της Ίριδας Κρητικού
Τα έργα που εκτίθενται από την Κυριακή 9 Απριλίου στο χώρο της Τεχνόπολης, με την ευκαιρία του εορτασμού των 70 χρόνων της Σχολής Μωραΐτη, αποτελούν ατομικές ή συλλογικές εργασίες των μαθητριών και των μαθητών της Σχολής κάθε ηλικίας. Τα έργα των παιδιών του Δημοτικού Σχολείου εντάσσονται στον ευρύ κύκλο ”Φύση – Άνθρωπος”.
Η διδασκαλία των εικαστικών στη Σχολή Μωραΐτη στοχεύει στο να προσεγγίσει το κάθε παιδί τις εικαστικές τέχνες μέσω δραστηριοτήτων έρευνας, αλλά και δημιουργίας έργων, και να αναπτύξει μία αισθητική προσέγγιση των έργων της τέχνης πάντα σε άμεση σύνδεση με την καλλιτεχνική δημιουργία. Στο πλαίσιο των μαθημάτων, επιδιώκεται η καλλιέργεια της δημιουργικότητας, της καλαισθησίας, της αισθητικής, καθώς και η παραγωγή καλλιτεχνικού έργου, η γνώση και η χρήση των υλικών
Σκέψεις, γνώσεις, εμπειρίες, όλα για τα παιδιά…
Σύμφωνα με τη διευθύντρια του Νηπιαγωγείου, Ελένη Γερουλάνου, οι εμπειρίες είναι η καλύτερη πηγή μάθησης γι’ αυτές τις ηλικίες, γι’ αυτό και τους δίνονται διέξοδοι ή μέσα έκφρασης με τη ζωγραφική και τη χειροτεχνία. Τα παιδιά επικοινωνούν χρησιμοποιώντας πηλό, χαρτί, χρώματα, κόλλες, ζυμάρι, ύφασμα, σχοινί, σύρμα και διάφορα ανακυκλωμένα υλικά, δημιουργούν συνθέσεις με χρώματα και υλικά, καλλιεργούν τη φαντασία τους και αναπτύσσουν την ικανότητά τους να επικοινωνούν και να συνεργάζονται.
Ένας μαγικός κόσμος από χρώματα…
”Έτσι κρατάμε το μολύβι, έτσι το πινέλο, έτσι χρησιμοποιούμε τα pastel, έτσι φτιάχνουμε αναμείξεις με τις τέμπερες, έτσι γεμίζουμε την παλέτα μας με τα χρώματα που πρέπει”.
Σύμφωνα με τον Στέλιο Κατσούλη, η έκθεση των έργων των παιδιών του Δημοτικού αποτελεί ένα μικρό μόνο μέρος από την καθημερινότητα του δασκάλου των ”Τεχνικών”, που βλέπει να συντελείται καθημερινά ένα μικρό θαύμα μπροστά στα μάτια του. Τα παιδιά ξέρουν να ανταμείβουν το δάσκαλό τους για τις ”ξερές” του οδηγίες, ντύνοντας με ξεχωριστή δύναμη και λάμψη κάθε τους δημιουργία.
Το μέλλον στη ”γλώσσα των παιδιών”
Σύμφωνα πάλι με την Τάνυ Ζησιάδου, τα παιδιά του Δημοτικού ανακαλύπτουν σιγά-σιγά τα υλικά: ενθουσιάζονται με μια νέα ανακάλυψη, ένα νέο υλικό, αναλύουν και συνθέτουν φόρμες, γραμμές και χρώματα, αποκτούν όλο και περισσότερες δεξιότητες, δημιουργούν έργα γεμάτα φως, δύναμη και φαντασία. Χρησιμοποιώντας ξυλομπογιές, παστέλ, δαχτυλομπογιές, τέμπερες, κολάζ, μικτή τεχνική, πλαστελίνη, πηλό, papier mache, μαθαίνουν να βλέπουν, να παρατηρούν και να μιλούν τη ”γλώσσα” των εικαστικών τεχνών, δημιουργώντας έργα γεμάτα ειλικρίνεια, συναίσθημα και αισιοδοξία για το μέλλον.
Βασική ανάγκη... η επικοινωνία!
Για την Φωτεινή Ισιδωρίδου, η πηγαία ανάγκη του ανθρώπου να επικοινωνήσει μορφοποιώντας υλικά που επεξεργάζεται με τα χέρια ξεκινά από πολύ παλιά, από τον πρωτόγονο κιόλας κυνηγό που χαράζει βραχογραφίες, για να φτάσει σήμερα στον σύγχρονο εικαστικό που παρουσιάζει ένα δρώμενο με ηλεκτρονικά μέσα. Το ζητούμενο τότε και τώρα είναι κοινό: η απόλαυση της διαδικασίας παραγωγής του έργου, μια δημιουργική έκφραση που δεν έχει όριο χρόνου στην υλοποίηση της ιδέας.
Το ίδιο συμβαίνει και με το παιδί που δημιουργεί πλάθοντας τα υλικά ή ζωγραφίζοντας.
Στο πλαίσιο της διδασκαλίας των παιδιών του Δημοτικού, επιχειρεί να εμπνεύσει τα παιδιά να παίζουν με τα χρώματα, να παρατηρούν τα σχήματα, να πειραματίζονται άφοβα για να γνωρίζουν και να μαθαίνουν να χειρίζονται την οπτική γλώσσα. Η διδασκαλία της τέχνης έχει στόχο να βοηθήσει τα παιδιά να εκφράσουν την ξεχωριστή τους συναισθηματική ιδιοσυγκρασία και φαντασία.
Καλλιτεχνική εκπαίδευση
Η καλλιτεχνική εκπαίδευση στο Δημοτικό, βασίζεται σε τέσσερις άξονες σύφωνα με τον Ευτύχη Πατσουράκη:
Α) την Αντίληψη Εμπειρίας, B) την Ανάλυση Εμπειρίας, Γ) την Αυτοέκφραση και Δ) την Επικοινωνία, ενώ έχει τέσσερις βασικούς στόχους:
1) Αισθητικό στόχο (προσέγγιση και χρήση της αισθητικής γλώσσας, αντίληψη της φύσης και λειτουργίας του έργου τέχνης μέσα από την πρακτική εξάσκηση),
2) Στόχο αντίληψης (με συγκεκριμένα εργαλεία, που είναι απαραίτητα για την κατανόηση και την αντίδραση σε φόρμες προερχόμενες είτε από έργα τέχνης είτε από το καθημερινό οπτικό περιβάλλον),
3) Στόχο τεχνικής (τεχνικές και δεξιότητες που απαιτούνται για τη χρήση και το δημιουργικό χειρισμό των υλικών) και
4) Προσωπικό και κοινωνικό στόχο (βελτίωση της ποιότητας μάθησης και της ικανότητας των παιδιών να σκέπτονται, να παίρνουν αποφάσεις, να λύνουν προβλήματα και να αντιλαμβάνονται τον κόσμο).
Ο κόσμος μέσα από τα μάτια των παιδιών
Τέλος, για την Τατιάνα Ζώη, η σκέψη του παιδιού μπερδεύει το πραγματικό με το φανταστικό και μας μεταφέρει στη δική τους αντίληψη για το χώρο. Οι μορφές που αντιλαμβάνονται, καθώς και ο χώρος εξελίσσονται διαρκώς από τη μία ηλικία στην άλλη, προσφέροντας συνεχώς καινούριες ιδέες.
Σκοπός της εικαστικής παιδείας είναι να διαφυλάξει τη φρεσκάδα της σκέψης τους και την ιδιαιτερότητα του εσωτερικού τους κόσμου.
Μέσα από τη γνωριμία με την τέχνη και με τις απαραίτητες γνώσεις και τεχνικές, τα παιδιά θα βοηθηθούν στην ανάπτυξη και διαμόρφωσης μίας ολοκληρωμένης προσωπικής αντίληψης για τον κόσμο που τα περιβάλλει.
Στην Τεχνόπολη παρουσιάζεται επίσης η έκθεση Εικαστικών Τεχνών του τμήματος ΙΒ (International Baccalaureate) της Σχολής Μωραΐτη, με έργα 22 δευτεροετών μαθητών, η οποία καλύπτει ένα ευρύ πεδίο θεμάτων, πειραματισμών και τεχνοτροπιών.
Τα έργα είναι αποτέλεσμα μιας διετούς φοίτησης στις Εικαστικές Τέχνες και θα βαθμολογηθούν από τον εξεταστή του Διεθνούς Απολυτηρίου, ο οποίος θα μελετήσει και θα αξιολογήσει τη δουλειά αυτή, εξετάζοντας ατομικά κάθε μαθητή και μαθήτρια, με κριτήρια την ευφάνταστη έκφραση, την έρευνα ιδεών, τη σύνθεση έννοιας και λειτουργίας, τις μορφοπλαστικές ιδιότητες και τις τεχνικές ικανότητες.
Σύμφωνα με τις εκπαιδευτικούς Μαρίνα Κουρούμαλη, Μαρία Κόντη, Φωτεινή Ισιδωρίδου και Πάμελα Μπράουν, πέραν του ακαδημαϊκού σκοπού, η έκθεση αυτή προσφέρει στα παιδιά μια πολύτιμη ευκαιρία να εργαστούν ομαδικά για την προετοιμασία της, αλλά και να ”εκτεθούν” ταυτόχρονα για πρώτη φορά στο κοινό.
Τεχνόπολις, Γκάζι από 9 έως 12 Απριλίου.
