Πάμε Ισλανδία με ένα βανάκι;

Εδώ κανονικά θα έπρεπε να μπει μια εισαγωγή, αλλά τι να σου λέμε τώρα; Απλά σημείωσε το εξής και εμπιστεύσου μας: η Ισλανδία είναι μια χώρα που πρέπει να δεις πριν πεθάνεις. Και δεν υπερβάλλουμε καθόλου.

Το μέρος είναι από άλλον πλανήτη. Είναι απόκοσμο, παραμυθένιο, σκοτεινό μα και πολύχρωμο. Δεν υπάρχει. Ή μάλλον υπάρχει, στα πιο τρελά σου όνειρα. Στα πιο τρελά μας όνειρα.

Όνειρα που κάναμε πραγματικότητα στο πιο εξωπραγματικό μέχρι στιγμής road trip της ζωής μας, μέσα σε ένα βανάκι, με τον Αναστάση και τον Αργύρη από το Altervan και ένα τέλειο παρεάκι συνταξιδιωτών. 

Ξεκινάμε;

Μέρα 1η: Χρυσούς κύκλους κάνει η ζωή

Πρωινό στο ξενοδοχείο, καβάλα στο βαν και γίιιχα, για το πιο κλασικό των κλασικών τουρ του νησιού, το Golden Circle. Μια υπέροχη διαδρομή που περνά από μερικά εκ των εντυπωσιακότερων φυσικών θαυμάτων της Ισλανδίας και θα σου πάρει περίπου μια μέρα για να την κάνεις ή ένα απογευματάκι αν πας καλοκαίρι. Τι θα δεις σε αυτή; Πολύ πράμα.

Ξεκινάς με καταρράκτη Þórufoss, ο οποίος θα σε εντυπωσιάσει μεν αλλά θα πρέπει να αναλογιστείς πως είναι ο πιο… αδιάφορος σε σχέση με όσους θα ακολουθήσουν. Για την τηλεοπτική ιστορία, εδώ έγινε μέρος των γυρισμάτων του Game of Thrones.

Συνέχεια με τον Oxararfoss, ακόμα έναν όμορφο καταρράκτη, ο οποίος βρίσκεται στο Εθνικό Πάρκο Thingvellir. Τι εστί Εθνικό Πάρκο Thingvellir; Πρόκειται για ένα πανέμορφο τοπίο το οποίο αποτελεί σημείο… συνάντησης των λιθοσφαιρικών πλακών της Ευρασίας και της Αμερικής.

Οι δύο πλάκες απομακρύνονται μερικά εκατοστά κάθε χρόνο, σχηματίζοντας ένα ολοένα και πιο εντυπωσιακό ρήγμα, δίπλα από το οποίο περνά το μονοπάτι εξερεύνησης, ένα φαντασμαγορικό σκηνικό βγαλμένο από επική ταινία. Εδώ βρίσκεται και η λίμνη Thingvallavatn, μια τεράστια φυσική λίμνη με επιφάνεια 84km2, την οποία μπορείς να απολαύσεις από ψηλά ανεβαίνοντας σε ένα μικρό μονοπατάκι που καταλήγει σε ένα ωραιότατο μπαλκόνι, ό,τι πρέπει για φωτογραφίες.

Κάπου εδώ ξεκινάς να συνειδητοποιείς ότι το πράγμα σοβαρεύει. Πώς είναι δυνατόν να υπάρχουν τέτοια τοπία στον πλανήτη; Κι όμως. Στην Ισλανδία όλα είναι δυνατά και αδύνατα ταυτόχρονα. Πίσω λοιπόν στο βανάκι και συνέχεια με θερμοπίδακες. Ναι, και από αυτούς έχει το νησί, τι νόμιζες; Σε ένα γεωλογικό πάρκο στη μέση του πουθενά, όπου ρέει καυτό νερό στους 100 βαθμούς, την παράσταση κλέβει ο Strokkur και ο Geysir, πίδακες που ανά τρία λεπτά ξυπνούν και πετούν καυτό νερό δεκάδες μέτρα ψηλά στον αέρα. Η περιοχή ατμίζει από παντού και αναδύει έντονα αρώματα από θειάφι ή αυγουλίλα, όπως θες το ερμηνεύεις. Σίγουρα πάντως δε μοσχοβολάει γιασεμί.

Ακριβώς απέναντι από το πάρκο, θα βρεις το Supa Geysir για να γεμίσεις την ψυχούλα σου και το στομάχι σου με εξαιρετική ντοματόσουπα, την οποία σημειωτέον απολαμβάνεις σε απεριόριστη ποσότητα με ωραιότατα refills. Ωραία και η κρεατόσουπα, με ντόπιο αρνάκι.

Πήρες δυνάμεις; Ωραία συνεχίζουμε με καταρράκτη που θα σε κάνει να θεωρήσεις τους προηγούμενους… ποταμάκια. Gullfoss τον λένε και είναι στην ουσία δύο καταρράκτες, που στο φως του ήλιου φαίνονται χρυσαφένιοι και στήνουν ένα μεγαλειώδες φυσικό τοπίο που θα σε κάνει να πεις για πρώτη φορά ένα μεγαλοπρεπές «ΩΝΑΣΟΥ!». Αν είσαι τυχερός και έχει ήλιο, στις ψιχάλες τους θα παρατηρήσεις να σχηματίζονται μικρά ουράνια τόξα.

Συνέχεια με τον Seljalandsfoss, ο οποίος ξεχύνεται από τα 65 μέτρα σε μια καταπράσινη πεδιάδα, και μπορεί να μην είναι ο πιο εντυπωσιακός που θα δεις, αλλά αυτό που τον κάνει μοναδικό είναι πως μπορείς να βρεθείς μέσα από ένα μονοπάτι στην πίσω του πλευρά, η οποία δίνει άλλη προοπτική στο ούτως ή άλλως υπέροχο τοπίο.

Λίγα βήματα πιο πέρα, αξίζει να γίνεις μούσκεμα για να ανακαλύψεις έναν όχι και τόσο δημοφιλή καταρράκτη, τον «κρυφό» Gljufrabui, μέσα σε μια σπηλιά, από την οποία θαρρείς ανοίγει ο ουρανός και ξεχύνεται το νερό με ορμή στο έδαφος.

Προσπαθώντας να καταλάβεις και να συνειδητοποιήσεις τι έχεις δει με το καλημέρα, γυρνάς σε αυτά εδώ τα ξύλινα σπιτάκια στην περιοχή Hella με θέα το ποτάμι και αφού φας την σπιτική μακαρονάδα με κόκκινη σάλτσα δια χειρός Αναστάση ξεραίνεσαι στον ύπνο και κάνεις τα πιο γλυκά όνειρα. Στα οποία όμως δεν μπορείς καν να φανταστείς τι θα ακολουθήσει.

Μέρα 2η: Η λύση είναι μία, Μαύρη Παραλία

Η μέρα θα μπορούσε ανήκει στον μεγαλοπρεπή Skogafoss, πρωταγωνιστή στις σειρές Vikings και Game of Thrones. Ο Skogafoss δεν είναι απλά ένας ακόμα καταρράκτης από τους πολλούς του Νότου. Είναι ένα απίστευτο θαύμα της Φύσης που κρύβει τον ουρανό αν κάτσεις κοντά του. Αφού τον χαζέψεις με τις ώρες και χαζέψεις και ο ίδιος με το μέρος που έχεις βρεθεί, κάνε τον κόπο και ανέβα τα σκαλιά για να βρεθείς στην πάνω του πλευρά και να έρθεις αντιμέτωπος με ένα τοπίο βγαλμένο από black metal βίντεο των Immortal, στις εκβολές του ποταμού. Κλείσε για λίγο τα μάτια και άκου τον πως ρέει, άκου το νερό, γίνε το νερό, ομμμμ. Εντάξει φτάνει, συνεχίζουμε, έχουμε και δουλειές.

Και λέγοντας «δουλειές» εννοούμε παγετώνες. Γιατί τι καλύτερη δουλειά έχεις να κάνεις εδώ από το να δεις με τα ματάκια σου έναν μεγαλοπρεπή παγετώνα; Sólheimajökull το όνομά του, και αν είσαι σινεφίλ, τότε σίγουρα θα σου θυμίσει κάτι από Κρίστοφερ Νόλαν: εδώ γυρίστηκε μέρος του «παγωμένου» πλανήτη στο Interstellar και μέρος της τριλογίας του Μπάτμαν.

Το τοπίο είναι με μία λέξη επικό, ο παγετώνας σε χρώμα λευκό και μπλε (του πάγου ε;) κάνει την τέλεια αντίθεση με το ηφαιστειογενές έδαφος, ενώ η γιγάντια λίμνη που σχηματίζεται μπροστά του ενώ λιώνει είναι γεμάτη μικρά και μεγάλα παγόβουνα. Προσοχή, μην κάνεις κανένα αστείο να σκαρφαλώσεις στους πάγους. Κρίμα είναι να σε κλαίει η μανούλα σου, και έχεις πολλά ακόμα να δεις εδώ πριν αφήσεις τον μάταιο τούτο κόσμο. Αν θες να το κάνεις σωστά, κλείσε κάποιο τουρ ανάβασης – πληροφορίες παρακάτω.

Επιστροφή στο βαν και πορεία προς το χωριουδάκι Vik, με στάση στο Dyrholaey, ένα ακρωτήρι με φάρο, στο οποίο θα νομίσεις πως βρίσκεσαι στην άκρη του κόσμου. Και εδώ έγιναν γυρίσματα για το Game of Thrones, με φόντο έναν βράχο που μοιάζει με ελέφαντα, μια ηφαιστειακή αψίδα που δέρνεται αβυσσαλέα από τα κύματα του Ωκεανού και αποτελεί σημείο ξεκούρασης για δεκάδες ψαροπούλια. Η πανοραμική θέα από εδώ πάνω είναι υποβλητική: γη, ουρανός, θάλασσα και στη μέση εσύ να ψελλίζεις ένα από τα πολλά «ΩΝΑΣΟΥ». Από εδώ θα ρίξεις και μια κλεφτή ματιά αφ’ υψηλού από την Reynisfjara, την εντυπωσιακότερη μαύρη παραλία του κόσμου, πριν κατέβεις κάτω για να την δεις στο ολόμαυρο μεγαλείο της.

Ωραίες οι παραλίες με τη χρυσή άμμο και τα γαλαζοπράσινα νερά, αλλά εδώ είναι άλλος τόπος. Μιλάμε για έπος. Δεν βουτάς, προφανώς, εκτός και αν θες να τελειώσει εδώ το ταξίδι σου. Τα κύματα δεν αστειεύονται και έχει χαθεί κοσμάκης που πήγε να το παίξει μάγκας. Η μαύρη άμμος, τα οργιώδη νερά του Ατλαντικού, οι εντυπωσιακοί βράχοι που την πλαισιώνουν με τους τεράστιους κάθετους σχηματισμούς βασάλτη, οι τουρίστριες που ντύνονται με λευκά μίνι για να βγάλουν φωτογραφίες. Όλα συντελούν στη μοναδικότητα ενός τοπίου εξωγήινου.

Η μέρα κλείνει με διανυκτέρευση στο χωριουδάκι Vik και στο Hotel Vík í Mýrdal. Εδώ μπορείς να έρθεις και κατευθείαν από το Ρέικιαβικ αν θες, μιας και αποτελεί προορισμό από μόνο του. Το φυσικό τοπίο είναι μοναδικό και όρεξη να έχεις για περπάτημα μιας και εδώ θα βρεις τα πιο όμορφα μονοπάτια της χώρας, αλλά και ένα σωρό extreme δραστηριότητες, όπως το paragliding από την κορυφή του βουνού, ενώ σου κρατούν παρέα τα πανέμορφα puffin του Ατλαντικού. Ανέβα και στο γραφικό εκκλησάκι Reyniskirkja, για να απολαύσεις την καρτποσταλική θέα στο χωριό και την μαύρη παραλία.

Φωτό:Argy Valasiadis

Σημείωσε οπωσδήποτε μια στάση για craft μπίρα και μπέργκερ στο μικροζυθοποιείο παύλα pub, Smiðjan Brugghús και στο Wok On Vík για χορταστικά noodles σε κάθε πιθανό συνδυασμό. Για καφέ που να πίνεται (επιτέλους), θα πας στο Skool Beans, ένα… σχολικό καφέ στη μέση του πουθενά, στο οποίο συχνάζει συνήθως μια συμπαθέστατη γάτα και specialty ποικιλίες με μοναδικά αρώματα και γεύσεις. Ίσως πετύχεις και ένα πατριωτάκι να δουλεύει εκεί, γενικά το Vik το αγαπούν οι Έλληνες που επέλεξαν τον δρόμο της ξενιτιάς – και μάλλον καλά έκαναν.

Μέρα 3η: Justin Bieber και διαμάντια

Πρωινό στο ξενοδοχείο, ίσως από τα καλύτερα που φάγαμε στο νησί, σφηνάκι με μουρουνέλαιο γιατί μπορούμε, και πίσω στο βαν γιατί έχουμε δρόμο ακόμα και πολύ πράγμα να δούμε. Η μέρα έχει φαράγγι, Fjaðrárgljúfur το λένε, εμείς θα το αναφέρουμε μεταξύ μας «του Justin του Bieber», γιατί εκεί γύρισε βίντεο κλιπ το είδωλο κάθε 15χρονου και το έκανε γνωστό σε όλη την υφήλιο.

Αυτό δεν το λες και τόσο καλό βέβαια, μιας και μπορείς να το απολαύσεις μόνο από ένα γεφυράκι, αφού οι Αρχές έκλεισαν την πρόσβαση στα ενδότερά του ύστερα από κάποια ατυχήματα με φαν που παραλίγο να γκρεμοτσακιστούν. Ενδέχεται να ξανανοίξει πάντως, αφού τοποθετηθούν προστατευτικά σχοινιά και λοιπές δικλείδες ασφαλείας, γιατί ο κοσμάκης είναι χαζός. Σε κάθε περίπτωση είναι πανέμορφο, ενώ το σχήμα που έχει πάρει χάρη στον ποταμό Fjaðrá είναι φιδίσιο, σαν το κορμί μας.

Επιστροφή στο βαν και συνέχεια με εκκλησιασμό, σε μια εκκλησία που θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελέσει τόπο προσευχής για Χόμπιτ. Η Hofskirkja είναι χτισμένη οριακά μέσα στο έδαφος, η στέγη της είναι καλυμμένη με χορτάρι, και αποτέλεσε την τελευταία του είδους της που χτίστηκε στην Ισλανδία, το 1884. Δεν είναι ανοιχτή, μπορείς όμως να δεις από τα παράθυρα το μίνιμαλ εσωτερικό της και να βγάλεις φωτογραφίες από το παρακείμενο νεκροταφείο, το οποίο θα σου δώσει μερικά έξτρα black metal πλάνα.

Όλα είναι δρόμος και η επόμενη στάση είναι η λίμνη Jökulsárlón, πιθανότατα ένα από τα ωραιότερα… ωραιότερα μέρη στην Ισλανδία. Μια λίμνη γεμάτη μικρά και μεγάλα παγόβουνα, πάνω στα οποία μπορεί να πετύχεις φώκιες να κάνουν ηλιοθεραπεία και βουτιές και γενικά τη ζωή τους. Αφού χαζέψεις τον ορίζοντα και αναλογιστείς πόσο ωραία θα ήταν αν ήσουν και εσύ μια φώκια, αφού ακούσεις τον γοητευτικό ήχο των παγόβουνων που πλέουν και κάνουν «κρίτσι κρίτσι» μεταξύ τους στα κρυσταλλένια της νερά, παρατήρησε πίσω σου μια καντίνα.

Την είδες; Πήγαινε τώρα και παράγγειλε μια λαχταριστή σούπα με ντόπιο αστακό Langoustine, για να ζεσταθεί η ψυχούλα σου. Ή ένα χοτ ντογκ με αστακό και τραγανό κρεμμυδάκι, ό,τι θες. Δεν θα τα χαλάσουμε εδώ, ό,τι και να δοκιμάσεις από αυτό το φορτηγάκι είναι εξαιρετικό.

Και αφού ζεσταθείς, προχώρα ακριβώς δίπλα από τη λίμνη, εκεί όπου τεράστια κομμάτια πάγου από τον παγετώνα παρασύρονται και βγαίνουν σε μια ακόμα μαύρη παραλία, σαν διαμάντια, και της δίνουν το ταιριαστό παρατσούκλι «Παραλία των Διαμαντιών» ή Diamond Beach ή Breiðamerkursandur στα ισλανδέζικα. Πάρε το χρόνο σου εδώ, ίσως να είναι το ομορφότερο τοπίο που έχεις δει στη ζωή σου, απόλαυσέ το όσο μπορείς. Μέχρι το επόμενο.

Η συνέχεια έχει παγετώνα, τον κύριο Fjallsjοkull, ο οποίος χαρίζει ένα ακόμα Interstellar τοπίο γοητευτικά παγωμένο, καθώς ξεχύνεται σε μια λίμνη από την κορυφή του βουνού. Διανυκτέρευση στο Hotel Skaftafell, και ύπνος βαθύς γιατί έχουμε ακόμα μέλλον στην χώρα των Βίκινγκ.

Μέρα 4η: Παγετώνες και καταρράκτες καρδιά μου

Χορταίνονται μωρέ οι παγετώνες και οι καταρράκτες; Δεν χορταίνονται. Βουρ για μερικούς ακόμα λοιπόν γιατί αυτοί είμαστε. Ξανά μανά στο βαν και πλώρη για τον Skaftafellsjökull, τον αδιαμφισβήτητο σταρ της περιοχής. Ο πάγος του, ξεχύνεται σε μια βαθιά κοιλάδα από το βόρειο τμήμα του παγετώνα Öræfajökull και έχει μήκος 10 περίπου χιλιόμετρα και πλάτος περίπου 2 χιλιόμετρα. Τεράστιος. Στον ορίζοντα, σου λένε «γεια» οι παγετώνες Öræfajökull και Vatnajökull στο βάθος. Αν μάλιστα καταφέρεις και αποστηθίσεις τα ονόματά τους, λέει ένας παλιός θρύλος, κερδίζεις δύο σούπες με αστακό στην καντίνα της λίμνης Jökulsárlón.

Στο σημείο που ξεκινά το μικρό μονοπάτι για να προσεγγίσεις τον παγετώνα υπάρχει και ένα ενδιαφέρον Μουσείο με πληροφορίες για την πορεία του παγετώνα ανά τις δεκαετίες, αλλά και τις αποστολές που χάθηκαν προσπαθώντας να τον εξερευνήσουν.

Επιστροφή στο βαν και επόμενη στάση ένας ακόμα καταρράκτης, χάσαμε το μέτρημα πια, αλλά χαλάλι. Κατά την ταπεινή μας γνώμη ο πιο ιδιαίτερος και πιο όμορφος, παρά το σχετικά μικρό του μέγεθος. Μόλις είκοσι μέτρα ύψος έχει ο κακομοίρης, αλλά το μέγεθος δεν μετράει μπρος στην ομορφιά του. Μετά από ένα ανηφορικό μονοπάτι, τον βλέπεις να ξεπροβάλλει διακριτικά μέσα στην επιβλητικότητά του, με τις εξαγωνικές στήλες από βασάλτη που τον περιβάλλουν και βρίσκονται θρυμματισμένες στη βάση του να του έχουν χαρίσει το όνομα του: Svartifoss δηλαδή «Μαύρος Καταρράκτης».

Η μέρα κλείνει με έναν ακόμα παγετώνα, τον Svinafellsjokull, ο οποίος αποτελεί κομμάτι του γιγαντιαίου Vatnajökul του μεγαλύτερου παγετώνα της Ευρώπης. Είναι ένα από τα πιο δημοφιλή μέρη για glacier hiking (πεζοπορία σε παγετώνα) λόγω των απίστευτων σχηματισμών και της εξαιρετικής θέας που προσφέρει.

Η νύχτα πέφτει ξανά στο Hotel Skaftafell, η πρόβλεψη για Βόρειο Σέλας ήταν δυνατή, αλλά εξανεμίστηκε στην πορεία και το παιχνίδισμά του στον ουρανό δεν μας έκανε τη χάρη. Πνίξαμε τον καημό μας σε ένα Kraken και ονειρευτήκαμε πλοκάμια Κθούλου να σπάνε κομμάτια από τον παγετώνα με εμάς πάνω να τραγουδάμε «γιο- χο –χο και ένα μπουκάλι ρούμι», ενώ χανόμαστε στην παγωμένη Άβυσσο.

Μέρα 5η: Πώς το βάζουν το Κραμπόν;

Παγετώνες είδαμε, ώρα να μπήξουμε τα Κραμπόν μας (ειδικά παπούτσια πεζοπορίας σε πάγο) σε έναν από δαύτους, δε νομίζεις; Με την καθοδήγηση του εκπαιδευτή αναρρίχησης Κώστα (πάμε ρε πατρίδα!) από την Troll Expeditions (95€) φορέσαμε τα κράνη μας, δέσαμε στη λεκάνη μας ζώνες ασφαλείας για να μας τραβήξουν σε περίπτωση που μας καταπιούν οι πάγοι, πήραμε και τα τσεκούρια πάγου τα οποία δεν μας χρησίμευσαν πουθενά, αλλά μας έκαναν να φαινόμαστε γαμάτοι στις φωτογραφίες και ανεβήκαμε στον Vatnajokull.

Ο κτηνώδης αυτός παγετώνας, πιάνει περίπου το 1/8 τις Ισλανδίας, και έχει πολλές απολήξεις που φτάνουν στο έδαφος. Η πεζοπορία έγινε στην απόληξη Svιnafellsjοkull, ένα ακόμα σύνθετο όνομα για να θυμόμαστε όταν γυρίσουμε στην Ελλάδα – ή και όχι. Η εμπειρία από εδώ πάνω μοναδική, καθώς μανιωδώς πατούσαμε τα καρφιά από τα Κραμπόν στον πάγο για να μπορέσουμε να ανεβούμε μερικά μέτρα, ατενίζοντας μπροστά το πάλλευκο τοπίο που χάιδευαν οι ακτίνες του ήλιου.

Στην πορεία, μάθαμε πως ποτέ δεν καθόμαστε με τον γλουτό στον παγετώνα, γιατί λόγω ολισθηρότητας και κατηφόρας είναι πολύ πιθανό να μας βρουν στη λίμνη ή και όχι, αλλά και πώς να πίνουμε νερό από τα μικρά ρυάκια που σχηματίζονται στη ράχη του, με τον τρόπο των Βίκινγκς. Ακολουθεί βίντεο, δείτε το πριν με κατεβάσουν.

Συνέχεια με έναν ακόμα καταρράκτη, τελευταίο, υπόσχεση, αλλά εντυπωσιακό πέρα για πέρα, αν και εν πολλοίς άγνωστο. Ύστερα από μονοπατάκι ολίγων λεπτών, σε ένα μινιόν φαράγγι, ο Kvernufoss προκαλεί δέος καθώς αποκαλύπτεται μπροστά σου ανάμεσα σε απόκρημνα, θεόρατα βράχια. Έχει το ολόδικό του τοπίο και αυτό τον καθιστά μοναδικό, καθώς χύνεται σε μια απέραντη πεδιάδα που θυμίζει κάτι από τις απέραντες εκτάσεις του Τέξας. Οπλίσου με αδιάβροχο για να περάσεις από την πίσω πλευρά του και να αντικρύσεις ακόμα ένα κάδρο βγαλμένο από γοτθικό παραμύθι, με φόντο το ουράνιο τόξο που σχηματίζεται στα τρεχούμενα νερά του.

Η μέρα κλείνει με μια ακόμα διανυκτέρευση στα όμορφα ξύλινα σπιτάκια με φόντο το ποτάμι, και μία ακόμα μακαρονάδα με σάλτσα δια χειρός Αναστάση. 

Μέρα 6η: 101 Reykjavik

Η βορειότερη πρωτεύουσα του πλανήτη είναι μια ταχύτατα αναπτυσσόμενη πόλη που τα τελευταία χρόνια ζει μια εντυπωσιακή αύξηση πληθυσμού – όλοι, ανεξαρτήτως φυλής ή κουλτούρας έρχονται να μείνουν εδώ. Έτσι ήρθαμε κι εμείς. Αλλά όχι για να μείνουμε, απλοί περαστικοί που λένε. Είναι μια πανέμορφη πόλη, γεμάτη απίστευτη street art σε κάθε γωνιά, ακόμα και στους τοίχους των σπιτιών.

Εδώ θα δεις το ναό Hallgrimskirkja, μια πελώρια εκκλησία με πύργο στην οποία αν είσαι τυχερός τα ΣΚ μπορεί να ακούσεις ζωντανή κλασική μουσική από ορχήστρα, να περπατήσεις στην οδό Laugavegur (σαν τη δική μας Ερμού) με τα μαγαζάκια και τα μπαρ, και από εκεί στα δρομάκια μεταξύ των οδών Austurstraeti, Laekjargata, Tryggvagata και της λίμνης Τιόρνιν.

Εδώ θα βρεις και το ιστορικό κέντρο με κτίρια όπως η Βουλή, το Δημαρχείο και ο ναός Dómkirkjan. Στην περιοχή του λιμανιού βρίσκονται η εντυπωσιακή φουτουριστική Όπερα Harpa, ένα απίστευτο γυάλινο κτίριο, το Μουσείο Τέχνης, το Μουσείο Saga καθώς και το Ναυτικό Μουσείο και το κέντρο Aurora για 3D βύθιση στο βόρειο σέλας.

Θες να δεις φάλαινες σε απόσταση αναπνοής; Τότε κλείσε μια βαρκάδα με το Elding Whale Watching. Σε πάνε από το λιμάνι προς τα ανοιχτά του Ωκεανού, σε σημείο που συχνάζουν κάποια είδη, όμως δεν εγγυώνται πως θα τις δεις. Αν είσαι όμως τυχερός, θα βρεθείς αντιμέτωπος με ένα από τα πιο θαυμαστά πλάσματα της φύσης. Μόνο φρόντισε πριν μπαρκάρεις να εξοπλιστείς με δραμαμίνες, θα σου χρειαστούν. Αν δεν σου κάτσει να δεις φάλαινες, μπορείς να ξαναχρησιμοποιήσεις το εισιτήριο (110€) μέσα στα επόμενα δύο χρόνια.

Για ποτάκι, σημείωσε οπωσδήποτε το Rúblan bókakaffi, ένα βιβλιοπωλείο - καφέ - μπαρ όπου έχει κάθε βράδυ λάιβ με blues rock και το Dillon, ένα υπέροχο ουισκάδικο όπου παίζει μουσική μια 75χρονη local legend, η Andrea Jónsdóttir. Το Lemmy, είναι ένα σκληρό ντάρκ ροκάδικο, στο οποίο επίσης κάθε βράδυ παίζει ζωντανή μουσική. Για ωραιότατο μπέργκερ και local μπίρες, θα βρεθείς στο Bastard Brew & Food, ενώ αν νοστάλγησες τους παραδοσιακούς, ελληνικούς λουκουμάδες θα τους βρεις στο μαγαζάκι του Βασίλη, το Lookoomas.

Τελευταία διαμονή για το ταξίδι μας, στο 201 Hotel, λίγο έξω από το κέντρο της πόλης. 

Μέρα 7η: Αντίο από την Γαλάζια Λίμνη

Προσπαθώντας να βάλουμε σε σειρά όσα έχουμε ζήσει και φωτογραφίσει, η τελευταία μέρα επεφύλασσε λίγη ακόμα γεωθερμία και εντυπωσιακά κάδρα από μαύρες παραλίες στην χερσόνησο Reykjanes.

Πρώτη στάση στη γεωθερμική περιοχή Hverir, ένα από τα πιο εξωπραγματικά σημεία του νησιού, με τεράστιους κρατήρες και λίμνες με αναβράζοντα νερά, πορτοκαλοκκόκινα πετρώματα και άφθονη μυρωδιά θείου. Ανέβα στο ψηλότερο σημείο της απόκοσμης αυτής πεδιάδας και σκέψου πώς θα μπορούσε αυτή η έκταση να φιλοξενήσει το επόμενο σήκουελ του Alien.

Εν συνεχεία, με αέρα Eurovision, βρεθήκαμε στην παραλία Valahnúkamöl, στο εντυπωσιακό τοπίο που φιλοξένησε μέρος των γυρισμάτων της επικής ταινίας Eurovision Song Contest: The Story of Fire Saga με τον κάφρο Will Ferrel. Τα κύματα του Ωκεανού λαξεύουν τα μαύρα βράχια της δημιουργώντας περίεργους σχηματισμούς ενώ στη μέση ενός σεληνιακού τοπίου δεσπόζει το… συνθεσάιζερ των γυρισμάτων, το οποίο κανείς δεν έχει πειράξει. Ένα κινηματογραφικό μνημείο, προσβάσιμο σε όλους, μουσικόφιλους και μη.

Μην νιώσεις άβολα αν σου βγει να τραγουδήσεις το Volcano Man. Κι εμείς το ίδιο κάναμε.

Και επειδή κάθε ταξίδι οφείλει να κλείνει όμορφα, χωρίς δάκρυα, αλλά με περιποίηση και Προδέρμ, ο ιδανικός επίλογος έγινε στην περιβόητη Γαλάζια Λίμνη, μια τεχνητή, ιαματική λίμνη με εξωπραγματικά γαλάζια, αχνιστά νερά που διατηρούνται στους 40 βαθμούς, προσφέροντάς σου ένα χαλαρωτικό αφρόλουτρο σε μια πελώρια πισίνα.

Εδώ θα βρεις ένα μπαρ μέσα στη λίμνη για να απολαύσεις το ποτάκι σου (συμπεριλαμβάνεται στο εισιτήριο των 90€), και θα ζητήσεις άργιλο από τους «σερβιτόρους» για να κάνεις ένα ωραιότατο, φυσικό πήλινγκ στο ταλαιπωρημένο σου προσωπάκι πριν αποχαιρετίσεις το νησί.

Γιατί η Ισλανδία τα Spa-ει!