Οι άνθρωποι των τεχνών φώναζαν εδώ και δεκαετίες για την ανάγκη να αυξηθούν οι χώροι τέχνης στην Ελλάδα. Παρά το ότι μένουν ακόμη σημαντικά βήματα να γίνουν (όπως το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης) τόσο ιδιωτικοί, όσο και δημόσιοι φορείς ανέλαβαν να υλοποιήσουν το όραμα.
Ως αποτέλεσμα, οι Έλληνες δείχνουν να επέστρεψαν στην εγχώρια εικαστική τέχνη και αγκαλιάζουν κάθε σχετική προσπάθεια. Τελευταίο δείγμα, η καταπληκτική έκθεση του μεγάλου Νίκου Χατζηκυριάκου- Γκίκα, που ξεκίνησε την προηγούμενη εβδομάδα στο Μουσείο Μπενάκη, τιτλοφορείται ”Νίκος Χατζηκυριάκος- Γκίκας: Ο Απολλώνιος- ο Διονυσιακός” και ήδη συγκεντρώνει την προτίμηση του κοινού.
Πρόκειται για μια πραγματικά εξαιρετική παρουσίαση του έργου του Γκίκα που αποκαλύπτει την πολυμορφία της δουλειάς του έλληνα που απέκτησε διεθνή φήμη και υπήρξε συνοδοιπόρος μερικών από τους μεγαλύτερους εικαστικούς καλλιτέχνες του 20ου αιώνα. Η έκθεση εμφανίζεται να έχει δύο ”όψεις” που τελικά συνενώνονται υπό το ξεχωριστό στίγμα του Γκίκα. Ο Διονυσιακός αντιπαραβάλλεται με τον Απολλώνιο και η ευταξία με τη μέθεξη του πάθους.
Αμφότερες οι δύο καλλιτεχνικές αυτές πτυχές εμφανίζονται να πειθαρχούν στην διδακτική αγάπη του Γκίκα για το φως και στον επιτυχή συνδυασμό του κυβισμού με τις φυσικές παραστάσεις- από όπου σπάνια λείπουν τα σχόλιά του για την ελληνική αρχιτεκτονική.
Γεννημένος στην Αθήνα το 1906, Ο Γκίκας δείχνει το ταλέντο του από μικρός. Γίνεται μαθητής του Παρθένη όντας ακόμη μαθητής, και πραγματοποιεί την πρώτη του έκθεση στο Παρίσι σε ηλικία 17 ετών. Ήδη μένει στο Παρίσι όπου παράλληλα με τις σπουδές του στη Γαλλική Φιλολογία και την Αισθητική στη Σορβόνη, παρακολουθεί μαθήματα ζωγραφικής και χαρακτικής στην Academie Ranson, με δασκάλους τον Bissiere και τον Δ. Γαλάνη.
Η πρώτη του ατομική έκθεση οργανώνεται στο Παρίσι το 1927 στην Galerie Percier, ενώ η πρώτη έκθεση στην Αθήνα, στην Αίθουσα Στρατηγοπούλου, το 1928, συστεγάζεται με τα έργα του γλύπτη Μιχάλη Τόμπρου.
Καταξιωμένος ήδη καλλιτέχνης, το 1934, εγκαταλείπει το Παρίσι και έρχεται να εγκατασταθεί στην Αθήνα.
Ο καλλιτεχνικός χαρακτήρας του Γκίκα αποκρυσταλλώνεται στο οικογενειακό του σπίτι στην Ύδρα, όπου θα δημιουργήσει μερικά από τα αριστουργήματά του.
Το 1941 εκλέγεται καθηγητής στην έδρα του Σχεδίου της Αρχιτεκτονικής Σχολής του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου, όπου και διδάσκει ώς το 1958, ενώ το 1972 εκλέγεται τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών και το 1986 επίτιμο μέλος της Royal Academy of Arts του Λονδίνου. Ανακηρύσσεται επίτιμος διδάκτωρ της Αρχιτεκτονικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης (1982) και επίτιμος διδάκτωρ της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου των Αθηνών (1991).
Περισσότερες από 50 εκθέσεις του καλλιτέχνη έχουν οργανωθεί κατά καιρούς στην Αθήνα, το Παρίσι, το Λονδίνο, τη Γενεύη, το Βερολίνο, τη Νέα Υόρκη.
Εργα του βρίσκονται σε πολλές ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα, στη Δυτική Ευρώπη και στις Ηνωμένες Πολιτείες, καθώς και σε πολλά μουσεία, όπως στο Musee d’ Art Moderne - Παρίσι, στην Tate Gallery - Λονδίνο, στο Metropolitan Museum of Art - Νέα Υόρκη και την Εθνική Πινακοθήκη των Αθηνών.
Την έκθεση συνοδεύει πολυτελής, εμπεριστατωμένος κατάλογος που ανέλαβε ο εκδοτικός οίκος Λιβάνη με την επιμέλεια της Ντ. Ηλιοπούλου-Ρογκάν.
Χορηγοί είναι ο Λαυρεντιάδης Όμιλος Επιχειρήσεων, το Johnnie Walker Green Label και η Cosmote.
Η έκθεση θα διαρκέσει έως τις 22 Ιανουαρίου.
Μουσείο Μπενάκη,
Πειραιώς 138.
