Οι πιο συχνές ασθένειες που μπορεί να κολλήσει μια γάτα

Μπορεί να έχουν εννιά ζωές, όμως αρκετές από αυτές τις ζωές κινδυνεύουν εξαιτίας διαφόρων λοιμώξεων.

Οι γατούλες μας – αδέσποτες και μη – εκτίθενται σε ένα ευρύ φάσμα από ασθένειες, οι οποίες βάζουν σε κίνδυνο την υγεία τους. Συνήθως κολλάνε είτε από τη γέννα ή από επαφή με άλλες γάτες, κυρίως αδέσποτες.

Κάποιες από αυτές τις ασθένειες μπορούν να προληφθούν με τον έγκαιρο εμβολιασμό, κάποιες άλλες αντιμετωπίζονται με βάση τα συμπτώματα.

Σε κάθε περίπτωση η πρόληψη και η έγκαιρη θεραπεία μπορούν να προλάβουν τα χειρότερα, γι’ αυτό και η τακτική επίσκεψη στον κτηνίατρο για εμβολιασμούς και αμπούλες επιβάλλεται.

Δες παρακάτω μερικές από τις πιο συχνές γατο-ασθένειες.

Ρινοτραχειίτιδα

Μπορεί να οφείλεται σε δύο μορφές ιών, τον ερπητοϊό και τον καλυκοϊό. Η Ρινοτραχειίτιδα δεν είναι θανατηφόρα, αλλά μπορεί να γίνει χρόνια ταλαιπωρώντας το ζωάκι και περιλαμβάνει συμπτώματα όπως έντονο φτέρνισμα, βήχα, ανορεξία, πυρετό, έντονη ρινική καταρροή, τσίμπλες και πύον μεταξύ άλλων. Η πρόληψη γίνεται με εμβολιασμό σε μικρές και ενήλικες γάτες, αρκεί να μην νοσούν, ενώ η θεραπεία περιλαμβάνει χορήγηση ευρέως φάσματος αντιβιοτικών.

Ιός της ανοσοανεπάρκειας της γάτας (FIV)

Γνωστός και ως «AIDS της γάτας», οδηγεί σε αυξημένη ευαισθησία σε λοιμώξεις και άλλες ασθένειες και μεταδίδεται συνήθως μέσω δαγκώματος, μέσω του σάλιου. Πολλές γάτες που έχουν μολυνθεί μπορούν να ζήσουν για μεγάλο χρονικό διάστημα χωρίς να επηρεαστεί σημαντικά το προσδόκιμο ζωής τους. Ο ιός δεν έχει από μόνος του συμπτώματα, αλλά αυτά συνήθως οφείλονται σε δευτερογενείς λοιμώξεις και χρόνιες εκφυλιστικές παθήσεις (πυρετός, διάρροια, απώλεια βάρους, επιληψίες κ.α.). Ο καλύτερος τρόπος για την πρόληψη είναι μέσω της ελαχιστοποίησης της έκθεσης σε άλλες, πιθανώς μολυσμένες γάτες.

Ιογενής λευχαιμία

Ο ιός μεταδίδεται κυρίως με το σάλιο αλλά και με τα ούρα και τα κόπρανα ενώ το ζωάκι μπορεί να μολυνθεί από την μητέρα του κατά την διάρκεια της κυοφορίας. Ο ιός αποτελεί ένα πολύ συχνό αίτιο θανάτου και προσβάλει το λεμφικό σύστημα της γάτας κάνοντάς την ευαίσθητη σε λοιμώξεις ή/και προκαλεί την ανάπτυξη όγκων. Κάθε ζωάκι που προσβάλλεται από τον ιό, δεν σημαίνει απαραίτητα ότι θα νοσήσει βέβαια. Βασικό μέτρο πρόληψης είναι ο εμβολιασμός, ενώ η θεραπεία περιλαμβάνει την αντιμετώπιση των εκάστοτε συμπτωμάτων (αναιμία, αίμα στα κόπρανα, ανορεξία, διάρροια κ.α.).

Λοιμώδης περιτονίτιδα (FIP)

Πρόκειται για μια ανίατη και θανατηφόρα νόσο που εμφανίζεται με δύο μορφές: την «υγρή», η οποία χαρακτηρίζεται από συσσώρευση υγρού στις σωματικές κοιλότητες και την «ξηρή» η οποία προκαλεί αλλοιώσεις σε διάφορα όργανα (μάτια, συκώτι, νεφρά, κεντρικό νευρικό σύστημα κ.α.). Η μετάδοση γίνεται ύστερα από επαφή με μολυσμένα κόπρανα, ενώ στα αρχικά στάδια τα συμπτώματα είναι άτυπα και η διάγνωση δύσκολη. Η πρόληψη γίνεται εν μέρει μέσα από τον εμβολιασμό αλλά και τον περιορισμό των επαφών με αδέσποτες γάτες. Η θεραπεία για την λοιμώδη περιτονίτιδα προς το παρόν έχει εγκριθεί μόνο στο Ηνωμένο Βασίλειο, αλλά υπάρχουν ομάδες που βοηθούν να υπάρχει πρόσβαση στο φάρμακο. 

Πανλευκοπενία (FPV)

Αποτελεί μια εξαιρετικά μολυσματική και δυνητικά θανατηφόρα ασθένεια που προσβάλλει μικρές αλλά και μεγάλες γάτες. Γνωστός και ως «τύφος της γάτας», μεταδίδεται μέσω της στοματικής οδού είτε άμεσα από τα κόπρανα είτε μέσα από μολυσμένα σκεύη, αλλά και μέσω του πλακούντα προκαλώντας διαταραχές στην κύηση. Η θνησιμότητα είναι πολύ μεγαλύτερη στα γατάκια, ενώ τα συμπτώματα περιλαμβάνουν πυρετό, εμετούς, διάρροιες και κατάθλιψη. Ο ιός ελέγχεται σε ικανοποιητικό βαθμό στις οικόσιτες γάτες χάρη στους εκτεταμένους εμβολιασμούς, ενώ η θεραπεία είναι συμπτωματική και υποστηρικτική.

Στοματίτιδα

Η στοματίτιδα στις γάτες προκαλεί φλεγμονή των ούλων και στοματικές βλάβες γύρω από τα δόντια, το στόμα, τα χείλη, τον ουρανίσκο, ακόμη και στο πίσω μέρος του λαιμού. Προκαλείται από τη βακτηριακή πλάκα, από την ανοσοκαταστολή λόγω ιών όπως αυτός της Λευχαιμίας ή του AIDS, αλλά και από λοιμώξεις, όπως η ρινοτραχείιτιδα ή η λοιμώδης περιτονίτιδα. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων πόνο, ανορεξία και σιελόρροια με αίμα, ενώ η θεραπεία δεν εγγυάται πώς την ίαση. Κάποια φάρμακα ανακουφίζουν, ενώ καλύτερο αποτέλεσμα επιτυγχάνεται με εξαγωγές δοντιών και άρα μείωση της φλεγμονής.