Ηνωμένο Βασίλειο: "Ευγενείς" σπουδές
Ίσως ο πιο δημοφιλής προορισμός για τους Έλληνες φοιτητές, η Αγγλία έχει το πλεονέκτημα της οικείας γλώσσας, αλλά και των δεκάδων επιλογών σε πολύ καλά στο σύνολό τους Πανεπιστήμια. Το κόστος ζωής είναι αρκετά υψηλό, ιδιαίτερα στο Λονδίνο, όπου τα ενοίκια των διαμερισμάτων όσο προσεγγίζουμε το κέντρο είναι απλησίαστα, όμως σε περιοχές εκτός αυτού το κόστος είναι σαφώς πιο χαμηλό και η ζωή πιο χαλαρή. Οι συγκοινωνίες είναι κάτι παραπάνω από επαρκείς, ενώ όσοι ολοκλήρωσαν τις σπουδές τους σε κάποιο από τα Πανεπιστήμια της Αγγλίας εντυπωσιάστηκαν από το οργανωμένο σύστημα Ανώτατης Παιδείας.
Γενικά tips:
* Αγοράστε κάρτες απεριορίστων διαδρομών, τόσο σε επίπεδο πόλης, όσο και εθνικό. Συμφέρουν πολύ περισσότερο από μεμονωμένα εισιτήρια.
* Τα ταξί είναι πανάκριβα.
* Happy hour σε pubs. Όλες έχουν ώρα που κάνουν προσφορές. Επίσης, τα περισσότερα clubs έχουν student nights με φτηνότερη είσοδο και ποτά.
* Μην αμελήσετε τις νομικές υπηρεσίες σε πανεπιστήμια: τσάμπα counselling σε φοιτητές, για θέματα ενοικίασης (να δουν το συμβόλαιο, προσωπικές τους υποθέσεις κλπ).
* Προσοχή στα σκουπίδια. Ειδικά εκτός Λονδίνου, τα μαζεύουν μια φορά την εβδομάδα.
* Όλα τα δημόσια μουσεία είναι δωρεάν.
* Τα κατά πόλη Health Centers, προσφέρουν δωρεάν εξετάσεις για STD και προφυλακτικά σε φοιτητές.
Φοιτητική διαμονή
«Οι πρωτοετείς φοιτητές στη συντριπτική τους πλειοψηφία δικαιούνται εστία», λέει ο Θανάσης, ο οποίος σπούδασε Computer Science στο Πανεπιστήμιο του Cardiff, στην Ουαλία. «Πρώτος χρόνος λοιπόν εστία, στη συνέχεια ενοικιαζόμενα σπίτια. Η εστία βολεύει λόγω χαμηλής τιμής, γνωριμιών που θα κάνεις και παροχών, τις οποίες δεν έχεις όταν νοικιάζεις (φαγητό, μια σχετική ασφάλεια, τυποποιημένες διαδικασίες). Απ' την άλλη, δε διαλέγεις εσύ με ποιους θα μένεις, έχει αρκετή φασαρία και συνήθως ο χώρος είναι περιορισμένος», διευκρινίζει. Γύρω από τα Πανεπιστήμια υπάρχει μεγάλη προσφορά σπιτιών, τόσο σε ιδιωτικό επίπεδο, όσο και μεσιτικού γραφείου. «Το να βρεις σπίτι είναι αστείο, το να το βρεις στην τιμή και την κατάσταση που σου αρέσει μπορεί να πάρει χρόνο», αναφέρει χαρακτηριστικά. Οι τιμές στο Cardiff την περίοδο 1998-2005 κυμαίνονταν στα 300 με 400€ μηνιαίως, για ένα σπίτι 3-4 συγκατοίκων.
«Οι τιμές είναι πολύ πιο ακριβές σε σχέση με την Ελλάδα όσον αφορά τα σπίτια », λέει ο Κώστας, πτυχιούχος στον τομέα Υπολογιστών στο Πανεπιστήμιο του Surrey, «Αν βρεις άλλα δύο – τρία άτομα για συγκατοίκηση πέφτει κάπως το κόστος, αλλά και πάλι δεν πάει κάτω από 400€. Σπίτι θα βρεις εύκολα πάντως, αρκεί να ψάξεις τουλάχιστον τρεις μήνες πριν. Το πρόβλημα είναι ότι συχνά οι ιδιοκτήτες ζητούν χρήματα και για τους καλοκαιρινούς μήνες. Επίσης, θα πρέπει να υπολογίσεις και ένα ποσό γύρω στα 500€ αν βρεις μέσω μεσιτικού». Ενδεικτικά, για κάποιον που μένει μόνος του σε σπίτι – στούντιο τριάντα τετραγωνικών στην περιοχή του Πανεπιστημίου, το μίνιμουμ ενοίκιο είναι 500€. Τέλος, αν ζείτε σε σπίτι θα σας ζητηθεί να πληρώσετε ένα tax council – φόρο της τάξης των 1300€. Προσκομίζοντας στην αρμόδια διεύθυνση το χαρτί φοίτησης «γλιτώνετε» τον φόρο αυτόν.
«Για ένα σπίτι τριάντα τετραγωνικών στο Λονδίνο μόνος σου, δίνεις περίπου 900€ τον μήνα συμπεριλαμβανομένου νερού – ηλεκτρικού», λέει ο Ανδρέας, ο οποίος σπούδασε Διατροφολογία στο Πανεπιστήμιο Westminster του Λονδίνου, «Αν πάντως συγκατοικήσεις ή/και εργαστείς μπορείς να τα βγάλεις πέρα».
Συγκοινωνίες
«Σοκαριστικά εξαιρετικές», χαρακτηρίζει της συγκοινωνίες στο Ηνωμένο Βασίλειο ο Θανάσης: «Στο Cardiff έφτιαχνες το ρολόι σου με τα λεωφορεία. Τα τρένα είναι άνετα, στην ώρα τους, με παροχές που στην Ελλάδα μας φαίνονται άπιαστες. Μιλάω για Online booking/αλλαγές, online κάρτες απεριορίστων διαδρομών, ευγενικοί άνθρωποι που εξυπηρετούν με απόλυτη γνώση του αντικειμένου τους, έλεγχος, ασφάλεια - δεν έχει ‘κύριε κάθεστε στη θέση μου’, ‘ρε άντε χάσου’. Κοστίζουν περισσότερο, αλλά κάνεις τη δουλειά σου και νιώθεις ότι σε σέβονται», αναφέρει. Τα ταξί από την άλλη πλευρά είναι πανάκριβα, λέει ο Κώστας: «Ποτέ μα ποτέ δεν παίρνεις ταξί από τον δρόμο γιατί χρεώνουν τρελά ποσά. Πάντα μέσω τηλεφώνου από γραφείο με ταξί, αλλά και πάλι δεν συμφέρει. Στο Surrey το πάσο για τα μέσα συγκοινωνίας είναι απαραίτητο, ειδικά αν δεν μένεις στην εστία του Πανεπιστημίου. Κοστίζει περίπου 3.50€ πήγαινε – έλα».
Προσαρμογή στη καθημερινότητα – κουλτούρα
Η προσαρμογή στην εκεί καθημερινότητα είναι πολύ εύκολη σύμφωνα με τον Θανάση: «Υπάρχουν διαδικασίες για τα πάντα και άνθρωποι έτοιμοι και πρόθυμοι να βοηθήσουν. Σκοπός τους είναι να σε κάνουν μέρος της παραγωγικής διαδικασίας και με βάση αυτή την αρχή, σου παρέχεται κάθε πιθανή κι απίθανη βοήθεια. Οι πανεπιστημιακές κοινότητες στο εξωτερικό και ειδικά στη δυτική Ευρώπη είναι τις περισσότερες φορές πολυπολιτισμικές και η εθνικότητα δεν έχει καμία σημασία. Τους ενδιαφέρει να προσφέρεις, όχι από πού είσαι», λέει.
«Οι Άγγλοι είναι υπερβολικά τυπικοί και ευγενικοί, οπότε θα ακούσεις την λέξη ‘please’ αρκετές φορές. Σέβονται την Ελλάδα και τους Έλληνες αρκετά, αν και με την οικονομική κρίση υπάρχει ένα αρνητικό κλίμα», λέει ο Κώστας, «λεπτομέρειες όπως το να πεις ευχαριστώ όταν κατεβαίνεις από το λεωφορείο στον οδηγό είναι κατά κάποιον τρόπο απαραίτητες, αν δεν θέλεις να σε περάσουν για αγενή. Κατά τα άλλα προσαρμόζεσαι ευκολότερα, μιας και υπάρχουν πάρα πολλοί ξένοι σαν και σένα που αντιμετωπίζουν τα ίδια ‘προβλήματα’ με σένα. Σε καμία περίπτωση δεν νιώθεις μόνος σου».
«Προσαρμόστηκα από την πρώτη μέρα», λέει ο Ανδρέας. «Διαπίστωσα πως οι Έλληνες θεωρούνται τεμπέληδες από μία συντηρητική μειοψηφία ανθρώπων, τον γνωστό και ως ‘lazy greek’ stereotype, αλλά δεν άφησα αυτόν τον ρατσισμό να με αποπροσανατολίσει».
Όσον αφορά τις διαφορές στην κουλτούρα, η βασικότερη που εντοπίζει ο Θανάσης είναι το ότι η πλειοψηφία του κόσμου έχει κοινωνική συνείδηση: «Οι περισσότεροι καταλαβαίνουν ότι είναι μέρος του κράτους κι όχι απέναντι από αυτό. Λόγω του παραπάνω, τα πάντα λειτουργούν τουλάχιστον σε ικανοποιητικό βαθμό. Αρχίζοντας από τις δημόσιες υπηρεσίες και φτάνοντας στην ιδιωτική πρωτοβουλία. Καμιά φορά σκέφτομαι την περίπτωση του να λειτουργούσαμε κι εμείς κάπως παρόμοια και με πιάνει απελπισία. Εδώ δεν μπορούν να εξυπηρετηθούν οι Έλληνες από το δημόσιο, θα εξυπηρετούνταν οι ξένοι...;», λέει χαρακτηριστικά.
Ο Κώστας από την πλευρά του τονίζει την ύπαρξη του… αλκοόλ: «Πολύ, μα πάρα πολύ αλκοόλ!», λέει, «Για την κουλτούρα, δεν μπορείς να πεις κάτι συγκεκριμένο, μιας και υπάρχουν άνθρωποι από όλον τον κόσμο και ο καθένας ‘κουβαλάει’ την δική του κουλτούρα. Είναι μια μείξη πολιτισμών».
Κόστος ζωής
Όπως και το κόστος διαμονής, έτσι και το κόστος ζωής στα αστικά κέντρα είναι μεγαλύτερο, και όσο «βγαίνεις» προς τα έξω μικραίνει. Κατά μέσο όρο με βάση το εάν πίνεις- τρως- διασκεδάζεις σε pub, μπαρ, fast food, εστιατόριο, club, κινηματογράφο, το κόστος κυμαίνεται στο ποτό (αλκοόλ/μπύρα) από 3€ μέχρι 14€, στο φαγητό 7€ μέχρι όσο πάει και στη διασκέδαση από 9€ μέχρι και 24€. Σε γενικές γραμμές τα ποτά είναι αρκετά φτηνά και υπάρχουν πολλά deals σε pubs και μπαράκια, το φαγητό και τα είδη σούπερ μάρκετ επίσης φθηνότερα σε σχέση με την Ελλάδα. Αν κάτι «πονάει» στην τσέπη, είναι τα ενοίκια και οι λογαριασμοί φως – νερό.
Ελλάδα vs. Αγγλία
Όπως θα περίμενε κανείς, η έλλειψη εκτεταμένης ηλιοφάνειας είναι ένα από τα κυριότερα «μείον» της χώρας σε σχέση με την Ελλάδα, σύμφωνα με τον Θανάση, ενώ ο Κώστας στέκεται και στην επιφανειακή ευγένεια την Άγγλων. Από την άλλη πλευρά όμως τα «συν» στην εκπαίδευση και την αγγλική κοινωνία είναι αρκετά και διόλου αμελητέα κατά τον Ανδρέα: «Κρατάω την ενθάρρυνση της ελευθερίας του λόγου στο Πανεπιστήμιο και την ικανότητα της αγγλικής κοινωνίας να μην ανέχεται οποιαδήποτε μορφή βίας, την βοήθειά της σε αυτούς που θέλουν να προσαρμοστούν. Κρατάω ότι τα μαθήματα γίνονται πάντα όπως είναι στο πρόγραμμα αλλά ακόμα και αν κάτι τύχαινε στον καθηγητή τελευταία στιγμή οι φοιτητές είχαν δικαίωμα να πάρουν αποζημίωση για τα έξοδα τους στα μέσα μεταφοράς. Ούτε "μαγαζάκια" κομμάτων, ούτε τραμπούκοι να σταματούν τις εξεταστικές ούτε κάπνισμα μέσα στο πανεπιστήμιο, γενικά ένα περιβάλλον που υπάρχουν κανόνες αλληλοσεβασμού», αναφέρει.
Τι θα συμβούλευαν όσους θέλουν να σπουδάσουν στην Αγγλία; «Να πάνε με όρεξη και θα δικαιωθούν. Λόγω των φοβερών υποδομών, οι άνθρωποι που θέλουν να πετύχουν πράγματα και σκοπεύουν να το υποστηρίξουν με δουλειά, στη Βρετανία θα το πετύχουν», λέει ο Θανάσης. Ο Κώστας στέκεται στην λανθασμένη νοοτροπία των Ελλήνων να δημιουργούν «γκέτο»: «Δημιουργούν κλίκες και δεν μαθαίνουν για τους ‘άλλους’ και την κουλτούρα τους», λέει και προσθέτει: «Επίσης, αν είσαι τυπικός και κάνεις τις εργασίες που πρέπει μπορείς άνετ;α να πάρεις την βάση που είναι το 40%. Θα πρέπει να είσαι σε συνεχή επαφή με τον καθηγητή tutor σου, ο οποίος ουσιαστικά σε βοηθά και σε καθοδηγεί για κάθε πρόβλημα που έχεις στο Πανεπιστήμιο. Οι εργασίες παίζουν σημαντικό ρόλο και υπάρχουν σχεδόν σε κάθε μάθημα. Μπορεί να μετρούν από 10% μέχρι 100%, κάτι που σημαίνει ότι ένα μάθημα δεν έχει exams. Πάντα πρέπει να τις ξεκινάς μόλις τις παίρνεις και να μην της αφήνεις για μετά»
Χρήσιμες διευθύνσεις
* British Council στην Αθήνα
* Οδηγός για τις σπουδές σας στην Βρετανία “Studying and living in the U.K.”
* Universities and Colleges Admissions Service (UCAS)
Γενικά tips:
* Αγοράστε κάρτες απεριορίστων διαδρομών, τόσο σε επίπεδο πόλης, όσο και εθνικό. Συμφέρουν πολύ περισσότερο από μεμονωμένα εισιτήρια.
* Τα ταξί είναι πανάκριβα.
* Happy hour σε pubs. Όλες έχουν ώρα που κάνουν προσφορές. Επίσης, τα περισσότερα clubs έχουν student nights με φτηνότερη είσοδο και ποτά.
* Μην αμελήσετε τις νομικές υπηρεσίες σε πανεπιστήμια: τσάμπα counselling σε φοιτητές, για θέματα ενοικίασης (να δουν το συμβόλαιο, προσωπικές τους υποθέσεις κλπ).
* Προσοχή στα σκουπίδια. Ειδικά εκτός Λονδίνου, τα μαζεύουν μια φορά την εβδομάδα.
* Όλα τα δημόσια μουσεία είναι δωρεάν.
* Τα κατά πόλη Health Centers, προσφέρουν δωρεάν εξετάσεις για STD και προφυλακτικά σε φοιτητές.
Φοιτητική διαμονή
«Οι πρωτοετείς φοιτητές στη συντριπτική τους πλειοψηφία δικαιούνται εστία», λέει ο Θανάσης, ο οποίος σπούδασε Computer Science στο Πανεπιστήμιο του Cardiff, στην Ουαλία. «Πρώτος χρόνος λοιπόν εστία, στη συνέχεια ενοικιαζόμενα σπίτια. Η εστία βολεύει λόγω χαμηλής τιμής, γνωριμιών που θα κάνεις και παροχών, τις οποίες δεν έχεις όταν νοικιάζεις (φαγητό, μια σχετική ασφάλεια, τυποποιημένες διαδικασίες). Απ' την άλλη, δε διαλέγεις εσύ με ποιους θα μένεις, έχει αρκετή φασαρία και συνήθως ο χώρος είναι περιορισμένος», διευκρινίζει. Γύρω από τα Πανεπιστήμια υπάρχει μεγάλη προσφορά σπιτιών, τόσο σε ιδιωτικό επίπεδο, όσο και μεσιτικού γραφείου. «Το να βρεις σπίτι είναι αστείο, το να το βρεις στην τιμή και την κατάσταση που σου αρέσει μπορεί να πάρει χρόνο», αναφέρει χαρακτηριστικά. Οι τιμές στο Cardiff την περίοδο 1998-2005 κυμαίνονταν στα 300 με 400€ μηνιαίως, για ένα σπίτι 3-4 συγκατοίκων.
«Οι τιμές είναι πολύ πιο ακριβές σε σχέση με την Ελλάδα όσον αφορά τα σπίτια », λέει ο Κώστας, πτυχιούχος στον τομέα Υπολογιστών στο Πανεπιστήμιο του Surrey, «Αν βρεις άλλα δύο – τρία άτομα για συγκατοίκηση πέφτει κάπως το κόστος, αλλά και πάλι δεν πάει κάτω από 400€. Σπίτι θα βρεις εύκολα πάντως, αρκεί να ψάξεις τουλάχιστον τρεις μήνες πριν. Το πρόβλημα είναι ότι συχνά οι ιδιοκτήτες ζητούν χρήματα και για τους καλοκαιρινούς μήνες. Επίσης, θα πρέπει να υπολογίσεις και ένα ποσό γύρω στα 500€ αν βρεις μέσω μεσιτικού». Ενδεικτικά, για κάποιον που μένει μόνος του σε σπίτι – στούντιο τριάντα τετραγωνικών στην περιοχή του Πανεπιστημίου, το μίνιμουμ ενοίκιο είναι 500€. Τέλος, αν ζείτε σε σπίτι θα σας ζητηθεί να πληρώσετε ένα tax council – φόρο της τάξης των 1300€. Προσκομίζοντας στην αρμόδια διεύθυνση το χαρτί φοίτησης «γλιτώνετε» τον φόρο αυτόν.
«Για ένα σπίτι τριάντα τετραγωνικών στο Λονδίνο μόνος σου, δίνεις περίπου 900€ τον μήνα συμπεριλαμβανομένου νερού – ηλεκτρικού», λέει ο Ανδρέας, ο οποίος σπούδασε Διατροφολογία στο Πανεπιστήμιο Westminster του Λονδίνου, «Αν πάντως συγκατοικήσεις ή/και εργαστείς μπορείς να τα βγάλεις πέρα».
Συγκοινωνίες
«Σοκαριστικά εξαιρετικές», χαρακτηρίζει της συγκοινωνίες στο Ηνωμένο Βασίλειο ο Θανάσης: «Στο Cardiff έφτιαχνες το ρολόι σου με τα λεωφορεία. Τα τρένα είναι άνετα, στην ώρα τους, με παροχές που στην Ελλάδα μας φαίνονται άπιαστες. Μιλάω για Online booking/αλλαγές, online κάρτες απεριορίστων διαδρομών, ευγενικοί άνθρωποι που εξυπηρετούν με απόλυτη γνώση του αντικειμένου τους, έλεγχος, ασφάλεια - δεν έχει ‘κύριε κάθεστε στη θέση μου’, ‘ρε άντε χάσου’. Κοστίζουν περισσότερο, αλλά κάνεις τη δουλειά σου και νιώθεις ότι σε σέβονται», αναφέρει. Τα ταξί από την άλλη πλευρά είναι πανάκριβα, λέει ο Κώστας: «Ποτέ μα ποτέ δεν παίρνεις ταξί από τον δρόμο γιατί χρεώνουν τρελά ποσά. Πάντα μέσω τηλεφώνου από γραφείο με ταξί, αλλά και πάλι δεν συμφέρει. Στο Surrey το πάσο για τα μέσα συγκοινωνίας είναι απαραίτητο, ειδικά αν δεν μένεις στην εστία του Πανεπιστημίου. Κοστίζει περίπου 3.50€ πήγαινε – έλα».
Προσαρμογή στη καθημερινότητα – κουλτούρα
Η προσαρμογή στην εκεί καθημερινότητα είναι πολύ εύκολη σύμφωνα με τον Θανάση: «Υπάρχουν διαδικασίες για τα πάντα και άνθρωποι έτοιμοι και πρόθυμοι να βοηθήσουν. Σκοπός τους είναι να σε κάνουν μέρος της παραγωγικής διαδικασίας και με βάση αυτή την αρχή, σου παρέχεται κάθε πιθανή κι απίθανη βοήθεια. Οι πανεπιστημιακές κοινότητες στο εξωτερικό και ειδικά στη δυτική Ευρώπη είναι τις περισσότερες φορές πολυπολιτισμικές και η εθνικότητα δεν έχει καμία σημασία. Τους ενδιαφέρει να προσφέρεις, όχι από πού είσαι», λέει.
«Οι Άγγλοι είναι υπερβολικά τυπικοί και ευγενικοί, οπότε θα ακούσεις την λέξη ‘please’ αρκετές φορές. Σέβονται την Ελλάδα και τους Έλληνες αρκετά, αν και με την οικονομική κρίση υπάρχει ένα αρνητικό κλίμα», λέει ο Κώστας, «λεπτομέρειες όπως το να πεις ευχαριστώ όταν κατεβαίνεις από το λεωφορείο στον οδηγό είναι κατά κάποιον τρόπο απαραίτητες, αν δεν θέλεις να σε περάσουν για αγενή. Κατά τα άλλα προσαρμόζεσαι ευκολότερα, μιας και υπάρχουν πάρα πολλοί ξένοι σαν και σένα που αντιμετωπίζουν τα ίδια ‘προβλήματα’ με σένα. Σε καμία περίπτωση δεν νιώθεις μόνος σου».
«Προσαρμόστηκα από την πρώτη μέρα», λέει ο Ανδρέας. «Διαπίστωσα πως οι Έλληνες θεωρούνται τεμπέληδες από μία συντηρητική μειοψηφία ανθρώπων, τον γνωστό και ως ‘lazy greek’ stereotype, αλλά δεν άφησα αυτόν τον ρατσισμό να με αποπροσανατολίσει».
Όσον αφορά τις διαφορές στην κουλτούρα, η βασικότερη που εντοπίζει ο Θανάσης είναι το ότι η πλειοψηφία του κόσμου έχει κοινωνική συνείδηση: «Οι περισσότεροι καταλαβαίνουν ότι είναι μέρος του κράτους κι όχι απέναντι από αυτό. Λόγω του παραπάνω, τα πάντα λειτουργούν τουλάχιστον σε ικανοποιητικό βαθμό. Αρχίζοντας από τις δημόσιες υπηρεσίες και φτάνοντας στην ιδιωτική πρωτοβουλία. Καμιά φορά σκέφτομαι την περίπτωση του να λειτουργούσαμε κι εμείς κάπως παρόμοια και με πιάνει απελπισία. Εδώ δεν μπορούν να εξυπηρετηθούν οι Έλληνες από το δημόσιο, θα εξυπηρετούνταν οι ξένοι...;», λέει χαρακτηριστικά.
Ο Κώστας από την πλευρά του τονίζει την ύπαρξη του… αλκοόλ: «Πολύ, μα πάρα πολύ αλκοόλ!», λέει, «Για την κουλτούρα, δεν μπορείς να πεις κάτι συγκεκριμένο, μιας και υπάρχουν άνθρωποι από όλον τον κόσμο και ο καθένας ‘κουβαλάει’ την δική του κουλτούρα. Είναι μια μείξη πολιτισμών».
Κόστος ζωής
Όπως και το κόστος διαμονής, έτσι και το κόστος ζωής στα αστικά κέντρα είναι μεγαλύτερο, και όσο «βγαίνεις» προς τα έξω μικραίνει. Κατά μέσο όρο με βάση το εάν πίνεις- τρως- διασκεδάζεις σε pub, μπαρ, fast food, εστιατόριο, club, κινηματογράφο, το κόστος κυμαίνεται στο ποτό (αλκοόλ/μπύρα) από 3€ μέχρι 14€, στο φαγητό 7€ μέχρι όσο πάει και στη διασκέδαση από 9€ μέχρι και 24€. Σε γενικές γραμμές τα ποτά είναι αρκετά φτηνά και υπάρχουν πολλά deals σε pubs και μπαράκια, το φαγητό και τα είδη σούπερ μάρκετ επίσης φθηνότερα σε σχέση με την Ελλάδα. Αν κάτι «πονάει» στην τσέπη, είναι τα ενοίκια και οι λογαριασμοί φως – νερό.
Ελλάδα vs. Αγγλία
Όπως θα περίμενε κανείς, η έλλειψη εκτεταμένης ηλιοφάνειας είναι ένα από τα κυριότερα «μείον» της χώρας σε σχέση με την Ελλάδα, σύμφωνα με τον Θανάση, ενώ ο Κώστας στέκεται και στην επιφανειακή ευγένεια την Άγγλων. Από την άλλη πλευρά όμως τα «συν» στην εκπαίδευση και την αγγλική κοινωνία είναι αρκετά και διόλου αμελητέα κατά τον Ανδρέα: «Κρατάω την ενθάρρυνση της ελευθερίας του λόγου στο Πανεπιστήμιο και την ικανότητα της αγγλικής κοινωνίας να μην ανέχεται οποιαδήποτε μορφή βίας, την βοήθειά της σε αυτούς που θέλουν να προσαρμοστούν. Κρατάω ότι τα μαθήματα γίνονται πάντα όπως είναι στο πρόγραμμα αλλά ακόμα και αν κάτι τύχαινε στον καθηγητή τελευταία στιγμή οι φοιτητές είχαν δικαίωμα να πάρουν αποζημίωση για τα έξοδα τους στα μέσα μεταφοράς. Ούτε "μαγαζάκια" κομμάτων, ούτε τραμπούκοι να σταματούν τις εξεταστικές ούτε κάπνισμα μέσα στο πανεπιστήμιο, γενικά ένα περιβάλλον που υπάρχουν κανόνες αλληλοσεβασμού», αναφέρει.
Τι θα συμβούλευαν όσους θέλουν να σπουδάσουν στην Αγγλία; «Να πάνε με όρεξη και θα δικαιωθούν. Λόγω των φοβερών υποδομών, οι άνθρωποι που θέλουν να πετύχουν πράγματα και σκοπεύουν να το υποστηρίξουν με δουλειά, στη Βρετανία θα το πετύχουν», λέει ο Θανάσης. Ο Κώστας στέκεται στην λανθασμένη νοοτροπία των Ελλήνων να δημιουργούν «γκέτο»: «Δημιουργούν κλίκες και δεν μαθαίνουν για τους ‘άλλους’ και την κουλτούρα τους», λέει και προσθέτει: «Επίσης, αν είσαι τυπικός και κάνεις τις εργασίες που πρέπει μπορείς άνετ;α να πάρεις την βάση που είναι το 40%. Θα πρέπει να είσαι σε συνεχή επαφή με τον καθηγητή tutor σου, ο οποίος ουσιαστικά σε βοηθά και σε καθοδηγεί για κάθε πρόβλημα που έχεις στο Πανεπιστήμιο. Οι εργασίες παίζουν σημαντικό ρόλο και υπάρχουν σχεδόν σε κάθε μάθημα. Μπορεί να μετρούν από 10% μέχρι 100%, κάτι που σημαίνει ότι ένα μάθημα δεν έχει exams. Πάντα πρέπει να τις ξεκινάς μόλις τις παίρνεις και να μην της αφήνεις για μετά»
Χρήσιμες διευθύνσεις
* British Council στην Αθήνα
* Οδηγός για τις σπουδές σας στην Βρετανία “Studying and living in the U.K.”
* Universities and Colleges Admissions Service (UCAS)
