Slow dating ή πώς η αναζήτηση για κάτι αληθινό χρειάζεται ορολογία

Επειδή κάποιοι άνθρωποι κουράστηκαν με το hookup culture.
Επειδή κάποιοι άνθρωποι δεν το ήθελαν ποτέ, ούτε θέλησαν να το χαρούν.
Τέλος, επειδή κάποιοι άνθρωποι θα είναι για πάντα ρομαντικοί, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι κινούμενα προϊόντα ψυχανάλυσης που καταναλώνουν όλη μέρα ίντερνετ.
Γεννηθήτω slow dating. Ένας ορισμός που δεν κρύβει απολύτως τίποτα, που είναι στην κυριολεξία αυτό που περιγράφει, μάλλον για να δείξει την κούραση των εμπνευστών του.

Αν έπρεπε να περιγράψουμε παραπάνω το προφανές, το slow dating αποτελεί μια στροφή στην έννοια του «θέλω ποιότητα, όχι ποσότητα». Είναι κάτι σαν αντίδραση (ή αντίδοτο;) στην κουλτούρα της τελευταίας δεκαετίας, που έβλεπε τα νέα άτομα να έρχονται αντιμέτωπα με όλο και περισσότερες σεξουαλικές προοπτικές και τρόπους να επεκτείνουν τους ορίζοντές τους, καθώς και μια σταθερή ροή από διαθέσιμα άτομα με ανάλογη (ας το παραδεχτούμε) επθυμία. Όλοι ήθελαν να κάνουν περισσότερο σεξ, με αποτέλεσμα το σεξ να αρχίσει να βρίσκεται σε ακόμα περισσότερα μέρη της καθημερινότητάς σου. Για παράδειγμα, πόσα άτομα ξέρεις που χρησιμοποιούν το Instagram σαν dating app;

Λογικό δεν είναι κάποια στιγμή να προκληθεί μια αντίδραση; Ας δούμε όμως και μερικούς παραπάνω λόγους που το slow dating – ή, αν δεν θέλεις να χρησιμοποιείς αγγλικά από το ίντερνετ, το να το πηγαίνετε πιο αργά – κερδίζει έδαφος.

Τα situationships μάς έφαγαν

Σχέσεις που ξεκινούν και μένουν στάσιμες, ή κολλάνε σε ένα τσατ και ποτέ από κοντά. Σχέσεις παράλληλες, κρυφές, ή που μένουν τόσο στο περιθώριο που θα αρχίσεις να νιώθεις πως είναι παράνομες ή κρυφές. Αυτή η απογοήτευση μπορεί να οδήγησε πολύ κόσμο να επιστρέψει στο πατροπαράδοτο «Ας βγούμε δυο-τρία ραντεβού και βλέπουμε».

Αυτό που είπαμε για την ψυχανάλυση

Κάποια στιγμή στα μεθεόρτια της καραντίνας, ο μέσος άνθρωπος ξεκίνησε να κάνει ψυχοθεραπεία. Αυτό οδήγησε σε πολλές συνειδητοποιήσεις, όπως και την ανάγκη για έκφραση αυτών. Για την έκφραση ορίων και για την καθαρή επικοινωνία των επιθυμιών. Και αυτά δεν μπορείς να τα έχεις αν στην σχέση σου με ένα άτομο δεν κάνετε ποτέ ένα διάλειμμα μισή ώρα από το σεξ (ή, χειρότερα, το sexting) για να τα πείτε και λίγο.

Η δύναμη της φιλίας

Οι νεότερες γενιές φαίνεται να ξεπερνούν το παλιό κλισέ που ήθελε τους φίλους σου να εξαφανίζονται για λίγο καιρό μόλις έβρισκαν μια καινούρια σχέση. Κι αυτό είναι τέλειο. Η έμφαση στις φιλικές σχέσεις με ουσιαστικό τρόπο μπορεί να αφήνει λιγότερο χρόνο για επικοινωνία με άτομα που δεν το βλέπεις και τόσο να προχωρά. Ενώ μια πιο αργή διαδικασία θα μπορούσε να είναι πιο βολική με αυτά τα δεδομένα.

Το επιχείρημα ότι «τα μικρά είναι ασέξουαλ»...

...είναι ανόητο, όσο κι αν οι έρευνες μπορεί να το επιβεβαιώνουν, λέγοντας ότι η Gen Z κάνει λιγότερο περιστασιακό σεξ, και ότι δεν θα προτιμήσει σε τέτοιο βαθμό να κάνει σεξ εκτός σχέσης. Τα μικρά πολύ πιθανότερο να είδαν τους μεγάλους να τα κάνουν μαντάρα μεγαλοπρεπώς με το να μην ξέρουν πώς να διαχειριστούν το Tinder, και πολύ πιθανό να είναι τα μικρότερα αδέρφια από όλους εμάς που φάγαμε μια δεκαετία σεξουαλικής απελευθέρωσης και γκρίνιας. Αν μας άκουγαν να κλαιγόμαστε επειδή δεν μπορούσαμε να τα βρούμε με τους άλλους, δεν είναι κάπως λογικό να επιστρέφουν στην αμέσως προηγούμενη εναλλακτική που φαίνεται να λειτουργούσε;

Και ειδικά αν σκεφτούμε ότι οι μικρότερες γενιές κουβαλάνε και εντελώς άλλα μυαλά από εμάς, που σημαίνει ότι μερικές από τις κλασικές, σεξιστικές παγίδες που κρύβει από πίσω το slow dating (όπως και κάθε πολιτισμικά αναχρονιστική τάση) μάλλον δεν θα μας απασχολούν τόσο πλέον. Ή, τουλάχιστον, μπορούμε να ελπίζουμε.