Όσα αλλάζουν στη ζωή σου όταν κλείνεις τα 40
Μεγαλύτερη αυτογνωσία, περισσότερη αυτοπεποίθηση, καλύτερη ζωή. Δεν είναι καθόλου τυχαίο αυτό που λένε ότι η ζωή ξεκινά στα 40.
Αν κλείνεις τη δεκαετία των 30 συνειδητοποιώντας πόσο ωραιότερη ήταν από εκείνη των 20… περίμενε, δεν έχεις δει τίποτα ακόμα. Η ζωή ξεκινάει στα 40, όλο το άλλο ήταν πρόβα, που λέει κι ένα σοφό ρητό. Κι αυτά είναι όλα όσα θα αλλάξουν αφότου φυσήξεις 40 κεράκια στην τούρτα σου.
Είσαι πιο σίγουρος/η
Μετά τα 40, αποκτάς μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση. Σταματάς να σε νοιάζει τι σκέφτονται οι άλλοι για σένα και τις πράξεις σου. Κάνεις αυτό που θέλεις να κάνεις και αν οι άλλοι διαφωνούν ή αποδοκιμάζουν, το απορρίπτεις και συνεχίζεις. Μπορεί να ζητήσετε συμβουλές, αλλά αν δεν έχει απήχηση σε εσάς, την αγνοείτε χωρίς δεύτερη σκέψη. Ξέρεις την αξία σου, ξέρεις τι θέλεις και δεν αφήνεις τους άλλους να σε επηρεάσουν. Κι αυτό κάνει την λήψη αποφάσεων που σε πελάγωναν στα 20 και στα 30 παιχνιδάκι.
Είναι πιο εύκολο να συμφιλιωθείς με τα λάθη σου
Τα λάθη είναι μέρος κάθε ζωής. Όλοι τα κάνουμε, και όμως για ένα μεγάλο μέρος της ζωής μας, συχνά παλεύουμε μαζί τους. Ντρεπόμαστε που τα κάναμε, προσπαθούμε να δικαιολογήσουμε πώς συνέβησαν και αν βρούμε έναν τρόπο να προσπαθήσουμε να αρνηθούμε το λάθος, θα το κάνουμε.
Μετά τα 40, όμως, γίνεται πιο εύκολο να κατέχεις τα λάθη σου, μεγάλα και μικρά. Έχεις αποδεχτεί ότι όλοι κάνουν λάθη, δεν είσαι τέλειος/α και ο κόσμος δεν θα τελειώσει επειδή έκανες ένα λάθος. Όχι μόνο είναι πιο εύκολο να παραδεχτείς τα λάθη σου, αλλά πολλές φορές είναι πιο εύκολο να τα διορθώσεις, ακριβώς επειδή δεν σπαταλάς ενέργεια στο αυτομαστίγωμα των προηγούμενων δεκαετιών.
Ξέρεις πολύ καλά τον εαυτό σου
Όλοι έχουμε συγκεκριμένες συμπεριφορές, συνήθειες ή μοτίβα που ακολουθούμε. Έχουμε τις ίδιες αντιδράσεις σε ορισμένα ερεθίσματα και έχουμε τα ίδια συναισθήματα ή αλλαγές διάθεσης υπό ορισμένες συνθήκες. Μετά τα 40, αποκτάς εξαιρετικά διαυγή εικόνα των τρόπων με τους οποίους λειτουργείς, κι αυτό είναι το πρώτο βήμα για να αλλάξεις μοτίβα που σου δυσκολεύουν τη ζωή, όπως είναι για παράδειγμα η λάθος επιλογή συντρόφων, ή η δυσκολία να πεις όχι που σου φορτώνει διαρκώς περισσότερη δουλειά.
Είσαι πιο ειλικρινής για αυτά που δεν ξέρεις
Στα 20 και στα 30, συχνά προσποιούμαστε ότι είμαστε πιο διαβασμένοι και ικανοί από ό,τι πραγματικά είμαστε. Ισχυριζόμαστε ότι έχουμε διαβάσει βιβλία που δεν έχουμε διαβάσει, έχουμε δει ταινίες και σειρές που δεν είδαμε ποτέ, ξέρουμε πράγματα που δεν έχουμε καν ακουστά. Και είναι λογικό: Όταν είσαι νέος/η, το FOMO σου χτυπάει κόκκινα και σε κάνει να πεις ακόμα και ψέματα. Ποιος θέλει άλλωστε να είναι «ο περίεργος» σε μια ομάδα ανθρώπων; Μετά τα 40, όμως, δεν σε νοιάζει τόσο πολύ να ταιριάζεις με το πλήθος. Σε ενδιαφέρει περισσότερο να βρεις το πλήθος που σου ταιριάζει. Όταν λοιπόν δεν ξέρεις κάτι, το παραδέχεσαι. Παραδέχεσαι επίσης ότι δεν σε νοιάζει που δεν το ξέρεις.
Αυτή η ειλικρίνεια μπορεί να μας κοστίσει δουλειές, φιλίες, πιθανούς έρωτες και πολλά άλλα. Αλλά σε όλα αυτά τα πράγματα που παραδεχόμαστε ότι δεν ξέρουμε, υπάρχει κάτι που ξέρουμε: ό,τι κι αν μας κοστίζει, δεν το θέλαμε πραγματικά. Δεν θα μας έκανε χαρούμενους. Αν έπρεπε να πούμε ψέματα ότι γνωρίζουμε κάτι για να το έχουμε, είμαστε καλύτερα χωρίς αυτό.
Σταματάς να κρίνεις και να συγκρίνεις τον εαυτό σου με τους άλλους
Αυτό είναι από τη μία απόρροια της ενισχυμένης σου αυτοπεποίθησης, και από την άλλη η συνειδητοποίηση (που έρχεται με τα χρόνια) ότι δεν ζεις με τις συνέπειες των αποφάσεων των άλλων –όταν αυτοί οι άλλοι δεν είναι, ας πούμε, η κυβέρνηση της χώρας σου. Και πρόκειται για ένα πολύ απελευθερωτικό συναίσθημα. Ζεις και αφήνεις τους άλλους να ζήσουν. Απολαμβάνεις τη ζωή, ξέροντας ότι βρίσκεσαι ακριβώς εκεί που βρίσκεσαι επειδή είσαι ακριβώς αυτός/η που είσαι.
