Στο Atole θα μάθεις τι πάει να πει μεξικάνικο φαγητό… και δεν θα το πιστεύεις
Ξέχνα όλα τα βουτηγμένα στο cheddar Tex-Mex που έχεις φάει μέχρι τώρα, και έλα να μιλήσουμε για την μεξικάνικη κουζίνα την σωστή, όπως την φτιάχνουν στο Atole.
Ξέχνα όλα τα βουτηγμένα στο cheddar Tex-Mex που έχεις φάει μέχρι τώρα, και έλα να μιλήσουμε για την μεξικάνικη κουζίνα την σωστή, όπως την φτιάχνουν στο Atole.
Δεν έχουμε φάει της προκοπής μεξικάνικο στην Αθήνα. Το υποψιαζόμασταν πάντα, αλλά τώρα που περάσαμε ένα βράδυ στο Atole μπορούμε να το επιβεβαιώσουμε: Αυτό που έχουμε στο νου μας οι περισσότεροι για μεξικάνικο φαγητό, είναι βασικά η εκδοχή του Τέξας για το τι σημαίνει μεξικάνικο φαγητό. Νο οφένς για τους βόρειους γείτονες, αλλά σαν να πηγαίνεις στη Σόφια και να γυρεύεις να σου φτιάξουν γαμοπίλαφο και χοχλιούς μπουρμπουριστούς.
Στο κολωνακιώτικο Atole, ο σεφ Δημήτρης Αφεντάκης –με θητεία στο πλευρό της Rosio Sanchez, της οποίας το ομώνυμο Sanchez είναι το κορυφαίο αυτή τη στιγμή μεξικάνικο της Ευρώπης– φτιάχνει τα πάντα από την αρχή: Οι τορτίγιες του, για παράδειγμα, φτιάχνονται εδώ καθημερινά με καλαμπόκι που έρχεται από μικρούς παραγωγούς του Μεξικού που το καλλιεργούν βιολογικά, αλέθεται και γίνεται η ζύμη masa, που θα ψηθεί επιτόπου. Είναι τόσο νόστιμες που με το ζόρι αντιστεκόμαστε στον πειρασμό να ζητήσουμε άλλες δύο για να τυλίξουμε τις τελευταίες μπουκιές χοιρινού iberico που έχουν απομείνει.
Όχι ότι θα μας παρεξηγούσαν: Παρά τον fine dining προσανατολισμό του εστιατορίου, η ατμόσφαιρα εδώ είναι φιλική και ανάλαφρη, χωρίς στησίματα και δηθενιές. Το καταλαβαίνεις ήδη με το που μπαίνεις, κατεβαίνοντας τα λιγοστά σκαλάκια στο πλακόστρωτο της Δελφών: Ο χώρος είναι μικρός αλλά όχι στριμωχτός, οι γήινοι τόνοι που κυριαρχούν στα τραπέζια και τη μεγάλη μπάρα αποπνέουν χαλαρή πολυτέλεια. Τα τραπεζάκια έξω είναι πειρασμός, αλλά η φθινοπωρινή ψύχρα δεν μας αφήνει να ενδώσουμε.
Ξεφυλλίζουμε τη λίστα των κρασιών, η οποία είναι ομολογουμένως τσιμπημένη (από 7€ τα ποτήρια, σχεδόν όλες οι φιάλες άνω των 30€) περιλαμβάνει όμως πολλές και ενδιαφέρουσες προτάσεις του ελληνικού και διεθνούς αμπελώνα. Με την βοήθεια του πληθωρικού σομελιέ μας, καταλήγουμε σε μια ροζέ Νεγκόσκα από το Μικρό Κτήμα Τίτου (34€) στη Γουμένισσα, που μας ενθουσιάζει από την πρώτη γουλιά.
Το μενού είναι μικρό αλλά θαυματουργό, δώδεκα επιλογές-δώδεκα μικρά μαθήματα μεξικάνικης κουζίνας. Χωρίς εξεζητημένες τεχνικές, χωρίς φρου-φρου και αφρούς, με έμφαση στην πρώτη ύλη (εξ ου και το μενού είναι εποχιακό) την οποία ο σεφ αφήνει ελεύθερη να πρωταγωνιστήσει σχεδόν σε όλα τα πιάτα. Λέμε σχεδόν, γιατί στα tacos (12€) με τηγανιτό λαβράκι, πίκλα φινόκιο, habanero mayo και κόκκινο λάχανο, το πανάρισμα ελαφρώς καπελώνει το μεγαλείο του ψαριού. Spoiler alert, όμως, δεν το πιάσαμε από την αρχή, από το συγκλονιστικό guacamole (9€) με μυρωδικά και θαλασσινό αλάτι Maldon θα έπρεπε να ξεκινήσουμε, για να σου πούμε πως είναι μακράν το καλύτερο που έχεις δοκιμάσει στη ζωή σου.
Το δεύτερο αγαπημένο μας πιάτο, η Tostada (11€) που κουβαλά επάνω της την Ιστορία 2000 χρόνων μεξικάνικης κουζίνας, εδώ σερβίρεται με γαρίδα, πράσινο μήλο, σέλερι, φινόκιο, jalapeño και λίγες σταγόνες λάιμ, που δροσίζουν και απογειώνουν το αποτέλεσμα σε ένα πιάτο-μύηση για όλες τις αισθήσεις.
Mole Manchemantel ξέρεις τι είναι; Γλυκοκαυτερή σάλτσα του ονείρου, παραδοσιακή συνταγή της Οαχάκα, φτιάχνεται με 14 διαφορετικά υλικά που μαγειρεύονται το καθένα με την δικιά του τεχνική. Κυκλοφορεί αποκλειστικά σε συνταγές με δοσολογίες για να ταΐσει έναν λόχο –τι νόημα θα είχε να περάσεις μισή μέρα στην κουζίνα, για να τη βγάλεις σε ένα πιάτο; Στο Atole την έχουν βασικό πρωταγωνιστή στο πιάτο με την ψητή πατάτα (13€) με φρέσκο λευκό τυρί δίπλα της να ισορροπεί την καυτερότητά της.
Το χοιρινό iberico carnitas (23€) με σάλτσα μάνγκο, πίκλες και τορτίγιες από καλαμπόκι heirloom, που σιγομαγειρεύεται για αρκετές ώρες έτσι ώστε να λιώνει στο στόμα, εδώ δεν είχε ακριβώς αυτό το αποτέλεσμα, οπότε την πρωτιά στα κυρίως πιάτα μας του κλέβει μέσα από τα χέρια το ψητό πικάντικο κοτόπουλο ελευθέρας βοσκής (18€) με σάλτσα verde, άλλη μία ονειρική, παραδοσιακή μεξικάνικη σάλτσα, που φτιάχνεται από μεξικάνικα ντοματάκια (tomatillos τα λένε), κρεμμύδι, jalapeño, λάιμ και κόλιανδρο.
Κλείσαμε το γεύμα με δύο φοβερές Mezcalitas (14€) το αναβαθμισμένο ξαδερφάκι της Μαργαρίτας σκέψου, με mezcal αντί τεκίλας, αλάτι και λάιμ, και την υπόσχεση ότι θα επιστρέψουμε, για όλα τα tacos που δεν δοκιμάσαμε, και ιδιαιτέρως εκείνα με τα μοσχαρίσια μάγουλα (10€) πίκλα κρεμμυδιού, σάλτσα jalapeño και κόλιανδρο.