Αθηναϊκή Ιστορία: Η γειτονιά του Μετς

Κατά γενική ομολογία μία από τις ομορφότερες γειτονιές του αθηναϊκού κέντρου, το σκαρφαλωμένο στην πλαγιά του Αρδηττού Μετς έχει μια εν πολλοίς άγνωστη Ιστορία, που ξεκινά από το κομμάτι μυστηριώδες όνομά του. Μετς, που λες, Metz για την ακρίβεια, λένε μια πόλη της Γαλλίας, κοντά στα γαλλογερμανικά σύνορα. Το ότι έχουμε γειτονιά με το ίδιο όνομα το οφείλουμε στον γιο του Κάρολου Φιξ –ναι, του γνωστού με την μπύρα και το εργοστάσιο που σήμερα είναι το ΕΜΣΤ και ο ομώνυμος σταθμός στη Συγγρού– ο οποίος άνοιξε εδώ μια μπυραρία το 1883, και της έδωσε το όνομα της πόλης στην οποία οι Γερμανοί συμπατριώτες του είχαν κερδίσει τους Γάλλους πριν από μια δεκαετία –το 1870, για να ακριβολογούμε.

Την δεκαετία του 1880, όταν άνοιξε εδώ η μπυραρία, άρχισαν να χτίζονται και τα πρώτα νεοκλασικά για τα οποία είναι σήμερα γνωστό το Μετς.

Επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας η πλαγιά του Αρδηττού όπου σήμερα βρίσκεται το Μετς ήταν εντελώς ακατοίκητη, και τα πρώτα 50 χρόνια από την ίδρυση του ελληνικού κράτους παρέμεινε αραιοκατοικημένη. Οι πρώτοι κάτοικοι που της έδωσαν ζωή ήταν Κυκλαδίτες, από την Τζια.

Αν δεν είχαμε μπαζώσει τη δεκαετία του ’60 τον Ιλισσό, η γειτονιά θα είχε και το δικό της ποτάμι, για να βγάλει ακόμα πιο εκτός συναγωνισμού όλες τις άλλες «ομορφότερες γειτονιές της Αθήνας».

Δύο ανεμόμυλους, που λειτουργούσαν ως το 1880, είχε το Μετς. Ο πρώτος βρισκόταν κοντά στη γέφυρα της Αγίας Φωτεινής, κατεδαφίστηκε όμως στις αρχές του 20ου αιώνα. Ο δεύτερος, ψηλά πάνω στο λόφο, ήταν ο γνωστός Μύλος Αργυρίου, ο τελευταίος ανεμόμυλος της Αθήνας που επιβίωσε σχεδόν ως τον αιώνα μας. Κατεδαφίστηκε το 1986.

Ο μέγας και τρανός Λε Κορμπυζιέ έλεγε πως το Μετς είναι «το μπαλκόνι της Αθήνας» και ποιοι είμαστε εμείς να διαφωνήσουμε;

Στις αρχές του 20ου αιώνα, η περιοχή λεγόταν Παντρεμενάδικα, από τα ξύλινα παραπήγματα που στέγαζαν κρυφά ραντεβουδάκια και παράνομους έρωτες.

Αντίθετα με ό,τι μπορεί να έχεις ακούσει, το Βατραχονήσι δεν αναφέρεται στο Μετς, και δεν είναι η παλιά ονομασία του. Το… ορίτζιναλ Βατραχονήσι του Ιλισσού βρισκόταν απέναντι από το Μετς, εκεί που είναι σήμερα οι εγκαταστάσεις του Εθνικού Γυμναστικού Συλλόγου. Στο μικρό νησάκι ζούσαν, όπως μαντεύεις, βατράχια που κόαζαν ολημερίς. Οι δε γέφυρες που συνέδεαν το Βατραχονήσι με την υπόλοιπη Αθήνα ήταν δύο, η μία μαρμάρινη και τρίτοξη ακριβώς έξω από το Καλλιμάρμαρο, και η άλλη ξύλινη με σιδερένια κάγκελα, λίγο μετά την σημερινή οδό Αγίου Σπυρίδωνος. Περισσότερα έχει η Μηχανή του Χρόνου, εδώ.