοποιεί το αληθινό του όνομα, Elidon Haxho, αντί για το βαρετό ψευδώνυμο Θανάσης Πάνου, που εξ’ ανάγκης με αυτό υπέγραφε τα έργα του τόσο καιρό» σημειώνει ο Μιχάλης Μακρουλάκης και συνεχίζει: «Παρ’ όλο που όταν πρωτοείδα δουλειά του, πριν περίπου 7 χρόνια, δεν εντυπωσιάστηκα ιδιαίτερα, η συστολή του, η έμφυτη ευγένειά του και η επιμονή του να μάθει περισσότερα με έκαναν να προσπαθήσω να του δείξω τι μπορεί να είναι η ζωγραφική (κάτι που φαντάζομαι τον εαυτό μου να ψάχνει αιώνια να βρει). Αρχίσαμε μαζί ένα έργο το οποίο δεν τελείωσε ποτέ, αλλά που ελπίζω να τον βοήθησε λίγο, γιατί από τις συνηθισμένες εμπορικές νεκρές φύσεις που έκανε μέχρι τώρα, άρχισε να ψάχνει για διαφορετικές λύσεις και σιγά-σιγά η ποιότητα της δουλειάς του εξελισσόταν ενθαρρυντικά.
Ήρθε στην Ελλάδα το 1992 με την εθνική ομάδα Box της Αλβανίας για κάτι αγώνες και δεν γύρισε πίσω. Είχε συγγενείς εδώ και δούλεψε στην αρχή σε διάφορες δουλειές, συνηθισμένη ιστορία. Ζωγράφιζε, όμως, από μικρός και αγαπούσε την ελευθερία, έτσι μόνο με λίγη ενθάρρυνση άρχισε να ασχολείται αποκλειστικά με τη ζωγραφική, ιδίως όταν συνάντησε τον Βαγγέλη Καπόπουλο, του οποίου ο σοβαρός επαγγελματισμός, εν τέλει, βοηθάει τόσο πολύ την τέχνη (τους καλλιτέχνες) και τη διάδοσή της.
Ευχόμουν, αλλά δεν πολυπίστευα να έχει τέτοια εξέλιξη. Αν και ουσιαστικά αυτοδίδακτος ο Elidon δεν έμεινε στη συνηθισμένη αυτοϊκανοποίηση και στην απλοϊκότητά, αλλά από την αρχή ερευνούσε, ανησυχούσε, τολμούσε, είχε βέβαια αμφιβολίες, ζητούσε την κριτική και πάντα προχωρούσε και δεν τον τρόμαζε η πολλή δουλειά. Νομίζω ότι είναι αρκετά έτοιμος για να δείξει επίσημα την καινούργια του δουλειά, τα δέντρα της ελιάς, που ένιωσε την ιερότητά τους, τον μύθο που τα τυλίγει εδώ, στην Ελλάδα, στη γη της Αττικής, αλλά και γιατί όχι και στην πατρίδα του, που επίσης είναι κατάφυτη από αυτά.
Τον θαυμάζω για τη γενναιότητά του να αφοσιωθεί σ’ αυτό που αγαπούσε πάντα, παρ’ όλες τις μεγάλες δυσκολίες που συνάντησε στη ζωή του. Δεν πιστεύω πολύ στο ταλέντο, το βλέπω σαν προϋπόθεση, σαν εφόδιο για να μπορεί κάποιος να προχωρήσει. Μόνο μια καλή φωνή δεν αρκεί για να γίνει κανείς σπουδαίος τραγουδιστής, σημασία έχει τι κάνεις μετά, και αυτός είδε μόνος του την ανάγκη για οργάνωση στην επιφάνεια του καμβά του, το ρυθμό! Το ένστικτό του δούλεψε και αναγνώρισε τη σημασία της φόρμας, του χρώματος.
Μπορεί να είναι αυτοδίδακτος, είναι όμως ασπούδαχτος; Θα μου άρεσε πολύ να μπορούσα να τον έλεγα μαθητή μου.»
Η κοινή έκθεση τον Άγγελου Παναγιωτίδη και Θανάση Πάνου στην αίθουσα Fine Arts-Καπόπουλος στη Μύκονο διαρκεί ως τις 22 Αυγούστου.
«Fine Arts-Καπόπουλος»: Φλ. Ζουγενέλη 13, Χώρα Μυκόνου, τηλ. 22890/27005.
Ο Άγγελος Παναγιωτίδης εμπνεύσθηκε από το δέντρο που συνοδεύει την ελληνική φύση και παράδοση για να δημιουργήσει εντυπωσιακής αισθητικής γλυπτά, ενώ ο Θανάσης Πάνου αποτύπωσε τους καρπούς και τα φυλλώματα του στα δικά του ζωγραφικά έργα με έναν εντελώς προσωπικό τρόπο.
Ο Άγγελος Παναγιωτίδης γεννήθηκε στην Αμφιλοχία το 1950. Παρουσίασε τα πρώτα του έργα στο ατελιέ του το 1990, μετά από 20 χρόνια έρευνας σ’ όλα τα μέταλλα που χρησιμοποιεί η γλυπτική. Παράλληλα, μελέτησε τη φύση και ιδιαίτερα τη δομή και τις φόρμες του δέντρου, σε όλες τις φάσεις της ζωής και τις αλλαγές μέσα στο χρόνο και στις εποχές, με ακρίβεια γεωπόνου, με το πάθος του καλλιεργητή και κυρίως με την κομψότητα του ποιητή. Η βαθιά γνώση των υλικών, η οποία κατακτήθηκε μέσα από τη μακρόχρονη προσπάθεια, οδήγησε τα χέρια του στη δημιουργία γλυπτών-δέντρων, που φαντάζουν αχειροποίητα.
Κορύφωση της δημιουργίας του αποτελεί η έκθεση που πραγματοποίησε στην Αθήνα το 2004 και η ταυτόχρονη συμμετοχή του σε σημαντικές εκθέσεις που εντάχθηκαν στις πολιτιστικές εκδηλώσεις της Ολυμπιάδας, όπως η έκθεση Ο Κόσμος της Ελιάς στο Μουσείο Θεόφιλου στη Βαρειά της Μυτιλήνης και στη Βασιλική Αγίου Μάρκου στο Ηράκλειο Κρήτης, η έκθεση του Μουσείου της Ελιάς στη Σπάρτη, η έκθεση Ελαίας Εγκώμιον της Ακαδημίας Αθηνών και η εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στην Πλατεία Νερού Εσπλανάδα (Δέλτα Φαλήρου).
Με έργα του γλύπτη έχουν τιμηθεί Ολυμπιονίκες και πολλοί διάσημοι, πολιτικοί, και άλλοι επιφανείς Έλληνες και ξένοι. Ο Άγγελος Παναγιωτίδης είναι ο δημιουργός του έργου «Ελιά, το δέντρο της Αθήνας» από ορείχαλκο και χαλκό, ύψους 3,30 μέτρων, αποτελούμενου από 5.000 ορειχάλκινα φύλλα, που εκτέθηκε καθ’ όλη τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων στο πάρκο των χορηγών (Water Plaza) στο Παλαιό Φάληρο, όπου 5.000 επισκέπτες έβαλαν την υπογραφή τους σε κάθε ένα από τα 5.000 φύλλα του δέντρου. Το έργο εκτίθεται μόνιμα στην Τεχνόπολη στο Γκάζι.
Έργα του καλλιτέχνη βρίσκονται στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος, στην Τράπεζα Πειραιώς, στο Μουσείο Ελιάς στη Σπάρτη, στην Πινακοθήκη Χρήστου και Σοφίας Μοσχανδρέου στο Μεσολόγγι και στα κεντρικά γραφεία της Coca-Cola στην Αθήνα, καθώς και στην Ατλάντα των ΗΠΑ. Επίσης έργα αντίγραφα του έργου Ελιά, το δέντρο της Αθήνας προσφέρθηκαν από τον μέγα χορηγό των Ολυμπιακών Αγώνων Coca-Cola στο Ολυμπιακό Μουσείο της Λωζάνης και στην Ολυμπιακή Επιτροπή του Πεκίνο. Στο Μουσείο Γουλανδρή (Κυκλαδικής Τέχνης) εκτίθενται μόνιμα και πωλούνται πρωτότυπα έργα του καλλιτέχνη.
Έχει παρουσιάσει τη δουλειά του σε 15 ατομικές εκθέσεις στην Αθήνα και την επαρχία και έχει λάβει μέρος σε δεκάδες ομαδικές.
Ο Θανάσης Πάνου κατά πολύ νεότερος, αλλά ελπιδοφόρος καλλιτέχνης, βρήκε στην ελιά ένα δυναμικό μέσο έκφρασης. Γεννημένος στην Αλβανία συνάντησε αρκετές δυσκολίες, μέχρι να καταφέρει να βρει το δρόμο του στην τέχνη. Ας δούμε τι λέει ένας καταξιωμένος ζωγράφος, ο Μιχάλης Μακρουλάκης γι αυτόν, και πως τον συστήνει στο φιλότεχνο ελληνικό κοινό:
«Πάντα τον παρότρυνα να χρησιμοποιεί το αληθινό του όνομα, Elidon Haxho, αντί για το βαρετό ψευδώνυμο Θανάσης Πάνου, που εξ’ ανάγκης με αυτό υπέγραφε τα έργα του τόσο καιρό» σημειώνει ο Μιχάλης Μακρουλάκης και συνεχίζει: «Παρ’ όλο που όταν πρωτοείδα δουλειά του, πριν περίπου 7 χρόνια, δεν εντυπωσιάστηκα ιδιαίτερα, η συστολή του, η έμφυτη ευγένειά του και η επιμονή του να μάθει περισσότερα με έκαναν να προσπαθήσω να του δείξω τι μπορεί να είναι η ζωγραφική (κάτι που φαντάζομαι τον εαυτό μου να ψάχνει αιώνια να βρει). Αρχίσαμε μαζί ένα έργο το οποίο δεν τελείωσε ποτέ, αλλά που ελπίζω να τον βοήθησε λίγο, γιατί από τις συνηθισμένες εμπορικές νεκρές φύσεις που έκανε μέχρι τώρα, άρχισε να ψάχνει για διαφορετικές λύσεις και σιγά-σιγά η ποιότητα της δουλειάς του εξελισσόταν ενθαρρυντικά.
Ήρθε στην Ελλάδα το 1992 με την εθνική ομάδα Box της Αλβανίας για κάτι αγώνες και δεν γύρισε πίσω. Είχε συγγενείς εδώ και δούλεψε στην αρχή σε διάφορες δουλειές, συνηθισμένη ιστορία. Ζωγράφιζε, όμως, από μικρός και αγαπούσε την ελευθερία, έτσι μόνο με λίγη ενθάρρυνση άρχισε να ασχολείται αποκλειστικά με τη ζωγραφική, ιδίως όταν συνάντησε τον Βαγγέλη Καπόπουλο, του οποίου ο σοβαρός επαγγελματισμός, εν τέλει, βοηθάει τόσο πολύ την τέχνη (τους καλλιτέχνες) και τη διάδοσή της.
Ευχόμουν, αλλά δεν πολυπίστευα να έχει τέτοια εξέλιξη. Αν και ουσιαστικά αυτοδίδακτος ο Elidon δεν έμεινε στη συνηθισμένη αυτοϊκανοποίηση και στην απλοϊκότητά, αλλά από την αρχή ερευνούσε, ανησυχούσε, τολμούσε, είχε βέβαια αμφιβολίες, ζητούσε την κριτική και πάντα προχωρούσε και δεν τον τρόμαζε η πολλή δουλειά. Νομίζω ότι είναι αρκετά έτοιμος για να δείξει επίσημα την καινούργια του δουλειά, τα δέντρα της ελιάς, που ένιωσε την ιερότητά τους, τον μύθο που τα τυλίγει εδώ, στην Ελλάδα, στη γη της Αττικής, αλλά και γιατί όχι και στην πατρίδα του, που επίσης είναι κατάφυτη από αυτά.
Τον θαυμάζω για τη γενναιότητά του να αφοσιωθεί σ’ αυτό που αγαπούσε πάντα, παρ’ όλες τις μεγάλες δυσκολίες που συνάντησε στη ζωή του. Δεν πιστεύω πολύ στο ταλέντο, το βλέπω σαν προϋπόθεση, σαν εφόδιο για να μπορεί κάποιος να προχωρήσει. Μόνο μια καλή φωνή δεν αρκεί για να γίνει κανείς σπουδαίος τραγουδιστής, σημασία έχει τι κάνεις μετά, και αυτός είδε μόνος του την ανάγκη για οργάνωση στην επιφάνεια του καμβά του, το ρυθμό! Το ένστικτό του δούλεψε και αναγνώρισε τη σημασία της φόρμας, του χρώματος.
Μπορεί να είναι αυτοδίδακτος, είναι όμως ασπούδαχτος; Θα μου άρεσε πολύ να μπορούσα να τον έλεγα μαθητή μου.»
Η κοινή έκθεση τον Άγγελου Παναγιωτίδη και Θανάση Πάνου στην αίθουσα Fine Arts-Καπόπουλος στη Μύκονο διαρκεί ως τις 22 Αυγούστου.
«Fine Arts-Καπόπουλος»: Φλ. Ζουγενέλη 13, Χώρα Μυκόνου, τηλ. 22890/27005.
