Το ΜΙΝΙΟΝ: Μια αναδρομή γεμάτη νοσταλγία ‘80 και ‘90
Πριν το e-shopping, πριν τα malls και πριν τα franchise καταστήματα, υπήρχε το ΜΙΝΙΟΝ: η Μέκκα της αθηναϊκής κατανάλωσης, γεμάτη αναμνήσεις για πολλές γενιές.
Γράφει ο Νίκολας Ράσσελ - συλλέκτης αναμνήσεων
Οι γενιές των Gen X και των millennials (γεννημένοι χονδρικά τις δεκαετίες '70 και '80) της Αθήνας έχουμε ένα κοινό σημείο στις παιδικές μας αναμνήσεις. Ένα θρυλικό πολυκατάστημα όπου ο τομέας των παιχνιδιών και των video games είχε τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Αυτός ο ναός δεν ήταν άλλος από το μυθικό ΜΙΝΙΟΝ (πάντα με κεφαλαία).
Οι μεγαλύτεροι το θυμούνται κυρίως ως το πολυκατάστημα που κάηκε το 1980 από εμπρησμό. Όμως, για τους 35-45ρηδες του 2024, οι αναμνήσεις ξεκινούν από την αναγέννηση του, ουσιαστικά από το 1982 και μετά, έως τα τέλη του 1998. Το ΜΙΝΙΟΝ που αγαπήσαμε είχε αφιερωμένους τους τελευταίους ορόφους του σε ένα γιγάντιο τμήμα παιχνιδιών και video games, μια αίθουσα παιδικών εκδηλώσεων, ένα εστιατόριο με παιδότοπο και -ναι, σωστά διαβάζετε- ένα τεράστιο ενυδρείο με καρχαρίες!
Οι προσωπικές μου αναμνήσεις ξεκινούν στα τέλη των '80s, όταν πηγαίναμε οικογενειακώς να φάμε στο πολύ-εστιατόριο ΝΕΟΝ στην πλατεία Ομονοίας, τότε που ακόμα βρισκόταν εκεί το άγαλμα του Δρομέα του Βαρώτσου. Από εκεί, λίγα βήματα αρκούσαν για να βρεθούμε μπροστά στις λαμπερές βιτρίνες του ΜΙΝΙΟΝ. Το ΜΙΝΙΟΝ είχε λίγο απ’ όλα: ρούχα, είδη σπιτιού, αλλά κυρίως πολλά, πολλά, πάρα πολλά παιχνίδια!
Αν δεν γνώριζες ότι πρόκειται για πολυκατάστημα, θα έπαιρνες όρκο πως ήταν ένα τεράστιο παιχνιδάδικο. Κι όμως, το ΜΙΝΙΟΝ απευθυνόταν στους πάντες και σε όλα τα βαλάντια, κυρίως όμως στη μεσαία τάξη. Η μαγεία για τα παιδιά ξεκινούσε στον 7ο όροφο!
Στις αρχές των '90s, το ΜΙΝΙΟΝ έκλεισε για περίπου 6 μήνες για ολική ανακαίνιση. Πίσω από αυτή τη μεταμόρφωση, βρισκόταν η εξαγορά μεγάλου μέρους της επιχείρησης από νέους μετόχους, καθώς και η επιστροφή του υπολοίπου από το δημόσιο στον ιδρυτή του, Γιάννη Γεωργάκα. Το 1991 το λεγόμενο Νέο ΜΙΝΙΟΝ επέστρεψε πλήρως ανανεωμένο (και με νέο λογότυπο), με standards που θα ζήλευε και το Hamleys του Λονδίνου!
Τότε ξεκίνησε και η συνεργασία με τη SEGA και τη Nintendo. Κάθε εβδομάδα γίνονταν διαγωνισμοί με πλούσια δώρα, είτε μέσω κληρώσεων είτε μέσω ανταγωνιστικών επιδόσεων σε παιχνίδια του NES. Θυμάμαι χαρακτηριστικά να πηγαίνω συχνά, αν και δυστυχώς οι 15χρονοι «μαντραχαλάδες» κέρδιζαν τις περισσότερες φορές. Εγώ πάντως κέρδισα ένα ρολόι Zelda και μια φιγούρα Super Mario, τα οποία κρατάω μέχρι σήμερα!
Στο ξακουστό τμήμα παιχνιδιών, τα παιδιά συναγωνίζονταν, συζητούσαν για τους hot τίτλους και αντάλλασσαν συμβουλές για τα καλύτερα video games. Ήταν σαν ένα arcade για πιτσιρίκια, αφού δεκάδες κονσόλες ήταν διαθέσιμες σε demo καμπίνες.
Και το καλύτερο; Οι διαγωνισμοί και οι αμέτρητες προσφορές έκαναν το ΜΙΝΙΟΝ προσιτό σε κάθε οικογένεια. Θυμάμαι χαρακτηριστικά το Πάσχα του 1993, όταν η τιμή του Master System έπεσε στις 9.000 δρχ – αληθινό όνειρο για κάθε παιδί!
Η πιο αγαπημένη μου ανάμνηση είναι από τις 25 Νοεμβρίου 1994, όταν έγινε η ευρωπαϊκή κυκλοφορία του παιχνιδιού Donkey Kong Country για το Super Nintendo. Στον 8ο όροφο του ΜΙΝΙΟΝ στήθηκε ένα ολόκληρο θεματικό σκηνικό ζούγκλας, με τρενάκι εμπνευσμένο από την αντίστοιχη πίστα του παιχνιδιού. Ήταν μια εμπειρία που θα στεκόταν επάξια ακόμα και σήμερα.
Το 1998 όμως, κάτι άλλαξε. Τα Χριστούγεννα πλησίαζαν, αλλά τα ράφια άδειαζαν και οι όροφοι γεμίζονταν με μεταλλικά καλάθια γεμάτα στοκ από παιχνίδια των '80s και '90s σε εξευτελιστικές τιμές. Λίγο αργότερα, το ΜΙΝΙΟΝ έβαλε οριστικά λουκέτο...
Και να που φτάνουμε στο 2024. Το ΜΙΝΙΟΝ επιστρέφει! Αν και θα είναι μόνο στα 2/3 των παλιών του τετραγωνικών (το 1/3 θα είναι διαμερίσματα και γραφεία), ευελπιστούμε ότι θα θυμίζει έστω και λίγο την εμπειρία που ζήσαμε εμείς. Μακάρι να το χαρούμε ξανά - αυτή τη φορά, με τα δικά μας παιδιά!
