Σήκω, ντύσου, χτενίσου και σταμάτα να κλαις τον μακαρίτη. Έχουμε όλους τους σωστούς τρόπους που θα σε βοηθήσουν να τον ξεπεράσεις.
Παλαιότερο των 360 ημερών
της Ηρώς Κουνάδη
Χωρίσατε, τον έκλαψες, φώναξες σπίτι τις φίλες σου για ολονυχτία, κατανάλωσες κάθε παγωτό σε ακτίνα δύο χιλιομέτρων από το σπίτι σου, έδωσες στον χρόνο την ευκαιρία να σε γιατρέψει (δεν πήγε καλά), ξύπνησες και μια-δυο φορές στο σπίτι ενός αγνώστου που χτες φαινόταν ωραίος αλλά σήμερα δεν είναι (ούτε αυτό πήγε καλά).
Και τώρα;
Η περίοδος που ακολουθεί τις πρώτες μέρες μετά από έναν χωρισμό είναι, συνήθως, η πιο δύσκολη. Είναι εκείνη που ναι μεν δεν κλαις κάθε βράδυ μπρούμυτα στο πάτωμα, αλλά δεν ξέρεις και πώς ακριβώς να «πας παρακάτω», να «συνεχίσεις τη ζωή σου» και άλλα τέτοια ωραία στο άκουσμα αλλά μηδενικά σε πρακτική αξία κλισέ. Κάπως σαν να έχασες πριν από καιρό ένα πόδι, και ναι μεν δεν πονάει πια, αλλά δεν έχεις μάθει ακόμα να περπατάς.
Θα μάθεις, με τον καιρό. Κι αυτές είναι οι πρακτικές συμβουλές που –ελπίζουμε– θα σε βοηθήσουν να το επισπεύσεις λίγο.
Διάλεξε ζωή…
…που λέγαν’ και στο Trainspotting. Ή, για την ακρίβεια, άλλαξε ζωή –όσο περισσότερο μπορείς. Μην πηγαίνεις στα μπαρ που πηγαίνατε, μην βλέπεις συχνά τις παρέες που συναναστρεφόσασταν, μην κάθεσαι μέσα με πιτζάμες, πίτσα και ταινίες αν αυτό κάνατε κάθε βράδυ. Βόλταρε σε γειτονιές της πόλης που δεν έχεις ξαναπάει, γράψου σε μαθήματα ή σεμινάρια (υπάρχουν ένα σωρό δωρεάν, μην ακούμε γκρίνιες) για να κάνεις καινούριες παρέες, άλλαξε συνήθειες –ακόμα και τις πιο ασήμαντες, τύπου αν έκανες ντους πάντα το βράδυ ξεκίνα να κάνεις το πρωί, μη γελάς, όντως βοηθάει.
Κράτα τα όλα…
…τα πράγματά του σε μια κούτα. Στο πατάρι. Ή σε κάποιο άλλο εξίσου ανήλιαγο σημείο του σπιτιού. Γιατί είναι ακόμα πολύ νωρίς, κι εσύ πολύ ευάλωτη, ακόμα και για το αμήχανο τηλεφώνημα στο οποίο θα του ζητήσεις να έρθει να τα πάρει. Πόσο μάλλον για να τον δεις να τα μαζεύει. Όλα θα γίνουν –κάθε πράγμα στον καιρό του, κι αυτό σε κανένα εξάμηνο.
Περνώ και μόνη μου καλά…
Δεν μπορεί να μην θυμάσαι ένα μικρό, τόσο δα, τσιμπηματάκι ζήλιας από τότε που οι single φίλες σου έβγαιναν και χόρευαν και έπιναν και φλέρταραν μέχρι το πρωί, και την άλλη μέρα σου διηγούνταν ιστορίες για «έναν ψηλό μελαχρινό μυστηριώδη τύπο» που περίμεναν να πάρει ή να μην πάρει τηλέφωνο, και πόσο πολύ πλάκα είχε όλο αυτό. Μάντεψε. Τα προνόμια της single ζωής είναι τώρα ολόδικά σου, και πριν βιαστείς να πεις πως δεν τα θέλεις, θα τα απαρνιόσουν όλα μόνο ας είχες το ζουζούνι σου πίσω, δώσε στις κοριτσοεξόδους μια ευκαιρία να σου θυμίσουν πόσο ωραίες μπορεί να είναι. Για κάποιον λόγο ζούμε στην πόλη με τα περισσότερα μπαρ ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο.
Ο έρωτας με έρωτα περνάει…
…λέγαν’ οι γιαγιάδες μας κι εκείνο το παλιό τραγουδάκι. Αυτό που δεν έλεγαν είναι ότι δεν περνάει μόνο με έρωτα, αλλά και με ένα παρατεταμένο φλερτάκι, μια χαζο-καψούρα, ένα “crush” αγγλοσαξωνιστί. Μια ιστορία, εν ολίγοις, που μπορεί να μην είναι η επόμενή σου σχέση, είναι όμως αρκετή για να απασχολήσει το μυαλό σου και να μαντάρει την τσακισμένη σου αυτοπεποίθηση για όσο διαρκέσει. Και αν στα μπαρ «ο κόσμος δεν φλερτάρει πια» και στα δωρεάν σεμινάρια κοπτοραπτικής είναι όλοι οι συμμαθητές σου ζευγαρωμένοι, το Tinder είναι φίλος σου και θέλει το καλό σου.