25 όνειρα και σχέδια για το 2025

Μην ακούσουμε γκρίνιες χρονιάρες μέρες, «και πού θα τα βρούμε ρε μ$#λk$ τα λεφτά να τα κάνουμε όλα αυτά;». Δικαίωμα στο όνειρο παιδιά, μπορεί να κερδίσουμε το Τζόκερ, μπορεί να κάνουμε τα μισά, μπορεί τα δύο από αυτά. Όπως και να ‘χει, εμείς λέμε να αποχαιρετήσουμε τη χρονιά φτιάχνοντας τη λίστα με όλα εκείνα τα μεγάλα που ονειρευόμαστε και τα μικρά που σχεδιάζουμε για το 2025.

Θα δούμε για πρώτη φορά λάιβ στα μέρη μας την Kylie Minogue, στις 18 Ιουλίου στην Πλατεία Νερού στο πλαίσιο του Release Athens Festival.

…Το οποίο Release θα φέρει επίσης στην Πλατεία Νερού Idles, Fontaines DC, London Grammar, Gojira και Dream Theater.

Θα γιορτάσουμε 30 (απίστευτο, και απίστευτα) χρόνια Rockwave στη Μαλακάσα, με Alice Cooper, Cypress Hill, Savatage, Διονύση Σαββόπουλο, King Diamond, W.A.S.P., Blind Guardian, Kneecap και πολλούς ακόμα εκλεκτούς προσκεκλημένους.

Θα κανονίσουμε ένα ταξιδάκι στο Λονδίνο, για να δούμε τη μεγάλη έκθεση Ο Κόσμος του Τιμ Μπάρτον στο Design Museum (μέχρι τις 21 Απριλίου 2025).

Θα πάμε Μέγαρο για τον Χορό του Θανάτου του Αυγούστου Στρίντμπεργκ, που σκηνοθετεί ο Γιάννης Χουβαρδάς με Έλενα Τοπαλίδου, Σίμο Κακάλα και Χάρη Φραγκούλη στους πρωταγωνιστικούς ρόλους (από τις 19 Μαρτίου έως τις 13 Απριλίου).

Θα δούμε τον Φάουστ διασκευασμένο και σκηνοθετημένο από τον Άρη Μπινιάρη, στο Εθνικό Θέατρο (από τις 13 Μαρτίου).

Θα (ξανα)δούμε τον Robbie Williams ζωντανά στην Αθήνα, αυτή τη φορά στο εμβληματικό Καλλιμάρμαρο, στις 2 Οκτωβρίου 2025.

Θα πάμε σινεμά για ολοκαίνουριο Bong Joon-ho, το Mickey 17, την πρώτη του ταινία μετά τα Παράσιτα, με πρωταγωνιστή αυτή την φορά τον Robert Pattinson (στις αίθουσες από 29 Μαρτίου).

Χρονιά χωρίς Λάνθιμο, βέβαια, δεν είναι σοβαρή κινηματογραφική χρονιά, αλλά μη φοβού: Προς τα τέλη του 2025 έρχεται και η Bugonia, με πρωταγωνιστές τους συνήθεις υπόπτους Έμα Στόουν και Τζέσι Πλέμονς, αλλά και την Αλίσια Σίλβερστοουν που επιστρέφει στο σύμπαν του μεγάλου έλληνα σκηνοθέτη.

Θα κλείσουμε το ολοκαίνουριο δρομολόγιο της easyjet που θα πετά (οικονομικά) το 2025 από την Αθήνα στο Αλικάντε, για να ανακαλύψουμε τη μαγεία του ισπανικού νότου.

Θα ανηφορίσουμε την ώρα που σουρουπώνει τα πέτρινα σκαλιά για το αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου, για μία ακόμα παράσταση από αυτές που σημαδεύουν τα καλοκαίρια μας. Ναι, δεν ξέρουμε ακόμα τι θα παίζει. Όχι, δεν έχει σημασία.

Θα βρούμε τη νέα αγαπημένη μας μυστική παραλία, κάπου στα βάθη της πελοποννησιακής ακτογραμμής, και θα περάσουμε εκεί τα ωραιότερα καλοκαιρινά μεσημέρια.

Θα φάμε το βάρος μας σε καλτσούνια και απάκι, τσουγκρίζοντας ρακές σε κάποιο ορεινό χωριό της Κρήτης.

Θα οδηγήσουμε τη διαδρομή από τη Φλώρινα στις Πρέσπες το φθινόπωρο, διασχίζοντας κατακόκκινα δάση στις πλαγιές του Βαρνούντα.

Θα κλείσουμε ένα ταξίδι στην Κωνσταντινούπολη, για να θυμηθούμε ξανά όλους τους λόγους που κάνουν κάποιους από εμάς να πιστεύουμε πως είναι η ωραιότερη πόλη στον κόσμο.

Θα ανέβουμε επιτέλους στον Πύργο του Πειραιά, για να χαζέψουμε τρωγοπίνοντας το λιμάνι από (πολύ) ψηλά, την ώρα που θα δύει ο ήλιος.

Θα πάμε στην Καλαμάτα για το σπουδαιότερο φεστιβάλ χορού που έχουμε ως χώρα.

Θα ανακαλύψουμε κρυφές γωνιές στην Αθήνα, που θα αξίζουν όσο (κι άλλο τόσο) τα χιλιοτραγουδισμένα νέα στέκια της.

Θα μας βρει κάποιο ξημέρωμα να χορεύουμε στην Κονσέρβα της Θεσσαλονίκης, ή στον Αρχάγγελο της Αθήνας.

Θα θυμηθούμε τα παιδικά μας καλοκαίρια, κάνοντας βουτιές από ψηλά.

Θα εκπλαγούμε διαπιστώνοντας πως η Αττική έχει ακόμα παραλίες που αγνοούσαμε.

Θα στρωθούμε για ανοιξιάτικο πικνίκ στην καρδιά κάποιου αμπελώνα.

Θα πιάσουμε τραπέζι για το πρώτο ούζο-πλάι-στο-κύμα της χρονιάς, στην πρώτη λιακάδα του Μαρτίου. Και θα φύγουμε, όπως πάντα, παγωμένοι γιατί η θερμοκρασία δεν θα είναι αυτή που υπολογίζαμε, αλλά ευτυχείς, για το καλοκαίρι που παρόλα αυτά θα πλησιάζει.

Θα κάνουμε μεγαλύτερες αγκαλιές όλους τους ανθρώπους που αγαπάμε.

Και θα περνάμε περισσότερο χρόνο με όσους και όσα μας κάνουν να (χαμο)γελάμε.