Πώς να βγάλεις άκρη με κάποιον που δεν θέλει να σε ακούσει
Είναι ό,τι χειρότερο να νιώθεις ότι μιλάς σε κάποιον που δεν σε ακούει; Ίσως. Και εδώ έχουμε ιδέες για να την παλέψεις σε τέτοιες συνομιλίες.
Είναι ό,τι χειρότερο να νιώθεις ότι μιλάς σε κάποιον που δεν σε ακούει; Ίσως. Και εδώ έχουμε ιδέες για να την παλέψεις σε τέτοιες συνομιλίες.
Το "μιλάς σε κάποιον και εκείνος δεν σε ακούει" είναι αρκετά γενικό, μπορεί να σημαίνει πολλά πράγματα. Όπως ότι κυριολεκτικά κοιτάει το κινητό του και σε αγνοεί. Ή ότι σκέφτεται άλλα όσο εσύ μιλάς και δεν σε παρακολουθεί. Ή ότι σκέφτεται τι θα απαντήσει και πώς θα σου την πει, αντί να ακούει πραγματικά αυτά που λες.
Εμείς για τους τρίτους θα μιλήσουμε εδώ. Οι υπόλοιπο είναι ανάγωγοι και η μόνη λύση είναι να σταματήσεις να τους μιλάς για πράγματα. Εμείς εδώ ήρθαμε να μιλήσουμε για τους ανθρώπους που έχουν και παραέχουν την θέληση να συζητήσουν μαζί σου, απλώς δεν ψήνονται να καταλάβουν την δική σου πλευρά. Προσπαθείς, εξηγείς, κάποια στιγμή ίσως τους τα εξηγείς τόσο νιανιά που θα παρεξηγηθούν κιόλας ότι υποτιμάς την νοημοσύνη τους. Πάρε λοιπόν μερικές χρήσιμες συμβουλές για την επόμενη φορά που θα αναρωτιέσαι αν αξίζει να χάσεις το δίκιο σου για την πρόσκαιρη απόλαυση του να σιχτιρίσεις.
Μη σιχτιρίσεις. Αν χάνεις το δίκιο σου για τον κάθε ένα που εμφανίζεται μπροστά σου, θα καταλήξεις ο πιο άδικος άνθρωπος του πλανήτη. Οπότε συνέχισε να διαβάζεις.
Εξήγησέ μου τι σκέφτεσαι
Τις πιο πολλές φορές που ένας άνθρωπος είτε σε διακόπτει, είτε επιμένει στην δική του οπτική γωνία (που διαφωνεί με την δική σου) και δεν ψάχνει να βρει κοινούς παρονομαστές μπας και κυλήσει ανθρώπινα η κουβέντα... μάλλον μιλάει για τον εαυτό του. Η φάση είναι κάπως έτσι. Οπότε γύρισέ το του μπούμερανγκ με το να τον βάλεις σε φάση όντως να σκεφτεί και να εκφράσει αυτά που νιώθει, αντί να πιάνεται από τα δικά σου λόγια. Απόφυγε την επιθυμία να του εξηγήσεις ότι έτσι μαθαίνουν στα πεντάχρονα να κάνουν διάλογο. Άκου προσεκτικά, επειδή έτσι μαθαίνουν επίσης στα πεντάχρονα πώς να μην διακόπτουν.
Άσε με να τελειώσω την φράση μου
Και πες ότι εσύ δίνεις το καλό παράδειγμα και πάλι δεν βλέπεις να γίνεται κάτι. Πες το. Και συνέχισε να το λες μέχρι να σταματήσει να το κάνει. Βέβαια, αυτό σε βάζει σε κίνδυνο να χάσεις τον ειρμό σου. Αλλά ο ειρμός σου ήδη ήταν με το ένα πόδι στον τάφο από τις τόσες διακοπές. Κι αν σου πει κάτι του στυλ "Και τι να κάνω, να κρατάω σημειώσεις;", η απάντηση είναι Ναι, να κρατάς σημειώσεις.
Δεν θέλω συμβουλή, δεν θέλω γνώμη
Θέλω απλά να πω τον πόνο μου, θα μπορούσες να με αφήσεις να μιλήσω με το άτομο που εμπιστεύομαι αρκετά για να βγάλω την γκρίνια μου χωρίς ντροπή; Αν έχεις μπροστά σου ένα άτομο που δεν μπορεί να σταματήσει να πετάει γνώμες που δεν ζητήθηκαν ποτέ, η καλύτερη συμβουλή είναι να ξεκαθαρίζεις πότε η φάση σου είναι γκρίνια και πότε κάλεσμα της Συγκλήτου. Αν το άτομο που έεις απέναντί σου δεν είναι κάφρος και το κάνει καλοπροαίρετα, αυτό μπορεί να λυθεί και με μηδέν παρεξήγηση.
Μην κάνεις την συζήτηση να ξεφύγει με αναλύσεις
Καλά όλα αυτά για ψυχανάλυση της πολυθρόνας (μόνο αυτή μπορούν να κάνουν τα κείμενα στο ίντερνετ - και μη το ξεχνάς αυτό), αλλά προς θεού μην πάρεις παράδειγμα και αρχίσεις να ξεψαχνίζεις τα μοτίβα σκέψης του συνομιλητή σου ως επιχείρημα του γιατί πρέπει να σε ακούσει. Πρώτον, κανείς δεν γουστάρει την ξαφνική ψυχανάλυση, δεύτερον είναι λίγο σάπια τακτική να υποδεικνύεις στον άλλο (αυτά που θεωρείς εσύ ως) τα ελαττώματά του με έναν τεράστιο, φωσφοριζέ απώτερο σκοπό από πάνω. Στην καλύτερη, αυτός ο διάλογος έχει πλέον δύο νάρκισσους να συμμετέχουν.